Λοιπόν συμπολίτη μας, αυτό είναι αντικοινωνική συμπεριφορά. Είσαι εν δυνάμει φονιάς.

Αγαπητέ συμπολίτη. 

Δεν ξέρω ποιος είσαι, ούτε και με νοιάζει. Μπορεί να ΄σαι καλός. Έντιμος, εργατικός κτλ. 

Αδιάφορο. 

Μήνες τώρα παρκάρεις το Ι.Χ σου πάνω στο πεζοδρόμιο. Μέσα στο ιδιόκτητο πάρκινγκ σου έχεις κάτι σκεπασμένο με μουσαμά. Κολλητά η καγκελόπορτα, κι απέξω το όχημα της φωτογραφίας. Πιάνει όλο το πεζοδρόμιο. 

Αυτό είναι αντικοινωνική συμπεριφορά. 

Μετέτρεψες δημόσιο χώρο σε ιδιωτικό. Δικό σου. Τσιφλίκι σου. Αδιαφορείς για τους άλλους. Τους γράφεις εκεί που δεν πιάνει μελάνη. Κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση. 

Αυτό είναι αντικοινωνική συμπεριφορά. 

Βεβαίως, βρήκες και τα κάνεις. Το γ@μημένο ελληνικό κράτος και η γ@μημένη τοπική αυτοδιοίκηση σού το επιτρέπουν. Εγώ περνάω αραιά και που από κει αλλά πάντα η ίδια εικόνα. Το αμάξι σου στην ίδια θέση. Η αστυνομία και η δημοτική αστυνομία δεν μπορεί να μην πέρασαν ποτέ. Πέρασαν. Σίγουρα πέρασαν. Απλώς και αυτοί γράφουν τον πολίτη εκεί που δεν πιάνει μελάνη. 

Εξίσου βεβαίως, δεν είσαι ο μόνος. Οι γράφοντες τους συνανθρώπους τους εκεί που δεν πιάνει μελάνη είναι πλέον αμέτρητοι. Αφού μπορούν, τα κάνουν. Αφού καμία συνέπεια δεν θα έχουν, τα κάνουν. 

Αυτά όμως, η αδιαφορία δηλαδή των «αρχών» και η ασυδοσία των νεοελλήνων δεν αποτελούν ελαφρυντικά. 

Είσαι εν δυνάμει φονιάς. 

Το ότι δεν σκότωσες ακόμη κανέναν είναι αποτέλεσμα τύχης. Ρίξε μια ματιά στη δεύτερη φωτογραφία. 

«Γκρίχενλαντ Ούμπερ Άλες» Αλέξη!

Άτιμο πράγμα το Facebook. Πολύ άτιμο. 

Ξέρετε τώρα. Αιτήματα φιλίας, η μηχανή βγάζει πιθανούς φίλους, μήπως ξέρετε αυτόν, μήπως τον άλλον κτλ. 

Βρίσκω λοιπόν έναν παλαιό συμφοιτητή μου. Μέγα και τρανό τώρα (όχι άδικα). Αιτούμαι διαδικτυακή φιλία και ... 

«Πήγα να ξανασάνω κι ήβρα μαλλί να ξάνω» που λέει και ο λαός. 

Πριν καν αποδεχθεί το αίτημα ο περί ου (η αποδοχή εκκρεμεί κάτι μέρες τώρα), το Facebook θεωρεί σκόπιμο να μου μοστράρει όλα τα post που κάνει «like». Και τρώω πρωινιάτικα ένα πάτημα στον κάλο, όλο δικό μου. 

Εμφανίζεται αναρτημένο post άλλου συμφοιτητή (ήταν ένα έτος μικρότερο), επίσης μεγαλοσχήμονος, στο οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ θεωρεί την κίνηση του Τσίπρα να επισκεφθεί τους αρχιφασίστες της Ουκρανίας, ως την μόνη ευφυή τοιούτη που έχει κάνει το, κατά τα άλλα, ζαβό (έτσι τον χαρακτηρίζει ο καλός συνάδελφος). 

Ο «Γκρίχενλαντ Ούμπερ Άλες» Αλέξης

Και ποια είναι η δικαιολογία κατά τον φίλο τού φίλου; 

Μα η «υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων» η οποία μπορεί «να επιβάλει» ακόμα και την συνεργασία με ακροδεξιούς. 

Καταλάβατε τώρα. 

Και θα καταλάβετε περισσότερα αν σας πω τις ιδιότητες των συμφοιτητών μου αυτών κατά τη διάρκεια των σπουδών μας: συνδικαλιστές. Ο φίλος τής ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και ο φίλος τού φίλου τής ΠΑΣΠ. Τότε «μάλωναν», αλλά τώρα τα βρήκαν. 

Τι βρήκαν; Μα ότι το εθνικό μας συμφέρον ενδεχομένως, ίσως, πιθανόν κτλ να περνάει από τις γραμμές του φασισμού! 

Λογικότατο! Δεν πειράζει που χάσαμε κανα εκατομμύριο Ελλήνων στα μέτωπα της Αλβανίας και στην πείνα της Κατοχής. Περασμένα-ξεχασμένα. 

Φυσιολογικότατο! Τα μούλικα των Ναζήδων στην Ανατολική Ευρώπη, αφού γαλουχήθηκαν επί Στάλιν και κατέληξαν στο ΝΑΤΟ, είναι σύμμαχοι και εν δυνάμει σωτήρες μας. 

Ευκολότατο! Οι σπόροι των συνεργατών του Αδόλφου που γουστάρουν Τσαμουριές, Μακεδονίες κτλ είναι φίλοι μας, όπως ήταν (και είναι) οι Γερμανοί. 

Απλούστατο! Οι νεοφασίστες τής ομάδας Βίζενγκραντ που μας θεωρούν νήσο Έλλις είναι εταίροι μας! 

Ευτυχώς που στο Facebook δεν υπάρχει κουμπί για φάσκελο. Θα έχανα τους φίλους, ακόμη δεν τους (ξανα)βρήκα… 

Κάτω τα χέρια απ' τον Καρανίκα.

Είναι θέμα της φιλοσοφίας.

Είναι αντικείμενο της λογοτεχνίας.

Είναι ζήτημα της τέχνης.