Να καταργηθεί το Σύνταγμα.

Μπελάδες μεγάλοι μας βρίσκουν κάθε τόσο με δαύτο. Καυγάδες για το ποιος το τηρεί και ποιος το παραβιάζει, έριδες για το τι επιτρέπει και τι όχι, αντιδικίες στα δικαστήρια κτλ. 

Έχω πρόταση ριζοσπαστική: να καταργηθεί! 

Όχι να αναθεωρηθεί ή να αντικατασταθεί από νέο. Να καταργηθεί εντελώς! 

Να μην υπάρχει βρε αδερφέ! Καθόλου! Η χώρα να κυβερνάται όπως παλιά: με βασιλικά διατάγματα ή σουλτανικά φιρμάνια. 

Καταρχάς είναι ντεμοντέ. Μπανάλ, πώς το λένε; Όλντ φάσιοντ. 

Έχει ψηφιστεί στο όνομα «τής Αγίας, Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος». Μα είναι πράγματα αυτά στον αιώνα που ζούμε; Θα πέσει ο Μπιγκ Μπράδερ να μας κάψει! Χώρια που δίνουν τροφή σε γελοιότητες: π.χ άθεος πρωθυπουργός και υπουργοί να δίνουν όρκο φύλαξης ενός Συντάγματος που έχει εκδοθεί στο όνομα του Θεού. Ιδεολογικό αλαλούμ. 

Δεύτερον: είναι ασαφές. Σκόπιμα. Κακογραμμένο και επιδεχόμενο παρερμηνειών, παρά τις πάμπολλες «ερμηνευτικές δηλώσεις». Γενικόλογο και αόριστο, αφήνει ευρύ πεδίο δράσεως στους νόμους που ψηφίζει η βουλή (οι διαπλεκόμενοι πολιτικάντηδες) και στις γνωμοδοτήσεις «συνταγματολόγων» (οι περισσότεροι από τους οποίους είναι πάλι διαπλεκόμενοι πολιτικάντηδες). 

Για σκεφθείτε ποιοι είναι οι διαπρεπείς ακαδημαϊκοί με ειδικότητα το συνταγματικό δίκαιο. Μεταξύ άλλων ... Παυλόπουλος, Βενιζέλος, Λοβέρδος, Αλιβιζάτος και οι 19 που μας καλούσαν με κοινή δήλωσή τους να ψηφίσουμε «ναι» στο δημοψήφισμα. Εγγύηση. 

Τρίτον: οι τελεσίδικες αποφάσεις περί συνταγματικότητας νομοσχεδίων και νόμων εκδίδονται από ανειδίκευτα (κατ’ ουσίαν αναρμόδια) δικαστήρια, κατά κανόνα με χαρακτηριστική καθυστέρηση. Όταν οι συνέπειες αντισυνταγματικών νόμων είναι μη αναστρέψιμες. 

Συνταγματικό Δικαστήριο δεν υφίσταται. Καλύτερα. Τα Ανώτατα Δικαστήρια λειτουργούν ως δομές επαγγελματικής αποκατάστασης υψηλόβαθμων τροφίμων στοών και υπεράσπισης των συμφερόντων των ελίτ. Και αυτό είναι κοινό μυστικό. Μας φθάνουν τα τρία που έχουμε. 

Τέταρτον: Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό ενός λαού που δεν είναι πλέον πατριώτης. Τουλάχιστον στην πλειοψηφία του. Αν ήταν, όφειλε να είχε εφαρμόσει το εκατοστό εικοστό άρθρο, αφού είχε περισσότερες από μία ευκαιρίες. Η επιχείρηση κατάλυσης του Συντάγματος με την βία, που θα έπρεπε να έχει πυροδοτήσει την λαϊκή παρέμβαση, βρίσκεται σε εξέλιξη από πολλών ετών.

Όταν λέμε «βία» δεν εννοούμε μόνο την ωμή βία (τανκς και λοιπά μαραφέτια), αλλά και την ψυχολογική, εκβιαστική, προπαγανδιστική βία που ασκεί το καθεστώς. Η επιτηδευμένη «δημιουργική ασάφεια» του Συντάγματος, επί του θέματος θα ήταν πολύ εύκολο να στραφεί εναντίον των εξουσιών που το συνέταξαν. Εφόσον δεν ορίζεται σαφώς τι σημαίνει «βία», ο λαός (από τον οποίο πηγάζουν οι εξουσίες κατά το ίδιο το Σύνταγμα) έχει δικαίωμα να την ορίσει όπως θέλει και να δράσει αναλόγως. 

Γι αυτό επιμένω: να το καταργήσουμε το ρημάδι. 

Βασιλικές διαταγές και τα σκυλιά δεμένα... 

Υ.Γ Να μετονομαστεί και η πλατεία Συντάγματος. Πείτε την πλατεία Μπαχαλάκηδων, πλατεία Δακρυγόνων, πλατεία Προτεκτοράτου ... πείτε την όπως θέλετε.