Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

«Επιστημονικά» ψέματα. Μάθημα 3ον: Η απάτη του «απόλυτου».



Είναι αρκετές λέξεις, των οποίων η έννοια παραπέμπει σε κάτι απόλυτο. Άκαμπτο, κατηγορηματικό, άνευ εξαιρέσεων και ορίων. «Απόλυτος», «πλήρης», «απεριόριστος», «ισόβιος», «αντικειμενικός» κτλ κτλ. Τις ακούμε κάθε μέρα και κατά κανόνα αντιπροσωπεύουν … ψεύδη! 

Κλασσικές περιπτώσεις απόλυτων λέξεων, όρων και εννοιών, ουσιαστικά όπλων στην υπηρεσία των επαγγελματιών ψευτών (πολιτικών, προπαγανδιστών κτλ): 

1) Απόλυτη πλειοψηφία

Έτσι βαπτίζουν οι συστημικοί το ποσοστό 50% επί του συνόλου των εγκύρων ψήφων, συν μία τουλάχιστον ψήφο επιπλέον. Τα περί απάτης των ποσοστών τα έχω περιγράψει εδώ και δεν χρειάζεται να επανέλθω. Τονίζω μόνο ότι, απόλυτη πλειοψηφία είναι το 50% συν μία τουλάχιστον επιπλέον ψήφο, του συνόλου του εκλογικού σώματος ήτοι των εχόντων δικαίωμα ψήφου. Τα υπόλοιπα είναι σκόπιμες διαστρεβλώσεις των παρηκμασμένων αλητών της «Δημοκρατίας δια Αντιπροσώπων» (δια Ρουσφετιού και Κομματοκρατίας). 

2) Πλήρης απασχόληση

Αναφέρομαι στον αγγλοσαξωνικό όρο «full employment», τον οποίο μεταφράζω ίσως ατυχώς, αφού ως «πλήρης απασχόληση» στα ελληνικά εννοείται η απασχόληση εργαζομένου με πλήρες ωράριο, σε αντίθεση με τον απασχολούμενο μειωμένου ωραρίου που εμπίπτει στην κατηγορία των «μερικώς απασχολουμένων». Πιο σωστή, ίσως, μετάφραση θα ήταν «εργασία για όλους» ή «κανείς άνεργος». Σε κάθε περίπτωση, ο αγγλικός όρος δεν αφορά σε συγκεκριμένο/ους εργαζόμενο/ους αλλά στο σύνολο του εργατικού δυναμικού. Θυμίζω ότι «εργατικό δυναμικό» είναι όσοι μπορούν και θέλουν να εργαστούν, ενώ «άνεργοι» είναι όσοι ανήκουν στο εργατικό δυναμικό, αλλά παρά τις σοβαρές και σταθερές προσπάθειες που καταβάλουν, δεν καταφέρνουν να βρουν εργασία. 

Τι θα καταλάβαινε λοιπόν ο, στερούμενος έστω και στοιχειωδών οικονομικών γνώσεων, «μέσος» Έλληνας, αν άκουγε από επίσημα χείλη κάποιου ηγέτη, τη φράση «εργασία για όλους»; Ό,τι ακριβώς κατάλαβε και ο, σε χειρότερα χάλια ευρισκόμενος, «μέσος» Αμερικανός, όταν άκουσε περί «full employment». 

Τη φράση ξεστόμισε η πλέον κακοήθης και ψυχοπαθητική μαριονέτα που τοποθετήθηκε ποτέ στον Λευκό Οίκο, η οποία μάλιστα «εξελέγη» Πρόεδρος των Η.Π.Α με την απόλυτη πλειοψηφία των εκλεκτόρων και όχι του λαού, διότι την «απόλυτη πλειοψηφία» των εγκύρως ψηφισάντων συγκέντρωσε ο Αλ ο Οικολόγος: 

Ο Τζορτζ Ντάμπλγιου Μπους. 

Τι εννοούσε; Δουλειά σε όλους; Κανείς άνεργος; Όλοι απασχολούμενοι; Ασφαλώς όχι! 

Ο όρος full employment (πλήρης απασχόληση που αφορά στο σύνολο του εργατικού δυναμικού και όχι σε μεμονωμένους εργαζόμενους), είναι μια ευφυής εφεύρεση των σύγχρονων μακροοικονομικών. Περιγράφει όχι βέβαια την μηδενική ανεργία (για καπιταλισμό μιλάμε), αλλά την κατάσταση της οικονομίας στην οποία επιτυγχάνεται τέτοιο ποσοστό ανεργίας (συνήθως 3-4%) που να μην εκτινάσσει τον πληθωρισμό. Είναι, βλέπετε, βασική αρχή της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς η «ανταλλαγή» πληθωρισμού-ανεργίας: σε κάθε οικονομικό κύκλο, ο πληθωρισμός τείνει να αυξάνεται όσο η ανεργία μειώνεται. 

«Πλήρης απασχόληση» λοιπόν δεν σημαίνει ανεργία 0%, αλλά 3-4%! Καλό; 

3) Ισόβια

«Όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια» αναφώνησε κάποτε ένας ψηλός με βαριά Μακεδονική προφορά και παχιά φρύδια, όταν ετέθη (;) θέμα απονομής χάριτος στους καταδικασθέντες σε ισόβια κάθειρξη (μετατροπή ποινής από θανατική καταδίκη) Αμερικανοκίνητους ημιπαράφρονες δικτάτορες. 

Δεν γνωρίζω γιατί οι ατάκες που τονίζουν τα προφανή είναι τόσο πιασάρικες, αυτή όμως ξεφτιλίστηκε πολύ σύντομα. Λίγα χρόνια μετά, ένας από τους ισοβίτες πραξικοπηματίες αφέθη ελεύθερος λόγω «ανηκέστου βλάβης» της υγείας του. Η βλάβη αυτή ασφαλώς θα άγγιζε τα όρια της μεταφυσικής, αφού όχι μόνο απελευθέρωσε τον κατάδικο, αλλά και του επέτρεψε να ζει και να βασιλεύει άνω των είκοσι (20) ετών μετά, καθιστώντας τον αιωνόβιο! 

Ακόμη όμως και αν ο δικτάτορας ήταν και είναι ανηκέστως βλαμμένος, ο εξευτελισμός της έννοιας των ισοβίων παραμένει και μεγεθύνεται. Οι πλέον αρμόδιοι να μας πληροφορήσουν γι αυτό είναι οι κύριοι Κυριάκος Παπαχρόνης και Χρήστος Παπαδόπουλος, γνωστότεροι ως «δράκος της Θεσσαλονίκης» και εγκέφαλος της «εταιρείας δολοφόνων» αντιστοίχως. Από δις (δυο φορές) και οκτάκις (οκτώ φορές) εις θάνατον, οι ποινές μετατράπηκαν αρχικά σε ισόβια και έπειτα σε αποφυλάκιση (μετά 2-3 δεκαετίες).


Είσαι σίγουρος για τον τίτλο κύριε Χαρδαβέλλα;


Κι άλλα πολλά τα παραδείγματα. Οι ηθικοί και πολιτικοί νάνοι που παριστάνουν τους πρωθυπουργούς, τους υπουργούς δικαιοσύνης, τους εξέχοντες νομικούς (δικαστές και δικηγόρους) κτλ, εκ προθέσεως και κατ’ εξακολούθηση, με δήθεν ανθρωπιστικά κριτήρια και φτηνά νομικίστικα τεχνάσματα, κλίνουν το ουσιαστικό «η μετατροπή» (της μετατροπής, την μετατροπή, ω μετατροπή) και αποδίδουν διάφορους κακούργους «σωφρονισθέντες» στην κοινωνία (μερικούς τους διορίζουν και στο Δημόσιο). Έχουν μάλιστα το θράσος (ίδιον των ποταπών) να μας πληροφορούν ότι ο αποφυλακισθείς «εξεπλήρωσε το χρέος του προς την δικαιοσύνη». (Ποιος κακοήθης είπε ότι το ελληνικό κράτος δεν ρυθμίζει τα χρέη των πολιτών;). 

Γεγονός είναι ότι όταν λέμε «ισόβια» ΔΕΝ εννοούμε ισόβια, όταν λέμε 20 χρόνια ΔΕΝ εννοούμε 20 χρόνια κτλ. 

Όσοι συμφωνείτε με τα γραφόμενα αυτής της παραγράφου, διαβάστε εδώ και λάβετε μέρος στη δημοσκόπηση στα αριστερά της σελίδας. 

4) Απεριόριστα

Ο όρος ακούγεται κατά κόρον σε διαφημίσεις συμβολαίων τηλεφωνίας και ασφαλιστηρίων συμβολαίων (υγείας, ζωής κτλ). Ο καταναλωτής μένει με την εντύπωση ότι αν σηκώσει το ακουστικό, μπορεί να μιλάει με τις ώρες χωρίς πρόσθετη χρέωση (τελευταίως διαφημίζεται και για κλήσεις σε κινητά!) ή μπορεί να χειρουργηθεί από κάποιον σούπερ-ντούπερ γιατρό, για την αμοιβή του οποίου (πολλών χιλιάδων ευρώ) δεν θα επιβαρυνθεί καθόλου! 

Χρειάζεται πολλή προσοχή. ΟΛΑ τα συμβόλαια, ακόμη και αν δεν το αναφέρουν ρητώς, βασίζονται στον κανόνα της «ορθής χρήσης». «Απεριόριστα» δεν σημαίνει ότι μπορούμε να καλέσουμε το φιλαράκι μας σήμερα στο κινητό και μετά από 48ωρο να συνεχίζουμε να πολυλογούμε χωρίς διακοπή (ούτε, πολύ περισσότερο, εκείνος να μας παρακαλεί να κλείσουμε «για να μην χρεωνόμαστε» – ουσιαστικά επειδή μας βαρέθηκε - κι εμείς να απαντάμε «έχω απεριόριστο χρόνο ομιλίας»). «Απεριόριστα» δεν σημαίνει ότι ο σούπερ-ντούπερ χειρουργός μπορεί να υπερτιμολογήσει την αμοιβή του επειδή πληρώνει άλλος και δεν θα μας κακοφανεί το εξωφρενικό νούμερο (ούτε, πολύ περισσότερο, να του προτείνουμε εμείς να «πάρει παραπάνω» για να εξασφαλίσουμε καλύτερες υπηρεσίες). 

Πολλή προσοχή. Τίποτε δεν είναι «απεριόριστο», εκτός ίσως από τα φύκια που μας πουλούν μερικοί για μεταξωτές κορδέλες. Πολλή προσοχή. Υπάρχουν τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις, συνεπώς υφίστανται «νομικά προηγούμενα». Κανένα δικαστήριο δεν θα σας δικαιώσει αν η χρήση του συμβολαίου δεν είναι «ορθή» και θα βρεθείτε «ξάπλα» στο άκουσμα της απόφασης. 

5) Αντικειμενικά. (Αξίες, συντελεστές, τεκμήρια, κριτήρια, προσόντα … και πάει λέγοντας). 

Η πιο διαστρεβλωμένη έννοια. Διάφορα, κατά κανόνα κρατικά, κοράκια, διαψεύδουν τον Μπαμπινιώτη, κατά το λεξικό του οποίου «αντικειμενικός είναι αυτός που αποδίδει πιστά την πραγματικότητα, που δεν περιλαμβάνει προσωπικά αισθήματα, κρίσεις ή σχόλια». 

Ο κάθε καρεκλοκένταυρος φορομπήχτης, ο κάθε αλλοπρόσαλλος δημόσιος τύραννος και ο κάθε ρουσφετολόγος πολιτικάντης, κατασκευάζουν «αντικειμενικές» αξίες που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα (εμπορικές αξίες), νομοθετούν «αντικειμενικούς» συντελεστές και τεκμήρια εικάζοντας ποσά και εισοδήματα και θέτουν «αντικειμενικά» κριτήρια και προσόντα για στημένους διαγωνισμούς και προσλήψεις. 

Μοναδικός τους γνώμονας το πόσα πρέπει να μαζέψουν ή πόσους και ποιους πρέπει να βολέψουν. «Αντικειμενικότητα» δηλαδή, με βάση το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, ερήμην της πραγματικότητας και της λογικής. Τόοοσο καλά. 

6) Παντός καιρού. Αβύθιστο, ακατάρριπτο, αόρατο και άλλα τρομερά. 

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, άγνωστο ποιος (κατασκευάστρια εταιρεία; τυχόν μεσάζοντες για ίδιον όφελος; ξερόλες δημοσιογράφοι για ντόρο; άσχετοι πολιτικοί προς άγραν ψήφων; όλοι μαζί; κανείς – αυτοτροφοδοτούμενη φήμη -;) βάπτισαν τα ελαφρά ελικοπτεράκια (καινούργια πάντως και αξιόλογα) που προμηθεύθηκε το ΕΚΑΒ ως «παντός καιρού». Η συνέχεια γνωστή: Υπερεκτίμηση, πτώσεις, θάνατοι. 

Μια βόλτα σε κάποια αερολέσχη και μια κουβεντούλα με ιπτάμενους, θα ήταν αρκετή. Όσοι πετούν θα σας πουν αμέσως και χωρίς περιστροφές ότι κανένα ιπτάμενο μέσο δεν είναι «παντός καιρού». Ότι με σφοδρή καταιγίδα και ριπές ανέμου δεν μπορεί να τα βάλει κανείς και πολύ περισσότερο τα ελαφρά σινιέ ελικοπτεράκια. Ότι οι δυνάμεις της φύσης είναι ανώτερες από οποιοδήποτε μέσο (επίγειο, πλωτό, εναέριο) αλλά και την εμπειρία του χειριστή. Ότι όποιος πετά ή αρμενίζει καλό είναι να φοβάται. 

Στο ίδιο μήκος κύματος επισημαίνω: δεν υπάρχουν «αβύθιστα» σκάφη (βλέπε «Τιτανικό»), «ακατάρριπτα» αεροσκάφη και «αόρατα» βομβαρδιστικά. Οι βαρύγδουπες αυτές ιδιότητες υπάρχουν μόνο στο μυαλό αυτών που θέλουν να τα πουλήσουν ή να τα αγοράσουν. 

Νομίζω λοιπόν ότι το έκανα σαφές: αντιμετωπίστε κριτικά οτιδήποτε «απόλυτο». 

Στην προτροπή μου αυτή μπορώ να είμαι … απόλυτος!! 


Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Πατριώτες, μην "επενδύετε" στην ΕΡΤ.



Απευθύνομαι στους πατριώτες, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης. Ειδικά προς εκείνους που εξεδήλωσαν οργή για το λουκέτο στην ΕΡΤ και, με αφορμή το γεγονός αυτό, καλούν σε συστράτευση για να δρομολογηθεί η απαλλαγή από τους μνημονιακούς φασίστες. 

Συν-πατριώτες, 

τα επιχειρήματά σας είναι έγκυρα και ισχυρά. 

Συμφωνούμε απολύτως ότι η ΕΡΤ είναι κομμάτι τής Ιστορίας της Ελλάδας. Είναι κομμάτι τής κρατικής (δηλαδή λαϊκής) περιουσίας και κανείς δεν μπορεί να την κλείνει ή να την πουλά και μάλιστα με πραξικοπήματα. 

Συμφωνούμε απολύτως ότι ουδείς μπορεί να καίει τα χλωρά μαζί με τα ξερά. Συνεπώς πρέπει να εκφράσουμε την συμπαράστασή μας προς τον απλό εργαζόμενο που, ακόμα και αν προσελήφθη με μέσον, η εργασία του στην ΕΡΤ είναι μέσον βιοπορισμού και όχι πλουτισμού. Πρέπει να τον υποστηρίξουμε, ακόμη και αν δεν αντέδρασε δυναμικά στο πρόσφατο μνημονιακό παραλήρημα των λαμόγιων της ΕΡΤ ή στην εν γένει καθεστωτική κακοήθεια της Κρατικής Ραδιοτηλεόρασης. Δεν μπορούμε να ζητούμε από κανέναν μεροκαματιάρη να γίνει ήρωας. 

Φαίνεται όμως ότι λησμονείτε κάτι ουσιώδες. Μοναδικό. 

Η ΕΡΤ, ως ραδιοτηλεοπτικό μέσο, δεν είναι ένας απλός κρατικός φορέας. 

Ήταν, είναι και θα είναι μηχανισμός προπαγάνδας. 

Οι ξεπουλημένες κυβερνήσεις των ραγιάδων, από καταβολής της ΕΡΤ, την χρησιμοποιούν για να περάσουν την γραμμή τους, δηλαδή τις εντολές των αφεντικών τους. Οι σπάνιες ποιοτικές-αντικειμενικές εκπομπές είναι απλώς η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. 

Τόσο η φύση του μέσου (τηλεοπτικός δίαυλος, ερτζιανά, πολιτιστικές συνιστώσες), όσο και η εμβέλειά του (πανελλαδική, δορυφορική) το καθιστούν ιδανικό εργαλείο στην υπηρεσία οποιασδήποτε κυβέρνησης. 

Το ζήτημα λοιπόν περιορίζεται στο εξής: ελεύθερη, αντικειμενική, δημοκρατική, πατριωτική ραδιοτηλεόραση θα έχουμε μόνο επί ελεύθερης, αντικειμενικής, δημοκρατικής, πατριωτικής κυβέρνησης. 

Έχει συμβεί αυτό μέχρι στιγμής; Ξεκάθαρα όχι. 

Είναι πιθανό να συμβεί στο άμεσο μέλλον; Ξεκάθαρα όχι. 

Προς τι λοιπόν η ένταση και η ανάλωση δυνάμεων; 

Πρόκειται να έχουμε στο εγγύς μέλλον κυβέρνηση που θα ακυρώσει τα μνημόνια; (Προσέξτε: ακυρώσει και όχι επαναδιαπραγματευτεί). 

Πρόκειται να έχουμε κυβέρνηση που θα αρνηθεί το χρέος ως επαχθές, ως αποτέλεσμα τοκογλυφίας και θα κηρύξει στάση πληρωμών; Που θα στείλει στον αγύριστο τους ιδιώτες τραπεζίτες και θα αναδιοργανώσει την οικονομία; 

Πρόκειται να έχουμε κυβέρνηση που θα αποχωρήσει από τις συμμορίες που λέγονται ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, που θα αναζητήσει φιλίες και συμμαχίες (παλιές και νέες) με γνώμονα το συμφέρον των Ελλήνων; 

Πρόκειται να έχουμε κυβέρνηση που θα υποστηρίξει Παιδεία και Υγεία προς όφελος του λαού και όχι συντεχνιών και κερδοσκόπων; 

Πρόκειται να έχουμε κυβέρνηση που θα μας απαλλάξει από τα εκατομμύρια λαθρεποίκων, κρατώντας μόνο μερικές εκατοντάδες χιλιάδες υγιών ψυχών, φίλων της Ελλάδας, της ιστορίας, του πολιτισμού της και υποστηρικτών των κυριαρχικών δικαιωμάτων της; 

Πρόκειται να έχουμε κυβέρνηση που θα αντιμετωπίσει εγκληματικότητα, βία στα γήπεδα, εκατόμβη στην άσφαλτο; Που θα πετύχει να περιορίσει την ασυδοσία και θα επιβάλει την καθαριότητα και τον σεβασμό της κοινής ησυχίας; 

Όχι εγγυήσεις δεν έχουμε για τα παραπάνω (κι άλλα πολλά), αλλά ούτε αμυδρές ενδείξεις. 

Από πού λοιπόν πηγάζουν οι ελπίδες σας για την ΕΡΤ; Πώς μας καλείτε σε κινητοποίηση; 

Με τα υπάρχοντα δεδομένα, το μόνο που θ’ αλλάξει μετά από εξέγερση με αφορμή την ΕΡΤ, είναι να κυβερνήσουν ο Αλέξης με τη Ρένα, οπότε η μέσω ΕΡΤ προπαγάνδα της κόρης του στρατηγού (τον οποίον πάντως τιμούμε) θα μοιάζει με παιδική χαρά… 


Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

Θέλω να γίνω αριστερός.



Θέλω να γίνω αριστερός. 
Να είμαι χιπ και τρέντι 
κι οι φουκαράδες να ‘χουνε 
εμένα για αφέντη. 

Θέλω να γίνω αριστερός. 
Να γδέρνω, να μαδάω. 
Να τρέφομαι απ’ το καθεστώς, 
αυτό που … πολεμάω! 

Θέλω να γίνω αριστερός. 
Να παίρνω χορηγίες, 
επιδοτήσεις, αρπαχτές, 
κονδύλια, αργομισθίες. 

Θέλω να γίνω αριστερός 
και στη δεξιά μου τσέπη, 
να βάζω όσα ο λαός 
σε μια ζωή δεν βλέπει. 

Θέλω να γίνω αριστερός, 
χρυσά να ‘χω κουτάλια 
κι όταν μαζί μου διαφωνούν 
να σπάω και κεφάλια. 

Θέλω να γίνω αριστερός. 
Να έχω ασυλία. 
Θολές παρόλες να πετώ, 
να γράφω και βιβλία. 

Θέλω να γίνω αριστερός. 
Ένα με τους παρίες, 
κοστούμι Αρμάνι να φορώ
δίπλα τους στις πορείες. 

Θέλω να γίνω αριστερός, 
ξερόλας τελοσπάντων, 
κήνσωρ, Ιεροεξεταστής 
και τιμητής των πάντων. 

Θέλω να γίνω αριστερός. 
Μονά-ζυγά δικά μου. 
Ο πιο στυγνός δικτάτορας 
να ωχριά μπροστά μου. 

Θέλω να γίνω αριστερός. 
Να μένω στην Εκάλη. 
Φασίστες, ρατσιστόμουτρα 
να είναι όλοι οι άλλοι.

Θέλω να γίνω αριστερός. 
Να εισβάλω στη Βουλή. 
Να καταλάβω … έδρανο, 
να κοιμηθώ πολύ. 

Θέλω να γίνω αριστερός, 
την ανεργία να σκίσω. 
Δούλους πολλούς, εισαγωγής, 
τον τόπο να γεμίσω. 

Θέλω να γίνω αριστερός, 
να σπάσω τα ταμπού. 
Κόκα, παρτούζα κι αστακοί 
να γίνουν του συρμού. 

Θέλω να γίνω αριστερός 
για να υμνώ τη φύση. 
Ν’ αφήνω οικολογικές πορδές, 
να καλλιεργώ χασίσι. 

Θέλω να γίνω αριστερός 
και να πουλώ κουλτούρα. 
Να εξαίρω καλλιτεχνικά σκατά, 
ξεράσματα και ούρα. 

Θέλω να γίνω αριστερός. 
Να βγάζω και φιρμάνια. 
Να κάθονται όλοι προσοχή 
στη γκέι περηφάνια. 

Θέλω να γίνω αριστερός.
Να βρίζω τον Χριστό. 
Αλλοδαποί θρησκόληπτοι 
να μ’ έχουν για αρχηγό. 

Θέλω να γίνω αριστερός, 
τις εκκλησιές να κλείσω, 
μπούργκες να βλέπω ολόγυρα, 
πολλά τζαμιά να χτίσω. 

Θέλω να γίνω αριστερός 
και πολυπολιτισμικός. 
Τις παραδόσεις τού Έλληνα 
να θάψω δια παντός. 

Θέλω να γίνω αριστερός. 
Μοντέρνος, ριζοσπάστης. 
Δανδής και ανανεωτής. 
Φελλός κι απεργοσπάστης. 

Θέλω να γίνω αριστερός. 
Τον Μαρξ ν’ αποκηρύξω. 
Τους συνεπείς αριστερούς 
στα Τάρταρα να ρίξω. 

Θέλω να γίνω αριστερός. 
Να είμαι χιπ και τρέντι. 
Άνεργοι, εργάτες και φτωχοί, 
να μ’ έχουν για αφέντη. 

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Ταγίπ τι χαμπάρια;



Efendim, 

Türkçem çok kötü. 

Γι αυτό θα στα γράψω ελληνικά (τρόπος του λέγειν). 

Αγάς βαρύς είσαι και τζαναμπέτης. 

Καλά κάνεις. 

Ούτε χαμάλης είσαι, ούτε μπατίρης. 

Σαΐνι είσαι και τσίφτης. 

Τα σύκα-σύκα λες. Ούτε τσαχπινιές, ούτε νάζια. 

Χούγια έχεις πολλά, αλλά χαβά δεν αλλάζεις. 

Γι αυτό στην πέσανε. Σου σκαρώσανε χουνέρι. 

Ποιοι ξέρεις. Ξέρω κι εγώ κι ο ντουνιάς ολάκερος. 

Δεν τους έκανες τα χατίρια και σεκλετιστήκανε. Δεν τα βρήκατε στα αλισβερίσια και τσαντιστήκανε. 

Και τώρα «ανησυχούν». 

Όταν σε θέλανε για τσοπανόσκυλο δεν «ανησυχούσανε», αλλά τώρα «ανησυχούν». 

Κατέχεις παράνομα το ένα τρίτο ανεξάρτητου κράτους για σαράντα χρόνια, αλλά δεν «ανησυχούν». Χιλιάδες οι αγνοούμενοι από τότε, αλλά δεν «ανησυχούν». Δεν τ’ αναγνωρίζεις το κράτος αυτό και κοιτάς να το καταπιείς, αλλά δεν «ανησυχούν». Ζαμάνια και ζαμάνια οι σφαγές από το λεπίδι σου, αλλά δεν «ανησυχούν». Γράφεις το «διεθνές Δίκαιο» (το δικό τους ρε πούστη μου) στα παπάρια σου, αλλά δεν «ανησυχούν». 

Αλλά επειδή ξερίζωσες μερικά δένδρα, τώρα «ανησυχούν». Επειδή μπινελίκωσες μερικούς, μπερντάχισες καμπόσους και μπαγλάρωσες κι άλλους, τώρα «ανησυχούν». Για τους χιλιάδες που πεθαίνουν στα μπουντρούμια σου δεν «ανησύχησαν» ποτέ, αλλά τώρα «ανησυχούν». 

Κακό σινάφι. Μπινέδες απ’ το μπεσίκι τους. 

Έχουνε, λένε, νταλκά μεγάλο με το democracy. Με το elections. Σε σημείο να τακιμιάζουνε με δικτάτορες ενός μαχαλά για να εγκαθιδρύσουν democracy και elections σε διπλανό μαχαλά. 

Έχουνε, τάχα, ντέρτι και με το Ισλάμ, αλλά παλεύουνε να το κάνουνε παγκόσμια θρησκεία. 

Εσύ και elections κάνεις (και κερδίζεις) και Ισλάμ πρεσβεύεις. Σερμπέτι πράμα. Τεφαρίκι. Τεμενάδες έπρεπε να σου κάνουνε. Αλλά δεν τους έκανες τα ρουσφέτια και χαΐρι δεν θα δεις. 

Καλαμπαλίκι μεγάλο και νταβαντούρι. Καυγάς τρικούβερτος. 

Μπαϊράκι σηκώσανε τα «τσογλάνια». Γεμίσανε οι αλάνες μπουλούκια, κουτουρού γιουρούσια οι μπάτσοι σου, καραούλι φυλάν οι δερβέναγες του Στρατού. 

Καζάνι που βράζει η Τουρκιά. 

Ξέρεις κάτι Ταγίπ; 

Χαίρομαι. Πολλοί χαίρονται εδώ στο Γιουνανιστάν. («Τ’ οχτρού ο πόνος...» μερικοί, «ο λαός μίλησε...» άλλοι). Εκτός από κάτι δερβίσηδες ντιπ για ντιπ προοδευτικούς, που δεν μετράνε όμως, γιατί παίρνουνε μπαξίσια απ’ αυτούς που «ανησυχούν». Αυτοί τσιράκια ήτανε, χαφιέδες μείνανε. 

Εγώ χαίρομαι για άλλο λόγο. Το παραμύθι της Τουρκιάς-υπερδύναμης που πουλάς, ξευτιλίστηκε με μια διαδήλωση. Τον μύθο του τραμπούκου που μαδεί και γδέρνει («καθίστε καλά Γκιαούρηδες») τον πάγωσε τ’ αγιάζι. Τον ρόλο του χωροφύλακα που παίζεις, τον γελοιοποίησες. 

Χάλια είστε. Άδειοι ντενεκέδες. Μπουνταλάδες. Χουζούρι και τσαπατσουλιά. Ραχάτι και πιλάφι. 

Θα τα ξαναβρείτε με αυτούς που «ανησυχούν». Αν όχι εσύ, ο επόμενος. Όλοι οι ιμπεριαλιστές από το ίδιο τσουβάλι. Όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη. 

Από τσάμπα μαγκιές μπουχτίσαμε. Στο εξής τουμπεκί. 

Ούτε σας πιστεύουμε, ούτε σας φοβόμαστε. 

Το νου μας θα ‘χουμε. Όπως το λέει ο λαός μας: 

«Τούρκο χαιρετάς; Τον κώλο να φυλάς!». 

Ισχύει και γι αυτούς που «ανησυχούν».