Έρχεται ο Σουλτάνος. Ο Ταγίπ ο λεβέντης ο καραμπουζουκλής.
Έρχεται να επιθεωρήσει την δυτικά του Αιγαίου πελάγους περιοχή της δικαιοδοσίας του. Τι θα πει και τι θα πράξει άγνωστο, αλλά καθόλου απίθανο να τρίξει τα δόντια στους εδώ υπαλλήλους του και υπηκόους του. Να τους υπενθυμίσει ποιος κάνει κουμάντο. Να μας πει λ.χ να μην καταπιέζουμε τους «Τούρκους» της Θράκης. Να αναγνωρίσουμε αμέσως την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» και τη «Μακεδονία» και να τις βάλουμε στην Ε.Ε και στο Ν.Α.Τ.Ο. Να εκδώσουμε πάραυτα τους πραξικοπηματίες που κρατάμε και να σταματήσουμε να υποθάλπουμε την τρομοκρατία.
Δεν θα τολμήσει λέτε;
Γιατί ποιος θα τον σταματήσει;
Εδώ κάνει εμπρηστικές δηλώσεις ευρισκόμενος στην Άγκυρα και αυτομάτως στην Αθήνα χέζονται όλοι επάνω τους. Δεν έχετε δει τις επίσημες «αντιδράσεις» της Ελλάδας όταν τα μεμέτια απειλούν; Οι κεφαλές τού κράτους μας παριστάνουν τους «ψύχραιμους» και «νηφάλιους» αλλά κατ’ ουσίαν κρύβονται! Κι αφού περάσουν αρκετές ημέρες (για να «παγώσει» το πράγμα), ο τρίτος εξάδελφος τού μπατζανάκη τής καθαρίστριας τού γραφείου τού κλητήρα του υπουργείου Εξωτερικών, βγάζει μια φλωρίστικη ανακοίνωση του τύπου «τέτοιες ενέργειες δεν συνάδουν με την Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας κτλ» και τέλος! Γι αυτό σας λέω, μην περιμένετε αντίδραση σε ενδεχόμενη πρόκληση του Ερντογάν επί Ελληνικού εδάφους. Με τον Ταγίπ σε απόσταση λίγων μέτρων, οι «ηγέτες» μας θα κάνουν αυτό το οποίο έχουν διαταχθεί να κάνουν και για το οποίο έχουν εκπαιδευτεί. Θα καταπιούν τη γλώσσα τους και θα βάλουν την ουρά στα σκέλια!
Δείτε οποιαδήποτε φωτογραφία από Ελληνοτουρκικές συναντήσεις κορυφής. Προσέξτε τα χαμόγελα. Του μωρού ή του ραγιά από τη μια και του λύκου από την άλλη.
Αυτή είναι η εξωτερική μας πολιτική έναντι των Τούρκων επί δεκαετίες. Μωρία έναντι πανουργίας. Δειλία έναντι επιθετικότητας. Δουλοπρέπεια έναντι αλαζονείας.
Έτσι είναι τα πράγματα σ’αυτή τη γωνιά της γης αδέλφια.
Ανατολικά του Αιγαίου οι ψοφώδεις. Επιθετικοί. Αναιδείς. Προκλητικοί. Ερειστικοί. Αχόρταγοι. Πασάδες, αγάδες, δερβισάδες. Ο κόσμος όλος τους ανήκει. Όλοι τούς χρωστάνε. Εθνικό τους προσόν ο τσαμπουκάς. Εθνικό τους προϊόν το θράσος. Εθνικό τους άθλημα οι γενοκτονίες. Εθνικός τους στόχος ο παντουρκισμός.
Δυτικά του Αιγαίου οι ψοφοδεείς και οι ψόφιοι. Οι πρώτοι ηγούνται. Λένε «θα» στα μπαλκόνια, βολεύουν τον εαυτούλη και την κλίκα τους. Ανεπάγγελτα άνευρα ανθρωπάρια με μία εξειδίκευση: «σφουγγοκωλάριοι». Όταν συναχωθούν τα αφεντικά τους φτερνίζονται. Όταν ακούνε «Ουάσινγκτον» ή «Βρυξέλλες» αυτομάτως υποκλίνονται. Όταν ακούνε «Άγκυρα» κάνουν τεμενάδες. Στον τάφο του σφαγέα Κεμάλ καταθέτουν στεφάνια. Οι τελευταίοι (εμείς, ο λαός) άγονται και φέρονται. Τρώνε προπαγάνδα και ανησυχούν μην «απομονωθούν» από τας Ευρώπας ή χάσουν την Κόκα-Κόλα. «Δεν πα΄ να βουλιάξει η Ελλάδα, δεν πα’ να κάνουν ντου οι Τούρκοι; Με τα μισθά τι θα γίνει;».
Πρόταση-απαίτηση υποβάλω (σε ώτα μη ακουόντων, είμαι βέβαιος):
Να καταθέσει ο Ισλαμοπαράφρονας στεφάνι, όχι στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, αλλά του γνωστού στρατιώτη. Του στρατηλάτη. Βάλτε τον να καταθέσει στεφάνι στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη αν σας βαστάει!
Ραγιάδες! Ε ραγιάδες!
Γλωσσάριο:
1. Ψοφώδης: θορυβώδης, ταραχοποιός
2. Ψοφοδεής: δειλός, φοβιτσιάρης
3. Ψόφιος: (μτφ) νωθρός, άψυχος
