Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

Ισοδύναμες ψήφοι. Μαθηματικώς… χάσαμε!




Αν αναρωτιέστε, σοβαροί και λογικοί μου συνάνθρωποι, τι μπορούμε να αλλάξουμε με την ψήφο μας, θα σας απαντήσω (το τεκμηρίωσαν άλλοι, εγώ το επαναλαμβάνω):


Τίποτε!


Είμαστε πλέον μειοψηφία και θα παραμείνουμε τέτοια. Ο οργανισμός (η κοινωνία) κατακλύστηκε από παράσιτα που αναπαράγονται ταχύτατα και κατεστραμμένα κύτταρα. Τα υγιή κύτταρα μειοψηφούν.


Η ψήφος, λέει, κάθε πολίτη, είναι ισοδύναμη με κάθε άλλου πολίτη. Μάλιστα.


Υπάρχουν όμως οι αναγκαίες προϋποθέσεις γι αυτό; Έχουν όλοι οι ψηφοφόροι την ίδια παιδεία; Συμμετέχουν στα κοινά; Είναι έγκυρα και έγκαιρα ενημερωμένοι; Είναι ανιδιοτελείς, βάζουν δηλαδή το γενικό συμφέρον πάνω από το προσωπικό; Ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα με βάση αρχές και ιδεολογία, χωρίς φόβο, πάθη και ταπεινά ελατήρια; Διαθέτουν τον κοινό νου ώστε να θέσουν τις σωστές προτεραιότητες;


Ξεκάθαρα όχι.


Κοιτάξτε γύρω σας. Προσεκτικά και κριτικά. Παρατηρήστε και σκεφτείτε.


Έχουν δικαίωμα ψήφου (διότι δεν υπάρχει κανείς να τους το αφαιρέσει) και το ασκούν

1) όσοι, αν διαπράξουν έγκλημα, θα την γλυτώσουν λόγω «μειωμένου καταλογισμού». Ανοϊκοί (πάμπολλοι πια, είμαστε χώρα γερόντων), διανοητικώς καθυστερημένοι, σχιζοφρενείς, εξαρτημένοι κτλ

2) αυτοί που προσποιούνται τους παραπάνω, ήτοι το παίζουν «τρελοί» ή «βλάκες» και γλυτώνουν έτσι από το στρατό, τη δικαιοσύνη κτλ

3) οι (πολυάριθμοι πια) παραβατικοί, που δεν συνελήφθησαν ακόμη και ούτε πρόκειται να συλληφθούν, δηλαδή οι περισσότεροι! Χουλιγκάνια, βαποράκια, κλεφτρόνια, βιζιτούδες, νταβάδες, μπράβοι, απατεώνες, αλλά και κακούργοι ολκής, βιαστές, εκβιαστές, εμπρηστές, παιδεραστές, μαφιόζοι, έμποροι ναρκωτικών, δολοφόνοι κτλ

4) οι εραστές αρπαχτής και απληστίας, οι διαπλεκόμενοι, οι μεσάζοντες, τα λαμόγια, τα τρωκτικά


Πώς είπατε; Αυτοί που ασθενούν ή παρανομούν είναι εξαιρέσεις; Λάθος. Είναι πολλοί. Κι ακόμα περισσότεροι είναι οι παρακάτω ψηφοφόροι:


5) οι διεφθαρμένοι κεφαλαιοκράτες, οι νεόπλουτοι μπουρζουάδες, οι αποστειρωμένοι αριστοκράτες

6) τα αποβλακωμένα τηλεθεατάκια που τρώνε καθημερινά (δεν βαριούνται;) πρωινάδικα και κουτσομπολιά, ριάλιτι και εικονική πραγματικότητα, ζώδια και άστρα, προκάτ είδωλα, σιλικονούχα ξέκωλα, ντιριντάχτα και σκυλοπόπ, γκέι κουλτούρα και βία, μπάλα και τσόντα, κατευθυνόμενη ειδησεογραφία και προπαγάνδα

7) τα εκφυλισμένα-αχόρταγα-αλλοπρόσαλλα-θρασύτατα-αναιδή κτήνη που γαμ… τον Κ.Ο.Κ καθημερινά σκοτώνοντας και αυτοκτονώντας, που πετάνε τα σκουπίδια τους όπου βρουν, που δεν έμαθαν ποτέ τι σημαίνει κοινή ησυχία, ευγένεια, σεβασμός στην αξιοπρέπεια του άλλου

8) οι μανιακοί καταναλωτές δανείων και καρτών, που στερούνται τα βασικά αλλά κολυμπάνε στα λούσα, κατά το «ψωμί-τυρί δεν έχουμε, ραπανάκια για την όρεξη»

9) οι πολυπληθείς τεμπέληδες του φραπέ, που καμώνονται τους ανέργους και τα ρίχνουν στην «κακούργα κενωνία»

10) οι βολεμένοι οκνηροί δυνάστες, συνήθως δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά και οι αργόμισθοι, οι πολυθεσίτες, οι εργατοπατέρες, τα κομματόσκυλα, οι γλείφτες, τα «βύσματα» κτλ

11) εκείνοι που θέλουν να μοιάσουν στους τελευταίους, τα μίζερα δηλαδή ανθρωπάκια που ευχαρίστως ανταλλάσσουν πατρίδα, ελευθερία και ανεξαρτησία με μια θεσούλα και ιστορία, θρησκεία και πολιτισμό με έναν μισθουλάκο

12) οι κουτοπόνηροι του «όπου φυσάει ο άνεμος πάμε», «να γλυτώσουμε το πρόστιμο από την εφορία» ή «να βάλουμε ρεύμα στο αυθαίρετο»

13) οι δεδηλωμένοι ως «αλλοεθνείς», δηλαδή μη Έλληνες, που ψηφίζουν «ομοεθνείς» τους , δηλαδή επίσης μη Έλληνες (στις ελληνικές εκλογές!!), κατά διαταγή ξένων πρωτευουσών

14) οι ελληνοποιημένοι (κατά κανόνα παράνομα) αλλοδαποί που προσέρχονται στις κάλπες με τις ίδιες «αρχές» με τις οποίες ήλθαν στην Ελλάδα. Με γνώμονα τον εθνικισμό ή οποιοδήποτε θεμελιωτισμό κουβαλάνε από τη μητέρα-πατρίδα τους ή το τρίπτυχο «easy money - quick money - κάτω ο έλληνας σατράπης να πάρω εγώ τη θέση του». Αναμένεται να αυξηθούν δραματικά, αφού στο άμεσο μέλλον, κατά τις υποσχέσεις όλων των … «δημοκρατικών δυνάμεων», σ’ αυτούς θα προστεθούν πολλές ακόμη μυριάδες εποίκων με τις ίδιες ιδιότητες


Αυτοί και άλλοι πολλοί παρόμοιοι που μπορεί να μου διαφεύγουν, αποτελούν σήμερα την πλειοψηφία στην ελληνική κοινωνία. Τον κορμό του εκλογικού σώματος.


Η ψήφος καθενός από τους παραπάνω μετράει όσο και η δικιά σας (μας). Αυτοί όμως είναι εκατομμύρια και εμείς μια χούφτα. Κατακυρίευσαν την πατρίδα μας, ενώ εμείς συρρικνωθήκαμε. Οι εκλογές είναι εξ ορισμού χαμένες για μας.


Κάποτε ο κόσμος ήταν καλύτερος. Τον «τρελό» και τον «κακό» τους δείχνανε με το δάχτυλο. Παρόλα αυτά άκρη με τις εκλογές δεν βρήκανε. Πρόβατα ήταν οι ψηφοφόροι. Αγνά μεν, αλλά άγονταν και φέρονταν.

Πολύ περισσότερο δεν μπορούν να δώσουν λύση οι εκλογές σήμερα. Άφρονες και κακοί είναι οι περισσότεροι. Πρόβατα είναι ακόμη οι ψηφοφόροι. Αλλά είναι τώρα χειρότερα από παλιά. Άρρωστα. Μεταλλαγμένα. Ηλίθια. Διεστραμμένα. Κακοήθη.


Δεν έχουμε θέση ανάμεσά τους.


Από τη στιγμή μάλιστα που θα κυβερνήσει πάλι κάποια οικτρή σχετική πλειοψηφία (και απόλυτη μειοψηφία) με φερετζέ το σύνθημα «ο κυρίαρχος λαός μίλησε», η συμμετοχή μας δεν έχει κανένα νόημα. Μαθηματικώς…




Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

«Πατριώτες υπάρχουν σε όλα τα κόμματα» και άλλα παραμύθια.

--> -->

-->
Πάρα πολλοί σοβαροί συμπολίτες μας (αναλυτές, διανοούμενοι, ιστολόγοι αλλά και απλοί άνθρωποι) επαναλαμβάνουν συνεχώς το προφανές:
«Πατριώτες υπάρχουν σε όλα τα κόμματα».
Μας προτρέπουν μάλιστα να τους υποστηρίζουμε (ψηφίζουμε), ευελπιστώντας ότι έτσι, με την επικράτηση δηλαδή του «πατριωτικού τμήματος» κάθε κόμματος, η πολιτική όλων θα επηρεαστεί προς τη σωστή κατεύθυνση, προς όφελος των εθνικών μας συμφερόντων.
Θα το ‘λεγα ευσεβή πόθο. Θα το χαρακτήριζα αυταπάτη. Όμως η Ελλάδα ψυχορραγεί. Δεν μπορώ να είμαι τόσο επιεικής.
Είναι οικτρή πλάνη.
Λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω, αλλά οι αληθινοί πατριώτες βρίσκονται όπου και οι πραγματικοί ήρωες. Στην αφάνεια ή δυό μέτρα κάτω από τη γη.
«Πατριώτες» λοιπόν «υπάρχουν σε όλα τα κόμματα». Μάλιστα.
Και έντιμοι θα πρόσθετα εγώ. Και αγωνιστές. Και ιδεολόγοι. Και εργατικοί. Και λοιπόν; Τι ουσιαστικό πρόσφεραν τόσα χρόνια οι πατριώτες και οι λοιποί ενάρετοι των κομμάτων και τι πρόκειται να προσφέρουν στο εξής; Απαντώ: Τίποτε!
Και εξηγώ(-ούμαι):
Κατ’ αρχάς διακινείται άφθονος κίβδηλος πατριωτισμός. Οι περισσότεροι «πατριώτες» των κομμάτων είναι κοινοί ψεύτες. Πρόκειται για μασκαρεμένα νεοταξιτάκια (στο «casting» τα μισά πρακτοράκια τα βαφτίσανε «προοδευτικούς-αντιρατσιστές-αντιφασίστες» και τα άλλα μισά «πατριώτες») ή για ακαταλόγιστους πολιτικάντηδες. Πολλοί συνδυάζουν και τις δύο ιδιότητες. Οι πρώτοι, έμμισθοι και επιδοτούμενοι «πατριώτες», έχουν σκοπό να κατευθύνουν το γνήσιο πατριωτισμό τού λαού και την οργή του για τον διαρκή εξευτελισμό της Ελλάδας, σε σκοτεινά και πλήρως ελεγχόμενα μονοπάτια. Οι δεύτεροι, αν δεν επρόκειτο για θάνατο (της πατρίδας μας), θα ήταν απλώς γελοίοι. Ο κάθε ξεπουλημένος φαφλατάς, ο κάθε αγύρτης γυρολόγος και ο κάθε ανεγκέφαλος-θερμοκέφαλος τραμπούκος, το μάθανε το παραμύθι και το σερβίρουν καθημερινά, ψαρεύοντας οπαδούς και ψηφαλάκια. «Πατριώτες» εκ του ασφαλούς. Άριστες σχέσεις με το κεφάλαιο, βαθιά χωμένοι στη διαπλοκή, αμετροεπείς και λαϊκιστές, αλλά κατά τα άλλα «πατριώτες».
Αν όλοι οι παραπάνω αφαιρεθούν, οι πραγματικοί πατριώτες των κομμάτων είναι ελάχιστοι. Και, δυστυχώς, όχι μόνο αριθμητικά. Απελπιστικά μόνοι, χωρίς διασυνδέσεις, άχρωμοι και μονίμως απόντες από τα κέντρα αποφάσεων. Εξαντλούνται σε δηλώσεις-άρθρα-ομιλίες (σεβαστές και συγκινητικές) και εκκλήσεις χωρίς αντίκρυσμα. Έτσι, αντί να επηρεάζουν την (αντ)εθνική πολιτική του κόμματος, μάλλον την ενισχύουν: η παρουσία τους χρησιμοποιείται από τους «ατσίδες» της πολιτικής (προσκυνημένους αρχηγούς, βαρόνους, στελέχη κτλ) ως άλλοθι. Καταντούν συνένοχοι σε εγκλήματα εναντίον του ελληνισμού.
Ερωτώ:
Τι έκαναν οι νυν «πατριώτες» των δύο μεγάλων κομμάτων όταν οι αρχηγοί τους και οι πρωτοκλασάτοι συνάδελφοί τους λέγανε ναι στον Ανάν, όταν κατέβαζαν τη σημαία από τα Ίμια, όταν ευχαριστούσαν τις Η.Π.Α, όταν υπέγραφαν τη συμφωνία της Μαδρίτης, όταν παρέδιδαν τον Οτσαλάν;
Πώς αντέδρασαν όταν οι αρχηγοί τους κατέθεταν στεφάνια στα μνημεία σφαγέων των Ελλήνων και επέβαλαν δια της βίας (προπαγάνδας) την «ελληνοβαρβαρική φιλία»;
Τι έκαναν όταν ξεπουλιόνταν Κύπρος, Βόρειος Ήπειρος, Μακεδονία, Θράκη και Αιγαίο (ξεπουλήθηκαν ήδη, μη γελιέστε).
Πού ήταν όταν το Ρεπουσολόι άλωνε τα εκπαιδευτικά ιδρύματα;
Τι έκαναν όταν Τούρκοι στρατηγοί στρογγυλοκάθονταν στη Λάρισα, Τούρκικες φρεγάτες αρμένιζαν «αβλαβώς» στο Σαρωνικό και Τουρκικά αεροπλάνα «βομβάρδιζαν» τα νησάκια μας;
Τι έπραξαν όταν ορδές εποίκων κατέκλυζαν τη χώρα;
Παραιτήθηκαν μήπως αηδιασμένοι; Κατήγγειλαν τους αρχηγούς και το σινάφι τους; Ήραν την εμπιστοσύνη τους στην «παράταξη»; Όχι βέβαια! Παρέμειναν στις στάνες τους, θλιβεροί κλακαδόροι των αρχηγών, δεκανίκια των εχθρών της πατρίδας.
Να το θέσω αλλιώς;
Τι γυρεύουν οι «πατριώτες» στην ίδια στέγη με τη θυγατέρα του Εφιάλτη και με το Αμερικανάκι της Μάργκαρετ; Πώς συμβιώνουν με τους Μπίντελμπεργκ και τους εκλεκτούς της πρεσβείας; Πώς συνεργάζονται με τα Σοράκια, τα Παρατηρητήρια και τους πράκτορες Άγκυρας-Τιράνων-Σκοπίων;
Και επειδή ουδείς στο απυρόβλητο, συνεχίζω τα ερωτήματα:
Τι δουλειά έχουν οι πατριώτες με τους ριψάσπιδες, τις διαπλεκόμενες κυράτσες και τους εκδότες τσόντας; Πού κολλάνε οι πατριώτες με τις σκυλούδες και τις φτερούδες; Πώς είναι δυνατόν πατριώτες να συγχρωτίζονται με κόκκινα μεταναστολάγνα σταλινικά απολειφάδια, ροζ καρύδια κάθε εθνομηδενιστικής καρυδιάς (συνιστώσας) και πράσινους κεμαλιστές;
Αυτούς λοιπόν τους πατριώτες, να τους βράσω (για να μη χρησιμοποιήσω άλλο ρήμα). Προτείνω να στέλνουμε σ’ αυτούς και στα κόμματά τους, σαφές μήνυμα (μαύρου χρώματος) όποτε έχουμε εκλογές. Συνένοχοι είναι (εκ προθέσεως ή βλακείας μού είναι αδιάφορο).
Συνένοχοι… και τα άλλα είναι παραμύθια.