Κύριε Πρέσβυ, αρκετά με την «τρομοκρατία», αρκετά με την υποκρισία.

Κύριον Δαβίδ Πιρς 

Πρέσβυν των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στην Αθήνα 

Ενταύθα 

Εξοχότατε, 

μετά μεγίστης προσοχής (αλλά και του δέοντος σεβασμού) μελέτησα τις δηλώσεις σας σχετικά με τον πρόσφατο νόμο της ελληνικής κυβερνήσεως περί αποφυλακίσεως βαρυποινιτών υπό όρους, ο οποίος οδηγεί με ακρίβεια στην απελευθέρωση του ισοβίτη Σάββα Ξηρού υπευθύνου για τους θανάτους (μεταξύ άλλων) και συμπατριωτών σας Αμερικανών, πράξη που χαρακτηρίσατε απεριφράστως ως εχθρική. 

Προς στιγμήν, δεν σας κρύβω, θεώρησα σκόπιμο να απευθυνθώ σε γιατρό. Ξέρετε, δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που συμφώνησα με θεσμικό παράγοντα των ΗΠΑ και ανησύχησα. Ίσως μάλιστα να μην υπήρξε και ποτέ αυτή η φορά. Τέλος πάντων (ούτε αυτό σας το κρύβω), διακατέχομαι από τόση οργή για το σύνολο των εγκλημάτων που διαχρονικά διέπραξε (και συνεχίζει να διαπράττει) η χώρα σας εις βάρος του λαού μου αλλά και του συνόλου σχεδόν των λαών της υφηλίου, που αδυνατώ να εύρω οτιδήποτε θετικό στις κατά κανόνα υποκριτικές και αφ υψηλού φανφάρες των επισήμων και ανεπισήμων συμπολιτών σας. 

Τι ήταν λοιπόν αυτό που με υποχρέωσε (για βραχύτατο διάστημα όπως τελικά απεδείχθη) να ταυτιστώ θεωρητικώς μαζί σας, μέχρι σημείου να αναζητήσω ιατρική βοήθεια; 

Μα τα αποσπάσματα του λόγου σας «Είναι δολοφόνοι και ανήκουν στη φυλακή, όχι στην ασφάλεια του σπιτιού τους. Είναι σοβαρό ζήτημα ασφάλειας, όχι ανθρωπιστικό θέμα» και «Η απελευθέρωση αυτών των δολοφόνων από τη φυλακή βεβηλώνει τη μνήμη αυτών που έχουν σκοτώσει και παραβιάζει τα δικαιώματα των οικογενειών των θυμάτων». 

Οι παραπάνω φράσεις αποτελούν μέρος των πεποιθήσεών μου, εξοχότατε, και εμπεριέχουν των σωστό ορισμό της δικαιοσύνης, τουλάχιστον όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι (επιτρέψτε μου να υποθέσω ότι οι πολυετείς σπουδές μου και η εν γένει παιδεία μου μού επιτρέπουν να αντιλαμβάνομαι ορθώς). 

Ωστόσο, η κατ’ επανάληψη ανάγνωση των δηλώσεών σας και η περαιτέρω προσπάθειά μου να εμβαθύνω στο νόημά τους, δυστυχώς μου αποκάλυψε μεγάλη ποσότητα συγκαλυμμένης υποκρισίας (σας) και ευτυχώς με γλύτωσε από τα ιατρικά έξοδα. 

Οφείλω να σας γνωρίσω εξοχότατε, ότι παρόμοιοι νόμοι δεν είναι ούτε πρωτοφανείς, ούτε πρωτάκουστοι στην σύγχρονη ελληνική δημοκρατία, αντιθέτως είναι πρωτοφανής και πρωτάκουστη η καταγγελία τους από ξένο πρεσβευτή. 

Εξηγούμαι: 

Στην Ελλάδα, εξοχότατε, οι νομοθέτες έχουν πολύ περίεργες ανθρωπιστικές αντιλήψεις. Υπακούοντας σε ποιος ξέρει τίνων κελεύσματα, ασχολούνται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα με τα δικαιώματα των εγκληματιών και μάλιστα με τέτοιο στρεβλό τρόπο, ώστε ούτε τα θύματα να βρίσκουν δικαίωση, ούτε οι εγκληματίες να σωφρονίζονται. Η συνήθης φτηνή δικαιολογία είναι η αποσυμφόρηση των φυλακών διότι στο αδιαχώρητο που επικρατεί εκεί οι κρατούμενοι ουσιαστικά βασανίζονται, αφού οι συνθήκες (υγιεινής κυρίως) είναι απαράδεκτες. Ουδείς από τους σοφούς μας νομοθέτες σκέφτηκε να προτείνει ως λύση την ανέγερση σύγχρονων, ευρύχωρων, ανθρώπινων φυλακών. Αντιθέτως προτείνουν αποφυλακίσεις με την λογική «σαν ζώα μέσα; Τότε έξω». Το λογικό, ανθρώπινο, δίκαιο «σαν άνθρωποι μέσα», ώστε να υπάρξει κάποια ελπίδα να σωφρονιστούν, δεν εμπίπτει στην σοφία τους. 

Στην Ελλάδα, εξοχότατε, μπορεί κανείς να βιάσει την κόρη σας, να την σκοτώσει και να την πετάξει σε κάδο απορριμμάτων, να τιμωρηθεί με ισόβια δεσμά από το δικαστήριο, αλλά σε λίγα σχετικά έτη (άγνωστο πόσα· όσα ορίζει κάποια αυθαίρετη εξίσωση κάποιου προοδευτικού-συμπονετικού πολιτικάντη) να βρεθείτε στην τραγική θέση να συναντήσετε το τέρας (ο κόσμος είναι μικρός) σε κάποια από τις «άδειες εξόδου» του ή, αν ζήσετε αρκετά, να το δείτε να απελευθερώνεται επειδή «εξεπλήρωσε το χρέος του προς την δικαιοσύνη» (ουσιαστικά επειδή έλυσε σωστά κάποια άλλη αυθαίρετη εξίσωση του ίδιου ή άλλου ανθρωπιστή πολιτικάντη)! Ουδέποτε όμως είδαμε πρέσβυν ξένης χώρας να σοκάρεται. 

Στην Ελλάδα, εξοχότατε, μόλις πρόσφατα, αλλοδαπός βαρυποινίτης, εκμεταλλευόμενος την ανθρωπιστική άδεια εξόδου που του εδόθη, μετέβη στην πατρίδα του και σκότωσε σύζυγο και πεθερά, χωρίς καμία αντίδραση από επίσημους φορείς και φυσικά χωρίς βαριές δηλώσεις από πρέσβεις. 

Στην Ελλάδα, εξοχότατε, επίσης πρόσφατα, ιθαγενής κατά συρροή βιαστής δεν προφυλακίστηκε, αλλά αφέθη ελεύθερος, διότι η αρμόδια «υπηρεσία» (κάτι απρόσωπο και ανεξέλεγκτο, κάποια αυτόνομη πανίσχυρη δύναμη που δρα ερήμην των αλάνθαστων δικαστικών λειτουργών) δεν αξιολόγησε σωστά την περίπτωση. Η ίδια βεβαίως υπηρεσία-ανώτερη δύναμη σπεύδει να προφυλακίσει τον οδηγό φορτηγού που δεν έδεσε καλά το φορτίο και προκάλεσε δυστύχημα, να τυλίξει σε μια κόλα χαρτί τον γιατρό που ατύχησε στη διάγνωση και να καταδικάσει τον μηχανικό που είχε την κακή τύχη να εγγυηθεί την σταθερότητα ενός κτιρίου που κατέρρευσε από σεισμό. Η άυλος αυτή υπηρεσία που δεν λογοδοτεί σε κανέναν, εξαντλεί τα βέλη της στους εγκληματούντες εξ αμελείας, αλλά εξαιτίας της δικής της αμέλειας τα εγκλήματα εκ προθέσεως δεν αξιολογούνται, χωρίς όμως να διαμαρτύρεται κανείς γηγενής θεσμικός ή πρέσβυς. 

Μπορείτε βέβαια να αντιτείνετε ότι τα παραπάνω δεν σας αφορούν, ότι αδικίες συμβαίνουν παντού και ότι η ανάμιξή σας στην υπόθεση δεν έχει να κάνει γενικά με τους ατυχείς νόμους ή με κακές αποφάσεις, αλλά με το ειδικό βάρος που έχει για την κυβέρνησή σας η βέβαιη απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού. 

Συμπαθάτε με εξοχότατε, αλλά αυτό είναι καθαρή υποκρισία. 

Θα έπρεπε να κόπτεσθε για ΟΛΟΥΣ τους «κακούς» που θα απελευθερωθούν και που έχουν ήδη απελευθερωθεί, διότι στην αντίθετη περίπτωση εσείς είστε που «φωτογραφίζετε» συγκεκριμένα πρόσωπα και εσείς που βεβηλώνετε την μνήμη των υπολοίπων (μη Αμερικανών) θυμάτων, αγνοώντας τα. 

Επιτρέψτε μου λοιπόν κύριε πρέσβυ να γίνω πολύ δυσάρεστος. Να σας υπενθυμίσω ότι προ καιρού, διεστραμμένος-φρενοβλαβής δικτάτωρ, από εκείνους που αιματοκύλισαν την Ελλάδα υπό την αιγίδα των ΗΠΑ κατά την επταετία 1967-1974, αν και καταδικασθείς σε ισόβια για εσχάτη προδοσία, αποφυλακίσθηκε από κάποιον ανθρωπιστή (τι πρωτότυπο!) νομοθέτη λόγω «ανηκέστου βλάβης» της υγείας του. Αν και ανηκέστως βλαμμένος, ο καλός αυτός φίλος των ΗΠΑ, εξακολουθεί να βρίσκεται στη ζωή σήμερα, 25 (εικοσιπέντε) έτη μετά την αποφυλάκισή του και διανύει ήδη το εκατοστό τρίτο (103ο) έτος της ηλικία του. Στην περίπτωση που διαβάσετε το παρόν κείμενο, παρακαλώ να έχω μια σαφή απάντηση στο σαφές μου ερώτημα: αν πρέπει να πεθαίνει στη φυλακή όποιος σκότωσε πολίτες των ΗΠΑ, τι πρέπει να ισχύσει για όποιον έστρεψε άρματα μάχης εναντίον αόπλων πολιτών υπό τις ευλογίες της κυβέρνησης των ΗΠΑ; 

Στο σημείο αυτό να ζητήσω συγγνώμη, εξοχότατε, για την επιθετικότητά μου και την οξεία κριτική μου. 

Ήταν πολύ ήπιες. Σπεύδω να επανορθώσω. 

Θα σας απευθύνω μείζονα ερωτήματα και παρακαλώ μόνο για λογικές και όχι συναισθηματικές απαντήσεις: Ποιον ακριβώς εξυπηρετούν οι «τρομοκράτες»; Ποιος ωφελείται από την «τρομοκρατία»; Στην εγκληματολογία είναι βασικό για την ανεύρεση του ενόχου, το να αναζητήσει κανείς τον ΤΕΛΙΚΩΣ ΩΦΕΛΟΥΜΕΝΟ. 

Η εν ψυχρώ εκτέλεση χαμηλόβαθμων αξιωματικών και διπλωματών των ΗΠΑ κλόνισε μήπως τα θεμέλια της αυτοκρατορίας σας; Επέβαλε μήπως αλλαγή πλεύσης (πολιτικής) της υπερδύναμης προς την κατεύθυνση που επεδίωξαν οι «τρομοκράτες»; 

Το αντίθετο. Εγκαθίδρυσε αυταρχικά καθεστώτα, επέβαλε αντιλαϊκούς νόμους, νομιμοποίησε την παραβίαση της προσωπικής ζωής, καλλιέργησε το φόβο, την καχυποψία, τη ρουφιανιά. 

Η επιλογή ασήμαντων στόχων, γραναζιών που εύκολα και γρήγορα αντικαθίστανται, δεν μπορεί παρά να είναι συμβολική. Συμφωνούν όλοι. Αυτό που δεν είναι φανερό είναι η ουσία του συμβολισμού. Οι περισσότεροι δίνουν την αφελή εξήγηση ότι οι «τρομοκρατικές» ενέργειες γίνονται για λόγους εντυπωσιασμού (οι πανίσχυρες ΗΠΑ έχουν πήλινα πόδια) από χαμηλής επιχειρησιακής δυνατότητας αντάρτες πόλεων (λοχίες μπορούμε να χτυπήσουμε, λοχίες χτυπάμε) ακροαριστερής ή αναρχικής λογικής. 

Ο πραγματικός συμβολισμός είναι άλλος: Υπάρχουν κακοί που σκοτώνουν αθώους και αφού οι αθώοι ανήκουν σε εμάς, εμείς είμαστε οι καλοί. Δεχθείτε τώρα κάθε φασιστικό νόμο μας προς χάριν του καλού. Και αν οποιαδήποτε κυβέρνηση έχει διαφορετικές απόψεις από εμάς, ανασύρουμε το θέμα «τρομοκρατία» και εκβιάζουμε ξεδιάντροπα (δεν είναι τυχαίο εξοχότατε, ότι σε κάθε αλλαγή κυβερνήσεως στην Ελλάδα, οι αξιωματούχοι σας σπεύδουν εκ προοιμίου να υπενθυμίσουν το θέμα της «στενής συνεργασίας για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας».) Αν μάλιστα πρόκειται για γελοίους που είχαν επενδύσει στην υπεράσπιση «τρομοκρατών» για να κατοχυρώσουν επαναστατικά ένσημα, ακόμη καλύτερα, τους έχουμε στο χέρι. Αν οι φασουλήδες αυτοί, αδαείς και ανόητοι, απαντήσουν ότι το ζήτημα «τρομοκρατία» τους απασχολεί διπλά, διότι οι «κακοί» τρομοκράτες δρούσαν καταχρηστικά στο όνομα της αριστεράς (παραδεχόμενοι ουσιαστικά ότι αυτοί οι βέροι αριστεροί απελευθερώνουν όχι μόνο «φονιάδες», αλλά και «ιδεολογικούς απατεώνες») ακόμη πιο καλά, γελοιοποιούνται και βγαίνουμε πιο κερδισμένοι. 

Και εν τέλει εξοχότατε, ως νυν πρέσβης του φίλου Αμερικανικού λαού, μπορείτε μήπως να μας πληροφορήσετε για το τι ακριβώς διημείφθη στη συνάντηση του κυρίου Τσίπρα με τους τέως πρέσβεις Μίλλερ και Σπέκχαρντ (καθόλου φίλους του ελληνικού λαού), προ 3ετίας; Κάποιου είδους φροντιστήριο ίσως; Διότι ο κύριος Τσίπρας δεν φημίζεται ότι είναι και μαθηταράς. Δεν απέδωσε το μάθημα;