Βαριά τα κρίματα. Μόνο με αίμα.

Πολλά χρόνια γράφω, πέντε και κάτι δημοσιεύω σ’ αυτό εδώ το ιστολόγιο. Δεν ξέρω αν βοήθησα κανέναν. Νομίζω ελάχιστους. Όσοι είχαν συγκροτημένη σκέψη, ίσως βρήκαν συγκροτημένα κάποια θέματα, που δεν είχαν προλάβει ή μπορέσει να βάλουν σε τάξη στη σκέψη τους. Άλλοι μπορεί να γελάσανε, άλλοι να κλάψανε, άλλοι να θυμώσανε. Τώρα πάει. Τέλος. Ό,τι έγραψα έγραψα, όποιος κατάλαβε (κι ας μη συμφώνησε) κατάλαβε. Δεν μετανιώνω για κάτι, παρά μόνο για το ότι ίσως δεν έγραψα αρκετά και γιατί δεν πρόλαβα να αναρτήσω θέματα που υποσχέθηκα. 

Περιττό να σας πω ότι δεν είμαι τέλειος, αντιθέτως πολλά από τα θεωρητικά που ανέλυσα δεν μπόρεσα να τα τηρήσω ούτε εγώ. Πολλές οι αδυναμίες μου, πολλά τα σφάλματά μου. Μεγάλη απογοήτευση έχω, ένα βήμα από την πλήρη αποτυχία έφτασα. Καμία σχέση με την «τελειότητα» που ενδεχομένως αναδύεται από τα γραπτά μου. Δεν υπάρχει πρόβλημα, τηρήστε τα αν μπορείτε εσείς. Χρησιμοποιήστε αυτές τις αναρτήσεις σαν μαγιά για το μέλλον. Οι αρχές δεν ξεθωριάζουν, δεν πρέπει να ξεθωριάζουν, ακόμη κι αν δεν μπορούν να τις τηρήσουν όσοι τις πιστεύουν. 

Θέτω το ιστολόγιο σε αργία. Θα παραμείνει ενεργό, ώστε να ανατρέχετε όσοι θέλετε, με καμιά δοκιμαστική ανάρτηση κατά καιρούς. Μπορεί και να επανέλθω, αν η διανοητική μου υγεία το επιτρέψει. 

Σαν επίλογο σας επισημαίνω τούτο: αυτοί που επιχειρούν να μας συνθλίψουν δεν αντιμετωπίζονται με πύρινους λόγους, θεσμικές λύσεις και δικαστικές οδούς. Τα κρίματά τους είναι βαριά και τα ξεπλένει μόνο το αίμα. Ασφαλώς δεν προτρέπω κανέναν να ασκήσει βία. Άλλωστε οι αναγνώστες μου είναι κατά βάση άνθρωποι με μυαλό και τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν σχέση με βία, δεν ασκούν βία, δεν ανέχονται τη βία, σιχαίνονται τη βία, όπως κι εγώ. Για να μην ματαιοπονεί όμως κανείς με εκλογές, πολιτικές λύσεις, νέα κόμματα, προσφυγές στη Δικαιοσύνη και θεωρίες σαν τις δικές μου, είμαι υποχρεωμένος να το καταστήσω σαφές. Είμαι υποχρεωμένος για την ακρίβεια των λόγων μου, προς χάριν της Λογικής και της Αλήθειας να το δηλώσω: 

Βαριά τα κρίματα, μόνο με αίμα. 

Υ.Γ Θα αφήσω τα σχόλια ανοιχτά αλλά, συγχωρέστε με, δεν θα απαντήσω. 

Το πιο καινούργιο σύντομο ανέκδοτο: το Ισραήλ δέχεται πιέσεις!

Δεν έμεινε Παλαιστίνιος μπόμπιρας που να μην γίνει κομματάκια από τις σιωνιστικές μπόμπες. 

Οι ακραίοι (σιωνιστικής έμπνευσης και εκτέλεσης) μουσουλμάνοι ξύνουν τα φρύδια τους. 

Η διεθνής (σιωνιστικής κατεύθυνσης) κοινότητα εκφράζει λύπη, συστήνει αυτοσυγκράτηση και άλλες ... ακακίες. 

Και τα (σιωνιστικής ιδιοκτησίας) μέσα μαζικής προπαγάνδας ανεκδοτολογούν: «το Ισραήλ δέχεται πιέσεις». 

Ποιος είπε ότι τα ανέκδοτα είναι αστεία;

Υ.Γ Όποιος είναι ακόμη τόσο ηλίθιος ώστε να θεωρεί το κράτος-προθήκη του Σιωνισμού ως σύμμαχο της πτωχής πλην τιμίας Ελλάδος και να πιστεύει τις ανοησίες περί τόξου Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας που θα μας σώσει από τους φονιάδες των λαών Τούρκους, ας δει τις φωτογραφίες ΕΔΩ κι ας αναρωτηθεί: είναι δυνατόν τα γουρούνια να μας σώσουν από τα γουρούνια;