Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Αντίσταση.


 

Εδώ υποβρύχια γέρνουνε, κορβέτες αρμενίζουν.
Εδώ συντάξεις κόβονται, λαμόγια θησαυρίζουν.
Γκάνγκστερς ελευθερώνουνε, φτωχούς τους φυλακίζουν,
η πρέζα πάει σύννεφο, τα φάρμακα σπανίζουν.
 

Έχοντες και κατέχοντες ξεσάλωσαν και βρίζουν.
Φτώχεια, ανεργία, ανέχεια τη χώρα πλημμυρίζουν.
Με πράσινη ανάπτυξη συνέχεια μας ζαλίζουν,
αυτοί που την πατρίδα μας χρόνια τη μαγαρίζουν.
 

Κυβέρνηση δεν έχουμε, οι ξένοι αλωνίζουν.
Βρυξέλλες και Ουάσινγκτον τις τύχες μας ορίζουν.
Μπράβοι και μπάτσοι τούς φυλάν και το λαό τον πρήζουν,
οι
γηγενείς τους φτύνουνε, λαθραίοι τους ψηφίζουν.
 

Δοτοί στα βοθροκάναλα σα γάιδαροι γκαρίζουν.
Ψεύδη και προπαγάνδα τους κανέναν δεν αγγίζουν.
Πράκτορες, βία και νονοί την κλίκα αυτή στηρίζουν,
μα τσαμπουκάδες κι απειλές εμάς δεν μας φοβίζουν.
 

Τα αλήτικα τομάρια τους σοδομισμό αξίζουν.
Θα βρουν αντίσταση σκληρή που δεν υπολογίζουν.
Οι έλληνες ξυπνήσανε κι όλους τους σιχτιρίζουν
και για προδότες σαν κι αυτούς κρεμάλες προορίζουν.


 

5 σχόλια:

Mούσα είπε...

Γεια σου ΑΡιστείδη!
Πολυ καλό.Σε πέντε στροφές -20 στιχάκια τα είπες ολα.ΔΙκή σου η εμπνευση?

Αριστείδης είπε...

Καλώς την!
Δική μου η έμπνευση. Γράφτηκε σήμερα το απόγευμα, εκτός του πρώτου στίχου, τον οποίο είχα απαγγείλει σαν «ατάκα» στην παρέα μου, προ καιρού, συγχρόνως με τα αντίστοιχα γεγονότα.

Mούσα είπε...

Φέρνει λιγο απο Σουρη ..
Ξέρεις το γνωστό ποιημα για την Ελλαδα
"Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ΄ολη τη γη μοναδικό
εκατό να ξοδέυει
και πενηντα να μαζεύει?" κ.τ.λ

ΜΟνο που το δικό σου τέλος είναι προτραπτικό αισιόδοξο,λυτρωτικό
και μακαρι να γίνει έτσι

Πάντως μ΄ άρεσε πραγματικά και τηρεί τις προυποθέσεις για να δημοσιεύτεί ευρέως και να μείνει παρακαταθηκη στις επόμενες γενιές -για να ξέρουν τι συνέβαινε και τι περνάγαμε , οπως του Σουρή,-
,κοινώς τηρείς τις προυποθέσεις ποιητη?
Εχεις γράψει και αλλά?

εργδημεργ είπε...

Και σα σφαχτάρια της Λαμπρής
οι Πάγκαλοι και οι λοιποι
στο Σύνταγμ' ανεμίζουν.

(Είδες; "παίζει" και ως σονέτον.)

Αριστείδης είπε...

Φιλτάτη Μούσα,
τα "ποιήματά" μου μετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Μόνο πεζογραφήματα, κι αυτά ημιτελή (όλο κάτι συμβαίνει και αδυνατώ να τα τελειώσω). Δυστυχώς...

Εργοδότα,
προφανώς πρόκειται περί τηλεπαθείας.
Ενόσω σχολίαζες στο δικό μου ιστολόγιο, σχολίαζα κι εγώ στο δικό σου! Και μου πήρε και ώρα, διότι ένας ιός μου κατέστρεψε το πληκτρολόγιο και αργώ απελπιστικά...
Πάντως, ωραιότατον το στιχάκι. Διακρίνω ποιητικό ταλέντο;