Ένας βασικός λόγος που πολλοί Έλληνες ψηφοφόροι επέλεξαν στις εκλογές της 7ης Ιουλίου την «ΑΠΑΛΛΑΓΗ» ήταν η πεποίθηση που είχαν ότι η ΝΔ θα διαφοροποιούνταν ριζικά από τον ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον σε δύο βασικά κι «ευαίσθητα» θέματα: στο Σκοπιανό και στο Μεταναστευτικό.
Ως προς το πρώτο, ήδη από τις πρώτες μέρες της νέας διακυβέρνησης έγινε κατανοητό ότι η «απαίτηση» Δένδια, Βαρβιτσιώτη και λοιπών αξιωματούχων να τηρούν οι «Μακεδόνες» τα συμφωνηθέντα στην κατάπτυστη «Συμφωνία των Πρεσπών» ουσιαστικά σημαίνει την αποδοχή της - κατά γράμμα - και από τη ΝΔ. Τζίφος λοιπόν! Ο Τσίπρας απλά «έσωσε» τη ΝΔ από «μακεδονικές» περιπέτειες και τώρα καγχάζει περιπαιχτικά που οι πολιτικοί του αντίπαλοι ακολουθούν την πολιτική Τσίπρα-Κοτζιά στο Σκοπιανό, αλλά και για τον εμπαιγμό των Μακεδόνων που με τη μαζική τους ψήφο έδωσαν τη νίκη στη ΝΔ.
Το ίδιο και στο μεταναστευτικό, που ασφαλώς η ΝΔ προσπαθεί να το διαχειριστεί καλύτερα από τους παταγωδώς αποτυχημένους του ΣΥΡΙΖΑ. Το πλαίσιο της μεταναστευτικής πολιτικής της χώρας παραμένει ουσιαστικά αμετάβλητο: «Ανοιχτά σύνορα», «διάσωση για ανθρωπιστικούς λόγους» και απαθής αποδοχή της Συμφωνίας Μέρκελ-Ερντογάν για το Μεταναστευτικό, μαζί με την «αποσυμφόρηση» των νησιών.
Κανείς δεν θυμάται σήμερα όμως ότι, αν και κρυπτόμενη πριν μερικούς μήνες, η ΝΔ είχε αποδεχτεί και υποστηρίξει το λεγόμενο «Σύμφωνο Μετανάστευσης» που ψηφίστηκε (και από την Ελλάδα) στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον περασμένο Ιανουάριο.
Για όσους ξέχασαν, και τώρα οδύρονται και απορούν, το αμφιλεγόμενο αυτό Σύμφωνο που αποδέχεται και προσπαθεί να εφαρμόσει η ΝΔ για τη μετανάστευση περιλαμβάνει άκρως φιλομεταναστευτικές ρυθμίσεις, καθώς μεταξύ άλλων :
1) προβλέπει και ευνοεί, με διάφορους τρόπους, την ελεύθερη, ασφαλή, μαζική και απρόσκοπτη εγκατάσταση μεταναστών με διαφορετικές αξίες, πεποιθήσεις, αρχές και πρότυπα σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης ως καθολικό πλέον ανθρώπινο δικαίωμα.
2) αφήνει το θέμα της κοινωνικής ενσωμάτωσης στη βούληση των μεταναστών και όχι στους νόμους και στις αποφάσεις των χωρών υποδοχής, που θα είναι «τελικός σταθμός» επειδή έχουν αναπτυγμένο κράτος πρόνοιας και δικαίου (κίνδυνος γκετοποίησης).
3) απαιτεί από τα κράτη υποδοχής μεταναστών μια σειρά από φιλομεταναστευτικές νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως για παράδειγμα τη λήψη μέτρων για την άμβλυνση της κριτικής των γηγενών πολιτών απέναντι στις αρνητικές επιπτώσεις του μεταναστευτικού (λογοκρισία).
4) διευκολύνει την χωρίς όρους επανένωση των οικογενειών των μεταναστών στη χώρα υποδοχής (συνέχιση της μετανάστευσης).
5) προωθεί την ασφαλή και ελεύθερη διακίνηση μεταναστών με μεγαλύτερη ασφάλεια (ανοιχτά σύνορα).
Ασφαλώς, πουθενά στο «Σύμφωνο» δεν γίνεται αναφορά για την αντιμετώπιση των αιτιών της μετανάστευσης ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ, στις χώρες προέλευσης μεταναστών, ούτε για τον εγκληματικό ρόλο των πλούσιων χωρών για τη φτώχεια, τους εξοπλισμούς και την διαφθορά στις χώρες προέλευσης των μεταναστών. Ούτε, βεβαίως, για το ότι «οι πιο φτωχοί δεν έχουν καμιά ελπίδα να ξεκινήσουν για την Ευρώπη. Όποιος πεινά δεν έχει μέσα».
Υπάρχει πάντως και ένα «ελαφρυντικό» για τον ψηφοφόρο :
Η ελληνική κοινή γνώμη είχε παραμείνει τότε στο σκοτάδι, καθότι ΟΛΑ τα κόμματα, ο πανεπιστημιακός και νομικός κόσμος, η Εκκλησία, τα ΜΜΕ και οι αρμόδιοι φορείς το αποσιώπησαν.
Μπορεί όμως αυτό να είναι «δικαιολογία» ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου