Έλληνες ακρίτες αρνηθείτε κάθε εμπλοκή με το βραβείο Νόμπελ. Καταστήστε σαφές ότι είμαστε φιλάνθρωποι και όχι ηλίθιοι.

Δεν ξέρω ποιος και με ποια κίνητρα ξεκίνησε αυτή τη φαρσοκωμωδία με τη συλλογή υπογραφών για να προταθούν οι νησιώτες μας για το Νόμπελ Ειρήνης. Αλλά δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει μόνο η ουσία. 

Και η ουσία είναι μία: μπίζνες! 

Είναι γνωστό και χιλιοειπωμένο, ότι σε καμία ξένη γλώσσα δεν υφίσταται η έννοια (και συνακόλουθα η λέξη) «φιλότιμο». Δυστυχώς, στον επισήμως πλέον κηρυχθέντα σύγχρονο πόλεμο (κατάργηση των εθνικών κρατών, των πολιτισμών και των παραδόσεων) η ιδιότητα αυτή της φυλής μας, επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί εναντίον μας. Αν εισακουστεί το αίτημα των (ενδεχομένως καλόπιστων) υπογραφόντων και οι νησιώτες μας προταθούν ή/και κερδίσουν το βραβείο Νόμπελ, η υπερεθνική ελίτ και η παγκοσμιοποίηση που αυτή προμοτάρει θα αποκτήσουν ένα ακόμα ισχυρό όπλο εναντίον μας. 

Ας γίνει σαφές και κανείς να μην έχει αυταπάτες: η απονομή ή και η τιμητική (ας γελάσουμε) πρόταση ως μοναδικό αποτέλεσμα θα έχει να μας «σκλαβώσουν» (με την έννοια τού «υποχρεώσουν»), να μας κρατούν δεμένους για μελλοντική χρήση: δίνουν εκατομμύρια στους σφαγείς λαών ισλαμοφασίστες, στους δουλεμπόρους και διακινητές ονείρων και σάρκας, στους χαφιέδες των Μ.Κ.Ο, στις πόρνες των Μ.Μ.Ε, στους ηγέτες- ανδρείκελα των αποικιών, δεν τους κοστίζει τίποτε να δώσουν και μερικές χιλιάδες υπό μορφή βραβείου σε μερικούς τίμιους φουκαράδες. Έτσι όχι μόνο τα προσχήματα τηρούν, όχι μόνο την προπαγάνδα συντηρούν, αλλά και όταν η Ελλάδα μετατραπεί (με υπογραφές και σφραγίδες) σε Κέντρο Διερχομένων, σε χωματερή ψυχών, σε ειδική οικονομική ζώνη, ουδείς από τους ντόπιους θα τολμήσει να διαμαρτυρηθεί. Διότι τότε θα λάβει την έτοιμη απάντηση «Πώς; Εσείς οι φιλάνθρωποι; Οι κάτοχοι του Νόμπελ Ειρήνης; Δεν ντρέπεστε να διαμαρτύρεστε;». 

Ας γίνει κατανοητό από τους ακρίτες μας και απ’ όλους τους Έλληνες: 

Την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης καθορίζουν οι σκοπιμότητες. Τρανή απόδειξη το ότι έχει απονεμηθεί σε πολεμοχαρή καθάρματα, σε κατά συρροήν φονιάδες με ονοματεπώνυμο (Κίσσινγκερ, Πέρες, Ράμπιν). Υγιείς άνθρωποι δεν μπορούν να συμμετέχουν σ’ αυτό το τσίρκο. 

Η προσπάθεια των παγκοσμιοποιητών να μας κολακέψουν απευθυνόμενοι στην κακώς εννοούμενη περηφάνια (ψωροπερηφάνια) μας, να μας στήσουν καμαρωτούς και άπραγους σαν γύφτικα σκεπάρνια για να δρουν ανενόχλητοι, να χρησιμοποιήσουν τα συναισθήματά μας ως άλλοθι για εγκλήματα, να μας δώσουν δηλαδή τον ρόλο του στρατηγού Δεκαβάλα στον «ήρωα με παντούφλες» του Σακελλάριου, πρέπει να πέσει στο κενό. 

Η απάντησή μας πρέπει να είναι μία: ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε! 

Διαθέτουμε ακαταμάχητα επιχειρήματα προς τούτο: Κάνουμε το καλό και το ρίχνουμε στο γιαλό. Δεν ζητάμε επαίνους και βραβεία και δεν τα δεχόμαστε. Πράττουμε ό,τι μας υπαγορεύει η συνείδησή μας και αρνούμαστε κάθε αμοιβή. Η ανθρωπιά μας δεν μπορεί να γίνει γρανάζι σκοτεινών και εντέλει απάνθρωπων σχεδίων. 

Εν ολίγοις είμαστε φιλάνθρωποι και όχι ηλίθιοι! 

Στις ΗΠΑ βασιλεύει ο ρατσισμός. Τα Όσκαρ είναι η απόδειξη.

Λυσσάξανε οι ζάμπλουτοι αστέρες των Ηνωμένων Πολιτειών. Μύδροι κατά της Ακαδημίας (γελάστε άφοβα) Κινηματογράφου. Γιατί; 

Διότι ... άκουσον! άκουσον! ... για δεύτερη συνεχή χρονιά δεν υπάρχουν μαύροι ηθοποιοί στις υποψηφιότητες για τα βραβεία Όσκαρ των «καλύτερων». 

Μείζον φυλετικό θέμα, βαριές αντιρατσιστικές κουβέντες, απειλές για προοδευτικό μποϊκοτάζ. Γνωστές περσόνες κραυγάζουν, επώνυμοι φελλοί ξιφουλκούν, διάσημοι λεφτάδες πυροβολούν. 

Αυτά τα προνομιούχα κτήνη, μαύρα και λευκά, για ακόμα μία φορά προσβάλουν τη νοημοσύνη μας. Αυτοί οι στυλοβάτες του καπιταλισμού, της ανισότητας και της βρωμιάς, αυτοί οι αλιτήριοι που ταΐζουν τον κοσμάκη βία, σεξ και θεάματα, όταν θίγεται η κάστα τους εκρήγνυνται. 

Προσέξτε τον ουσιαστικό λόγο διαμαρτυρίας τους: δεν αντιδρούν στον αποκλεισμό των ανέργων από την δουλειά και στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, στον δικό τους επαγγελματικό χώρο έστω. Όχι. 

Καταδικάζουν την καθυστέρηση θεοποίησης μερικών ημιθέων μαύρων (και λοιπών «μειονοτικών») από την ελίτ!! 

Σκούζουν για ρατσισμό, όχι επειδή ορισμένοι συνάνθρωποί (στον περίγυρό τους έστω) στερούνται τα βασικά για επιβίωση και αξιοπρέπεια, αλλά επειδή μερικοί του σιναφιού τους, εκατομμυριούχοι (και ακόλαστοι κατά κανόνα), αποκλείονται από την αφρόκρεμα!! 

Γι αυτούς, μέτρο ισότητας των ανθρώπινων υπάρξεων είναι το χρυσό αγαλματίδιο του χλιδάτου κόσμου τους, είναι η απονομή αριστείου από γνωστά διαπλεκόμενα τομάρια (είναι γνωστό σε ποιους ανήκει το Χόλυγουντ και οι «Ακαδημίες» του) σε ήδη «καταξιωμένους» (πλήρως ενσωματωμένους στο σύστημα) μαύρους κροίσους!! 

Αν αυτό δεν είναι ρατσισμός, τότε τι είναι; 

Και φυσικά, όταν οι έγχρωμοι σχεδόν ΜΟΝΟΠΩΛΟΥΝ άλλους αστερισμούς, καμία αντίδραση: 

Στην παραπάνω εικόνα βλέπετε τους καλαθοσφαιριστές που επελέγησαν δια ψηφοφορίας για το «All Star Game», τους «καλύτερους» δέκα, τις δύο «ιδανικές» πεντάδες του Αμερικανικού Πρωταθλήματος Μπάσκετ (NBA) κατά τους ψηφίσαντες. 

Εδώ ασφαλώς δεν υφίσταται ρατσισμός, όλα είναι Όου-Κέι. Τη δικαιολογία ότι στην πρώτη περίπτωση ψηφίζουν μέλη κλειστής Ακαδημίας, ενώ στη δεύτερη το κοινό, να την απορρίψετε. Τα μέλη της «Ακαδημίας», είναι βεβαίως προνομιούχοι συστημικοί παράγοντες, αλλά συγκεκριμένοι, με ονοματεπώνυμο και εντέλει τοποθετημένοι από την ίδια τη φαύλη βιομηχανία τού θεάματος. Το «κοινό» είναι ένα ετερόκλητο πλήθος από άγνωστης ποσότητας και ποιότητας Αμερικανάκια, που ψηφίζουν με άγνωστα κριτήρια και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί αξιόπιστο αντιπροσωπευτικό δείγμα. Αφήστε που αυτό καθόλου δεν αθωώνει τους αντιρατσιστές: θα έπρεπε να δημιουργήσουν ανάλογο ντόρο και να νουθετήσουν, αυτοί οι καλλιεργημένοι, το αδαές «κοινό», όπως επιχειρούν να επαναφέρουν στην τάξη τους δικούς τους «Ακαδημαϊκούς». Να ακούσουμε κορώνες του τύπου «δεν είναι δυνατόν να μην είναι οι λευκοί μπασκετμπολίστες άξιοι για το Top10» κατά το πρότυπο του «δεν είναι δυνατόν να μην είναι οι μαύροι ηθοποιοί άξιοι για Όσκαρ» που δεν σταματούν να διατυμπανίζουν. 

Αν ΚΑΙ αυτό δεν είναι ρατσισμός, τότε τι είναι; 

Θα μου πείτε βέβαια «εντάξει, πλούσια και επαρμένα σαρκία, τι περίμενες ν’ ακούσεις;». 

Θα συμφωνήσω. Υπάρχουν μάλιστα και χειρότερα. Στα συγγράμματα των λεγομένων «κοινωνικών επιστημών» (να δαγκώνεστε όταν ακούτε για δαύτες έτσι όπως τις κατάντησαν), μερικοί διαπρεπείς καθηγητάδες (ο Θεός να μας φυλάει από δαύτους), με την ιδιότητα του «αλάθητου», βομβαρδίζουν μαθητές και φοιτητές με παρόμοιες παπάρες. 

Σε πρόσφατο βιβλίο του «πολύς», «βαρύς» και «πολλαβαρύς» καθηγητής κοινωνιολογίας των ΗΠΑ, διαπιστώνει «διακρίσεις» εις βάρος των εγχρώμων ... στον χώρο των σπορ! 

Ναι, καλά διαβάσατε. Στα σπορ! Στον αθλητισμό! 

Και ποιες είναι οι επιστημονικές αποδείξεις που παρέχει; 

Καμία! Μέσα στο παραλήρημα ορθού πολιτικού λόγου του πονήματός του, μέσα στο συνονθύλευμα ψευτοεπιστημονικών-ψευτοσυναισθηματικών ανοησιών, πετάει μια παράγραφο στην οποία αναφέρει ότι μπορεί βέβαια οι έγχρωμοι να υπερτερούν αριθμητικά σε αθλήματα όπως το μπάσκετ, το Αμερικάνικο ποδόσφαιρο και 2-3 άλλα, ωστόσο στα περισσότερα αθλήματα υπερτερούν οι λευκοί, οπότε (συμπεραίνει) ότι γίνονται διακρίσεις! 

Δηλαδή, μπορεί οι μαύροι εκμεταλλευόμενοι τον σωματότυπό τους να στρέφονται μαζικά προς τα εκατομμύρια του επαγγελματικού αθλητισμού και να κατακλύζουν την ελίτ των αθλημάτων (στο μπάσκετ παίζουν σχεδόν μόνοι τους), αλλά επειδή στο πινγκ-πονγκ δεν συμμετέχουν, αυτό συνιστά διάκριση εις βάρος τους! Πλήρης επιστημονική τεκμηρίωση! 

Είτε καλλιτεχνικός λοιπόν, είτε επιστημονικός ... ο ρατσισμός βασιλεύει στις ΗΠΑ. 

Διδασκαλία ανθρώπινης συμπεριφοράς με διανομή φυλλαδίων στα κτήνη: νέο πολιτικώς ορθό εφεύρημα.

Στη Νορβηγία παραδίδουν μαθήματα «σεβασμού των γυναικών» στους «πρόσφυγες». Στο Βέλγιο ο «ακροδεξιός» υπουργός Ασύλου προτείνει να αντιγράψουν το Νορβηγικό «μοντέλο», αλλά η «σοσιαλίστρια» υπουργός Δικαιωμάτων των Γυναικών τον κατσαδιάζει ως «ρατσιστή» (επειδή δηλαδή μερικές χιλιάδες κτηνών χουφτώσανε μερικές εκατοντάδες Γερμανίδων, πρέπει να το κάνουμε θέμα;). Στην Αυστρία τυπώνουν φυλλάδια με οδηγίες του τύπου «δεν σαπίζουμε τη γυναίκα μας στο ξύλο». 

Από τις επίσημες οδηγίες του κράτους της Αυστρίας.

Και καλά. Η ελίτ του πλανήτη έχει συγκεκριμένο σχέδιο, το οποίο προσώρας λειτουργεί άψογα: Εξοπλίζουμε κάφρους (τα όπλα μας πουλάνε τρελά). Αυτοί διαλύουν χώρες (βάζουμε χέρι στο πετρέλαιο και στις εθνικές τράπεζες και όταν έλθει το ντεμόκρασυ αναλαμβάνουμε την ανασυγκρότηση με «επενδύσεις»). Δημιουργούμε εκατομμύρια προσφύγων και προσφυγικά ρεύματα που οι φλώροι Ευρωπαίοι αδυνατούν φυσικά να αναχαιτίσουν (η οικονομική μετανάστευση σαν ιδέα δεν ήταν κακή, αλλά ώρα να περάσουμε στο επόμενο στάδιο: τους «φτωχούς» μπορεί κανείς να τους αγνοήσει, τους «πρόσφυγες» ουδείς). Μεταφέρουμε εν μία νυκτί εκατομμύρια πάμφθηνα εργατικά χέρια για τις φάμπρικες και καταστράφουμε τους τελευταίους που θα μπορούσαν να προβάλλουν αντίσταση στην παγκοσμιοποίηση: τους λευκούς χριστιανούς. Αυξάνουμε την «τρομοκρατία», την εγκληματικότητα και τις φυλετικές-πολιτιστικές έριδες, οπότε όλοι απευθύνονται στην αστυνομία και μερικοί στον στρατό (επιβάλουμε δικτατορία για λόγους «ασφαλείας»). Μετά αναλαμβάνουμε στρατιωτική δράση έναντι των κάφρων που εμείς δημιουργήσαμε και όλα τα παραπάνω επαναλαμβάνονται από την αρχή. 

Και καλά η ελίτ. Ελίτ είναι ό,τι θέλει κάνει. 

Οι φιλάνθρωποι-αντιρατσισταράδες-αλληλέγγυοι όμως; Οι πολιτικώς ορθοί, θεσμικοί και μη, υπαλληλίσκοι; Μήπως είναι χειρότεροι; Μήπως, εκτός από προκλητικοί, είναι και πιο επικίνδυνοι;

Είναι ποτέ δυνατόν να καλωσορίζεις νοήμονα ανθρώπινα όντα στην πατρίδα σου και ταυτόχρονα να τους υπενθυμίζεις ότι η βία απαγορεύεται; Τότε γιατί δεν τους υπενθυμίζεις και ότι οι άνθρωποι δεν ζουν στα κλαδιά και περπατούν στα πίσω πόδια;

Είναι ποτέ δυνατόν να επιμορφώσεις τον φασίστα που θεωρεί τη γυναίκα ιδιοκτησία, με σεμινάρια; Να επαναφέρεις στον ίσιο δρόμο τον κάφρο που θεωρεί δικαίωμά του να βιάζει παιδιά, με μαθήματα στο αμφιθέατρο; Να μυήσεις στην Ευρωπαϊκή κουλτούρα τον φονταμενταλιστή που επί δεκαετίες γαλουχείται από ιμάμηδες; 

Εν τέλει, είναι ποτέ δυνατόν να διδάξεις ανθρώπινη συμπεριφορά στο κτήνος με φυλλάδια; 

Η «διδασκαλία» στοιχειωδών ιδιοτήτων που διακρίνουν τα ζώα από τους ανθρώπους, σε ανεπίδεκτους και φανατικούς ενήλικες, αν δεν ήταν τραγική θα ήταν σίγουρα γελοία. 

Αν είναι έτσι να βγούμε στη ζούγκλα και να καθίσουμε τους κροκοδείλους στα θρανία. Κι επειδή οι ιπποπόταμοι είναι χειρότεροι (σκοτώνουν περισσότερους ανθρώπους απ’ όλα τα άλλα θηρία) να μοιράσουμε και σ’ αυτούς κανένα φυλλαδιάκι...