Σκούζουν οι κοστουμάτες σκύλες της παγκοσμιοποίησης (σκόπιμη η αναφορά μου στο θηλυκό γένος του τετράποδου φύλακα). Αξιώνουν τάχα χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους. Και οι ρασοφόρες αδερφές τους πλασσάρουν οικουμενισμό, συμπροσευχές και πανθρησκεία. Ξεδιάντροπη απατεωνιά από όλες.
Ειδικά αυτός ο επίσκοπος Ρώμης (και Πάσης Παιδεραστίας), ο τέως αλάθητος και αεί σχισματικός, ασφαλώς νομίζει ότι απευθύνεται σε ηλιθίους. Αυτός, ένας αρχηγός κράτους, με σύνορα (έστω λίγων χιλιομέτρων) και στρατό (έστω κι αν πρόκειται για μια ντουζίνα κοκορόφτερων γελοίων), που γίνεται δεκτός από τους ομοιοβάθμους του ανά τον πλανήτη με ανάλογες τιμές. Που διακινεί εσχάτως κολοσσιαίες ποσότητες προπαγάνδας πολυπολιτισμού και ανεκτικότητας, όπως όρισε η κλίκα του, αφού εξοβέλισε τον διστακτικό προκάτοχό του. Που εκ φύσεως και θέσεως ασκεί πολιτική και μάλιστα καθεστωτική.
Αλλά και ο προκαθήμενος της Φαναριώτικης ελίτ, σιωπηλός έως πρόσφατα (δείγμα κατωτερότητος μάλλον παρά ταπεινοφροσύνης), προήχθη φαίνεται από κομπάρσος σε δευτεραγωνιστή και διαλαλεί παντού τις ατάκες τού ρόλου του. Παρόλες όπου αμνοί και ερίφια εξισώνονται και έσονται εις σάρκαν μίαν. Αυτός, που καταδέχεται να τον προσφωνούν «Παναγιώτατο», πανάγιο στον υπερθετικό βαθμό, ανώτερο δηλαδή της Παναγιάς μας. Που συντρώγει με τους καπιταλιστές Σιωνιστές στα συμπόσια της Κόκα-Κόλα και φιλά το χέρι του Ρωμαίου σταρ, κύπτοντας την οσφύ σε σκοτεινές στοές.
Και οι αιρετικοί Ευαγγελιστές των Ηνωμένων Πολιτειών της Ακολασίας, οι όψιμοι σύμμαχοι του Σιωνισμού. Και οι προχωρημένοι με τους θηλυκούς και σερνικοθήλυκους δεσποτάδες. Και οι απευθείας απόγονοι των Γραμματέων και Φαρισαίων. Και οι μουφτήδες της μπούργκας και της σαρίας. Όλοι το ίδιο βιολί. Όλοι την ίδια συγχορδία.
Συμπροσευχή.
Συμπροσεύχονται αυτοί που απαγορεύουν στους παπάδες τους να νυμφεύονται κι αυτοί που χειροτονούν επισκόπους γυναίκες και ομοφυλόφιλους, με εκείνους που αντιμετωπίζουν τα άτομα του γυναικείου και τρίτου φύλου ως ζώα. Τσίρκο. Θίασος. Παράσταση στην υπηρεσία της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.
Και οι πολιτικάντηδες το χαβά τους: χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους.
Να μην ξεγελούν κανέναν. Πολιτική και Θρησκευτική Εξουσία δεν έχουν κανέναν σκοπό να χωρίσουν. Είναι σιαμαία δίδυμα, ενωμένα στον εγκέφαλο. Μαζί δέχονται τις εντολές της Μαμάς (Νέας Τάξης), μαζί τις εκτελούν, αν και με διαφορετικά άκρα. Το υδροκέφαλο-πολυπλόκαμο αυτό έκτρωμα ουδείς θα προσπαθήσει να το χωρίσει, εφόσον εξυπηρετεί την βασική επιδίωξη: την εγκαθίδρυση της Παγκοσμιοποιημένης Κοινωνίας. Τα φληναφήματα περί «χωρισμού» έχουν ως μόνο σκοπό να κάμψουν το φρόνημα των πιστών (ανεξαρτήτως θρησκείας) ώστε να θριαμβεύσει η πανθρησκεία.
Ας προσέξουν. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί διαθέτουμε ακαταμάχητο επιχείρημα κατά των φανφαρόνων αρχιερέων και των πολιτικών συνεργατών τους:
Ο μόνος που εξαρχής διακήρυξε και εφάρμοσε τον χωρισμό εκκλησίας-κράτους ήταν ο Ιησούς Χριστός. Ο Υιός του Θεού ο μονογενής. Ο ίδιος που εξεδίωξε δια του φραγγελίου τους αργυραμοιβούς (δηλαδή τους τοκογλύφους και όχι τους «εμπόρους» όπως ψευδώς διαδίδεται) από τον Οίκο του Κυρίου. Εκείνος, πρώτος και μοναδικός, δίδαξε ρητώς και σαφώς να αποδίδονται «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» και για πρώτη φορά άνοιξε τις πύλες της ανθρώπινης διάνοιας σε μια έννοια ανήκουστη, ένα βασίλειο διαφορετικό από το εγκόσμιο: το Βασίλειο των Ουρανών. Αυτό το επισημαίνει (μάλλον με πικρία) στο έργο του «Κοινωνικό Συμβόλαιο» και ο διάσημος ακόλαστος ημιπαράφρων Ρουσώ, τον οποίον οι «ξεβράκωτοι» της Γαλλικής Επανάστασης θεοποίησαν μετά θάνατον (προφανώς θεωρώντας ότι το να εγκαταλείπεις τα πέντε παιδιά σου σε ίδρυμα, όπως έπραξε ο «φιλόσοφος» Ζαν-Ζακ, αποτελεί τρανό παράδειγμα κατάκτησης της «ελευθερίας του ατόμου»).
Δεν συμμετέχουμε λοιπόν, δεν τρομάζουμε.
Ας χωρίσουν ό,τι θέλουν, ας συμπροσευχηθούν όσο θέλουν. Μόνοι τους. Να πέσει φωτιά να καούν αυτοί και μόνο.
Αν χωρίσουν, τότε θα κάνουν την εκκλησία ΜΚΟ. Γνωστό ποιοί θα είναι οι σπόνσορες. Σημείωση, θα είναι οι ίδιοι με αυτούς που έκαναν τους προτεστάντες εκατό κομμάτια με 200 εκκλησίες και βάλε. Κάτι έχουν κάνει κι εδώ. Ωστόσο, οι παπικές διοικητικές δομές συνεχίζουν να τηρούνται σε μας, όπως και αυτή του αγγλικανισμού, με τη διαφορά ότι, πλέον, δεν έχουμε βασιλέα. Έχουμε 301 βασιλείς, με τον πρόεδρο της δημοκρατίας, και όχι ένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε καλυπτεις απολυτα στα βασικα θεματα τους αρθρου σου και συμφωνω μαζι σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια καθε ευσυνειδητο Χριστιανο δεν πρεπει να υπαρχει λογος αντιρρησης στον διαχωρισμο Κρατους-Εκκλησιας - αν και η προταση γινετε συνηθως απο κακοβουλους που στοχο εχουν τον κλονισμο της πιστεως δεν πρεπει να μας παρασυρει σε αμυντικη σταση αλλα ισως αντιθετα να απαιτουμε ως μελη της Εκκλησιας του Κυριου μας να εφαρμοστει ο Λογος Του (αφου ο Κυριος μας τον διακηρυξε αλλωστε!).
Οι "συμπροσευχες" με κανουν εξω φρενων, οχι γιατι αρνουμε να προσευχηθω για την σωτηρια των αλλοπιστων (απο Διαμαρτυρωμενους που χειροτονουν γυναικες και ομοφυλοφιλους ως Ισλαμοφασιστες που σερβιρουν τον ανωμαλο Μωαμεθ ως σωτηρια της ψυχης) αλλα γιατι τετοιες "αλλαξοκολιες" μεταξυ μας γινονται μονο και μονο για να λαβουν ντεμεκ "αφεση αμαρτιων" οι αμαρτωλοι με στοχο να "ιεροποιηθει" η αμαρτια τους.
Εχω καποιες ενστασεις σε σχεση με την υπερβολικη κατα την γνωμη μου επιθεση σου στην Καθολικη Εκκλησια -που ως οργανισμος στηριζει πιο θερμα την πιστη (απο οτι η Ορθοδοξια, που κακως εχει παραιτηθει απο το καθηκον του προσηλυτισμου), παρα τις συνεχεις συκοφαντικες επιθεσεις που δεχετε απο καθε κακοπιστο (δεν σε θεωρω κακοπιστο, απλως θυμα των κακοπιστων συκοφαντων)-, αλλα αυτα σχετιζονται σε μεγαλο βαθμο και με τα γουστα του καθενος...
@Kyprianos Christodoulides
Μακαρι να γινει η Εκκλησια μας ΜΚΟ... απο το στομα σου και στου Θεου το αφτι!
Ας φροντισουμε να αναστησουμε την Εκκλησια μας και ας γινει και χιλια κομματια μετα (τουλαχιστον ενα θα εχει ορθη πιστη...) - η Εκκλησια που μπορει να διαχωριστει σε χιλια κομματια ειναι μια Εκκλησια που εχει μαζα και ενεργεια!
ΗΜΙ-ΠΑΡΑΦΡΩΝ
η Εκκλησια που μπορει να διαχωριστει σε χιλια κομματια ειναι μια Εκκλησια που εχει μαζα και ενεργεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήkx
Κύριε ΗΜΙ-ΠΑΡΑΦΡΩΝ,
Τα συμβαίνοντα στο χώρο των Φυσικών Επιστημών κατ΄ ουδένα λόγο μπορούν να μεταφερθούν (αναλογικά) εκεί όπου οι φυσικοί νόμοι ανατρέπονται και δεν ισχύουν. Η δυναμική της Εκκλησίας, η ενέργεια και η μάζα της, είναι άλλης ποιότητας. Με άλλες λέξεις, η αποκεκαλυμένη αλήθεια της Εκκλησίας δεν είναι όπως η "αποκεκαλυμένη αλήθεια" της επιστήμης.
Γιατρέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήεπειδή τέτοια θέματα τα κατέχεις όσο λίγοι, ήμουν βέβαιος ότι θα σχολιάσεις.
Αυτό που δεν μπορούσα να φανταστώ ήταν το πόσο συμπυκνωμένο και περιεκτικό θα ήταν το σχόλιό σου.
Ημιπαράφρονα,
που είδες την επίθεση στην Καθολική Εκκλησία δεν καταλαβαίνω. Στον Πάπα επετέθηκα φίλτατε. Οι πιστοί και οι αφοσιωμένοι παπάδες δεν είναι οπωσδήποτε εχθροί. Οι κεφαλές όμως είναι. Οι κεφαλές...
Αγαπητε Αριστειδη, η επαναληψη γνωστων συκοφαντικων κατηγοριων ("[...] και Πάσης Παιδεραστίας [...]") συνιστα τελικα αδικη επιθεση εναντια στην Καθολικη Εκκλησια. Σου αναφερω πως ακομη και αν στις ελαχιστες υποθεσεις που εκδικαζονται σε ποινικα δικαστηρια (δηλαδη αυτες που στηριζονται σε αποδειξιμα εγκληματολογικα στοιχεια ενοχης) συνυπολογισουμε το πληθος -που ειναι η συντριπτικη πλειονοτητα στο συνολο- των υποθεσεων που εκδικαζονται σε αστικα δικαστηρια (δηλαδη αυτες οι οποιες -ως προσφατη "μοδα" στην Προτεσταντικη επικρατεια- στηριζονται σε καταγγελιες για περιστατικα που οι "παθοντες" θυμιθηκαν να καταγγειλουν μετα απο δεκαετιες με στοχο την πληρωμη αποζημιωσεων) η αναλογια παραβατικων ατομων στον συνολικο πληθυσμο του οργανισμου της (Καθολικης) Εκκλησιας ειναι αρκετα μικροτερη απο οτι η συνηθης αναλογια σε αντιστιχους οργανισμους (π.χ., αθλητικους, σχολικους, ιατρικους) που ατομα της ερχονται σε επαφη με παιδια (και σημαντικα μικροτερη απο τις περιπτωσεις που οι παραβατικοι δεν ανηκουν σε οργανισμο - π.χ., οικογενειακο/φιλικο περιβαλον). Επαναλαμβανω πως δεν σε θεωρω κακοπιστο, απλως θυμα των κακοπιστων συκοφαντων, και αφου πια σε ενημερωσα για την αληθεια αποσυρω τις κατηγοριες μου εναντιων σου... πιστευοντας πως δεν θα επαναλαβεις αλλοτρια ψευδη μιας και θεωρω πως εισαι δικαιος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυριε Κυπριανε δεν αρνουμε οσα αναφερετε για την "αποκεκαλυμένη αλήθεια της Εκκλησίας" ομως η αναφορα μου σε "μαζα και ενεργεια" και "διαχωρισμο" εχει να κανει με την αναφορα σας σε Προτεσταντικες Εκκλησιες που εγιναν εκατο κομματια (και συμπληρωνω πως η διασπαση συνεχιζετε σε χιλια κομματια!) - ε, λοιπον εγω, με εναν περιεργο τροπο, τις ζηλευω! Ειναι ζωντανες βρε αδελφε... μακαρι να ειχαμε λοιπον την "μαζα και ενεργεια" τους (...και ας γινοταν και μια εκπτωση στην "αποκεκαλυμένη αλήθεια";;;!!!). Παραμενω Ορθοδοξος στο δογμα και προσδοκω την ενωση με τους Καθολικους (και Προτεσταντες) αδελφους της Εκκλησιας μας στην βαση της ορθης πιστης - αλλα εχοντας επαφες με (θεολογικα πλανεμενους μεν, ως Εκκλησια ζηλευτους δε) αιρετικους -Προτεσταντες- Χριστιανους που ζουν την πιστη τους θερμα και κυριως ειναι δραστηριοι αναρωτιεμαι αν τελικα ο Θεος ευχαριστιεται περισσοτερο απο μια Εκκλησια σαν την δικη τους.
ΗΜΙ-ΠΑΡΑΦΡΩΝ
Κύριε ΗΜΙ-ΠΑΡΑΦΡΩΝ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή υπάρχουν πολλοί ευσεβείς ανήκοντες σε ετεροδοξίες, αλλοθρησκείες, εθελοθρησκείες κ.λπ., δόγματα δηλαδή που για εμάς τους Ορθόδοξους είναι απορριπτέα, και ακόμη, επειδή σας εντυπωσιάζει το γεγονός αυτό, γράφοντας μάλιστα ότι ο Θεός ευχαριστείται περισσότερο από μια εκκλησία σαν τη δική τους, σας στέλνω να διαβάσετε αυτά που γράφει ο ιερός Χρυσόστομος (: De Virginitate).
Είναι, αφορούν θέλω να πω, για περιπτώσεις σαν τη δική σας. Ελπίζω να μη σας δυσκολεύει το κείμενο. Αν το βρίσκετε δύσκολο, δεν θα ήταν κακό να ζητήσετε βοήθεια από έναν έχοντα γνώση. Πληροφοριακά, οι δικές μου γνώσεις προέρχονται από τα "τελειωμένα" ήδη Αρχαία του, τότε, Γυμνασίου (δεκαετία το ΄60). Η πρόοδος δεν ανεχόταν τη "μούχλα" της εποχής. Την καθάρισε με ένα mold cleaner ... δεν θυμάμαι πώς το έλεγαν.
Ο δεσμός : http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG_Migne/John%20Chrysostom_PG%2047-64/De%20virginitate.pdf
Ξεχάσατε να γράψετε τις μεγαλειώδες φράσεις ισοπέδωσης του Πατριάρχη.Οπως το "ιερό" κοράνι (κατα την διάρκεια ανταλλαγής δώρων) - την "ευλογημένη¨συναγωγή (απο την ομιλία του στην Νέα Υόρκη ) - την προσφώνηση ως παναγιώτατο του πάπα κ.τ.λ..Αλλο να ανέχεσαι μία κατάσταση και άλλο να την αποδέχεσαι όπως έλεγε και ο Γέροντας Παίσιος.Οταν την αποδέχεσαι είσαι εξίσου ένοχος.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αλλο να ανέχεσαι μία κατάσταση και άλλο να την αποδέχεσαι όπως έλεγε και ο Γέροντας Παίσιος. Οταν την αποδέχεσαι είσαι εξίσου ένοχος."
ΑπάντησηΔιαγραφήκχ
Ζητώ συγγνώμη και γι΄ αυτή την παρέμβαση, είναι όμως, θεωρώ, σημαντική.
Δεν τα λέει καλά ο γέροντας Παΐσιος. Η διάκριση δεν γίνεται μεταξύ του ανέχομαι και του αποδέχομαι. Γίνεται μεταξύ του πιστεύω και του δέχομαι.
Μπορεί αυτά να φαίνονται "ψιλά γράμματα", μη ξεχνάμε όμως ότι ακόμη "ψιλότερο" ήταν το ομοούσιο και το ομοιούσιο καθώς και άλλα.
Εμείς οι Ορθόδοξοι δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να δεχόμαστε τους αλλόθρησκους, τους ετερόδοξους ή ακόμη και οποιονδήποτε άλλο εθελόθρησκο. Δεν βάζουμε κάρτα αναγνώρισης στους ανθρώπους, τους αντιμετωπίζουμε ομότιμα και ισότιμα.
Όταν όμως αυτός ή αυτοί διαδίδουν το πίστευμά τους, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε θέση, κάποια ζητήματα πρέπει να ξεκαθαρίσουν, γι΄ αυτό και τους λέμε : Άλλο πράγμα ότι τους δεχόμαστε σαν ανθρώπους, όχι όμως και ως διδασκάλους. Η πίστη μας είναι αυτή και αυτή, η δική τους αυτή κι αυτή. Ας κρατήσουν τα δικά τους και ας πάνε αλλού να τα διδάξουν. Εδώ να κάτσουν φρόνιμα. Ότι τους δεχόμαστε με τα πιστεύω τους, δεν σημαίνει ότι πιστεύουμε στα δικά τους "πιστεύω".
Επικρατούσα Θρησκεία σε μας, σύμφωνα και με το Σύνταγμα, είναι η του Ανατολικού Ορθόδοξου Δόγματος και καλό είναι να μη μπερδεύονται, και να μη μας μπερδεύουν εξισώνοντας το πιστεύω με το δέχομαι. Το δεύτερο δεν έχει ουδεμία απολύτως σχέση με το πρώτο. Το πιστεύω έχει σχέση με Δόγμα, το δέχομαι με οτιδήποτε άλλο. Θεό πιστεύουμε, εν Χριστώ υπάρχουμε, δεχόμαστε όμως και την ύπαρξη του διαβόλου. Δεν πιστεύουμε στο διάβολο, άπαγε. Έτσι δεν είναι;
Αυτά που σε συντομία έγραψα, με αφορμή το ανέχομαι και το αποδέχομαι του γέροντα Παϊσίου, είναι προκειμένου να δείξω σε τί λάκκο πέφτουμε, όταν δεν είμαστε σε θέση να ξεχωρίσουμε αυτά τα απλά.
Δυστυχώς, η μακροχρόνια τριβή μας με τους αλλόθρησκους, τους ετερόδοξους και κάθε άλλο εθελόθρησκο, αυτό το αποτέλεσμα είχε. Αποκορύφωμα, ότι "όλες οι θρησκείες είναι δρόμοι για τον ένα θεό", αφού η ανοχή δεν έχει τίποτα να χωρίσει με την αποδοχή. Αποκαρδιωτικό, συνάμα όμως και άκρως επικίνδυνο, ότι δεν έμειναν απρόσβλητοι ούτε κι αυτοί ακόμη, που έφαγαν τα χρόνια τους στις ερημιές νηστεύοντας και προσευχόμενοι.
Υστερόγραφο
Τα ανωτέρω αφιερώνονται στο ιστολόγιο "Αριστείδης ο Δίκαιος" χάριν του - άγνωστου σε μένα - Διαχειριστή που με φιλοξένησε. Ο λόγος ; Επειδή γνωρίζει και γράμματα, αλλά και, το σημαντικότερο, ανάγνωση.
Κυριε Κυπριανε σας γνωριζω "διαδικτυακα" (ο κοσμος ειναι μικρος, και ο διαδικτυακος ακομη μικροτερος, ειδικα οταν οι περιπλανησεις ειναι σε "κοινα λημερια" - ο φιλοξενος ιστοτοπος του Αριστειδη -τον οποιο επισης γνωριζω μονο διαδικτιακα- ειναι ενα απο αυτα τα "κοινα λημερια" που θα βρεις ως θαμωνες κυριως σοβαρους ανθρωπους), και οταν ο Αριστειδης στο σχολιο του εγραψε "Γιατρέ, επειδή τέτοια θέματα τα κατέχεις όσο λίγοι, ήμουν βέβαιος ότι θα σχολιάσεις" χαμογελασα διοτι διαβαζοντας στο πρωτο σχολιο το ονομα σας ειχα σκεφτει και εγω το ιδιο! Το κειμενο της παραπομπης σας, λογω γλωσσας κυριως, μου ειναι πολυ δυσκολο -σε βαθμο που το εγκατελειψα αμεσως (ντρεπομαι να σας εξομολογηθω το επιπεδο των -αρχαιων- Ελληνικων μου... ειμαι και καπως μεταγενεστερος της δικης σας -ηδη καθαρμενης με "προοδευτικη" κλινεξ- μαθητικης εποχης, εγκατελειψα και το σχολειο προωρα...)-, αλλα και μονο απο τον σαφη τιτλο του (μακαρι να μπορουσα να το μελετησω διοτι μου ειναι ενδιαφερων θεμα) νομιζω καταλαβαινω το βασικο νοημα του - αλλωστε μιας και σας γνωριζω "διαδικτυακα" γνωριζω καπως και το πνευμα του κειμενου! Για το θεμα αυτο λοιπον δεν θα φερω αντιρρηση -ουτε σε εσας ουτε στον Χρυσοστομο!- διοτι δεν εχω την καταρτιση σας, ωστοσο, και παρα του οτι κατανοω την πλανη τους, συγκρινοντας τες με την δικη μας, συνεχιζω να εντυπωσιαζομαι θετικα απο την "μαζα και ενεργεια" (οχι το δογμα) πολλων αιρετικων Εκκλησιων...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανωνυμος 14 Ιουνιου 2014 - 9:50 π.μ.
Αν ο "Οικουμενικος Πατριαρχης" (τι μεγαλειωδης τιτλος για τον -Παναγιωτατο, οπως αποκαλειτε απο την Εκκλησια μας... εξ αυτου του λογου, και στα πλαισια της αδελφικοτητας με την Καθολικη Εκκλησια, η προσφωνηση ως Παναγιωτατο στον Παπα- Αρχιεπισκοπο Κωνσταντινουπολεως... και μετα μας ενοχλει το πρωτειο του Παπα...) αποκαλεσε πραγματι το Κορανι ""ιερο", τοτε πραγματι η -κακιστη εξ'αρχης- ανοχη στην αθλιοτητα του Ισλαμισμου εχει αναβαθμιστει σε συνενοχη. Δεν ενοχλουμε απο το να αποκαλουνται "ευλογημενες" οι συναγωγες διοτι μεσα σε αυτες, και εκ του Εβραικου περιουσιου λαου, θεμελιωθηκε η θρησκεια μας.
Η συμμετοχή του στη δημιουργία της μασονικής στοάς P2 στην Ιταλία τη δεκαετία του ’70 και η στήριξη αντικομουνιστικών δραστηριοτήτων σε όλο τον κόσμο – τα στοιχεία αποκαλύφθηκαν το 1982 με το τρομερό σκάνδαλο της «θυγατρικής» της BancoAmbrosiano, που απετέλεσε και το μεγαλύτερο στη μακραίωνη ιστορία του Βατικανού και από πολλές απόψεις παραμένει ως σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικο – οικονομικά αστυνομικά μυστήρια του αιώνα μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να μη πάμε παρακάτω...Για το Βατικανό..
Καλησπέρα Αριστείδη :-)
Αγαπητέ Ανώνυμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πράγματι εντυπωσιακή η "μάζα και ενέργεια" των ετερόδοξων ή και αυτή των αλλόθρησκων. Ας μη μένουμε όμως στα φαινόμενα, όπως και στο φαινόμενο του "δεν ενοχλουμε απο το να αποκαλουνται «ευλογημενες» οι συναγωγες διοτι μεσα σε αυτες, και εκ του Εβραικου περιουσιου λαου, θεμελιωθηκε η θρησκεια μας".
Ειδικά τούτο το τελευταίο : «εκ του Εβραικου περιουσιου λαου θεμελιωθηκε η θρησκεια μας», παρουσιάζει μεν φαινομενική πραγματικότητα, πέραν όμως αυτού το χάσμα είναι τεράστιο. Θα γινόταν αντιληπτό, αν δεν είχε κυριαρχήσει τα τελευταία πενήντα χρόνια το παπικό σύνθημα "οι ομοιότητες μας ενώνουν".
Θα πρέπει να γράψω πολλά και δεν επιθυμώ να κουράσω τον αναγνώστη κι εσένα. Τούτο τα λίγα μόνο θα καταθέσω. Το θρησκευτικό συναίσθημα είναι έμφυτο στους ανθρώπους, άρα, οι θρησκείες τους έχουν αναπόφευκτα κοινά γνωρίσματα, οφειλόμενα, κατά τον Μάρτυρα και φιλόσοφο άγιο Ιουστίνο, στον σπερματικό λόγο.
Τούτο γίνεται εμφανέστερο στους δικούς μας αρχαίους φιλοσόφους και το θρησκευτικό - όμως φιλοσοφικό - περιεχόμενο που περιέχουν γραφές μερικών από αυτούς.
Με αυτά θέλω να τονίσω ότι όπως είναι κοινό γνώρισμα των ανθρώπων το φιλοσοφείν, είναι και το θρησκεύειν. Το θεολογείν όμως δεν είναι. Εκεί διαφοροποιούνται ριζικά τα πράγματα και οι ομοιότητες, αν δεν καταντούν γελοιότητες, χρησιμεύουν σαν όχημα εξαπάτησης και αλλοίωσης του εγγενούς θρησκευτικού συναισθήματος, άλλως "σπερματικού λόγου".
Κυριε Κυπριανε
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο προηγουμενο σχολιο μου (που ξεχασα να το υπογραψω ως ΗΜΙ-ΠΑΡΑΦΡΩΝ, αν και καταλαβατε ποιος ο συγγραφεας), απαντωντας σε ετερο σχολιαστη, χαρακτηρισα τους Εβραιους "περιουσιο λαο" (και το πιστευω βαθια) με την ιδιοτητα μου ως... Χρυσαυγητη!
Οχι, δεν θελω να υποβαθμισω την συζητηση, απλα ειμαι Χρυσαυγητης οποτε -σε αντιθεση με εσας που με μεγαλη σοβαροτητα συζητατε για τα του Θεου- εγω ως Εθνικιστης συζητω, με σοβαροτητα επισης, και για τα του "Καισαρι" - αποδιδοντας τα του Θεου στον Θεο λοιπον εχετε δικιο για το τεραστιο Θεολογικο χασμα μεταξυ Χριστιανων και Εβραιων οποτε αγνοηστε το σχολιο μου... απλα, και εξηγω για οσους τυχον τους ενδιαφερει, σε οτι αφορα Εθνικιστικες παραμετρους (που, με το πνευμα που συμετεχετε, δεν σας αφορουν στην συζητηση) η -εστω- "φαινομενική πραγματικότητα" της συμβατοτητας μεταξη Εβραισμου-Χριστιανισμου ειναι καλη βαση για συμμαχια εναντια στον αθλιο Ισλαμισμο. Η παραδοσιακη χρηση της Θρησκειας ως θεμελιο Εθνικης ευσυνειδησιας ειναι αναποφευκτη διοτι -μαζι με την γλωσσα- ειναι το ισχυρο ενοποιητικο πολιτισμικο στοιχειο, ισχυροτερο απο το βιολογικο (φυλετικο) - ο Ισλαμικος κινδυνος για την οικουμενη, περα απο την Θεολογικη του αθλιοτητα, εγκειται βασικα σε αυτο: Ισλαμικο (πολυ-φυλετικο/γλωσσικο) ΕΘΝΟΣ...
Προβλεπω και κατανοω την δικαιη αγανακτιση σας (δεν θελω καν να σκεφτομαι για την αγανακτιση που θα νιωθει ο Θεος...) διαβαζοντας το σχολιο μου, οταν στο δικο σας ηδη γραφετε σοφα πως χρησιμοποιουνται τετοιου ειδους ανιερες ταυτισεις για αλλοτριους σκοπους (Εθνικιστικους στην περιπτωση μου)... αλλα τι να κανουμε, ετσι ειναι η ζωη... δυστυχως ως Εθνικιστης αναγκαζομαι να αμαρτανω για το Εθνος... σε καθε περιπτωση συμφωνω μαζι σας.
ΗΜΙ-ΠΑΡΑΦΡΩΝ
Ημιπαράφρων σκέφτηκες την χρησιμοποίηση του Ισλαμισμού απο τους Καθολικούς για την Εξαφάνιση των Ορθοδόξων;; ή είναι πολύ συνωμοσιολογικό ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα
Αγαπητη Χριστινα πραγματι "είναι πολύ συνωμοσιολογικό" για τα γουστα μου η εκδοχη να συνωμοτησαν οι Καθολικοι για να εξαφανισουν τους Ορθοδοξους διαμεσου των Ισλαμιστων ωστοσο θα μπορουσα να δεχθω, και ισως επιβεβαιωνεται και απο την ιστορια, πως "συνωμοτησαν" στο μακρυνο παρελθον (το "συνωμοτησαν" σε εισαγωγικα διοτι η "συνωμοσια" ηταν μεταξυ Καθολικων... και των ιδιων!) ωστε να τους πληξουν ισχυρα στοχευοντας σε αποδυναμωση με το να μην προστρεξουν σε βοηθεια οπως οφειλαν ως αδελφοι μας οταν η Ορθοδοξια δεχοταν σφοδρη φυσικη επιθεση απο το Ισλαμ - περασμενα ξεχασμενα, ας τα βρουμε σε μια βαση ενος καλος εννοουμενου "οικουμενισμου" μεταξυ μας (ειναι καιρος πια για μια νεα οικουμενικη συνοδος!) μιας και το σχισμα οφειλετε σε επιπολαιοτητες (π.χ., το Filioque ειναι ζητημα "Θεολογην" αρα δεν μπορει να γινετε αιτια σχισματος μεταξυ της Εκκλησιας - και υπευθηνοι ειναι κυριως οι Ορθοδοξοι...) διοτι στο τελος ο Ισλαμισμος θα πληξει μεχρι εξαφανισεως την ανθρωποτητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗΜΙ-ΠΑΡΑΦΡΩΝ
Αριστείδη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟί "κοστουμάτες σκύλες" προωθούν χωρισμό Εκκλησίας-Κράτους μέ απώτερο στόχο τόν διαχωρισμό ΕΘΝΟΥΣ-ΚΡΑΤΟΥΣ, στήν προσπάθειά τους νά επιβάλλουν παγκόσμια κυβέρνηση.
Όπως έχουν δηλώσει κατ' επανάληψη τά γνωστά τσιράκια τής Ν.Τ.Π., τό μεγαλύτερο εμπόδιο στήν όλη προσπάθειά τους είναι τό ΚΡΑΤΟΣ-ΕΘΝΟΣ. Γι' αυτό καταργούν σύνορα, αλλά καί μετακινούν πληθυσμούς.
Επομένως, ό,τι διατηρεί καί στηρίζει τό ΚΡΑΤΟΣ-ΕΘΝΟΣ πρέπει, (κατ' αυτούς), νά πάψει νά υπάρχει ή νά αλλάξει. Αυτό ερμηνεύει τίς επιθέσεις σέ Ιστορία, Γλώσσα, Ένοπλες Δυνάμεις, Ήθη καί Έθιμα, Θρησκεία κλπ.
Ανεκδοτάκι, περί «μάζας και ενέργειας» των αλλοδόξων:
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν ένας αλλόθρησκος που ήθελε να γίνει χριστιανός, αλλά δεν ήξερε ποιο δόγμα να ακολουθήσει. Μάζεψε λοιπόν μια παρέα από τρεις φίλους του και τους ζήτησε να επισκεφθούν τις εκκλησίες τους όλοι μαζί, ώστε να σχηματίσει άποψη και να πάρει την απόφασή του. Ο ένας ήταν παπικός, ο άλλος διαμαρτυρόμενος κι ο τρίτος ορθόδοξος.
Πρώτα πήγαν στον ρωμαιοκαθολικό ναό: Ησυχία, τάξη, πειθαρχία, κατάνυξη. Μεγαλοπρέπεια, ωραία έργα τέχνης, επιβλητική κλασσική μουσική. Οι ιερείς απέπνεαν αυθεντία, κύρος και εξουσία.
-Πολύ ωραία είναι εδώ, μ’ αρέσει, είπε ο αλλόθρησκος.
Μετά πήγαν στην αίθουσα/ναό των διαμαρτυρόμενων: Εμπνευσμένο κήρυγμα, ωραία χορωδία, ομαδική προσευχή των πιστών, σύμπνοια, καλοί τρόποι. Φωτεινό, καθαρό, τακτικό περιβάλλον. Ο πάστορας φαινόταν να γνωρίζει έναν-έναν τους ενορίτες του, με τους οποίους διατηρούσε φιλικές σχέσεις.
-Ωραία είναι κι εδώ, κι εδώ μ’ αρέσει, είπε πάλι ο αλλόθρησκος.
Τέλος πήγαν και στον ορθόδοξο ναό: Στην είσοδο έπεσαν μούτρα με μούτρα με αυτούς που έβγαιναν, ενώ μέσα συνεχιζόταν η λειτουργία. Πίσω απ’ το παγκάρι, ο επίτροπος κάτι διάβαζε εμβριθώς. Δίπλα στο μανουάλι, μια κυρία διαπληκτιζόταν με τον καντηλανάφτη για το σβήσιμο των κεριών. Υπήρχε ένα συνεχές ρεύμα πιστών που πηγαινοέρχονταν μέσα κι έξω από τον ναό, αλλά και μετακινούμενο εντός του ναού, πέρα-δώθε. Παιδιά τσίριζαν, γυναίκες τα μάλωναν λίγο και μετά συνέχιζαν να συζητούν με τις διπλανές τους. Οι άντρες λαγοκοιμόντουσαν. Οι ψαλτάδες αντάλλασσαν ματιές και έντονα ψιθυρίσματα. Τα παπαδάκια σπρωχνόντουσαν. Ο παπάς, με πολυτελές χρυσοκέντητο καφτάνι, έβγαζε ακατάληπτους λαρυγγικούς ήχους και, χωμένος σ’ ένα μισοσκότεινο δωματιάκι, κάτι μαστόρευε με άλλον έναν, με την πλάτη γυρισμένη στους πιστούς, στην καρακοσμάρα τους, σαν να μην τους αφορούσαν όσα συνέβαιναν γύρω τους, μέσα στον ναό.
Έπεσαν τα μούτρα του ορθόδοξου.
-Ορθόδοξος θα γίνω, είπε ο αλλόθρησκος.
-Μα πως; Γιατί; Από που κι ως που;! είπαν οι φίλοι του, έκπληκτοι.
-Να σας πω φίλοι μου… για τους άλλους το καταλαβαίνω. Έχουν δομές και συνεκτικότητα.
Μα τούτοι εδώ, μ’ αυτό το μπάχαλο και την ασυνεννοησία που τους δέρνει, δεν υπάρχει λογική εξήγηση πως καταφέρνουν να επιβιώνουν επί 2.000 χρόνια. Τέτοιο μεγάλο θαύμα, μόνον ο Θεός μπορεί να το κάνει.