Η ερώτηση της εβδομάδας (2)

Ποιος και πότε έχει γράψει το κείμενο, αποσπάσματα του οποίου είναι τα παρακάτω:

«...Οι χασάπηδες λοιπόν της Άγκυρας ... μπορούν να εισβάλλουν, να καταστρέφουν, να καταλαμβάνουν ανενόχλητα το ένα τρίτο της Κύπρου. Μπορούν να διαιωνίζουν το έγκλημα, να δημιουργούν ντε φάκτο κρατίδιο, τη σημερινή ουσιαστική διχοτόμηση και αυριανή συνομοσπονδία με τις ευλογίες της διεθνούς κοινότητας και κυρίως των Αγγλοαμερικανών...

...ποτέ δεν ζητήθηκε από την Δύση ... η αποχώρηση των τούρκικων στρατευμάτων από την Κύπρο. Ποτέ δεν αποφασίστηκε κάποιο οικονομικό εμπάργκο ενάντια στην Τουρκία. Ποτέ δεν επιχειρήθηκε καμία στρατιωτική επιδρομή εναντίον της για να εξαναγκαστεί σε αποχώρηση. Και σήμερα τέλος οι μυστικές διαπραγματεύσεις γίνονται χωρίς να μπαίνει απ' τους Αγγλοαμερικάνους ο sine qua non όρος για οποιαδήποτε συμφωνία, η αποχώρηση όλων των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής και επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους.

Ο κάθε Έλληνας λοιπόν δεν μπορεί παρά να θαυμάσει την "αφοσίωση" της Δύσης στο διεθνή νόμο και να θεωρήσει τους Αγγλοαμερικάνους και τον Τούρκικο φασιστικό επεκτατισμό υπεύθυνους γι' αυτή τη νέα συνωμοσία σε βάρος της χώρας, τη νέα συρρίκνωση του ελληνισμού.

Η πολιτική της Δύσης απέναντι στην Τουρκία υπήρξε, από την εποχή του Κεμάλ και από τη στιγμή που αυτός ανέτρεψε τα πρώτα σχέδια της, πραγματικό σκάνδαλο.
Σκάνδαλο που συνίσταται σε συνεχείς παραχωρήσεις λόγω της σημαντικής γεωπολιτικής θέσης της Τουρκίας με σκοπό τον προσεταιρισμό της και τη μετατροπή της σε χωροφύλακα της Δύσης.

Σκάνδαλο που συνίσταται στην έμπρακτη και έμμεση αποδοχή από τη Δύση όλων των εγκλημάτων μιας απ' τις βασικές συνιστώσες του Κεμαλισμού, της φασιστικής πρακτικής και του επεκτατισμού. Έτσι ενώ η συνθήκη των Σεβρών, σε εφαρμογή της αρχής του δικαιώματος των εθνών στην αυτοδιάθεση, προέβλεπε τη δημιουργία Αρμενικού και Κουρδικού κράτους, η Δύση όχι μόνο συμφώνησε με την Κεμαλική Τουρκία, για τη μη δημιουργία τους μέχρι σήμερα, αλλά επί πλέον έκλεισε τα μάτια μπροστά στη γενοκτονία των Αρμενίων, των Κούρδων, των 350.000 Ποντίων, στις σφαγές των Ελλήνων. Συναίνεσε σιωπηλά στη φασιστικού τύπου επίλυση του ζητήματος των μειονοτήτων από τον Κεμαλισμό με τις σφαγές, τους άγριους διωγμούς και τις αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών.

...Όπως είναι φυσικό αυτή η σκανδαλώδης συμπεριφορά της Δύσης προς την Τουρκία είχε τραγικές συνέπειες για τις γειτονικές της χώρες με πρώτη ανάμεσα της την Ελλάδα. Συνέπειά της υπήρξε η δυσμενής επίλυση του αλυτρωτικού ζητήματος και η συνεχής συρρίκνωση του ελληνισμού μέχρι σήμερα.

... Βάσει ποιας δικαιοσύνης, ποιου ηθικού κώδικα, ποιων δικαιωμάτων των εθνοτήτων, η διασκορπισμένη σ' όλο το νησί τούρκικη μειονότητα 18% θεμελιώνει το δικαίωμα στην απόσχιση και διχοτόμηση, ενώ η αμιγής κουρδική μειονότητα 25% των 12 εκατομμυρίων Κούρδων, εκ των οποίων 5 εκατομμύρια συμπαγής πληθυσμός στο Τούρκικο Κουρδιστάν, δεν θεμελιώνει δικαίωμα στην απόσχιση και τη δημιουργία αυτόνομου Κουρδικού κράτους, όπως άλλωστε πρόβλεπε η συνθήκη των Σεβρών.
Βάσει ποιας δικαιοσύνης, ποιου ηθικού κανόνα, ποιου δικαιώματος των εθνοτήτων, τα νησιά που βρίσκονται στον Ειρηνικό η στον Ατλαντικό, χιλιάδες μίλια μακριά από τις μητροπόλεις, με ελάχιστες μειονότητες λευκών αποίκων, όπως τα νησιά της Μικρονησίας ή η Χαβάη είναι αμερικάνικα; τα νησιά της Μελανησίας ή τα Φόκλαντ είναι αγγλικά; η Νέα Καληδονία ή τα νησιά της Πολυνησίας και η Ταϊτή γαλλικά; και δεν είναι δίκαιο η Κύπρος, με 82% ελληνικό πληθυσμό επί χιλιάδες χρόνια, να είναι ελληνική!!! ...»


Απάντηση 25/02/2010

Το φυσικό πρόσωπο που συνέταξε το παραπάνω κείμενο είναι και θα παραμείνει άγνωστο.
Το κείμενο εμφανίζεται στην προκήρυξη της Επαναστατικής (κατά την ίδια) και Τρομοκρατικής (κατά το καθεστώς) Οργάνωσης «17 Νοέμβρη» με ημερομηνία 16/07/1991, όπου εξηγείται η επίθεσή της σε Τούρκους διπλωμάτες.

Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η χρήση από την οργάνωση, σαφών πατριωτικών ελληνικών επιχειρημάτων. Θυμίζω ότι εκείνη την εποχή σύσσωμος η «Δύση» είχε επιτεθεί στο Ιράκ, διότι «την έπιασε ο πόνος» για τη διεθνή νομιμότητα, που παραβιάστηκε όταν ο Σαντάμ εισέβαλε στο Κουβέιτ.

Άσχετα πάντως με τη γνώμη που μπορεί να έχει κανείς για τη «17Ν», είτε δηλαδή τη θεωρεί αγνή επαναστατική (έστω και ακραία) Οργάνωση, είτε συνονθύλευμα πρακτόρων και προβοκατόρων, η χρησιμοποίηση από αυτήν τόσο πατριωτικών επιχειρημάτων δικαιώνει τα επιχειρήματα!

Γιατί; Διαβάστε την «Ερώτηση της εβδομάδας (3)» προσεχώς.

Υ.Γ «Maximos» (πάντα διαβασμένος) και «Ερμής» (γκούγκλ-ξεγκούγκλ καμιά σημασία δεν έχει) το βρήκαν!