Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Φόβος (2)



Σε ό,τι με αφορά λοιπόν, δηλώνω φοβισμένος. Λίγο πριν την εξαγρίωση.

Eπιχειρώ να ηρεμήσω, να σκεφτώ και να αποφασίσω. Δεν τα πολυκαταφέρνω βέβαια, αλλά πρέπει. Αλλιώς θα εκπλαγείτε.

Ο μόνος λόγος που με κρατά και το blog είναι ακόμα ανώνυμο είναι ο φόβος. Για να γλιτώσω από το μαλάκα της διπλανής πόρτας. Από το χουλιγκάνο που με θεωρεί φασίστα και θα μου «την πέσει» με άγριες διαθέσεις ή τον βολεμένο που θα έρθει με ηλίθιο χαμόγελο να με συγχαρεί επειδή λέω αυτά που φοβάται να πει δημοσίως εκείνος.

Δεν έχω αμφιβολίες. Όλα τα δημοκρατικά-πατριωτικά ιστολόγια αποτελούν στόχους και τα στοιχεία ΟΛΩΝ μας είναι γνωστά και καταγεγραμμένα. Αυτό ισχύει και για τους σχολιαστές κι ας είναι και ανώνυμοι. Αν όμως μας «την πέσουν» επισήμως (δικαστές και διώκτες πάσης φύσεως) ενώ υποτίθεται ότι δεν ξέρουν τα στοιχεία μας, θα είναι η καλύτερη απόδειξη ότι παραβιάζουν τους νόμους που οι ίδιοι βγάζουν. Γι αυτό, ανά πάσα στιγμή μπορεί να δεχθούμε επίθεση (σωματική/λεκτική/διαδικτυακή και γενικώς τραμπούκικη) ανεπισήμως. Από επιδοτούμενο παρακρατικό «αγανακτισμένο αντιεξουσιαστή». Και η επίσημη εκδοχή θα λέει για «προσωπικές διαφορές». Αν μάλιστα έχουμε οι ίδιοι δημοσιοποιήσει τα στοιχεία μας, τότε το καθεστώς θα νίψει πιο εύκολα τας χείρας του.
Αυτή είναι και η μόνη μου αναστολή. Μέσα μου πάντως παρακαλάω να θεσπιστεί «υπεύθυνος κατά το νόμο» για κάθε ιστολόγιο. Προσωπικά θα μου λύσουν τα χέρια…

Είμαι λοιπόν ένα «κλικ» από το να εξαγριωθώ. Είμαι στο «τσακ» να κάνω το ιστολόγιο «επώνυμο», να δημοσιεύσω τα στοιχεία μου και τη μουτσούνα μου «φάτσα-κάρτα» κι όποιον πάρει ο οξαποδώ.

Κι όποιον νομίζει ότι ως «επώνυμος» θα «κωλώσω», τον εμειδίασαν μειδίαμα πλάνο.

Σκέφτομαι μάλιστα να τα βάλω και με το πολύ συγκεκριμένο και πάντα αηδιαστικό «σινάφι» μου, οπότε θα έχω να αποφασίσω και για το αν θέλω να απολυθώ ή να εξαναγκαστώ σε παραίτηση για πολλοστή (έχασα το μέτρημα) φορά. Διότι αν ανοίξω το στόμα μου, θα βρέξει «Ρίχτερ».

Μια μικρή ώθηση θέλω μόνο. Μια τόση δα βοήθεια.

Εμπρός λοιπόν καθεστωτικά καθάρματα. Φοβίστε με λίγο περισσότερο…


3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν ηρθε η ωρα ακομη να μας δει ο εχθρος... προς το παρον ας μας διαβαζει, ασ αισθανεται την οσμη μας , ας νοιωθει την υπαρξη μας .. ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΜΕ τοτε θα μας δει , καθαρα και απο πολυ ΚΟΝΤΑ .. αλλωστε θα ειναι το τελευταιο πραγμα που θα δει στην αθλια ζωη του...

Λιακάδα είπε...

Ας κανουν το λάθος! Θα τα κούνε επώνυμα! Μην κολώνεις λέμε! Φωνάζουν οι κλέφτες για να φοβηθεί ο νοικοκύρης! χεεχ Θα μας κλάσουν τα @ρκιdi@ !

Ανώνυμος είπε...

Α! ώστε, όταν φοβάσαι, εξαγριώνεσαι, αντί να λουφάζεις! Κάτι ξέρω εγώ που σε πάω.

Όμως, θα συμφωνήσω με τον ανώνυμο. Πρέπει κανείς να διαλέγει ο ίδιος τις μάχες του κι όχι να σύρεται σ' αυτές. Ψύχραιμα και υπολογισμένα.
Η ώρα της τρέλλας δεν ήρθε ακόμα, μην βιάζεσαι.