Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

Φίλε Γιάνη για πες μας: η θεωρία των παιγνίων περιλαμβάνει το κάψιμο του Καρνάβαλου;



Γιάνη να με συμπαθάς, αλλά το δήλωσα από την πρώτη στιγμή: είσαι κομήτης. 

Γιάνη μετά συγχωρήσεως αλλά το φώναξα εξαρχής: είσαι ψυχωσικός. 

Γιάνη εξκιούζ μι αλλά ήτανε φανερό εκ προοιμίου: είσαι ισχυρός διαλύτης (κάτι σαν ακουαφόρτε και βάλε). 

Όλες στο πέταλο αδερφέ μου, μαντζουράνα στο κατώι και κούρευε χελώνες. 

Τίποτε από τα παραπάνω δεν είναι κακό από μόνο του. Ακόμα κι ο συνδυασμός τους δεν είναι (κατ’ ανάγκην) κακός. Άλλο είναι το κακό: 

Αδύνατον με λογικά κριτήρια να κατανοήσει κανείς πώς βρέθηκες εκεί, αντιπρόσωπος ενός ένδοξου λαού σε κρισιμότατη καμπή της ιστορίας του. Ποιος σ’ έβαλε να διαπραγματεύεσαι τις τύχες εκατομμυρίων ψυχών με τους τοκογλύφαρους. Ποιος σε τοποθέτησε μπροστάρη στην αντιπαράθεση με τους Τραπεζίτες. 

Γιατί μην μου πεις φίλε (το εννοώ) Γιάνη ότι βρέθηκες εκεί από τύχη (καλή ή κακή αδιάφορο). Ούτε μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως ήτανε θέλημα Θεού ή ότι έτσι τα ‘φερε ο διάβολος. Μαθηματικά κατέχεις και ξέρεις πως είναι αμελητέο τέτοιο τυχαίο ενδεχόμενο, θεολογία κατέχω και σε διαβεβαιώνω ότι ούτε ο Θεός ούτε ο διάβολος θα ανακατεύονταν ποτέ. 

Κάτι άλλο συνέβη Γιάνη, κάτι απλούστερο. 

Άνθρωπος(-οι) έβαλε το χεράκι του. Με σχέδιο και προοπτική. Τι σχεδίασε και τι θα πετύχει ... θα σε γελάσω. 

Δεν ξέρω φίλε (επιμένω) Γιάνη τι λένε οι μαθηματικές σου θεωρίες. Δεν ξέρω αν περιλαμβάνουν μαύρα πρόβατα, εξιλαστήρια θύματα και αποδιοπομπαίους τράγους. 

Ξέρω όμως ότι αυτή η περιβόητη «διαπραγμάτευση» κατήντησε γυφτοπανήγυρις, τσίρκο, καραγκιόζ μπερντές. 

Κατήντησε καρναβάλι Γιάνη, στου οποίου τη λήξη (σου θυμίζω) καίνε τον Βασιλιά Καρνάβαλο. Δεν τον χρειάζονται πια, τον επόμενο χρόνο φτιάχνουν άλλον... 


Σάββατο 25 Απριλίου 2015

Άγνοια και κουτοπονηριά: οι τροφοδότες τού χρέους. (Ή πώς ο νεοέλληνας έκανε την υπερηφάνεια σαν τον κwλο του).



Το καλύτερο επιτόκιο το δίνει η επένδυση στη γνώση. 
Βενιαμίν Φραγκλίνος. 

Πώς το λεν τα κλισέ; «Ό,τι θέλει ο λαός!», «ο λαός μίλησε!», «ο κυρίαρχος λαός» κτλ κτλ. 

Αναρωτηθήκατε όμως ποτέ τι στον οξαποδώ θέλει τέλος πάντων ο ελληνικός λαός; Τι πρεσβεύει, τι ακριβώς επιδιώκει; 

Να σας πω εγώ: «Τα καλά και συμφέροντα». Να ζει με δανεικά, αλλά να μην το ξέρει. Κι αν το μάθει, να μην του το θυμίζουν! Υπερήφανα πράγματα. 

Όλες οι δημοσκοπήσεις συμφωνούν: συντριπτικά τα ποσοστά υπερήφανης στήριξης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην υπερήφανη «διαπραγμάτευση» με τους εταίρους. 

Και τι ακριβώς διαπραγματεύεται υπερήφανα η ελληνική κυβέρνηση; 

Δανεικά! 

Και ποιο ακριβώς είναι το διαπραγματευτικό όπλο της υπερήφανης ελληνικής κυβέρνησης; Κάτι σχιζοφρενικό. Θεότρελο. Πρωτοφανές. 

Εξάντληση του χρόνου μέχρι ασφυξίας! Παλεύουν δηλαδή δύο μες στο νερό, ο ισχυρότερος κρατά το κεφάλι τού αδύνατου κάτω από την επιφάνεια και ο αδύνατος καθυστερεί! Με το πάσο του! Φοβερό; 

Και ο υπερήφανος λαός που «αποφασίζει», «μιλάει» και άλλα βαρύγδουπα, συμφωνεί! Εγκρίνει! 

Άνω του 70% απαιτεί συμφωνία και παραμονή στο ευρώ! Το ότι τα ευρώ είναι δανεικά, ανήκουν σε αφανείς ιδιώτες (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), που επιβάλουν τους όρους δανεισμού (μέσω μνημονίων, συμφωνιών ή όπως αλλιώς τα βαπτίζουν) και οι διαπραγματευτές (κυβερνήσεις, επιτροπές και άλλοι «θεσμοί») δεν είναι παρά απλά φερέφωνα, δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν! 

Τα καλά και συμφέροντα. Καμία παιδεία, καμία ιδεολογία, αλλά άφθονη υπερηφάνεια (μια πεντάρα η οκά). 

Μια δουλίτσα (με δανεικά, εσαεί δούλος). Μια συνταξούλα (δανεική, της πείνας). Ένα επίδομα. Ρεύμα στο αυθαίρετο. Και άλλα τέτοια υπερήφανα. 

Λεφτά να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι. Χρέος και ξερό ψωμί (και υπερηφάνεια βεβαίως-βεβαίως). 

Όλοι με την κυβέρνηση. Να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί (να κρατήσουμε την ανάσα μας μέχρι να σκάσουμε). Κι αν μας επιτρέψουν μια ανάσα (μέχρι τον επόμενο πνιγμό), μεγάλη υπερηφάνεια (τι άλλο;). Κι αν πνιγούμε δεν πειράζει, η υπερήφανη κυβέρνηση έκανε ό,τι μπορούσε (αντί να μας πνίξουν αυτοκτονήσαμε). 

Άγνοια και κουτοπονηριά: οι τροφοδότες τού χρέους. 

Να χαρείτε (τα δανεικά· αν σώσετε και τα πάρετε) συμπατριώτες νεοέλληνες, την υψηλή έννοια της υπερηφάνειας μην την πιάνετε στο στόμα σας. Την κάνατε σαν τον κwλο σας. 


Τρίτη 21 Απριλίου 2015

Κύριε Πρέσβυ, αρκετά με την «τρομοκρατία», αρκετά με την υποκρισία.



Κύριον Δαβίδ Πιρς 
Πρέσβυν των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στην Αθήνα 
Ενταύθα 

Εξοχότατε, 

μετά μεγίστης προσοχής (αλλά και του δέοντος σεβασμού) μελέτησα τις δηλώσεις σας σχετικά με τον πρόσφατο νόμο της ελληνικής κυβερνήσεως περί αποφυλακίσεως βαρυποινιτών υπό όρους, ο οποίος οδηγεί με ακρίβεια στην απελευθέρωση του ισοβίτη Σάββα Ξηρού υπευθύνου για τους θανάτους (μεταξύ άλλων) και συμπατριωτών σας Αμερικανών, πράξη που χαρακτηρίσατε απεριφράστως ως εχθρική. 

Προς στιγμήν, δεν σας κρύβω, θεώρησα σκόπιμο να απευθυνθώ σε γιατρό. Ξέρετε, δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που συμφώνησα με θεσμικό παράγοντα των ΗΠΑ και ανησύχησα. Ίσως μάλιστα να μην υπήρξε και ποτέ αυτή η φορά. Τέλος πάντων (ούτε αυτό σας το κρύβω), διακατέχομαι από τόση οργή για το σύνολο των εγκλημάτων που διαχρονικά διέπραξε (και συνεχίζει να διαπράττει) η χώρα σας εις βάρος του λαού μου αλλά και του συνόλου σχεδόν των λαών της υφηλίου, που αδυνατώ να εύρω οτιδήποτε θετικό στις κατά κανόνα υποκριτικές και αφ υψηλού φανφάρες των επισήμων και ανεπισήμων συμπολιτών σας. 

Τι ήταν λοιπόν αυτό που με υποχρέωσε (για βραχύτατο διάστημα όπως τελικά απεδείχθη) να ταυτιστώ θεωρητικώς μαζί σας, μέχρι σημείου να αναζητήσω ιατρική βοήθεια; 

Μα τα αποσπάσματα του λόγου σας «Είναι δολοφόνοι και ανήκουν στη φυλακή, όχι στην ασφάλεια του σπιτιού τους. Είναι σοβαρό ζήτημα ασφάλειας, όχι ανθρωπιστικό θέμα» και «Η απελευθέρωση αυτών των δολοφόνων από τη φυλακή βεβηλώνει τη μνήμη αυτών που έχουν σκοτώσει και παραβιάζει τα δικαιώματα των οικογενειών των θυμάτων». 

Οι παραπάνω φράσεις αποτελούν μέρος των πεποιθήσεών μου, εξοχότατε, και εμπεριέχουν των σωστό ορισμό της δικαιοσύνης, τουλάχιστον όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι (επιτρέψτε μου να υποθέσω ότι οι πολυετείς σπουδές μου και η εν γένει παιδεία μου μού επιτρέπουν να αντιλαμβάνομαι ορθώς). 

Ωστόσο, η κατ’ επανάληψη ανάγνωση των δηλώσεών σας και η περαιτέρω προσπάθειά μου να εμβαθύνω στο νόημά τους, δυστυχώς μου αποκάλυψε μεγάλη ποσότητα συγκαλυμμένης υποκρισίας (σας) και ευτυχώς με γλύτωσε από τα ιατρικά έξοδα. 

Οφείλω να σας γνωρίσω εξοχότατε, ότι παρόμοιοι νόμοι δεν είναι ούτε πρωτοφανείς, ούτε πρωτάκουστοι στην σύγχρονη ελληνική δημοκρατία, αντιθέτως είναι πρωτοφανής και πρωτάκουστη η καταγγελία τους από ξένο πρεσβευτή. 

Εξηγούμαι: 

Στην Ελλάδα, εξοχότατε, οι νομοθέτες έχουν πολύ περίεργες ανθρωπιστικές αντιλήψεις. Υπακούοντας σε ποιος ξέρει τίνων κελεύσματα, ασχολούνται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα με τα δικαιώματα των εγκληματιών και μάλιστα με τέτοιο στρεβλό τρόπο, ώστε ούτε τα θύματα να βρίσκουν δικαίωση, ούτε οι εγκληματίες να σωφρονίζονται. Η συνήθης φτηνή δικαιολογία είναι η αποσυμφόρηση των φυλακών διότι στο αδιαχώρητο που επικρατεί εκεί οι κρατούμενοι ουσιαστικά βασανίζονται, αφού οι συνθήκες (υγιεινής κυρίως) είναι απαράδεκτες. Ουδείς από τους σοφούς μας νομοθέτες σκέφτηκε να προτείνει ως λύση την ανέγερση σύγχρονων, ευρύχωρων, ανθρώπινων φυλακών. Αντιθέτως προτείνουν αποφυλακίσεις με την λογική «σαν ζώα μέσα; Τότε έξω». Το λογικό, ανθρώπινο, δίκαιο «σαν άνθρωποι μέσα», ώστε να υπάρξει κάποια ελπίδα να σωφρονιστούν, δεν εμπίπτει στην σοφία τους. 

Στην Ελλάδα, εξοχότατε, μπορεί κανείς να βιάσει την κόρη σας, να την σκοτώσει και να την πετάξει σε κάδο απορριμμάτων, να τιμωρηθεί με ισόβια δεσμά από το δικαστήριο, αλλά σε λίγα σχετικά έτη (άγνωστο πόσα· όσα ορίζει κάποια αυθαίρετη εξίσωση κάποιου προοδευτικού-συμπονετικού πολιτικάντη) να βρεθείτε στην τραγική θέση να συναντήσετε το τέρας (ο κόσμος είναι μικρός) σε κάποια από τις «άδειες εξόδου» του ή, αν ζήσετε αρκετά, να το δείτε να απελευθερώνεται επειδή «εξεπλήρωσε το χρέος του προς την δικαιοσύνη» (ουσιαστικά επειδή έλυσε σωστά κάποια άλλη αυθαίρετη εξίσωση του ίδιου ή άλλου ανθρωπιστή πολιτικάντη)! Ουδέποτε όμως είδαμε πρέσβυν ξένης χώρας να σοκάρεται. 

Στην Ελλάδα, εξοχότατε, μόλις πρόσφατα, αλλοδαπός βαρυποινίτης, εκμεταλλευόμενος την ανθρωπιστική άδεια εξόδου που του εδόθη, μετέβη στην πατρίδα του και σκότωσε σύζυγο και πεθερά, χωρίς καμία αντίδραση από επίσημους φορείς και φυσικά χωρίς βαριές δηλώσεις από πρέσβεις. 

Στην Ελλάδα, εξοχότατε, επίσης πρόσφατα, ιθαγενής κατά συρροή βιαστής δεν προφυλακίστηκε, αλλά αφέθη ελεύθερος, διότι η αρμόδια «υπηρεσία» (κάτι απρόσωπο και ανεξέλεγκτο, κάποια αυτόνομη πανίσχυρη δύναμη που δρα ερήμην των αλάνθαστων δικαστικών λειτουργών) δεν αξιολόγησε σωστά την περίπτωση. Η ίδια βεβαίως υπηρεσία-ανώτερη δύναμη σπεύδει να προφυλακίσει τον οδηγό φορτηγού που δεν έδεσε καλά το φορτίο και προκάλεσε δυστύχημα, να τυλίξει σε μια κόλα χαρτί τον γιατρό που ατύχησε στη διάγνωση και να καταδικάσει τον μηχανικό που είχε την κακή τύχη να εγγυηθεί την σταθερότητα ενός κτιρίου που κατέρρευσε από σεισμό. Η άυλος αυτή υπηρεσία που δεν λογοδοτεί σε κανέναν, εξαντλεί τα βέλη της στους εγκληματούντες εξ αμελείας, αλλά εξαιτίας της δικής της αμέλειας τα εγκλήματα εκ προθέσεως δεν αξιολογούνται, χωρίς όμως να διαμαρτύρεται κανείς γηγενής θεσμικός ή πρέσβυς. 

Μπορείτε βέβαια να αντιτείνετε ότι τα παραπάνω δεν σας αφορούν, ότι αδικίες συμβαίνουν παντού και ότι η ανάμιξή σας στην υπόθεση δεν έχει να κάνει γενικά με τους ατυχείς νόμους ή με κακές αποφάσεις, αλλά με το ειδικό βάρος που έχει για την κυβέρνησή σας η βέβαιη απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού. 

Συμπαθάτε με εξοχότατε, αλλά αυτό είναι καθαρή υποκρισία. 

Θα έπρεπε να κόπτεσθε για ΟΛΟΥΣ τους «κακούς» που θα απελευθερωθούν και που έχουν ήδη απελευθερωθεί, διότι στην αντίθετη περίπτωση εσείς είστε που «φωτογραφίζετε» συγκεκριμένα πρόσωπα και εσείς που βεβηλώνετε την μνήμη των υπολοίπων (μη Αμερικανών) θυμάτων, αγνοώντας τα. 

Επιτρέψτε μου λοιπόν κύριε πρέσβυ να γίνω πολύ δυσάρεστος. Να σας υπενθυμίσω ότι προ καιρού, διεστραμμένος-φρενοβλαβής δικτάτωρ, από εκείνους που αιματοκύλισαν την Ελλάδα υπό την αιγίδα των ΗΠΑ κατά την επταετία 1967-1974, αν και καταδικασθείς σε ισόβια για εσχάτη προδοσία, αποφυλακίσθηκε από κάποιον ανθρωπιστή (τι πρωτότυπο!) νομοθέτη λόγω «ανηκέστου βλάβης» της υγείας του. Αν και ανηκέστως βλαμμένος, ο καλός αυτός φίλος των ΗΠΑ, εξακολουθεί να βρίσκεται στη ζωή σήμερα, 25 (εικοσιπέντε) έτη μετά την αποφυλάκισή του και διανύει ήδη το εκατοστό τρίτο (103ο) έτος της ηλικία του. Στην περίπτωση που διαβάσετε το παρόν κείμενο, παρακαλώ να έχω μια σαφή απάντηση στο σαφές μου ερώτημα: αν πρέπει να πεθαίνει στη φυλακή όποιος σκότωσε πολίτες των ΗΠΑ, τι πρέπει να ισχύσει για όποιον έστρεψε άρματα μάχης εναντίον αόπλων πολιτών υπό τις ευλογίες της κυβέρνησης των ΗΠΑ; 

Στο σημείο αυτό να ζητήσω συγγνώμη, εξοχότατε, για την επιθετικότητά μου και την οξεία κριτική μου. 

Ήταν πολύ ήπιες. Σπεύδω να επανορθώσω. 

Θα σας απευθύνω μείζονα ερωτήματα και παρακαλώ μόνο για λογικές και όχι συναισθηματικές απαντήσεις: Ποιον ακριβώς εξυπηρετούν οι «τρομοκράτες»; Ποιος ωφελείται από την «τρομοκρατία»; Στην εγκληματολογία είναι βασικό για την ανεύρεση του ενόχου, το να αναζητήσει κανείς τον ΤΕΛΙΚΩΣ ΩΦΕΛΟΥΜΕΝΟ. 

Η εν ψυχρώ εκτέλεση χαμηλόβαθμων αξιωματικών και διπλωματών των ΗΠΑ κλόνισε μήπως τα θεμέλια της αυτοκρατορίας σας; Επέβαλε μήπως αλλαγή πλεύσης (πολιτικής) της υπερδύναμης προς την κατεύθυνση που επεδίωξαν οι «τρομοκράτες»; 

Το αντίθετο. Εγκαθίδρυσε αυταρχικά καθεστώτα, επέβαλε αντιλαϊκούς νόμους, νομιμοποίησε την παραβίαση της προσωπικής ζωής, καλλιέργησε το φόβο, την καχυποψία, τη ρουφιανιά. 

Η επιλογή ασήμαντων στόχων, γραναζιών που εύκολα και γρήγορα αντικαθίστανται, δεν μπορεί παρά να είναι συμβολική. Συμφωνούν όλοι. Αυτό που δεν είναι φανερό είναι η ουσία του συμβολισμού. Οι περισσότεροι δίνουν την αφελή εξήγηση ότι οι «τρομοκρατικές» ενέργειες γίνονται για λόγους εντυπωσιασμού (οι πανίσχυρες ΗΠΑ έχουν πήλινα πόδια) από χαμηλής επιχειρησιακής δυνατότητας αντάρτες πόλεων (λοχίες μπορούμε να χτυπήσουμε, λοχίες χτυπάμε) ακροαριστερής ή αναρχικής λογικής. 

Ο πραγματικός συμβολισμός είναι άλλος: Υπάρχουν κακοί που σκοτώνουν αθώους και αφού οι αθώοι ανήκουν σε εμάς, εμείς είμαστε οι καλοί. Δεχθείτε τώρα κάθε φασιστικό νόμο μας προς χάριν του καλού. Και αν οποιαδήποτε κυβέρνηση έχει διαφορετικές απόψεις από εμάς, ανασύρουμε το θέμα «τρομοκρατία» και εκβιάζουμε ξεδιάντροπα (δεν είναι τυχαίο εξοχότατε, ότι σε κάθε αλλαγή κυβερνήσεως στην Ελλάδα, οι αξιωματούχοι σας σπεύδουν εκ προοιμίου να υπενθυμίσουν το θέμα της «στενής συνεργασίας για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας».) Αν μάλιστα πρόκειται για γελοίους που είχαν επενδύσει στην υπεράσπιση «τρομοκρατών» για να κατοχυρώσουν επαναστατικά ένσημα, ακόμη καλύτερα, τους έχουμε στο χέρι. Αν οι φασουλήδες αυτοί, αδαείς και ανόητοι, απαντήσουν ότι το ζήτημα «τρομοκρατία» τους απασχολεί διπλά, διότι οι «κακοί» τρομοκράτες δρούσαν καταχρηστικά στο όνομα της αριστεράς (παραδεχόμενοι ουσιαστικά ότι αυτοί οι βέροι αριστεροί απελευθερώνουν όχι μόνο «φονιάδες», αλλά και «ιδεολογικούς απατεώνες») ακόμη πιο καλά, γελοιοποιούνται και βγαίνουμε πιο κερδισμένοι. 

Και εν τέλει εξοχότατε, ως νυν πρέσβης του φίλου Αμερικανικού λαού, μπορείτε μήπως να μας πληροφορήσετε για το τι ακριβώς διημείφθη στη συνάντηση του κυρίου Τσίπρα με τους τέως πρέσβεις Μίλλερ και Σπέκχαρντ (καθόλου φίλους του ελληνικού λαού), προ 3ετίας; Κάποιου είδους φροντιστήριο ίσως; Διότι ο κύριος Τσίπρας δεν φημίζεται ότι είναι και μαθηταράς. Δεν απέδωσε το μάθημα;


Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

Κυρία Τασία τσιμπάτε μας!



Κυρίαν (Ανασ)Τασίαν Χριστοδουλοπούλου 
Αναπληρώτριαν Υπουργόν Μεταναστευτικής Πολιτικής 
Ενταύθα 

Φιλτάτη κυρία υπουργέ 

δια της παρούσης επιθυμώ να σας εκφράσω ειλικρινή (αν και, παραδέχομαι, με σαφή διάθεση σαρκασμού) συγχαρητήρια και να σας ενθαρρύνω (κυριολεκτικά, αν και με γενναία δόση κυνισμού) να συνεχίσετε ακάθεκτη το δύσκολο έργο σας. Παρακαλώ σας δε, να εμμείνετε μέχρι τέλους στις (ιδιάζουσες ομολογώ) θέσεις σας, να μην αποκλίνετε ούτε σπιθαμή από την (κατηφορική πράγματι) πορεία σας και να μην χάνετε ευκαιρία να μας υπενθυμίζετε τις (εξοργιστικές είναι η αλήθεια) αντιλήψεις σας. 

Διότι εδώ, κυρία Τασία μου, έχουμε χάσει αυγά και καλάθια. 

Διότι οι σύντροφοί σας ΑΝΘέλληνες κυρία Τασία μου και οι συγκυβερνήτες σας ΑΝΕΛληνες, συνεπικουρούμενοι από άστεγα Καραμανλικά-Παυλοπουλικά απολειφάδια, έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν. 

Έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι η ροζ συνισταμένη των δεκάδων αποχρώσεων του κόκκινου (γκρουπούσκουλων, σεχταριστών, φραξιονιστών και διασπαστών) δεν είναι μια ανερμάτιστη εθνομηδενιστική μπίχλα που μέχρι χτες πάθαινε αλλεργία με τις παρελάσεις, αλλά μια συνειδητοποιημένη (υπερ)πατριωτική δύναμη που ανατριχιάζει από περηφάνια στο άκουσμα του εθνικού ύμνου. 

Έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι οι μέχρι πρότινος αντίχριστοι (και όχι απλώς άθεοι) που έσπευδαν να αγκαλιάσουν (αν όχι να πατρονάρουν) οποιοδήποτε μιαρό υποκείμενο που βλασφημούσε τα ιερά και όσια του λαού και απέφευγαν τα Θεία όπως ο διάβολος το λιβάνι, είδαν το Φώς το Αληθινόν μετατραπέντες πάραυτα σε θεούσους που σταυροκοπιούνται σε κοινή θέα με το άκουσμα μιας καμπάνας. 

Έχουν βαλθεί, κυρία Τασία μου, να μας πείσουν ότι οι τζάμπα μάγκες των Προαστίων που έως πρόσφατα θώπευαν ώτα μασκοφόρων (και όχι κουκουλοφόρων γ.μώ το φελέκι μου, αυτό που καλύπτει το πρόσωπο το λεν μάσκα, η κουκούλα καλύπτει το κεφάλι) και όποια μάζωξη αντιεξουσιαστών κι αν σήκωνες ήταν κι αυτοί αποκάτω, έχουν αίφνης μεταβληθεί σε θύματα των ίδιων μασκοφόρων και αντιεξουσιαστών που, άγνωστο πώς, από λαϊκοί αγωνιστές τώρα έγιναν προβοκάτορες. 

Έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι οι πρώην Κνίτες και νυν (και αεί) καπιτάλες με τις σπουδές στα άντρα του καπιταλισμού και τα παχουλά επενδυτικά χαρτοφυλάκια στην αλλοδαπή, οι εργατοπατέρες και οι εργατολόγοι του 12%, οι Σημιτάνθρωποι και οι υπάλληλοι των Τραπεζιτών, δίνουν μάχες με τους δασκάλους και τ’ αφεντικά τους προς όφελος του λαού και δεν θα διστάσουν να απαντήσουν με ριπές χαβιαριού στις ρίψεις αστακών από εκείνους. 

Έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι οι λαθρομεταναστολάγνοι, οι ταξικοί αδελφοί των φονταμενταλιστών θρησκόληπτων, των γκάνγκστερς και των τυχοδιωκτών, αυτοί που διατυμπάνιζαν με κάθε ευκαιρία τις εμμονές τους για ανοιχτά σύνορα, δέχονται πιέσεις για την σθεναρή στάση τους στις διαπραγματεύσεις, απειλούμενοι με μαζική εισβολή λαθρομεταναστών, δηλαδή ταξικών αδελφών που, περιέργως πώς, μεταβλήθηκαν τώρα σε πολιορκητικό κριό των αντιπάλων. 

Και για να μην πολυλογώ κυρία Τασία μου, έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι δεν είναι αυτοί που είναι (αυτοί που ήταν πάντα), αλλά αυτοί που θα θέλαμε να είναι. 

Γι αυτό σας λέω κυρία Τασία μου, μείνετε εσείς τουλάχιστον συνεπής. Συνεχίστε να μας θυμίζετε ποιοι είναι, ποιοι πραγματικά είναι. Ποιοι πραγματικά είστε. 

Συνεχίστε μέχρις εσχάτων την ψυχαναγκαστική ψυχοβγαλτική ψύχωσή σας. Συνεχίστε την χοντροκομμένη υπέρ εποίκων προπαγάνδα, την κομπλεξική αφ' υψηλού αερολογία, την προκλητική αμπελοφιλοσοφία. Συνεχίστε τις κακόγουστες ατάκες, τα γυμνασιακού επιπέδου ανέκδοτα, τα φτηνά επιχειρήματα. 

Τσιμπάτε μας κυρία Τασία μου, για να μην μας αποκοιμίσουν.