Και τις ψυχές τους θα πουλήσουν. Πόρνες κι αυτές.

Πριν λίγα χρόνια, μια κυρία από την πρώην Σοβιετική Ένωση, ήρθε στο γραφείο για προσωπική της υπόθεση. Ακριβής στο ραντεβού και ευγενική, αλλά ιδιαίτερα αγχωμένη και διστακτική. Αφού συστήθηκε … μου ζήτησε συγγνώμη! 

Αιφνιδιάστηκα και πριν ρωτήσω γιατί, μου είπε με τα σπαστά ελληνικά της ότι «δουλεύει σε μπουρδέλο»(!) και ξαναζήτησε συγγνώμη! 

Επειδή δεν έχω υπάρξει άγιος στη ζωή μου και πάντοτε σεβόμουν όσους «η ζωή πέταξε στου δρόμου την άκρη» (κατά τον στίχο τού Λευτέρη Παπαδόπουλου), της είπα ότι δεν πρέπει, γι’ αυτόν τον λόγο, να ζητάει συγγνώμη από κανέναν και πολύ περισσότερο από εμένα. 

Η γυναίκα αυτή, τα λίγα λεπτά που παρέμεινε στο γραφείο (δεν χρειαζόταν παρά μια απλή διεκπεραίωση εγγράφων) δεν σταμάτησε, παρά τη συμβουλή μου, να ζητάει συγγνώμη. 

Ήταν φανερό. Ντρεπόταν! 

Ντρεπόταν η ιερόδουλη! Ντρεπόταν η πόρνη που πουλούσε το κορμί της! 

Είναι, ξέρετε, σημείο υγείας η ντροπή. Σημείο υγιούς συνείδησης και εργαλείο σωτηρίας της ψυχής. Μόνο που κανείς δεν την χάνει για να την βρει κάποιος άλλος. Στις άρρωστες ψυχές, στις πωρωμένες, δεν υπάρχει.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Μα για τις πόρνες! 

Όχι αυτές της οδού Αχαρνών, ούτε αυτές της οδού Φυλής. Γι' αυτές της τηλεόρασης! 

Αν αντέχετε ρίξτε μια ματιά στα σίριαλ της νέας σαιζόν και θα καταλάβετε τι εννοώ. Όχι ότι τα περσινά ή τα προπέρσινα πήγαιναν πολύ πίσω, αλλά φέτος το τερμάτισαν. Τέτοια αρρωστημένη ξετσιπωσιά, τέτοια κακοήθης χυδαιότητα, τέτοια βρωμερή προστυχιά, είναι πρωτόγνωρη. 

Παρά τις διακηρύξεις (!) των καναλαρχών για ποιότητα (!), παρά τις υποκριτικές φανφάρες των διευθυντών για τις «οικογένειές» τους (έτσι αποκαλούν οι ξευτίλες τα συνονθυλεύματα ωνίων, ατάλαντων και τελειωμένων των προγραμμάτων τους), παρά τις μεγαλοστομίες των συντελεστών για τις «νέες» τους δουλειές, το αποτέλεσμα είναι ορατό: πουτανιά. 

Πουτανιά και τίποτε άλλο. Όλοι πηδιούνται με όλους. Γκόμενες, γκόμενοι και γκομενάκια, άλλη δουλειά δεν κάνουν από το να πηδιούνται. Δουλειές δεν έχουν, προβλήματα δεν έχουν, στενοχώριες δεν έχουν, μόνο πηδιούνται. Δεν ασχολούνται με τίποτε άλλο εκτός από το πήδημα. Α, ναι! Και με το να κάνουν τεστ DNA για να δουν τίνος είναι τα μούλικα. 

Δεν πρόκειται για έρωτα, για σεξ έστω, πρόκειται για πουτανιά. Από πουτάνες σε πουτάνες και τ΄ανάπαλιν. «Δυνατοί» (τάχα) διάλογοι, «συγκλονιστικές» (δήθεν) σκηνές, «αληθινές» (my ass) ιστορίες, με τόση χύμα χυδαιότητα, που μόνο πόρνες χωρίς ντροπή θα μπορούσαν να χρηματοδοτούν, γράφουν, σκηνοθετούν και παίζουν. 

Όλα για την θεαματικότητα οι πόρνες. Δεν τους έφταναν τα γυναικουλίστικα σενάρια, τα αστεία γυμνασιακού επιπέδου, οι ψυχοσυναισθηματικές αναλύσεις του κwλου (voice over) και τα γλυκανάλατα τραγουδάκια στο background. Αυτά, φαίνεται, δεν πουλάνε πια. Τώρα πουτανιές. 

Όχι τσόντα, όχι πορνό. Πουτανιές. Έχει διαφορά. Στην τσόντα οι πρωταγωνιστές σέβονται τις/τους παρτενέρ τους και τον θεατή. Οι «συντελεστές» των ελληνικών σίριαλ δεν σέβονται τίποτε. Και τις ψυχές τους θα πουλήσουν. Πόρνες κι αυτές.

Υ.Γ Περιττό να βάλω φωτογραφίες. Δεν μπορώ να τους εξευτελίσω περισσότερο απ' όσο αυτοεξευτελίζονται...