Κακό το κάπνισμα, κάκιστη η υποκρισία.

Ας το εμπεδώσουμε επιτέλους. Το σύστημα (πείτε το καπιταλισμό, οικονομία της ελεύθερης αγοράς, ή όπως αλλιώς θέλετε) δεν δίνει δεκάρα για την υγεία μας. Όλοι οι εντολοδόχοι του, οι «στοργικές» κυβερνήσεις (και στο εγγύς μέλλον η Μία και Μοναδική Παγκόσμια), οι «ευαίσθητοι» ηγέτες, τα «κοινωνικά» κράτη κτλ, πίσω από μάσκες και βιτρίνες, επιδίδονται στο προσφιλές τους άθλημα: ληστεία μετά φόνου. Ομαδική ληστεία, μαζική δολοφονία.

Με πρόφαση την προστασία της υγείας, ανακοινώνουν «μέτρα», αναλαμβάνουν «εκστρατείες», και κηρύσσουν τον «πόλεμο» κατά του καπνίσματος. Υποβάλλουν τους πολίτες σε μια άνευ προηγουμένου πλύση εγκεφάλου, με άσκηση αφόρητης προπαγάνδας και τεράστιας ψυχολογικής βίας, ενώ ουσιαστικά τους αφαιμάσσουν και τους δολοφονούν.

Στις γραμμές που ακολουθούν θα σας αποδείξω ότι ο σκοπός του «πολέμου» είναι η ενίσχυση των κεφαλαιοκρατών. Ο «πόλεμος» ουσιαστικά γίνεται για την εγκαθίδρυση του καπνίσματος, τη χειραγώγηση των μαζών και για να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι.

Σαν αποδεικτικά στοιχεία θα χρησιμοποιήσω αμιγώς επιστημονικά δεδομένα, από αυτά που το ίδιο το σύστημα επικαλείται στον υποτιθέμενο αγώνα του κατά του καπνίσματος! Θα στρέψω τα όπλα του συστήματος εναντίον του.

Σκοπός μου δεν είναι να αναλύσω γιατί καπνίζει κανείς. Οι καπνιστές ας ψάξουν μέσα τους, οι υπόλοιποι ας διαβάσουν άλλες αναλύσεις. Αποκλειστικό θέμα μου είναι η υποκρισία του συστήματος.
Απαριθμώ τα αδιάσειστα επιστημονικά στοιχεία (τα παρέχει το σύστημα και η απλή λογική):

Αδιάσειστο στοιχείο υπ’ αριθμόν 1: Το τσιγάρο και τα λοιπά προϊόντα καπνού, είναι τα μοναδικά παγκοσμίως, νομίμως πωλούμενα «αγαθά», που στη συνιστώμενη δοσολογία σκοτώνουν.

Αδιάσειστο στοιχείο υπ’ αριθμόν 2: Η περιεχόμενη στον καπνό (ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες βλαβερές χημικές ενώσεις) νικοτίνη, αποτελεί ισχυρότατη εθιστική ουσία, με απευθείας δράση στον εγκέφαλο. Ως αποτέλεσμα, οποιαδήποτε προσπάθεια διακοπής του καπνίσματος, ακόμη και η πιο σοβαρή-επιστημονική, προσκούει στην εξάρτηση από τη νικοτίνη. Ο καπνιστής είναι εξαρτημένος και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται. Επιβολή τιμωρίας ή ποινής στον εξαρτημένο, προκειμένου αυτός να απεξαρτηθεί δεν νοείται.

Αδιάσειστο στοιχείο υπ’ αριθμόν 3: Ο καπνιστής που επιθυμεί να διακόψει το κάπνισμα χρειάζεται συστηματική βοήθεια (άλλοτε άλλου μεγέθους), μέρος της οποίας είναι και η παροχή κινήτρων.

Το πρώτο στοιχείο είναι αρκετό για να αναδείξει το μέγεθος της υποκρισίας. Είναι σαν το σύστημα να παρέχει, με το αζημίωτο (υπέρογκοι έμμεσοι φόροι), γεμάτα και οπλισμένα περίστροφα και εντελώς δωρεάν, στην ίδια συσκευασία, το βιβλιαράκι «Πώς να Γλυτώσετε από τη Μιζέρια: Εγχειρίδιο Ανώδυνης Αυτοκτονίας». Και μετά, ενώ συνεχίζει να εισπράττει τα ποσοστά από τις πωλήσεις, ενώ συνεχίζει να συντηρεί τη μιζέρια, να κηρύττει τον πόλεμο στην αυτοκτονία. Δεν πείθει κανέναν.

Είναι πλέον σαφές. Για το σύστημα η έμμεση φορολόγηση του καπνού είναι η χήνα με τα χρυσά αυγά. Οι κερδισμένοι από το κάπνισμα είναι δύο: οι καπνοβιομήχανοι (στυλοβάτες του συστήματος όπως όλοι οι βιομήχανοι) και το κράτος (ο διεκπεραιωτής του συστήματος). Δηλαδή ο εξής ένας: το σύστημα.

Το δεύτερο στοιχείο κατ’ ουσίαν εξευτελίζει το σύστημα. Είναι αποδεδειγμένο στην πράξη ότι η εξάρτηση δεν μπορεί να θεραπευθεί με τιμωρίες. Το ίδιο το σύστημα άλλωστε, θεωρεί τους χρήστες ναρκωτικών ασθενείς. Επομένως, και εφόσον οι καπνιστές είναι εξαρτημένοι, οι απειλές φυλάκισης, τα πρόστιμα και οι λοιποί μπαμπούλες δεν έχουν σκοπό να τους θεραπεύσουν, αλλά να τους τρομοκρατήσουν, να τους ενοχοποιήσουν (ο τρομοκρατημένος και ο «ένοχος» χειραγωγούνται εύκολα) και, εν τέλει, να τους αρμέξουν.

Εμετική είναι η προβολή από το σύστημα της δικαιολογίας της δήθεν προστασίας των μη καπνιστών. Συνεχίζω την παραπάνω παρομοίωση (η οποία είναι ίσως ατυχής, αφού ο θάνατος από περίστροφο είναι ακαριαίος, ενώ από το κάπνισμα αργός και βασανιστικός): Όποιος, ενώ εξωθεί κάποιον στην αυτοκτονία και του προμηθεύει το όπλο, καμώνεται ότι κόπτεται για την ασφάλεια των παρευρισκομένων που μπορεί να πληγούν από τη σφαίρα που διαπερνά τους κροτάφους τού αυτόχειρα, είναι απλώς Φαρισαίος.

Το τρίτο στοιχείο είναι εξίσου βασικό. Η παροχή κινήτρων για οποιονδήποτε θέλει να απεξαρτηθεί από ο,τιδήποτε είναι ασφαλώς θεμιτή. Το σύστημα όμως ρίχνει όλο του το βάρος στα αντικίνητρα: αυστηρότατοι αντικαπνιστικοί νόμοι, απαγορεύσεις, χρηματικά πρόστιμα κτλ. Η σκόπιμη μεγέθυνση των αντικινήτρων και η μετατροπή τους σε άμεσες απειλές εναντίον ανθρώπων που έχουν ανάγκη από βοήθεια, αποτελεί το άκρον άωτον του σαδισμού.

Πέραν όμως του προφανούς οικονομικού οφέλους από την είσπραξη βαρέων προστίμων, το σύστημα προσβλέπει και σε άλλο, λιγότερο φανερό, αλλά μακροπρόθεσμο και καθόλου ευκαταφρόνητο κέρδος.
Αυτό που γνωρίζει το σύστημα και ίσως δεν γνωρίζετε εσείς, είναι ότι όταν τα αντικίνητρα απειλούν ευθέως με εξόντωση τους καπνίζοντες, οι τελευταίοι, όπως και οποιοσδήποτε άνθρωπος που ενώ βλάπτεται από το αποτέλεσμα της πράξης του, αντιμετωπίζει και δυσανάλογα μεγάλη ποινή, αισθάνονται αδικημένοι. Σε τέτοιες περιπτώσεις κατάφωρης αδικίας, το άτομο αντανακλαστικά επιστρατεύει μηχανισμό άμυνας που λέγεται «αντίδραση δια του αντιθέτου». Για να αντισταθεί στην αδικία, συνεχίζει την πράξη (εν προκειμένω το κάπνισμα) ενδεχομένως και με μεγαλύτερη ένταση και συχνότητα. Ήδη στο διαδίκτυο κυκλοφόρησαν καλοπροαίρετες και αυθόρμητες αναρτήσεις με περιεχόμενα του τύπου «δεν το κόβουμε ρε, έτσι για να σας τη σπάσουμε» και «μήπως πρέπει να αρχίσουμε να καπνίζουμε από αντίδραση στα σχέδιά τους;».

Επίσης, όταν οι επιπτώσεις του καπνίσματος υπερτονίζονται με σενάρια τρόμου, οι καπνιστές είναι επόμενο να αισθάνονται ότι είναι ήδη νεκροί, οπότε δεν έχουν λόγο να διακόψουν το κάπνισμα. Μελέτες στη Γαλλία απέδειξαν ότι όσοι καπνιστές είδαν στην τηλεόραση τα τρομακτικά αντικαπνιστικά «σποτς» του Γαλλικού Υπουργείου Υγείας, όχι μόνο δεν διέκοψαν το κάπνισμα, αλλά μάλλον το αύξησαν, άλλοι αντιδρώντας δια του αντιθέτου και άλλοι κρίνοντας ότι η υγεία τους είχε ήδη καταστραφεί.

Γεγονός είναι ότι ο τρόμος που το σύστημα έντεχνα αφήνει να πλανάται, ο τρόμος του θανάτου, ο τρόμος του προστίμου … εγκαθιδρύει το κάπνισμα!

Για το τέλος άφησα τη σαθρή δικαιολογία-καραμέλα του συστήματος, περί αιμορραγίας των ασφαλιστικών ταμείων και των συστημάτων υγείας από τις δαπάνες που σχετίζονται με τις παθήσεις που προκαλεί το κάπνισμα. Παγίδα πρώτου μεγέθους. Πράγματι, δισεκατομμύρια ξοδεύονται για τη θεραπεία και ανακούφιση των παθήσεων αυτών. Έχετε όμως αναρωτηθεί πού πάνε αυτά τα χρήματα, τα χρήματα που οι λαοί εισφέρουν, που αποτελούν κομμάτι του μόχθου τους; Στους φαρμακοβιομήχανους (άλλοι στυλοβάτες του συστήματος), στους προμηθευτές εργαλείων και υλικών, στους ιδιώτες (κλινικές, νοσοκομεία, γιατροί) και στην Ελλάδα, εκτός αυτών και στα τρωκτικά του Δημοσίου (φακελλάκια, μίζες κτλ). Μπορεί δηλαδή ο λαός να χάνει, το κράτος να χάνει, αλλά ο καπιταλισμός κερδίζει! Άλλωστε αν ασφαλιστικά ταμεία και συστήματα υγείας χρεωκοπήσουν, το κράτος-υπάλληλος του καπιταλισμού δεν έχει κανένα πρόβλημα να τα πουλήσει σε ιδιωτικά συμφέροντα. Οι σχετικές μελέτες και τα αντίστοιχα νομοσχέδια, ευρίσκονται στα συρτάρια των αρμοδίων υπουργών, εδώ και πολλά χρόνια.

Παρακαλώ τους καπνιστές να σκεφτούν:

Όσο πιο δημοφιλές είναι ένα καταναλωτικό αγαθό, τόσο ισχυρότερο όπλο του καπιταλισμού γίνεται, διότι τόσο μεγαλύτερη είναι η δύναμη του ως εργαλείο αποβλάκωσης, πλασματικής ευδαιμονίας και τεχνητής «φυγής» από τη μιζέρια. Τρανό παράδειγμα η κόκα-κόλα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το κάπνισμα, μόνο που διαφεύγει εύκολα της προσοχής. Γνωρίζω πολλούς συνειδητοποιημένους ανθρώπους που εκ πεποιθήσεως δεν καταναλώνουν κόκα-κόλα, αλλά καπνίζουν αρειμανίως. Δεν αναφέρομαι στη λαλίστατη χριστανοκομμουνίστρια που φουμάρει προκλητικά μπροστά στις κάμερες, μιλώ για σοβαρά άτομα.

Παρακαλώ τους καπνιστές να σταματήσουν να καπνίζουν. Να αντιδράσουν δια του αντιθέτου, στο «αντίθετο» που προσδοκά το σύστημα.