Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Τότε που τα καρπούζια δεν ήταν κολοκύθια. (Ένα ταξίδι 50 χρόνια πίσω).



Έφυγα για λίγο από την αστική βρώμα. Ταξιδάκι σε μέρη γνωστά αλλά άγονα και γι αυτό ξεχασμένα. Εκεί που κυκλοφορούσε ο Παν. Εκεί που είχε τα λημέρια του ο Θοδωρής. Στα όρη, στ’ άγρια βουνά, στις ράχες, στα λαγκάδια. 

Γήινος χρόνος ταξιδιού 2,5 ώρες (από την Αθήνα). Φαίνεται όμως ότι διάβηκα κάποια χρονοθυρίδα και βρέθηκα ... 50 χρόνια πίσω! 

Κρύο παιδιά. Όταν οι άλλοι ψάχνουν για δροσιά, εκεί χρειάζεσαι ζακέτα το απόγευμα και κουβέρτα το βράδυ (μάλλινη, όχι πικέ και αηδίες). 

Δεν ήταν όμως αυτό που με συγκλόνισε. Άλλα ήτανε. Για πάρτε μια γεύση: 




Η γιαγιά (80φεύγα-90έλα) που μας σερβίρισε (ένα κρύο νεράκι για καλωσόρισμα) χρησιμοποίησε αυτά. Τα θυμάστε; 

Εντάξει, ποτέ δεν ξέρεις τι θα βρεις σε ορεινό χωριουδάκι, σε καλυβάκι χτισμένο το ’50 όπου ζει γερόντισσα αγρότισσα που δεν αγγίζει ο χρόνος, αλλά διαφημιστικά ποτήρια του Ταμ-Ταμ και του κρασιού Πλάκα από το ’60, σχεδόν ολοκαίνουργα και ετοιμοπόλεμα, δεν το χωράει ο νους έτσι; 

Και μετά από πολλή κουβέντα και επειδή είχε μεσημεριάσει και πεινάσαμε, είπαμε να φάμε ελαφρά, μια σαλάτα, έτσι για να μην προσβάλουμε αλλά ούτε και να κουράσουμε τη γιαγιά. Μετά τα ποτήρια για-συλλέκτες-μόνο, νέα ταραχή: 


Παιδιά προσέξτε τη σαλάτα. Δηλαδή τι να προσέξετε; Έπρεπε να νιώθατε τη μυρωδιά, τη γεύση. Δεν πρόλαβε να τα καθαρίσει και παραλίγο να λιποθυμήσουμε. Γέμισε ο αέρας από οσμές φρεσκάδας που δεκαετίες είχαν να αισθανθούν οι μύτες μας. Και όταν δοκιμάσαμε, τρώγαμε ψαχνό. Τραγανό, γλυκό και αρωματικό. Παρατηρήστε το αγγουράκι με τα ελάχιστα σπόρια και το χρώμα της ντομάτας. Περιττό βέβαια να σας πω ότι όποιος ήθελε κι άλλη, δεν είχε παρά να απλώσει το χέρι του έξω από το παράθυρο. Αυτά τα αγνά πράγματα φυτρώνανε στο διπλανό περιβολάκι. 

Ενθουσιαστήκαμε, ευχαριστήσαμε, κάναμε άπειρες βόλτες στο χωριό (ρημαγμένο, ελάχιστοι νοματαίοι άπαντες υπέργηροι, απελπισία) και στις ραχούλες, ξεποδαριαστήκαμε, φάγαμε και κάτι σάντουιτς που είχαμε μαζί μας και κατά το σούρουπο γυρίσαμε. Η γερόντισσα δεν είχε πει την τελευταία της λέξη. Έβγαλε καρπουζάκι: 


Προσέξτε πάλι (δηλαδή τι να προσέξετε κτλ κτλ). Το καρπούζι δεν φύτρωνε εκεί, το είχαν φέρει από διπλανό νομό, αλλά ήτανε ... καρπούζι! Ψαχνό, τραγανό κτλ κτλ. 

Τόλμησα, ο αδαής, να ανοίξω κουβέντα (περί αγνών περιβολιών, μεταλλαγμένων κτλ) και νέα έκπληξη διαδέχθηκε το γευστικό σοκ: έβγαλα λαυράκι. Έμαθα γιατί αυτά τα ρημαδοκάρπουζα που τρώμε τα τελευταία χρόνια μπορεί να είναι κόκκινα, ζουμερά, δροσιστικά, αλλά ... καρπούζια δεν είναι. Δεν μυρίζουν καρπούζι, δεν έχουν γεύση καρπούζι (οι τσίχλες με τεχνητό-χημικό άρωμα καρπουζιού είναι πιο εύγευστες!). 

Το μυστικό είναι ... η κολοκυθιά! 

Πριν πολλά χρόνια κάποιοι ξύπνιοι παραγωγοί, προκειμένου να προλάβουν τις αγορές του Βορρά και να εξάγουν καρπούζια ΠΡΙΝ από τους ανταγωνιστές των άλλων μεσογειακών χωρών, άρχισαν να κεντρώνουν καρπούζια στις κολοκυθιές! Η καρπουζιά η καημένη κρατάει ένα μόνο καρπούζι και αργεί να το ωριμάσει, η κολοκυθιά όμως μπορεί να θρέψει πολύ περισσότερα του ενός και τα ωριμάζει ταχύτατα. Έτσι η παραγωγή είναι γρήγορη, μεγαλύτερη και αποδοτικότερη (η χαρά τού εξαγωγέα). Τα καρπούζια όμως είναι «κολοκύθια»: άοσμα, άγευστα, άνοστα! (σιγά μην ξέρουν οι κουτόφραγκοι πώς πρέπει να είναι το καρπούζι). Δεν είναι επικίνδυνα (αντιθέτως είναι πολύ ωφέλιμα), δεν είναι μεταλλαγμένα, αλλά δεν είναι καρπούζια. Το πράγμα φαίνεται γενικεύτηκε και μάλλον γι αυτό αναζητούμε πια καρπούζι και καρπούζι δεν βρίσκουμε (σιγά μην ξέρουν οι νεοέλληνες πώς πρέπει να είναι το καρπούζι). 

Αφού ευχαριστήσαμε και καληνυχτίσαμε πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Δεν θα σας ζαλίσω με αναλύσεις όπως συνηθίζω και θα κλείσω με μια συμβουλή: 

Άμα δείτε καρπούζι (με δοκιμή) με πολλά (μα πολλά) μαύρα σπόρια και το «άσπρο» να είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με το «κόκκινο» και ασύμμετρο σε πάχος, πάρτε το πριν προλάβει κανείς άλλος. Είναι καρπούζι και όχι ... κολοκύθια!!

6 σχόλια:

Αυτόλυκος είπε...

Σέ καταλαβαίνω απόλυτα! Έχω κάνει πολλές τέτοιες "αποδράσεις", κατά προτίμηση σέ ορεινά μέρη. Όπως τά περιγράφεις είναι.
Όμως... έφερες σπόρους από τό καρπούζι; Άν ναί, προλαβαίνουμε ακόμη.

Αριστείδης είπε...

Αδερφέ δεν το σκέφτηκα! Ούτε που μου πέρασε από το μυαλό!
Θα ξανακατέβω όμως, πού θα πάει;

Ανώνυμος είπε...

Α ρε κατακαημενε Αριστειδη... τι σου 'μελε να παθεις... η γνωση αυξανει την θλιψη... αντε τωρα να ξανασυνηθισεις στα σκουπιδια που τρωμε στις "πρωτευουσες"!
Εχω γεννηθει και μεγαλωσει στην επαρχια (Θρακη) - αν και παιδι της πολης (πατερας-μητερα εμποροι), λογω του οτι η διευρημενη οικογενεια μου (ολοι μου οι θειοι) ηταν αγροτες/κτηνοτροφοι/ψαραδες εχω μαζεψει καρπουζια απο χωραφια για να τα πουλησουμε στους "πρωτευουσιανους" και κυριως... τα εχω φαει! Καμια σχεση με αυτα που ειναι για "ιδιαν καταναλωση". Πραγματι με τις "χιμαιρες" που περιγραφεις, αλλα και με την χρηση ειδικων ποικιλιων (συνηθως εισαγωγης και φυσικως "μεταλλαγμενα", με την μεταλλαξη συνηθως να περιοριζετε στα του εγκλιματισμου και ανθεκτικοτητας εναντι ασθενειων), "η παραγωγή είναι γρήγορη, μεγαλύτερη και αποδοτικότερη" - περα απο την κατανοητη "απληστια" των αγροτων, το μεγαλυτερο προβλημα που λυνουν ειναι η εμπορια/διακινηση διοτι προσφερουν ομοιομορφια και ωριμαζουν προβλεψιμα και αργα μετα την συγκομιδη (οι πρωτευουσιανοι τρωνε με τα ματια και παροτι γκρινιαζουν για "τους μεσαζοντες που ανεβαζουν τις τιμες" δεν ανεχονται με τιποτε μερικα αγουρα/παραγινομενα στο καλαθι τους...).
Ολοι γρινιαζουν (δικαιως) για τις ντοματες και τα αγγουρια που τρωμε, αλλα δεν μπορουν να ζησουν και χωρις χωριατικη τον χειμωνα... και οι αγροτες, που και αυτοι μην νομιζεις πως ξερουν και πολλα η οτι μπορουν ευκολα να αλλαζουν πρακτικες καλλιεργειας, καταλαβαν απο καιρο αυτο που περιγραφεις: "σιγά μην ξέρουν οι κουτόφραγκοι πώς πρέπει να είναι το καρπούζι"...

@Αυτολυκος
Αντε και εφερνε σπορους... τι θα τους εκανε; Εδω επαγγελματιες αγροτες και συμβιβαζονται στα σπιτια τους με τα σκουπιδια για τους "πρωτευουσιανους" (που να κρατανε δευτερο μποστανι για τους ιδιους... ξερεις τι μπελας ειναι;), νομιζεις πως θα καταφερει καποιος να κανει κατι με γλαστρες σε μπαλκονια η μια μικρη αυλη... μολις περασει ο ενθουσιασμος παλι στο σουπερ μαρκετ θα τρεξουμε για την χωριατικη!

ΗΜΙ-ΠΑΡΑΦΡΩΝ

Αυτόλυκος είπε...

@ΗΜΙ-ΠΑΡΑΦΡΩΝ
Μαύρη αντίδραση είσαι ρέ. Καί συνεχώς γνώμη χωρίς γνώση. Πού ξέρεις τί χώρο έχει ο καθ' ένας; Σού δείξαμε τό Ε9;

Ανώνυμος είπε...

@Αυτολυκος
Καλα, ενταξει, μακαρι να εισαι η εξαιρεση αλλα αν ηξερες ποσες φορες εχω ακουσει ενθουσιωδεις "πρωτευουσιανους" να αυτο-παραμυθιαζονται για μποστανια και μπαχτσεδες θα με συγχωρουσες. Αλλα χωρις να εξαιρω την περιπτωση σου, που μπορει πραγματι να εχεις και τον χωρο, και την γνωση, και την διαθεση, νομιζω πως το καλυτερο που μπορει να κανει καποιος -επειδη εκαστος στο ειδος του... και επιπλεων, συνηθως αλλο γιαγιουλα στο χωριουδακι και αλλο οποιοσδηποτε αλλος στην πολη- ειναι να βρει μερικους επαγγελματιες αγροτες που προμηθευουν αγνα προιοντα και να τους στηριξει με το πορτοφολι του ωστε ετσι να ειναι και οικολογικα και οικονομικα σωστος και κερδισμενος - καταλαβαινω την ευχαριστηση που νιωθει καποιος για την οποιαδηποτε δικη του παραγωγη αλλα συνηθως ουτε τοσο καλης ποιοτητας ειναι οσο νομιζει ο ιδιος ουτε -και κυριως αυτο- οφελειτε οικονομικα (και οταν κατι ειναι αντι-οικονομικο ειναι και αντι-οικολογικο...).
Πραγματι δεν ξερω τιποτε απο αγροτικα - μονο χαμαλικι εκανα μικρος στα χωραφια των θειων μου και περαν αυτου ουτε ντοματια δεν εχω την προκοπη να βαλω στο μπαλκονι μου, σε αντιθεση με καποιους ντιπ Αθηναιους φιλους. Αντε λοιπον, να σε παιρνω με το καλο απο εδω και περα μπας και φαμε κανενα καρπουζι της προκοπης!

ΗΜΙ-ΠΑΡΑΦΡΩΝ

Achi είπε...

Πρέπει να κοιτάξουμε όλοι οι καταναλωτές τη δυνατότητα δημιουργίας κίνησης κατά των καρπουζιών που εμβολιάζονται σε κολοκύθα. Σε συνεργασία με το ινστιτούτο καταναλωτή να υπάρξει διάταξη που να υποχρεώνει τους παραγωγούς να αναγράφουν πως τα καρπούζια που πουλάνε είναι εμβολιασμένα σε κολοκύθα. Μήπως τουλάχιστον έτσι κάποιοι παραγωγοί αρχίσουν να καλλιεργούν γνήσια καρπούζια.