Ο Μ. Βαρβιτσιώτης και οι πιστοί φίλοι (σκύλοι) των αφεντικών.

Τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη τον γνωρίζετε. Παιδί από τζάκι. Να ‘ναι καλά (ο ίδιος, όχι το τζάκι). Κανακάρης παινεμένος. Αψύς, δερβίσης κι ομορφονιός. Κλασική περίπτωση. Τυπικό παράδειγμα πιστού φίλου (σκύλου) των αφεντικών. Γι αυτή του την ιδιότητα, και μόνο γι αυτήν, θα μας απασχολήσει σήμερα. 

Η ιστορία των προγόνων του δεν θα πρέπει να μας γεννά συνειρμούς. Ουδέν τέκνον ευθύνεται για τυχόν «αμαρτίες γονέων» (και παππούδων κτλ κτλ). Η δική του ιστορία επίσης δεν μας αφορά πλην, ασφαλώς, της κορυφαίας της στιγμής: της «βαριάς» (και διόλου «ατυχούς») δήλωσής του ότι οποιοσδήποτε δικαιούται να καίει το σύμβολο του έθνους, την ελληνική σημαία. Περιορίζομαι μόνο στο να θυμίσω ότι όταν έγινε η δήλωση (2003), το άρθρο 181 του Ποινικού Κώδικα που λέει ακριβώς το αντίθετο (η πράξη είναι ποινικώς κολάσιμη) ευρισκόταν εν ισχύ και ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης ήταν ήδη πτυχιούχος της Νομικής. 

Το γιατί πολιτικός ανήρ με νομικές σπουδές προέβη δημοσίως στην εξοφθάλμως παράνομη αυτή δήλωση, θα φανεί παρακάτω. 

Αδιάφορους λοιπόν μας αφήνει ο οικογενειακός και προσωπικός βίος και η ανθρώπινη υπόσταση του Μιλτιάδου. Η πολιτεία του όμως, η πολιτική του υπόσταση, προσφέρεται ασφαλώς για χρήσιμα συμπεράσματα. Είναι τρανό παράδειγμα. Διδακτικότατο. Για το πώς η διεθνής (υπερεθνική) ελίτ συμπεριφέρεται στους πιστούς της φίλους (σκύλους) όταν τα σκ ... θαλασσώσουν. 

Για τον πνιγμό παρανόμων μεταναστών στο κρίσιμης εθνικής σημασίας (η κυριαρχία της Ελλάδας επί αυτού αμφισβητείται από τους γνωστούς τραμπούκους σφαγείς των λαών) Φαρμακονήσι, ασφαλώς γνωρίζετε. Ο συρφετός των ντόπιων και ξένων ευαισθήτων φασιστών (υπό την ευγενική χορηγία του Σόρος και των πετρελαιάδων του Κόλπου), με συνοπτικές διαδικασίες δίκασε, καταδίκασε και παρέδωσε στην παγκόσμια περιφρόνηση το ένδοξο Λιμενικό μας Σώμα. Αφού λοιπόν απεφάσισαν οι αρμόδιοι «θεσμικοί» (φασίστες), το θέμα πρέπει να θεωρείται λήξαν. Είμεθα ένοχοι εγκλήματος κατά της ανθρωπότητος. Δεν μένει παρά να δοθεί βραβείο στους τραμπούκους σφαγείς, των οποίων οι δουλέμποροι επιτελούν ανθρωπιστικό έργο οδηγώντας εκατομμύρια λαθραίους μετανάστες προς τη Γη της Επαγγελίας (τη Γη του καπιταλισμού). 

Είναι ασφαλώς εξοργιστικά όλα αυτά, αλλά το θέμα μας είναι ο Μιλτιάδης. 

Ο Μιλτιάδης, ως υπουργός Ναυτιλίας, ως πολιτικός προϊστάμενος των Λιμενικών, από την πρώτη στιγμή απέρριψε τις κατηγορίες και επέμεινε στην αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης επί του θέματος. 

Εδώ θα πρέπει να του αποδώσουμε τα εύσημα. Όχι μόνο κάλυψε τους υφισταμένους του, αλλά και παρέπεμψε (αυτός, ένας θεσμικός) τους αλαλάζοντες «θεσμικούς» στον καθ’ ύλην αρμόδιο θεσμό. Πρωτοφανής η γενναιότης. Σε ανάλογες περιπτώσεις, όλα τα ψοφοδεή ανθρωπάρια που παριστάνουν τους υπουργούς, πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι (ή το σάλιο) της καταγγελίας, σπεύδουν να απολογηθούν και να πάρουν κεφάλια: 

Καταγγελία για ανάρμοστη συμπεριφορά αστυνομικών; Ο υπουργός Προ-Πο κατακεραυνώνει δημοσίως τους «επίορκους», ζητά συγγνώμη και αμείβει τον «καταγγέλλοντα» πριν καν καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Καταγγελία για χρηματισμό εφοριακού ή πολεοδόμου; Στην πυρά, διαθεσιμότητες, συγγνώμες κτλ. Καταγγελία για ιατρικό σφάλμα; Καταγγελία για απρέπεια εκπαιδευτικού; Καρατόμηση, ένορκες εξετάσεις, διαπόμπευση κτλ. Ααα, όλα κι όλα. Οι κύριοι υπουργοί, άσχετοι κατά κανόνα, με μόνο κριτήριο το θεαθήναι, ξιφουλκούν δημοσίως, αυθωρεί και παραχρήμα, κατά «εχθρών» ορατών τε και αοράτων. 

Ο Μιλτιάδης όμως δεν το έκανε. Γιατί; Άγνωστον, πάντως είναι άξιος συγχαρητηρίων. 

Θα έπρεπε πάντως να το σκεφθεί καλύτερα. Ιδού: 

Η Ψυχάρειος διαδικτυακή φυλλάδα εξαπολύει συγκαλυμμένη επίθεση και κατ’ ουσίαν καταδικάζει (τον Μιλτιάδη, τους Λιμενικούς πρόλαβαν και τους καταδίκασαν άλλοι). Προσέξτε την (καθόλου τυχαία) διατύπωση: ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ ... Ο ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ. 

Το μήνυμα είναι σαφές. Καθεστωτική ιστοσελίδα που ανήκει στον Αρχιερέα της διαπλοκής, επικαλείται την «ετυμηγορία» των φίλων (σκύλων) της διεθνούς ελίτ (Αμνηστιών, Αρμοστιών, Επιτρόπων, Εγχώριων Τοποτηρητών κτλ) και εγκαλεί υπουργό (που σημειωτέον εκλέγεται υπό την σκέπη του ιδίου κόμματος με τον υιό του ιδιοκτήτη της) επειδή τόλμησε να αμφισβητήσει και μάλιστα με επιμονή, τη ντιρεκτίβα της ελίτ! Την διευκόλυνση της παράνομης μετανάστευσης! 

Να μην γελιέται κανείς. Ο Βαρβιτσιώτης είναι πιστός φίλος (σκύλος) της ελίτ. Η αντεθνική του δήλωση προ δεκαετίας δεν ήταν παρά διαπιστευτήρια. Νοήμων πολιτικός-νομικός από «εθνικόφρον» τζάκι δεν εξαπολύει τυχαία κεραυνό εν αιθρία: Έδινε δημόσια εξετάσεις στα νεοταξικά αφεντικά. 
Η ελίτ υπαγορεύει την παγκοσμιοποίηση, την ισοπέδωση των εθνών, την κατάργηση των συνόρων, τη λαθρομετανάστευση. 
Ο Βαρβιτσιώτης, άγνωστο γιατί, έστω και σε επικοινωνιακό επίπεδο, δεν φαίνεται να υπακούει. Δεν απολογείται, δεν παίρνει κεφάλια φρουρών της πατρίδας, δεν γλείφει τους λαθραίους. 
Ο Βαρβιτσιώτης αρχικά λοιδωρείται, τώρα εγκαλείται. Αν δεν υπακούσει καρατομείται. 

Να μην γελιέται ούτε ο Βαρβιτσιώτης. Είναι πιστός φίλος (σκύλος). Γλείφει προς τα μέσα και γαβγίζει προς τα έξω. Τρομάζει τους ντόπιους προς χάριν των αφεντικών. Πρέπει να γνωρίζει ότι τα αφεντικά διαθέτουν κι άλλους φίλους (σκύλους). Πιο πιστούς και πιο άγριους. Δεν γαβγίζουν μόνο. Δαγκώνουν κιόλας. 

Ενίοτε δαγκώνουν και τους άλλους, τους ανυπάκουους φίλους (σκύλους). Για του λόγου το αληθές, ας ρωτήσει τον τέως αρχηγό του.