Το θράσος δεν έχει φαίνεται όρια, αλλά η υπομονή έχει.

«Παραδόξως, θεωρείται αυτονόητο ότι η Αγροφυλακή των νωπών ρουσφετιών καταργείται, αλλά οι 1.800 αγροφύλακες παραμένουν (θα σταλούν σε δήμους και κοινότητες της κατοικίας τους). Περίπου αυτονόητο, επίσης, ότι οι υπάλληλοι της «ΑΣΠΙΣ Πρόνοια» (που ασφαλώς κάτι θα είχαν ακούσει για τις απάτες του αφεντικού εις βάρος των πελατών τους...) θα απορροφηθούν στο Δημόσιο.»


Αυτά έγραψε στην «Καθημερινή» της Κυριακής (18-10-2009) αρθρογράφος ονόματι Κώστας Καλλίτσης.

Επειδή ο εν λόγω «έγκριτος» προβαίνει σε πολύ περισσότερες από μία αυθαίρετες και κακοήθεις εκτιμήσεις-διαπιστώσεις, οι οποίες δεν μπορούν να δικαιολογηθούν από άγνοια, παρανόηση ή αφέλεια, επιτρέψτε μου να αναρωτηθώ:


Πώς τολμά να παραλληλίζει ανθρώπους που έμειναν στο δρόμο μετά από δεκαετίες μόχθου σε ιδιωτική εταιρεία, με αργόμισθα «βύσματα» που διορίστηκαν στο δημόσιο για κομματικούς-ψηφοθηρικούς λόγους;


Πώς τολμά να ταυτίζει, εμμέσως πλην σαφώς, εργαζομένους-υπαλλήλους με τον εργοδότη; Πώς τολμά να υπονοεί (επίσης σαφώς) ότι ο κεφαλαιοκράτης με τον εργαζόμενο είναι συνυπεύθυνοι;


Πώς τολμά να διατυπώνει ή αναπαράγει ανυπόστατη «θεωρία» περί διορισμού των ανέργων της «Ασπίδος» στο δημόσιο; Τόση σοβαρότητα διαθέτει που να θεωρεί «λόγια του αέρα» ως τετελεσμένα και μάλιστα «αυτονόητα»; Αν έχει αξιόπιστες πηγές ας τις αναφέρει για να τις πληροφορηθούν και οι λιμοκτονούντες πλέον πρώην εργαζόμενοι.


Και επειδή πολύ ευγενικός υπήρξα με κάποιον που προσβάλλει και λοιδωρεί τα θύματα ενός εγκλήματος, τον ερωτώ ευθέως:


Εσείς κύριε, αν ακούσετε ψιθύρους για το αφεντικό σας, τον κύριο Αλαφούζο, τι ακριβώς θα πράξετε; Για να ξέρουν δηλαδή οι εργαζόμενοι σε όλον τον ιδιωτικό τομέα, τι να κάνουν σε ανάλογες περιπτώσεις…