Αλέξη η μόνη σου ελπίδα είναι ο Ταγίπ. Ένα θερμό επεισόδιο σας σώζει.

Ψευτοαριστεροί και Ισλαμοφασίστες ενωμένοι, ποτέ νικημένοι. 

Λοιπόν Αλέξη τα θαλάσσωσες. Κυριολεκτικά. 

Θάλασσα το χρέος. Αχανής. Ωκεανός. 

Θάλασσα οι αιώνιοι φοιτητές, θάλασσα τα λαμόγια, θάλασσα η ΕΡΤ, θάλασσα οι λαθραίοι, θάλασσα το ξεπούλημα, θάλασσα η πρώτη κατοικία, θάλασσα σχολεία και νοσοκομεία. 

Όλα θάλασσα. Όλα μούσκεμα. 

Κι επειδή σε βλέπω πελαγωμένο (κι άμα καθυστερήσεις συντάξεις και επιδόματα σε βλέπω και πνιγμένο) λέω να σε βοηθήσω κομμάτι. 

Λοιπόν η μόνη λύση είναι ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία. 

Πρόσεχε παιδί μου (επειδή είσαι ολίγον γκα-γκα κι εσύ και οι συνεργάτες σου): δεν λέω πόλεμος, λέω θερμό επεισόδιο. Μερικές εχθροπραξίες, ίσως και λίγο αίμα και μετά να «πρυτανεύσει η λογική». 

Τα οφέλη θα είναι ανυπολόγιστα. Και για σένα και για τον πασά (το πολιτικό σκέλος τού Ισλαμοφασισμού έχει σεκλέτια). Άκου να μαθαίνεις. 

1) Σε περίπτωση πολεμικής αναμέτρησης όλα και όλοι πάνε πάσο. Όλα τα προβλήματα παραπέμπονται στις καλένδες, όλες οι σοβαρές αποφάσεις αναβάλλονται, όλοι οι αντιφρονούντες σιωπούν. Τέρμα οι άνεργοι, οι φτωχοί και οι αναξιοπαθούντες. Τέρμα η Ζωή, ο Λαφαζάνης και οι ωρυόμενες συνιστώσες. Τέρμα ο Ντράγκι, ο Σουλτς και ο Σόιμπλε. Η χαρά του αποτυχημένου πρωθυπουργού. 

2) Και μόνο με την υποψία μισητού εχθρού προ των πυλών, οι ιδεολογικοί αντίπαλοι γίνονται φίλοι. Μπορείς να πουλήσεις εθνική ομοψυχία και συσπείρωση και να τους έχεις όλους στο πλευρό σου: Ένοπλες Δυνάμεις (κι ας πνέουν μένεα για τις παράνομες περικοπές), δεξιούς, ακροδεξιούς κτλ. Η χαρά του εθνομηδενιστή: υποστήριξη από τους εθνικιστές. 

3) Όσοι επιμείνουν σε αντιπολεμικά-αντιιμπεριαλιστικά τσιτάτα θα απομονωθούν. Η χαρά του ψευτοαριστερού-ψευτοεπαναστάτη: πλήρης περιθωριοποίηση αναρχισμού και κομμουνισμού. Μερικοί γιαλαντζί ενδομύχως θα σε συγχαρούν: σε καιρό ειρήνης κανείς δεν τους δίνει σημασία. Οι στρατιωτικές εμπλοκές τούς δίνουν λόγο ύπαρξης, τους βγάζουν από την αφάνεια. 

4)Το καλύτερο για το τέλος: ευκαιρία για προπαγάνδα, για προώθηση παγκοσμιοποιητικής ατζέντας. Έχεις ανέβει στα παιχνίδια των λούνα-παρκ με τα πολλά G; Αν ναι ξέρεις. Αν όχι άκου εμένα: η ανακούφιση που ακολουθεί τη λαχτάρα είναι η μεγαλύτερη αδυναμία. Η καταλληλότερη ευκαιρία να περάσεις κάτι αδύνατον υπό άλλες συνθήκες. Εκεί που ο τρομοκρατημένος ανακαλύπτει ότι δεν έπαθε δα και τίποτε και πριν συνέλθει για τα καλά, είναι η κατάλληλη στιγμή για να πάθει, χωρίς καν να το καταλάβει. Φαντάζεσαι τι θα γίνει μετά από ελληνοτουρκική αψιμαχία; Να τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, να «ποτέ ξανά πόλεμος», να ο Πάκης με τα ευχολόγια, να το Στέιτ-Ντιπάρτμεντ να χαιρετίζει την επίλυση των διαφορών μεταξύ συμμάχων υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ, να οι πορδές τής «Ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας», να «το Αιγαίο μια θάλασσα ειρήνης» (και γκουχ-γκουχ ... συνεκμετάλλευσης), να «όλοι αδέρφια είμαστε γιατί να μαλώνουμε;» (άρα φέρτε μετανάστες αβέρτα) κτλ κτλ. Τι να σου λέω αγόρι μου; Η χαρά της Νέας Τάξης: ο πόλεμος ενώνει. 

Ένα σου λέω: με ένα θερμό επεισόδιο θα είναι ΟΛΟΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ. 

Τηλέφωνο στον Ταγίπ αμέσως. Στήστε το (γιατί είστε και ηλίθιοι· αν δεν το στήσετε μπορεί να σκοτωθούμε στ’ αλήθεια).