Αν είναι πείραμα, ας τελειώσει πια. Το πειραματόζωο δεν αντέχει άλλο.

Μια φορά κι έναν (κακό) καιρό ήτανε κάποιοι οικονομικά ισχυροί. Αποφάσισαν να ενωθούν, φτιάχνοντας μια κοινότητα. Οικονομική. Στην πορεία έγινε κάτι παραπάνω από οικονομική, αλλά αυτό δεν επηρεάζει τον συλλογισμό που ακολουθεί, οπότε μπορούμε να το αγνοήσουμε. 

Ισχυροί οι εταίροι, ισχυρή και η κοινότητα. Στο πέρασμα του χρόνου ισχυροποιήθηκε ακόμη περισσότερο και ο αριθμός των εταίρων αυξήθηκε. Σε ένα κρίσιμο νούμερο, το δέκα (το κακό), στους ισχυρούς εταίρους προστέθηκε ένας πτωχός συγγενής. Ομιχλώδες παραμένει το ποιος και γιατί τον πρόσθεσε στους ισχυρούς. Ακούστηκαν φήμες ότι η προσθήκη έγινε λόγω προσωπικής φιλίας δύο ηγετών, λόγω φιλανθρωπίας, λόγω μεγάλης ιστορίας και βαριάς πολιτιστικής κληρονομιάς του πτωχού συγγενούς, λόγω του ότι ο πτωχός συγγενής ήταν πολλά υποσχόμενος κτλ κτλ. Γελοιότητες. Οι ισχυροί δεν έχουν φίλους, κι όταν πολύ σπάνια έχουν, ποτέ δεν ανακατεύουν τις φιλίες στις μπίζνες. Οι ισχυροί δεν είναι φιλάνθρωποι παρά μόνο όταν η φιλανθρωπία τούς αποφέρει κέρδη. Ιστορία και πολιτισμός δεν τους ενδιαφέρουν διότι ανήκουν στο παρελθόν κι εκείνοι νοιάζονται μόνο για το μέλλον. Οι ισχυροί μπορεί να ποντάρουν σε πολλά υποσχόμενους, αλλά όχι τα ρέστα τους. Ειδικώς τον συγκεκριμένο πτωχό συγγενή ποτέ δεν τον είχαν σε υπόληψη. Τεμπέλη τον θεωρούσαν πάντα, επιπόλαιο και χαβαλέ. Γενικώς οι συγκεκριμένοι ισχυροί με βεβαρημένο ιστορικό σταυροφοριών, αποικιοκρατίας και παγκοσμίων πολέμων αποκλείεται να είχαν αγνά ελατήρια. 

Σε κάτι άλλο υπολόγιζαν. Κάτι άλλο είχαν στο νου τους. Ή ο πτωχός συγγενής δεν ήταν και τόσο φτωχός, (είχε ας πούμε πλεονεκτικά εδάφη και υπεδάφη), ή είχαν αποφασίσει να τον χρησιμοποιήσουν ως πειραματόζωο. Ίσως και τα δύο μαζί: ένα ηλίθιο ματαιόδοξο πειραματόζωο, οι χειρισμοί επί του οποίου, εκτός από τα όποια υλικά οφέλη θα τους απέφεραν και πολύτιμες εμπειρίες, χρήσιμες για ευρύτερες περαιτέρω εφαρμογές. 

Όχι μόνο δέχθηκαν λοιπόν τον πτωχό συγγενή στους κόλπους τής κοινότητας μετά βαΐων και κλάδων, αλλά τον προήγαγαν τάχιστα και σε ισότιμο μέλος. Και περνούσε ο καιρός και μεγάλωνε η κοινότητα και κάποια στιγμή όλοι (ή σχεδόν όλοι) οι εταίροι ενοποιήθηκαν «νομισματικώς». Υιοθέτησαν δηλαδή κοινό νόμισμα, σημαντικό βήμα προς την «ολοκλήρωση» (αυτή την τελευταία έννοια, την κοινοτική «ολοκλήρωση», ποτέ δεν την έκαναν λιανά, ποτέ δεν εξήγησαν τι σήμαινε, οπότε παρέμεινε κι αυτή σε καθεστώς ομίχλης όπως τόσες και τόσες έννοιες αυτής της ισχυρής κοινότητας). 

Η νομισματική ένωση συνοδεύτηκε και από άλλο παράδοξο που πάλι αφορούσε στον πτωχό συγγενή. Ενώ οι εταίροι γνώριζαν ότι ο πτωχός συγγενής δεν τα πήγαινε καλά με τα μαθηματικά, ούτε καν με τα βασικά, δέχθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες τα νούμερα που τους σερβίρισε ώστε να περάσει τις εξετάσεις ενοποίησης. Οικονομικοί εγκέφαλοι ολκής, δεν φάνηκαν να προσέχουν φτιασιδωμένους οικονομικούς δείκτες και καλλωπισμένα μεγέθη. Καμία υποψία, κανείς έλεγχος.

Κοινό νόμισμα ο πτωχός συγγενής, μεγάλη η χαρά του. Δεν είχε πια να ζηλέψει τίποτε από τους ισχυρούς. Λιγούρης πάντα και ψωροπερήφανος αγνόησε και πάλι τα βασικά: ότι οι ισχυροί δεν δίνουν τίποτε χωρίς ανταλλάγματα, ότι σαν πολύ εύκολα κατάπιαν την κουτοπονηριά του, ότι απώλεσε τον έλεγχο του νομίσματός του. Για την αποτροπή αυτού του τελευταίου, αρκετοί ηγέτες μιας άλλης πανίσχυρης κοινότητας, μιας ένωσης πολιτειών, είχαν δώσει στο παρελθόν ομηρικές μάχες, χωρίς αποτέλεσμα, αλλά αυτά ήταν ψιλά γράμματα για τον πτωχό συγγενή. 

Κάθε θαύμα διαρκεί 3 ημέρες, το οικονομικό θαύμα του πτωχού συγγενούς κράτησε λίγο παραπάνω. Μερικά χρόνια. Γκρεμίστηκε απότομα όταν, με αφορμή έναν καυγά για κάποιους αγωγούς καυσίμων μιας άλλης κοινοπολιτείας, έπεσε σε δυσμένεια. Έμαθε, πολύ απότομα πράγματι, ότι χρωστάει πολλά στους ισχυρούς. Τόσο πολλά, που δεν θα μπορούσε να ξεχρεώσει εύκολα, ίσως μάλιστα να μην μπορούσε να ξεχρεώσει καθόλου. Ότι θα έπρεπε να δώσει γην και ύδωρ, να υπογράψει επαχθείς συμβάσεις, να υπομείνει δυσβάσταχτα μέτρα. 

Δεν του έκανε καμία εντύπωση ότι άλλοι πτωχοί συγγενείς που είχαν στο μεταξύ εισέλθει εν οργάνοις στην κοινότητα (στην πορεία προς την ομιχλώδη «ολοκλήρωση») χρωστούσαν επίσης πολλά. Ότι ακόμη και οι ισχυροί χρωστούσαν πολύ περισσότερα, τόσο αναλογικά όσο και σε απόλυτα νούμερα. Ότι, εν ολίγοις, το χρέος του δεν δικαιολογούσε τόσο μένος εναντίον του. Θα ‘πρεπε έστω και τώρα, έστω και αργά, να του είναι φανερό ότι αποτελεί πειραματόζωο, αλλά δεν του ήταν. Και δέχθηκε τα βασανιστήρια ώστε να παραμείνει «ισότιμος». «Ισχυρός» μέσα στους ισχυρούς. 

Φυσικά τα μέτρα δεν απέδωσαν. Το χρέος αυξήθηκε, το ίδιο και η απαξίωσή του. Έγινε μαύρο πρόβατο, παράδειγμα προς αποφυγήν. Ενστικτωδώς διαμαρτυρήθηκε. Αποφάσισε να προβάλει αντίσταση. Πιάστηκε από τα μαλλιά του. 

Εξουσιοδότησε λοιπόν ορισμένους που υποσχέθηκαν να χτυπήσουν γροθιά στο μαχαίρι. Υπόσχεση καθόλου λογική. Απονενοημένη. Καταστροφική. Αυτοκτονική. Αν το εννοούσαν όπως το έλεγαν ο θάνατος ήταν κοντά. Οι ισχυροί είχαν μακρά παράδοση σε αιματοκυλίσματα. Δεν θα δίσταζαν να σκοτώσουν πάλι και μάλιστα χωρίς αίματα: αρκούσε να πουν «όχι». 

Αμυδρές ελπίδες πρόσκαιρης επιβίωσης θα υπήρχαν μόνο αν οι εντολοδόχοι δεν το εννοούσαν, είχαν δηλαδή (προ)συμφωνήσει με τους ισχυρούς για ελαφρύνσεις, για παράταση του πειράματος και αναβολή του θανάτου για αργότερα ή το εννοούσαν, είχαν δηλαδή πράγματι αποφασίσει για γροθιές, αλλά είχαν πλάτες. Στο τελευταίο συνέτειναν τόσο τα περίεργα πρόσωπα των διαπραγματευτών όσο και οι συχνότατες αν και ομιχλώδεις (τι πρωτοτυπία) επαφές τους με τους άλλους ισχυρούς. Εκείνους της ένωσης πολιτειών κι εκείνους της κοινοπολιτείας αγωγών. Γενικά με οποιουσδήποτε ισχυρούς που δεν χώνευαν (για δικούς τους λόγους) τους ισχυρούς νυν εταίρους (και ενώ ένας πανίσχυρος ουδέτερος είχε από νωρίς διαχωρίσει τη θέση του). 

Όλα τα παραπάνω σήμαιναν ότι οι εντεταλμένοι σωτήρες ήταν ή τρελοί ή ψεύτες. Τα ενδεχόμενα ήταν τρία και όλα εφιαλτικά: 1) γροθιά στο μαχαίρι χωρίς σχέδιο. Ακαριαίος θάνατος. 2) γροθιά στο μαχαίρι για τα μάτια του κόσμου. Συμπαιγνία με τους ισχυρούς, διαιώνιση του πειράματος, θάνατος αργότερα. 3) γροθιά στο μαχαίρι με πλάτες άλλων ισχυρών. Διαιώνιση του πειράματος με το πειραματόζωο εν μέσω διασταυρούμενων πυρών (πειραμάτων). Θάνατος απρόβλεπτος χρονικά. 

Αν ο συλλογισμός είναι σωστός και πράγματι πρόκειται περί πειράματος, ας τελειώνουμε πια. Το πειραματόζωο δεν αντέχει άλλο.