Δέκα και πλέον χρόνια πριν. Απογευματάκι Κυριακής. Πλάκα. Ουζερί «Τάδε» με εξαιρετικά εδέσματα. Η παρέα (μου) αποτελείται από αρκετούς φίλους και φίλες, διαφόρων ηλικιών, με ένα κοινό χαρακτηριστικό: Ανώτατη Εκπαίδευση.
Ο πλέον ηλικιωμένος εξ αυτών, κοντά στα εξήντα, μονοπωλεί το ενδιαφέρον. Όχι άδικα. Θέτει ζητήματα, φιλοσοφεί, διδάσκει. Με ωραία γλώσσα, επιχειρήματα αλλά και χιούμορ.
Πρόκειται για Καθηγητή του Πανεπιστημίου και μάλιστα πρώτης βαθμίδας, με τρομερές γνώσεις, ηθική και εντιμότητα.
Ακούω ενθουσιασμένος και … σωπαίνω. Ναι, ο πολυλογάς κάτοχος του παρόντος ιστολογίου σιωπά (πώς το ‘παθε;).
Κάποια στιγμή ο κύριος καθηγητής θίγει το θέμα της υπερπληθώρας συλλόγων, ενώσεων, σωματείων κτλ. Αρχίζει να απαριθμεί άπειρα τρελά ονόματα, αντικείμενα, σκοπούς και άλλα ξεκαρδιστικά που έχει συλλέξει και το γέλιο πάει σύννεφο (του ούζου συνεπικουρούντος).
Μέσα στη γενική ευθυμία, τολμά και «ριζοσπαστική» πρόταση: σε αντιδιαστολή με τον κάθε πικραμένο, γελοίο ή αργόσχολο, να πρωτοτυπήσουμε, εμείς οι παρευρισκόμενοι, ιδρύοντας έναν Σύλλογο Καλών Ανθρώπων!
Μετά την πρώτη έκπληξη, παίρνω αμπάριζα και βγαίνω: ερωτώ τον σεβαστό καθηγητή αν είναι θρήσκος και ειδικότερα αν είναι Χριστιανός.
Απαντά θετικά και τότε τον πληροφορώ ότι, προκειμένου για Χριστιανούς, ο προτεινόμενος σύλλογος θα ήταν άνευ αντικειμένου: οι Χριστιανοί διαθέτουμε την Εκκλησία. Την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας.
Ο Καθηγητής συμφωνεί και η συζήτηση εκτρέπεται προς άλλα θέματα.
Ανακάλεσα στην μνήμη μου το περιστατικό, λόγω της ωμής, χυδαίας και απροκάλυπτης επίθεσης που δέχεται η θρησκεία μας και ιδιαίτερα το πρόσωπο του Ιησού Χριστού από συμπλεγματικά και κακοήθη δίποδα ανθρωποειδή και της ανύπαρκτης έως υποτονικής (γραφειοκρατικής) αντίδρασης της Εκκλησίας της Ελλάδας.
Ερωτώ λοιπόν:
Η μόνη λύση είναι ο ακτιβισμός μερικών Χριστιανικών οργανώσεων και μεμονωμένων Χριστιανών;
Ιερά Σύνοδο και συγκεκριμένα Αρχιεπίσκοπο διαθέτουμε; Κεφαλή της Ορθοδοξίας δηλαδή Πατριάρχης υφίσταται;
Αυτοί που αναλώνονται σε ανούσιες νουθεσίες, άσκοπες εγκλίσεις και γλυκανάλατες αναλύσεις είναι πνευματικοί Πατέρες;
Αυτοί που ξιφουλκούν σπανίως και εκ του ασφαλούς, γενικώς και αορίστως είναι πνευματικοί ταγοί;
Αυτοί που συμμαχούν με πολιτικούς με πρόσχημα την φιλανθρωπία, τις διακρατικές φιλίες και την ανεκτικότητα ενώ εμφανίζονται σε συνέδρια της Κόκα-Κόλα και σε υπουργικά συμβούλια για «ευλογημένη συνεργασία» (κατά Ψυχάρη) με τους αντίχριστους της πολυπολιτισμικής Κόλασης είναι Ορθόδοξοι Ιεράρχες;
Έθεσε κανείς από δαύτους βέτο στα πολιτικά αποβράσματα που όχι μόνο καλύπτουν αλλά και επιδοτούν τους αντίχριστους «καλλιτέχνες» και «δημοσιογράφους»;
Σήκωσε κανείς τον τόνο της φωνής στους αλιτήριους που υπερασπίζονται τις πορδές συστημικών φασιστών εις το όνομα της «ελευθερίας της έκφρασης;».
Κατέβασε κανείς τους πιστούς σε διαμαρτυρία (ειρηνική και κόσμια όπως αρμόζει σε χριστιανούς;) για τις βεβηλώσεις εκκλησιών, τα ξεβρακώματα μπροστά στη Μητρόπολη και τα σεξοπορνοδιαστροφικά σενάρια που εμπλέκουν τον Ιησού;
Υπέβαλε κανείς αίτημα στον Εισαγγελέα να προστατευθεί η θρησκεία μας και να παταχθεί η βλασφημία της όπως ορίζει το Σύνταγμα και οι Νόμοι;
Και μην ακούσω τον σαθρό αντίλογο περί γυρίσματος του άλλου μάγουλου κτλ κτλ διότι θα απαντήσω με τα περί φραγγελίου.
Λυπάμαι που σας το λέω Χριστιανοί μου, αλλά οι εχθροί είναι εντός των τοιχών.
Δυστυχώς ΚΑΙ της Εκκλησίας.
Υ.Γ. 1 Η ιδέα για την ανάρτηση προέκυψε από την ανάγνωση πρόσφατου άρθρου του ΕΞΑΙΡΕΤΟΥ ιστολογίου Κόκκινος Ουρανός.
Υ.Γ. 2 Καταλαβαίνετε γιατί έπρεπε να βγει από τη μέση ο Χριστιανός Σωκράτης Γκιόλιας;