Τρίτη 24 Απριλίου 2018

Όχι «με στέβια». «ΚΑΙ με στέβια»!



Την επόμενη φορά που θα αποφασίσετε (ή μήπως δεν το σκέπτεσθε και δράτε παρορμητικά;) να καταναλώσετε κάποιο «αναψυκτικό» χωρίς ζάχαρη, παρακαλείσθε να προσέξετε τα ψιλά. 

Όχι τα ρέστα. Τα ψιλά γράμματα. 

Χωρίς ζάχαρη. Σύμφωνοι. Αλλά με τι; 

Ασπαρτάμη, σακχαρίνη, σουκραλόζη, κυκλαμινικό κτλ κτλ. Ποιος τα προσέχει; Ποιος ξέρει τι είναι; Ποιος γνωρίζει τι επίδραση έχουν στον ανθρώπινο οργανισμό; Ποιος έχει υπολογίσει το κόστος για την υγεία μας προκειμένου να γλυτώσουμε θερμίδες; Δύσκολες ερωτήσεις και προς το παρόν αναπάντητες. 

Τέλος πάντων δεν είναι αυτός ο σκοπός της ανάρτησης. 

Ποιος είναι; Αυτός:


Τελευταίως μια άνευ προηγουμένου διαφήμιση γίνεται στα προϊόντα που περιέχουν στέβια (γλυκοσίδες από το φυτό της). Φυσική γλυκαντική ύλη, υποθέτουμε αγνή και ασφαλέστερη. Για τα ελληνικά προϊόντα που την περιέχουν, υπάρχει και προφανές εθνικό συμφέρον. 

Είναι όμως αυτός λόγος για να αγνοήσουμε τη σουκραλόζη που κρύβεται πίσω της; Δεν νομίζω! 

Οι φωτογραφίες είναι από 2 πολύ γνωστές ελληνικές «Κόλες». Από τις ετικέτες τους. Οι συμπατριώτες μας που τις παράγουν είναι ειλικρινείς (συνεπώς νόμιμοι) και σαφείς (μάλλον ψιλο-σαφείς. Οι φωτογραφίες είναι σε μεγέθυνση, με γυμνό μάτι το μικρούλι «και» μπροστά στην λαμπρή «στέβια», είναι … χαμένο!). 

Εδώ λοιπόν αρχίζουν τα δύσκολα. Τα δύσκολα ερωτήματα: 

Γιατί η φοβερή, τρομερή και σούπερ-ντούπερ στέβια, η οποία τόσο αιφνίδια μπήκε στη ζωή μας, να χρειάζεται τσόντα (σουκραλόζη); Ή μήπως η φοβερή κτλ στέβια είναι τσόντα της σουκραλόζης; (διότι οι πληροφορίες της συσκευασίας δεν μας παρέχουν ούτε απόλυτες συγκεντρώσεις, ούτε αναλογίες). Γιατί θα πρέπει να αισθανόμαστε ασφαλείς και εθνικά υπερήφανοι με το εγχώριο αναψυκτικό μας που περιέχει φυσικό-φυτικό-ολιγοθερμικό γλυκαντικό, εφόσον στη γλύκα του τελευταίου προστίθεται ένα τεχνητό-χημικό αγνώστων επιδράσεων; (Μην αρχίσετε τα «δεν έχει αποδειχθεί ότι βλάπτει» διότι θα εκραγώ. Το έχω ξαναπεί: δεν μπορεί να βαραίνει τον καταναλωτή η ευθύνη να αποδείξει ότι τα χημικά που τον ταΐζουν τον βλάπτουν. Όσοι τα ρίχνουν άκριτα στις τροφές πρέπει πρώτα να αποδεικνύουν ότι είναι ασφαλή). Γιατί από το «πιάσε έναν καφέ με ολίγη (ζάχαρη)» περάσαμε στο «πιάσε μια κόλα με ολίγη (στέβια)»; Και εν τέλει, γιατί αυτές οι χαριτωμενιές που προσβάλλουν τον καταναλωτή: γιατί «καρπούζι Αμαλιάδας 1,99 το κιλό» (το 1 τεράστιο, το ,99 αόρατο δια γυμνού οφθαλμού) από σοβαρές ελληνικές εταιρείες; 


Δεν υπάρχουν σχόλια: