Μα (σ)το όνομα είναι ο αλυτρωτισμός!

Τα επιχειρήματα της εγχώριας ελίτ, αυτών που «ξέρουν» (διότι ο λαός, κατ’ αυτούς, «δεν ξέρει»), είναι φαιδρά, όπως και αυτοί που τα ξεστομίζουν. Επιτρέψτε μου να τα αποδομήσω, για να μην σας βγαίνουν από πάνω οι άσχετοι, σε πιθανό διάλογο, αλλά και για να στρέψετε εναντίον της ελίτ οποιονδήποτε υγιή πιάστηκε στα δίχτυα της προπαγάνδας της. 

Επιχείρημα πρώτο: «όλοι τούς λένε Μακεδόνες», «100 χώρες τούς έχουν αναγνωρίσει» κτλ κτλ. 

Ανοησία. Κατ’ αρχάς ποιοι είναι οι «όλοι»: Οι «όλοι» είναι αυτοί που νομιμοποίησαν, δια της ενθαρρύνσεως ή της αδρανείας, την κατοχή της Κύπρου από τους Τούρκους ιμπεριαλιστές, τον στραγγαλισμό της Παλαιστίνης από τους Σιωνιστές και τη διάλυση κυρίαρχων κρατών στην ευρύτερη περιοχή μας. Είναι καθαρή υποκρισία, οι «όλοι», οι ισχυροί που χωρίζουν τον πλανήτη σε ζώνες «επιρροής» και οι υποτακτικοί τους, να επικαλούνται «ειρήνη και σταθερότητα» για να μας υποχρεώσουν να δεχθούμε ολίγη ή πολλή Μακεδονία στα βόρεια σύνορά μας. 

Επίσης, η αξία αυτών των δηλώσεων ως επιχειρημάτων είναι μηδαμινή. Η άποψη των πολλών δεν είναι κατ’ ανάγκην η σωστή. Πολύ περισσότερο όταν οι πολλοί είναι από διαπλεκόμενοι έως αδιάφοροι. Αφού «όλοι» τούς έχουν ΗΔΗ αναγνωρίσει ως Μακεδόνες και αφού αυτή η κατάσταση έχει παγιωθεί επί 25ετία, αφού δηλαδή «όλοι» έχουν ήδη δεχθεί το ψέμα, γιατί η εγχώρια ελίτ να χρησιμοποιεί αυτό το επιχείρημα; Αφού δίνει τόση σημασία στους «όλους» και όχι στην συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αφού οι «όλοι» ξέρουν και ο λαός δεν ξέρει, γιατί δεν θεωρεί δεδομένη την αναγνώριση ψεύτικων Μακεδόνων και αναλώνεται στο να κάμψει τις αντιστάσεις του λαού επισείοντας τους «όλους»; 
Η επίκληση των «όλων» είναι μέσο πίεσης, εξαναγκασμού, εκβιασμού. Δεν είναι επιχείρημα. 

Επιχείρημα δεύτερο: «είναι αστείο να τους φοβόμαστε, είναι ανίσχυροι». 

Υπεκφυγή. Κατ’ αρχάς δεν φοβόμαστε. Ο λαός μας δεν φοβάται άλλους λαούς. Η εγχώρια ελίτ είναι που φοβάται. Την υπερεθνική ελίτ. 

Ακόμη: οι υποτιθέμενοι «ανίσχυροι» είναι πολύ επικίνδυνοι, επειδή είναι θρασείς και έχουν πολύ επικίνδυνους προστάτες. Οι προστάτες τους είναι φονιάδες, κανονικοί και οικονομικοί. Νταβατζήδες και νονοί. Όταν μεγαλώσουν οι «ανίσχυροι», θα τους χρησιμοποιήσουν ως μπράβους. Ως γνωστόν ο μπράβος είναι εργαζόμενος και πρέπει να αμείβεται. Όταν ο μπράβος είναι φασίστας, η αμοιβή εκτός από οικονομική είναι και «εθνική». Όταν ο μπράβος-φασίστας δεν έχει έθνος θα πρέπει να πάρει από άλλους. Μαντέψτε ποιοι είναι οι άλλοι. 

Οι Σκοπιανοί μεσο-μακροπρόθεσμα θα εγείρουν αξιώσεις. Τελεία. Οι προστάτες τους είναι αυτοί στους οποίους χρωστάμε 320 δις. Να γιατί το επιχείρημα είναι γελοίο: ο νονός που μας στραγγαλίζει, μέσω της εγχώριας ελίτ μάς προτρέπει να μην φοβόμαστε τον εκκολαπτόμενο μπράβο. Τελεία και παύλα. 

Επιχείρημα τρίτο: «δεν είναι το όνομα το θέμα, είναι ο αλυτρωτισμός». 

Σόφισμα. Κεφαλαιώδους σημασίας η απάτη που στήνεται πάνω του. Το όνομα είναι ο αλυτρωτισμός και ο αλυτρωτισμός το όνομα. Ταυτίζονται. Θα έγραφα «στο όνομα κρύβεται ο αλυτρωτισμός», αλλά εδώ είναι φανερός, δεν κρύβεται. 

Επιχειρηματολογούν οι «γνώστες» ότι ένα όνομα (κάτι άυλο τάχα και αφηρημένο) δεν μπορεί να έχει σημασία. Όπως κι αν λέγονται οι γείτονες πρέπει να εστιάσουμε σε πρακτικά-πραγματικά-ρεαλιστικά θέματα: να ζητήσουμε να αποκηρύξουν την αλυτρωτική ρητορική, να αλλάξουν το Σύνταγμά τους, να απαλείψουν τα προκλητικά σύμβολα κτλ. 

Να έχουμε δηλαδή εγγυήσεις, ρητές και γραπτές για το ότι δεν έχουν βλέψεις. 
Ζητούν, συνεπώς, να παραχωρήσουμε ιδιοκτησία μας έναντι υποσχέσεων. Τμήμα υπαρκτής Ιστορίας μας έναντι κενών λόγων και αναξιόπιστων υπογραφών σε μια «συμφωνία». 

Και ποια, παρακαλώ, συμφωνία μπορεί να εγγυηθεί ότι ένας φασίστας θα καθίσει φρόνιμος; Μα … καμία! Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε εις τας αιωνίους μονάς, σε κάποιον σύμμαχο ονόματι Τσάμπερλεν, που ως πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας περιέφερε περιχαρής την υπογεγραμμένη από τον Χίτλερ συμφωνία «εντίμου ειρήνης» λίγο πριν ο Αδόλφος καταπιεί την Ευρώπη. 

Και ποιες, παρακαλώ, εγγυήσεις μπορούν να εξασφαλίσουν ότι ο ιμπεριαλιστής δεν θα εισβάλλει; Μα … δεν υπάρχουν! Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε και πάλι εις τας αιωνίους μονάς, σε κάποιον άλλον σύμμαχο ονόματι Ετσεβίτ (σοσιαλιστικών αρχών άτομο), ο οποίος ως πρωθυπουργός μιας εγγυήτριας δύναμης (η άλλη εγγυήτρια δύναμη ήταν η χώρα τού προηγουμένου συμμάχου), μας κληροδότησε μερικές χιλιάδες νεκρούς και αγνοουμένους, μια διαιρεμένη πρωτεύουσα και ένα ψευδοκράτος. 

Ας γίνει σαφές: ο αλυτρωτισμός είναι ενσωματωμένος στον σφετερισμό. Είναι στο όνομα. Το όνομα δεν είναι κάτι απλό, δεν είναι απλώς γραφειοκρατικό-διεκπεραιωτικό εργαλείο. Είναι ο πρώτος και κύριος καθοριστής της ταυτότητας. Αυτό διατυμπανίζουν και οι Σκοπιανοί με κάθε ευκαιρία (μόνο που η δική τους η ταυτότητα είναι πλαστή και μάλιστα κακέκτυπη). Το όνομα έχει πίσω του βιογραφικό, έχει ατομικό και οικογενειακό ιστορικό. Συνδέει το υποκείμενο με το παρελθόν, με δεσμούς αίματος, με καταγωγή, με παράδοση. Με προγόνους, ιστορία και πολιτισμό. Το όνομα που κατοχυρώθηκε με ιστορία αιώνων δεν ανταλλάσσεται με αέρα. 

Για να γίνει αντιληπτό και από τον πιο αδαή το απαράδεκτο του τρίτου επιχειρήματος, αντιστρέψτε τους «όρους» που υποτίθεται ότι η ελίτ μας διαπραγματεύεται με τους Σκοπιανούς. Θεωρήστε ότι απαιτούμε μόνο την αλλαγή του ονόματος (καθόλου Μακεδονία) και τίποτε άλλο. 

Ας μην λέγονται Μακεδόνες κι ας ονομάζουν τους δρόμους και τις πλατείες τους με Μακεδονικά ονόματα. Ας μην λέγονται Μακεδόνες κι ας σκούζουν σε όλα τα διεθνή φόρα ότι είναι απόγονοι του Αλέξανδρου. Ας μην λέγονται Μακεδόνες κι ας προβλέπει το Σύνταγμά τους την «απελευθέρωση» της Θεσσαλονίκης! Θα έχει κανείς μας αντίρρηση; Φυσικά όχι! Διότι έχουμε πλέον συνηθίσει. 

Έχουμε χορτάσει από «φίλους», «γείτονες» και «συμμάχους» που στο όνομα της σταθερότητας γυρεύουν Τσαμουριές καταπιέζοντας Ηπειρώτες. Έχουμε μπαϊλντίσει από «φίλους», «γείτονες» και «συμμάχους» που στο όνομα της φιλίας ξεριζώνουν μειονότητες, χαρακτηρίζουν casus belli νόμιμα δικαιώματά μας και γκριζάρουν νησιά. Έχουμε μπουχτίσει από «φίλους», «εταίρους» και «συμμάχους» που στο όνομα της ειρήνης μάς αφήνουν έρμαιο στις επιδιώξεις κάθε ιμπεριαλιστή. 

Στο όνομα λοιπόν, δικαίως κολλάμε. Το όνομα δεν το παραχωρούμε. Το όνομα το υπερασπιζόμαστε. ΑΥΤΟ είναι η ουσία τού αλυτρωτισμού. 

Δεν έχει η εγχώρια ελίτ επιχειρήματα. Έχει μόνο δικαιολογίες. Εκείνες του κομπλεξικού, του χέστη και του δωσίλογου. 

Για κοίτα κόσμε πρεμούρα η ελληνική αριστερά να μη μείνει φασίστας ορφανός εκτός ΝΑΤΟ....

Ριζοσπάστες λέει, Σταλινικοί, Ενωτικοί, Κεντροαριστεροί, Σοσιαλιστές, Αντικαπιταλιστές και άλλες … δημοκρατικές δυνάμεις, κάνουν ό,τι μπορούν για να λυθεί ένα πρόβλημα που δημιούργησαν οι προπολεμικοί ιμπεριαλιστές. Να λυθεί εις βάρος της αλήθειας και του αίματος. Υπέρ των νέων ιμπεριαλιστών. 

Διότι οι Σκοπιανοί είναι ψεύτες και κλέφτες. Διότι η μόνη τους έννοια είναι ν’ αρπάξουν. Διότι έχουν ως προαγωγούς τους διαχρονικούς φονιάδες. Τα Νατοϊκά όρνια. 

Δεν χρειάζεται καμία ανάλυση. Οι χειρότερες φάρες είναι αυτοί οι «Ανατολικοί» που από συνεργάτες του Χίτλερ, πέρασαν στον κόκκινο φασισμό του Στάλιν και μετά στην αγκαλιά του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου και των λοιπών ιεράκων της Ουάσινγκτον. Άλλοτε εθνικοσοσιαλιστές, άλλοτε κομμουνιστές, τώρα νεοφιλελεύθεροι, αλλά πάντοτε φασίστες. Άλλοτε αντίπαλοι της Ελλάδας, άλλοτε σύμμαχοι της Ελλάδας, αλλά πάντοτε εχθροί της Ελλάδας. 

Και η ελληνική αριστερά, αυτή των κομμάτων και των συλλογικοτήτων (και σε κάθε περίπτωση των επιδοτήσεων και των ψήφων), τον χαβά της: «φιλία των λαών», «συναδέλφωση», «ειρήνη και σταθερότητα» και άλλα σπαραξικάρδια. Αβάντα στο ΝΑΤΟ οι κυβερνητικοί αριστεροί, αβάντα έμμεση και οι Σταλινικοί! (Οι τελευταίοι, ενώ δεν έχουν ΚΑΝΕΝΑΝ λόγο να εμπλακούν σε εσωτερικό ζήτημα του ΝΑΤΟ, καμαρώνουν ότι αυτοί ήταν οι πρώτοι νονοί που σκέφτηκαν το σύνθετο όνομα για το βαφτιστήρι! Τόση ηλιθιότητα!). Αβάντα οι «αντιμνημονιακοί», αβάντα οι «αντιρατσιστές», από κοντά και οι «αντιεξουσιαστές»! 

Σκύβουν άπαντες οι «αντιφασίστες», σκύβουν, σκύβουν και να ’τους στα τέσσερα. Για να πατήσουν στις πλάτες τους οι φασίστες. 

Πλάτες στους φασίστες. Για να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. 

Φούρια μεγάλη, βιάση, φαγούρα. Να μη μείνει φασίστας ορφανός εκτός ΝΑΤΟ. 

Όνομα τάχα, σύνθετο, διάλογος, συνεννόηση, οικοδόμηση εμπιστοσύνης και στο βάθος ΝΑΤΟ. 

Τύφλα να ‘χουν οι δωσίλογοι δεξιοί του «Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας». Κριτές γίνανε οι αφιλότιμοι της «προόδου», σε σόου τρίτης διαλογής. Σόου καπιταλιστικό, με διαγωνιζόμενους φαύλους και έπαθλο την ένταξη στο «Σύμφωνο». Κι έχουν και το θράσος τα ανδρείκελα να υποβιβάζουν το συλλαλητήριο. Να υβρίζουν το λαό που συμμετείχε. Να διαγκωνίζονται στα πορνοκάναλα (δικός τους ο χαρακτηρισμός) για το ποιος θα νοθεύσει τη λαϊκή βούληση. 

Άκουσον-άκουσον: αριστεροί να διατυμπανίζουν ότι δεν γίνεται εξωτερική πολιτική με συλλαλητήρια! Κι αυτήν ακόμα την αλφαβήτα της αριστεράς, ότι δηλαδή ΟΛΕΣ οι πολιτικές γίνονται με τον λαό αρωγό, με τον λαό στους δρόμους για να ενισχύεται μια φιλολαϊκή αριστερή κυβέρνηση στον αγώνα κατά των κεφαλαιοκρατών, την καταργήσανε!!

Ακούσατε-ακούσατε: αριστεροί να διαρρηγνύουν τα κοστούμια τους εναντίον πιθανού δημοψηφίσματος! Και το Σύνταγμα που μόνο για σοβαρό εθνικό θέμα επιτρέπει δημοψήφισμα στα παλαιά τους τα Τίμπερλαντ!! 

Τους προκαλώ λοιπόν. Όλους. Όλα τα «αριστερά», «κεντροαριστερά», «σοσιαλιστικά», «προοδευτικά» κόμματα και αποκόμματα, των σαλονιών και του περιθωρίου: μαζέψτε, καραγκιόζηδες, όλους τους κομματικούς στρατούς σας, όλα τα κομματόσκυλα, όλους τους παρακρατικούς αλήτες σας και διοργανώστε συγκέντρωση με θέμα «ναι στη σύνθετη ονομασία, έναντι όλων» ή όποιο άλλο θέμα σχετικά με το Σκοπιανό γουστάρετε. 

Να δούμε πόσα απίδια βάζει ο σάκος σας. Να δούμε ποιος είναι τέλος πάντων ο «λαός» σας.

Υπογράφουμε για τη Μακεδονία.

Τα μπάσταρδα τού Αδόλφου και τού Γιόζεφ, τα υιοθέτησε ο Ντόναλντ. 

Οι Μακεδόνες αδελφοί ζητούν την υπογραφή μας. 

Υπογράφουμε όλοι ΕΔΩ.
  

Επάνω του Μητσάρα!

Είναι ασφαλώς εξωφρενικό ο κλέφτης του 100% μιας αξίας, να παρουσιάζει ως υποχώρηση την επιστροφή του 50% και να καλεί το θύμα της κλοπής σε συμβιβασμό. Η μιζέρια όμως του νεοέλληνα, η δειλία του και οι γλοιώδεις ταγοί του, το δικαιολογούν απολύτως.

Πάρτε οποιαδήποτε πρόσφατη δημοσκόπηση θέλετε. Αν δεν τις πιστεύετε, δείτε τα αποτελέσματα των εκλογών τα τελευταία χρόνια. Χονδρικά (αλλά χαρακτηριστικά), τα κόμματα που έχουν αποφασίσει (και όχι απλώς συζητούν) να πουλήσουν την ιστορία της Μακεδονίας στα υιοθετημένα από τους Αμερικανούς ορφανά του Χίτλερ και του Στάλιν, συγκεντρώνουν περίπου 5 (πέντε) εκατομμύρια ψήφων. 

Αυτή δεν είναι απλώς η απόλυτη πλειοψηφία όσων μετέχουν στις εκλογές, είναι και απόλυτη πλειοψηφία όσων έχουν δικαίωμα ψήφου. Είναι η απόλυτη πλειοψηφία των Ελλήνων. Όσοι λοιπόν έχουν ψηφίσει και συνεχίζουν να ψηφίζουν τα κόμματα αυτά είναι συνυπεύθυνοι στην εκχώρηση των ιερών και οσίων μας σε φασίστες, ναζί και πάει λέγοντας. 

Μπορούμε ασφαλώς να κατανοήσουμε όσους πλανήθηκαν. Όσους, έστω, είχαν την αφελή αντίληψη ότι «δεν θα τολμήσουν». Αυτοί όμως είναι λίγοι. Εξαιρουμένων των ιδεοληπτικών εθνομηδενιστών, οι περισσότεροι ψηφίζουν αυτά τα κόμματα, με ταπεινά ελατήρια. Και μετά διαμαρτύρονται για τη Μακεδονία. Γελοίο. 

Να διορίσω το παιδί στο Δημόσιο μεν, Μακεδονία γη ελληνική δε. Αμ δε! 
Να σώσω τη σύνταξη και τα μιστά μεν, η Μακεδονία είναι μία και ελληνική δε. Αμ δε! 

Ας γίνει επιτέλους κατανοητό, μήπως καταφέρουμε και περισώσουμε κάτι: το περιβόητο «ευρώ» είναι χρεόγραφο. Είναι χρήμα δανεικό εξορισμού. Αυτοί που μας το δανείζουν, είτε το αξίζουμε είτε όχι, είτε το κερδίζουμε με τον ιδρώτα μας είτε όχι, μας πήραν τη γη μας και τώρα ζητούν και την ψυχή μας. Το ευρώ δεν πάει μόνο του. Αποτελεί μέρος πολυσυσκευασίας που περιλαμβάνει εξανδραποδισμό. 

Ας γίνει επιτέλους σαφές ότι οι πολιτικοί μας είναι σφουγκοκωλάριοι των ισχυρών με μόνη εναλλακτική την πεολειξία στους δανειστές. Γλοιώδη αθύρματα και τίποτε άλλο. 

Είναι ασφαλώς εξοργιστικό να ακούει κανείς τον πρωθυπουργό του ψευτοκρατιδίου, έναν σαφώς μη Μακεδόνα, να ανακοινώνει με περίσσεια θράσους ότι δεν θεωρεί εαυτόν τον μοναδικό απόγονο των αρχαίων Μακεδόνων. Είναι ασφαλώς εξωφρενικό ο κλέφτης του 100% μιας αξίας, να παρουσιάζει ως υποχώρηση την επιστροφή του 50% και να καλεί το θύμα της κλοπής σε συμβιβασμό. Η μιζέρια όμως του νεοέλληνα, η δειλία του και οι γλοιώδεις ταγοί του, το δικαιολογούν απολύτως. 

Και για να μην αφήσω κανέναν παραπονούμενο, θα αναλάβω και την ευθύνη που μου αναλογεί για λογαριασμό των «σκεπτόμενων». Εφόσον επιτρέψαμε στον γείτονα να καταλαμβάνει το πεζοδρόμιο με το Ι.Χ, στον δικυκλιστή να κινείται στο πεζοδρόμιο και στον κοπρίτη να ρυπαίνει και ηχορυπαίνει ασυστόλως, δεν μπορούμε να διαμαρτυρόμαστε για την ποιότητα ζωής μας. Κατ’ αναλογίαν, εφόσον επιτρέψαμε στο ανθρωπάκι να ψηφίζει Τσίπρα, Μητσοτάκη, Καμμένο, Γεννηματά, Θεοδωράκη και θα του επιτρέψουμε να τους ξαναψηφίσει, δεν μπορεί, και την Μακεδονία θα την χάσουμε και ποιος ξέρει και τι άλλο. 

ΥΓ. Σε ότι με αφορά, έχω προτείνει ονομασία, σύνθετη και ελληνοπρεπή (και τα δύο συνθετικά από την ελληνική γλώσσα): PseudoMacedonia (ΨευτοΜακεδονία). Ασορτί με τους ψευτοαριστερούς και τους ψευτοπατριώτες νονούς της.

ΥΓ 2. Τη φωτογραφία δεν ξέρω γιατί την έβαλα. Ίσως επειδή ταιριάζει με κάποιες λέξεις του κειμένου.