Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

Εδώ γαμούν αρσενικούς κι εμείς ζητάμε νύφες.



Έλληνες πατριώτες, να το παραδεχθούμε. Τα πράγματα στο χώρο μας είναι σαν τη νύχτα στα βουνά και σαν την καλιακούδα. Μαύρα.

Δεν μας έφταναν οι τόσες διαφωνίες σε επιμέρους (και συχνά επουσιώδη) θέματα, οι πατριδοκάπηλοι, οι πατριδέμποροι και τα πρακτόρια, βρήκαμε κι άλλο μαλλί για ξάσιμο.

Ακατανόητη μού είναι η αναζωπύρωση της επί χιλιετίες υφιστάμενης έριδας μεταξύ Χριστιανών και Ελληνολατρών. Πόλεμος μαίνεται και δεν λέει να κοπάσει. Και ερωτώ: Τώρα θα τις λύσουμε αυτές τις διαφορές; Βρήκαμε την ώρα! Εδώ βαλλόμεθα πανταχόθεν, εδώ οι αντίχριστοι και οι ανθέλληνες στήσαν χορό κι εμείς το βιολί-βιολάκι. Ενώ διατρέχουμε άμεσο κίνδυνο, να εξαφανιστούμε από προσώπου γης και οι Έλληνες και οι Χριστιανοί, δεν νομίζετε ότι ο εμφύλιος μπορεί να περιμένει;

Τελευταία, με αφορμή τους «αγανακτισμένους», νέος καυγάς προέκυψε. Νέα διάσπαση των πατριωτών. Σε «πλατειάκηδες» και «καναπεδάτους». Μπηχτές, ειρωνείες και ύβρεις εκατέρωθεν. Συμφωνώ ότι επανάσταση με το πληκτρολόγιο δεν γίνεται και ότι με πορδές αυγά δεν βάφονται (με λόγια και ατάκες το καθεστώς δεν πέφτει). Συμφωνώ όμως και με όποιον αδυνατεί να διαδηλώσει δίπλα σε μεταναστολάγνες κουλτουρογκόμενες με χάπενινγκς και άλλες χαριτωμενιές.

Θα μου πείτε οι μεν: «Αφού τον βλέπω τον χέστη, τον βολεμένο, τον ψευτοπατριώτη, τον προβοκάτορα, να μην του την πέσω;».

Θα με ρωτήσετε οι δε: «Αφού παθαίνω αναφυλαξία τόσο με τους απολιτίκ όσο και με τους θερμοκέφαλους, τι δουλειά έχω μαζί τους;».

Ερωτώ κι εγώ με τη σειρά μου:

Διαφωνείστε όλοι με όλους. Δικαίωμά σας. Είναι ανάγκη να σκοτωθείτε;

Όπου βρείτε πράκτορα-προβοκάτορα απομονώστε τον. Όπου βρείτε μαλάκα αγνοήστε τον. Ο αλληλοσπαραγμός σε τι ακριβώς βοηθάει; Είναι ξέρετε και κοσμάκης, αγνός, με πατριωτικά αντανακλαστικά, που έχει χάσει τον μπούσουλα. Επιχειρώντας να προσεγγίσει τους συν-πατριώτες του, βρίσκεται αίφνης μεταξύ διασταυρούμενων φίλιων πυρών. Και φυσικά επιστρέφει στο σπίτι του απογοητευμένος.

Προτείνω λοιπόν, να κρατήσουμε τις … ορμές μας για τους ανθέλληνες. Στο κάτω-κάτω πρέπει να τηρήσουμε την παράδοση. Τι λέει αυτή;

Ότι ο πόλεμος εναντίον του εξωτερικού εχθρού (εντός ή εκτός των τειχών) προηγείται. Ο εμφύλιος έπεται.

Γι αυτό έβαλα για τίτλο την παραπάνω λαϊκή παροιμία (ελαφρώς παραφρασμένη), η ωμότητα της οποίας ελπίζω να μας αφυπνήσει όλους. Όταν μιλάει ο λαός, σοφά και διαχρονικά, έστω και χυδαία, έχουμε υποχρέωση να τον ακούσουμε.

2 σχόλια:

Skinious είπε...

Μπράβο βρε Αριστείδη, θίγεις ένα πολύ σοβαρό θεμα. Φτάσαμε σε σημείο να μη μπορεί άνθρωπος να πει τη γνώμη του κι αμεσως να πέσουν 100 ανάγωγοι να τον βρίσουν.. Η κατάσταση πιστεύω έχει να κάνει με την παιδεία μας και πάλι. Είμαστε αγράμματοι, και ανάγωγοι. Παράγουμε μαγκιά, βρισίδι, επιθετικότητα, επιφάνεια, κατωτερότητα και θρασύτητα. Και πάνω απ´ όλα αρχηγηλίκια και καρεκλοέρωτες... Οι ψευτομαγκιές και οι εμφύλιες έριδες, είναι στο αίμα μας. Γι αυτό και δεν πρόκειται να δούμε προκοπή...

Αριστείδης είπε...

Αδελφέ,
εγώ δεν χαρίζομαι σε κανέναν.
Θα πω αυτά που με τυραννάνε οπωσδήποτε.
Για τους διάφορους πατριώτες, με και χωρίς εισαγωγικά, κυρίως του διαδικτύου, έχω μαζέψει πολλά.
Δεν λέω τίποτε, εκτός αν προκληθώ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΤΩΡΑ!
Αν ανοίξουμε μέτωπα στα ενδότερα, θα κυριαρχήσει η Αλ Σάλεχ! Κι αυτό εγώ δεν το σηκώνω...