Εγώ μόνο έναν μ@λ@κα ξέρω που να σκοτώνεται να πάρει δανεικά και να σκοτώνονται όλοι να τον δανείσουν.

Αυτόν που πληρώνει πάντα στην ώρα του τους τοκογλύφους και αναγνωρίζει τα πανωτόκια. 

Αυτόν που τον δανείζουν οι ληστές του και καμαρώνει ως ισότιμο μέλος της λέσχης τους. 

Αυτόν που τα κλεμμένα της Κατοχής τα χρησιμοποιεί μόνο ως εκβιασμό για να μην του κόψουν τα δανεικά. 

Αυτόν που του πήρανε τη γη του όσο εκείνος περίμενε τις ξένες «επενδύσεις». 

Αυτόν που κάνει εισαγωγή κρεμμύδια και την ίδια ώρα κάθεται και τον παραμυθιάζουν για την «ανάπτυξη» που έρχεται. 

Αυτόν που διαπραγματεύεται με εκείνους που διαθέτουν 5 αυτοκινητοβιομηχανίες και ταυτόχρονα αναρωτιέται «τι παραπάνω έχουν αυτοί από μένα;». 

Αυτόν που έστειλε και στέλνει τα παιδιά του μετανάστες και δέχεται να τα αντικαταστήσει με ορδές εποίκων, βαρβάρων και μισανθρώπων. 

Αυτόν που έζησε την προσφυγιά και του πλασάρουν για πρόσφυγες κάτι φασίστες φονταμενταλιστές. 

Αυτόν που όλοι οι γείτονες τού ζητούν «να μοιραστούν» (τα δικά του) κι εκείνος το συζητάει. 

Αυτόν που οι πρόγονοί του πολέμησαν για την ελευθερία και ο ίδιος εκφυλίσθηκε σε γκαρσονάκι των κατακτητών. 

Αυτόν που πρόθυμα ανταλλάσσει ιστορία αιώνων και ποταμούς αίματος με έναν μισθουλάκο και μια συνταξούλα. 

Τον λεν Ραγιά και κρύβεται κάπου δίπλα σας. 

Αν τον συναντήσετε, πείτε του ότι δανεικά μπορεί να βρει, σωτηρία όμως όχι.