Συ είπας!

Η φράση «Συ Είπας» ειπώθηκε από τον Ιησού, ως απάντηση στον Αρχιερέα που του ζητούσε επίμονα να παραδεχθεί δημόσια ότι είναι ο Χριστός ο υιός του Θεού, ώστε να μπορέσει να τον κατηγορήσει επίσημα για βλασφημία (Κατά Ματθαίον 26:64). Χρησιμοποιείται με ειρωνικό τόνο, και έχει την έννοια του «έτσι είναι όπως τα λες», όταν ο ομιλών αυτοεξευτελίζεται με τα λόγια του, εκφράζεται αρνητικά για τον εαυτό του ή λέει πράγματα που δεν τον συμφέρουν, ιδιαίτερα όταν ταπεινώνει τον εαυτό του υποκριτικά. Κατά συνέπεια, διαφέρει από το «ΕΣΥ το λες» της νεοελληνικής γλώσσας, με το οποίο διαφωνούμε με τον ομιλούντα, τονίζοντάς του ότι ΜΟΝΟ αυτός λέει κάτι (που τον συμφέρει). Η απαραίτητη αυτή προσθήκη, γίνεται σήμερα (29/03/2011), επειδή διαπίστωσα ότι πολλοί φίλοι διαβάζουν αυτή την ανάρτηση, σταλμένοι από μηχανές αναζήτησης όταν πληκτρολογούν «Συ είπας». Ακολουθεί η αρχική ανάρτηση.

Ήθελα να αγιάσω, αγαπητοί φίλοι, αλλά δε μ’ αφήνουν οι διαβόλοι.

Μεταφέρω αυτούσια σημερινή (10-04-2009) δημοσίευση του in.gr:

«Για τις σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας συζήτησαν Παπανδρέου και Ιερώνυμος

Οι σχέσεις κράτους και εκκλησίας, αλλά η διεύρυνση των κοινωνικών δράσεων της εκκλησίας βρέθηκαν στο επίκεντρο της συνάντησης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου με τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο, στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

Όπως ανέφερε ο κ. Παπανδρέου, με τον αρχιεπίσκοπο αντάλλαξαν απόψεις για «τους διακριτούς ρόλους Εκκλησίας και Πολιτείας» και για τη δυνατότητα να υπάρξουν και τομείς στενής συνεργασίας, όπως στον κοινωνικό τομέα, ιδιαίτερα την εποχή της οικονομικής κρίσης.

Επίσης, συζήτησαν το ενδεχόμενο συνεργασίας σε τομείς, όπως η αντιμετώπιση της φτώχειας, η ένταξη των μεταναστών στη χώρα μας και η βοήθεια σε παιδιά που είναι εθισμένα από ναρκωτικά.

Από την πλευρά του ο κ. Ιερώνυμος τόνισε ότι «η σχέση Εκκλησίας και Πολιτείας, μπορούμε να το πούμε πια, είναι μια σχέση διακριτών ρόλων, αλλά υπάρχει κι ένας χώρος με θέματα κοινού ενδιαφέροντος».

Ακόμη, υπογράμμισε ότι σε στόχους, όπως η ανάπτυξη της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και σε άλλους τομείς, που μέχρι τώρα δεν έχουν καλλιεργηθεί αρκετά, βρέθηκε ευρύ πεδίο συζήτησης και συνεννόησης.

Ο κ. Παπανδρέου εξέφρασε στον κ. Ιερώνυμο την αλληλεγγύη του για τις απαράδεκτες, όπως τις χαρακτήρισε, επιθέσεις σε ναούς.».

Βάσκανος μοίρα, φίλοι μου, εφθόνησε το παρόν ιστολόγιο και τον ιδιοκτήτη του (εμένα). Στην τρίτη μόλις (δεύτερη ουσιαστικά) ανάρτησή μου, είμαι υποχρεωμένος να επικρίνω δημόσια και απερίφραστα, τον προκαθήμενο της Ελλαδικής εκκλησίας. Τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο. Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν πολύ καλά ότι σε ηλικία 15 μηνών βαπτίσθηκα και έκτοτε παραμένω Χριστιανός Ορθόδοξος, τηρώντας επί δεκαετίες ενεργά και ουσιαστικά τα θρησκευτικά καθήκοντά μου, χωρίς τον παραμικρό φανατισμό. Πριν λοιπόν τους ξενίσει το ότι ψέγω τον αρχιεπίσκοπο, τους θυμίζω ότι «ουδείς αναμάρτητος». Ούτε εγώ, ούτε ο αρχιεπίσκοπος.

Κλείνω την αναγκαία εισαγωγή και μπαίνω στο θέμα.

Διαβάζοντας τη δεύτερη παράγραφο του παραπάνω άρθρου, πληροφορήθηκα έκπληκτος, ότι κατά τον κύριο Γεώργιο Παπανδρέου της Μαργαρίτας, αντηλλάγησαν απόψεις για «τους διακριτούς ρόλους Εκκλησίας και Πολιτείας». Καταλάβατε; Αυτός το έχει δεδομένο. Διακριτοί οι ρόλοι. Η συζήτηση δεν διεξήχθη για να εξεταστούν ή να αναλυθούν οι ρόλοι. Οι συζητητές το είχαν συμφωνήσει (πότε άραγε;) και το χρησιμοποίησαν ως βάση για περαιτέρω ανταλλαγή απόψεων! Άρα έχει ήδη γίνει ένα (μεγάλο) βήμα για το διαχωρισμό Εκκλησίας - Κράτους και οι υπόλοιποι είμαστε στο σκοτάδι!

Πάω γρήγορα παρακάτω και η έκπληξή μου μεγεθύνεται! Ο αρχιεπίσκοπος το επιβεβαιώνει και ομολογεί ότι τόσον καιρό υπεκφεύγουν όλοι κι αυτός μαζί: «η σχέση Εκκλησίας και Πολιτείας, μπορούμε να το πούμε πια, είναι μια σχέση διακριτών ρόλων»!! Προσέξτε διατύπωση: «μπορούμε να το πούμε πια»! Δηλαδή τόσον καιρό σκοπίμως το απέκρυπταν!!

Και επειδή (ευτυχώς) καμιά έκπληξη δε μπορεί να αμβλύνει τη μνήμη μου, σας θυμίζω αγαπητοί αναγνώστες και θαυμάστε:

Τέλη Οκτωβρίου-αρχές Νοεμβρίου ο αρχιεπίσκοπος δηλώνει «η Εκκλησία δεν έχει να φοβηθεί τίποτα προ αυτού του ενδεχομένου» (του διαχωρισμού). Μία εβδομάδα αργότερα αλλάζει γραμμή. Αιφνιδιάζει τους πάντες, επικαλείται το αλάνθαστο αισθητήριο του λαού και ζητά δημοψήφισμα! Αφήνει μάλιστα συγκαλυμμένη απειλή, μιλώντας για «μάθημα που θα δώσει ο λαός» υπονοώντας ότι οι Έλληνες δεν θα δεχθούν το διαχωρισμό. Και τώρα, μπορεί πια να το πει! Διακριτοί οι ρόλοι!

Μετά θυμάμαι κι ετούτο (Κάτια Μακρή – ο θηλυκός Κακαουνάκης του «Alter», Ελευθεροτυπία 03/02/2008):

«Στο ΠΑΣΟΚ θεωρητικά προτιμούν την εκλογή του Ιερώνυμου Θηβών. Οι πιο δημοκρατικές απόψεις του και ο ανοιχτός πνευματικός ορίζοντας του τον κατατάσσουν ιδεολογικά στο κεντρώο χώρο, χωρίς ταυτίσεις όμως με κόμματα. Σχέσεις με τον Γ. Παπανδρέου δεν έχει, ούτε και ιδιαίτερες με κανέναν στο ΠΑΣΟΚ, πλην του Ευ. Βενιζέλου, με τον οποίο γνωρίζονται από παλιά. Στη Χαρ.Τρικούπη θεωρούν πάντως ότι δεν έχουν λόγο να εμπλακούν, αφού η δική τους θέση είναι παγίως ο διαχωρισμός κράτους - Εκκλησίας.»

Διακριτοί οι ρόλοι! Προς χωρισμό λοιπόν! Τι μεσολάβησε; Άγνωστο! Άγνωσται αι βουλαί του Ιερωνύμου! Αβίαστο όμως το συμπέρασμα: ο αρχιεπίσκοπος παλινωδεί! Ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που η Ελληνική Πολιτεία (ποια;) προκηρύξει δημοψήφισμα, υπέρμαχος και συνεπώς καλύτερος προπαγανδιστής υπέρ του διαχωρισμού εμφανίζεται ο ίδιος!

Εκτός και αν οι παραπάνω «συνομιλητές» θέλουν να μας πουν ότι άλλο είναι οι διακριτοί ρόλοι και άλλο ο διαχωρισμός! Τότε όμως παίζουν με τις λέξεις. Και εμπαίζουν εμάς. Δεν συμμετέχω σε τέτοιο παιχνίδι και λυπάμαι που ο προκαθήμενος της Ελλαδικής εκκλησίας ενεπλάκη σ’ αυτό. Θα έπρεπε να αφήσει το συγκεκριμένο άθλημα σε εκείνους που το ξέρουν καλύτερα: τον κύριο Παπανδρέου και τους ομοίους του. Τους πολιτικούς.

Είχε όμως κι άλλα το «πανέρι».

Συμφώνησαν λέει να συνεργαστούν για την αντιμετώπιση της φτώχειας (φτωχοί βλέπετε και οι δύο), για την ένταξη των μεταναστών στη χώρα μας (είπα κι εγώ, τέτοια ευκαιρία για προπαγάνδα χάνεται;) και για τη βοήθεια σε παιδιά που είναι εθισμένα ΣΤΑ ναρκωτικά (και όχι ΑΠΟ τα ναρκωτικά φίλε συντάκτη). Σ’ αυτό το τελευταίο ο αρχιεπίσκοπος «αθώος», αλλά ο κύριος Παπανδρέου μήπως έχει καμιά ιδέα για τιμωρία (λέμε τώρα) των εμπόρων του θανάτου;

Επίσης εκείνο το «ευρύ πεδίο συζήτησης και συνεννόησης και σε άλλους τομείς, που μέχρι τώρα δεν έχουν καλλιεργηθεί αρκετά» τι να σημαίνει άραγε; Τι σκαρώνετε και δεν μας το λέτε; Καμιά μη κυβερνητική - μη κερδοσκοπική οργανωσούλα ίσως; Κανένα συνεδριάκι, όπου όλως τυχαίως οι προσκεκλημένοι (π.χ ο Αμερικανός πρέσβυς) θα φαν-θα πιουν, θα μας φλομώσουν στις μεγαλοστομίες και θα ανακοινώσουν τη δημιουργία κανενός «ιδρύματος» (να βολευτούν κι οι κολλητοί μας);

Στην τελευταία παράγραφο πάντως έχουμε κι άλλη έκπληξη. Ο Γεώργιος της Μαργαρίτας «καταδίκασε» τις βομβιστικές επιθέσεις εναντίον εκκλησιών! Περίεργο! Αυτός είναι φιλάνθρωπος. Διακρίνεται για τις υιοθεσίες ορφανών. Υιοθετεί τα πάντα. Το σχέδιο Ανάν, το βομβαρδισμό της Σερβίας, την Καραχασάν, το Βαλλιανάτο, τη «μαύρη», το γάμο ομοφυλοφίλων κτλ. Οι βόμβες πώς του ξέφυγαν; Δύο εξηγήσεις έχω. Ή δεν ήθελε να δυσαρεστήσει το συνομιλητή του, ή είπε να αφήσει κάτι για να υιοθετήσουν οι εξίσου ευαίσθητοι Αλαβάνος-Τσίπρας.

Το θέμα μου όμως είναι ο αρχιεπίσκοπος. Ήθελα να κλείσω με την ευαγγελική ρήση που αρχίζει από «Ουαί υμίν» αλλά θυμήθηκα κι άλλα (κακό πράγμα η μνήμη ελέφαντα!). Τις δηλώσεις του αρχιεπισκόπου(-θεσμού) «εξελέγην εγώ ο ελάχιστος» και «όταν οι άνθρωποι νοσούν, τότε νοσούν και οι θεσμοί».

ΣΥ ΕΙΠΑΣ Μακαριότατε!