Κλίκες, κάστες, αδελφότητες, λέσχες και στοές.

Έχουμε λοιπόν και λέμε:

Ορθόδοξοι Πατριάρχες λιβανίζουν το Σιωνισμό σε Εβραϊκές συναγωγές.
Προοδευτικοί Αρχιεπίσκοποι εναγκαλίζονται με κοσμικούς ταγούς που προπαγανδίζουν χωρισμό Εκκλησίας - Κράτους.
Εθνικιστές δεσποτάδες στηρίζουν Αμερικανόδουλους πολιτικούς.
Ακροδεξιοί φλερτάρουν με το Ισραήλ.
Πατριώτες λουφάρουν από το στρατό.
Ελληνιστές μετέχουν σε Νατοϊκές αποστολές.
Καλλιτέχνες, σύζυγοι υπερπατριωτών, φιλοξενούν τηλεοπτικές χυδαιότητες.
«Ελαφροί» εκδότες τσόντας πολιτεύονται με λαϊκούς συναγερμούς.

Και ακόμα:

Αντιεξουσιαστές υποστηρίζουν καθεστωτικούς-κοινοβουλευτικούς και το αντίστροφο.
Άθεοι μάχονται (κυριολεκτικά) για τα δικαιώματα φανατικών θρησκόληπτων.
Ανθρωπιστές προστατεύουν δουλεμπόρους.
Γαλαζοαίματοι συστήνουν Μ.Κ.Ο.
Οικολόγοι έχουν για χορηγούς πετρελαιάδες.
Επαναστάτες κάνουν πλιάτσικο.
Ένοπλοι λαϊκοί αγωνιστές απειλούν το λαό.
Τρομοκράτες σχολιάζουν την επικαιρότητα στα ημερήσια φύλλα της τετάρτης εξουσίας.
Αριστεροί προμοτάρουν την παγκοσμιοποίηση.
Φιλάνθρωποι ροκάδες χειροκροτούν βομβαρδισμούς.
Αναρχικοί γκετοποιούν συνοικίες.
Πανεπιστημιακοί υποθάλπουν εγκληματίες.
Αναρχοαυτόνομα φρικιά και κομμουνίστριες εκπέμπουν από τα ερτζιανά πολυεκατομμυριούχων.
Αγωνιζόμενα για τη «θέση της γυναίκας» αιδοία τσιτσιδώνονται με το αζημίωτο σε πορνοπεριοδικά.
Κυράτσες σοσιαλιστικών και φεμινιστικών πεποιθήσεων συνεργούν με γκλαμουράτους λάιφστάιλ εκδότες.
Κοινωνικά ευαίσθητοι καναλάρχες χρωστάνε εκατομμύρια σε εργαζόμενους και ασφαλιστικά ταμεία.

Παράδοξα όλα αυτά;

Καθόλου.

Οι διαχωρισμοί σε αριστερούς και δεξιούς, προοδευτικούς και συντηρητικούς, ρομαντικούς και πραγματιστές, Έλληνες και Τούρκους, Χριστιανούς και Μωαμεθανούς, Παναθηναϊκούς και Ολυμπιακούς κτλ, είναι για τη μάζα. Οι προνομιούχοι ταξινομούνται αλλιώς. Ανάλογα με την κλίκα, την κάστα, την αδελφότητα, τη λέσχη ή τη στοά τους. Της οποίας βέβαια το άλλοτε άλλο συμφέρον (συνήθως εξουσία, χρήμα, σεξ και συνδυασμοί αυτών), που είναι φυσικά και προσωπικό τους, υπερασπίζονται με σθένος. Γι αυτό και δεν διστάζουν να υποστηρίξουν φαινομενικά «εχθρικές» ιδεολογίες και κομματικούς ή θρησκευτικούς «αντιπάλους» ή να προβούν σε πράξεις «αντίθετες» με τα υποκριτικά «πιστεύω» τους.

Εσχάτως οι ισχυρότερες από τις ευαγείς αυτές συναθροίσεις έχουν κοινό σκοπό: μία παγκόσμια κυβέρνηση πεφωτισμένης ελίτ, έναν λαό πανομοιότυπων ανεγκέφαλων νευρόσπαστων. Η συνταγή περιλαμβάνει μεγάλες μπίζνες, άφθονη προπαγάνδα και πολύ ψέμα, πράκτορες και προβοκάτορες κτλ

Μη σας εκπλήσσει λοιπόν τίποτε πια…

Υ.Γ Στις παραπάνω ψευδοϊδιότητες ορισμένων, βάλτε εισαγωγικά όπου νομίζετε...

Ο τσοπάνος και οι λύκοι

Ο τσοπάνος εκτρέφει άσπρα τροφαντά πρόβατα. Άπαντα προς εκμετάλλευση. Προς άρμεγμα. Και αναλώσιμα. Προς σφαγήν. Φυσικά δεν τον συμφέρει να είναι «ξύπνια». Διότι θα φύγουν από το μαντρί. Κάνει ό,τι μπορεί για να είναι κοιμισμένα. Ελεγχόμενα. Να ζουν σε εικονική πραγματικότητα. Να νομίζουν ότι περνάνε καλά. Να τον έχουν ανάγκη. Να μην διαμαρτύρονται ούτε για το άρμεγμα το δικό τους, ούτε για τη σφαγή του διπλανού. Μέχρι να ‘ρθει η σειρά τους.

Έστω ότι θέλει να επεκτείνει το κοπάδι. Να προσθέσει ερίφια. Πολλά. Πάρα πολλά, άγρια, ατίθασα, άτακτα ερίφια. Κοινώς αγριοκάτσικα. Για περισσότερη εκμετάλλευση. Περισσότερο άρμεγμα. Μεγαλύτερη σφαγή. Δεν μπορεί όμως να το κάνει με τη βία. Υπάρχει κίνδυνος τα πρόβατα να ξυπνήσουν. Ούτως ή άλλως μερικά είναι ανυπότακτα και μπορεί να του χαλάσουν και τα υπόλοιπα.

Τι κάνει;

Χρησιμοποιεί αληθοφανή ψεύδη. Προπαγάνδα. «Τα ερίφια είναι κι αυτά ζώα του Θεού σαν κι εσάς. Αδέλφια σας». «Υπάρχει φαΐ για όλους. Θα περνάτε το ίδιο καλά, κι ας είστε πεντακόσια αμνοερίφια στη θέση εκατό αμνών».

Επιστρατεύει μερικά εκλεκτά του πρόβατα και αρκετά ηλίθια «προοδευτικά». «Τα ερίφια είναι κι αυτά ζώα του Θεού σαν κι εμάς. Αδέλφια μας»…κτλ κτλ.

Μέχρι εδώ όλα λογικά.

Και τώρα το μέγα ερώτημα:

Τους λύκους, τι τους θέλει;

Γιατί να ρίξει (ή έστω να επιτρέψει να μπουν) στο κοπάδι λυκάκια μεταμφιεσμένα σε ερίφια;

Οι λύκοι είναι λύκοι. Θα δείξουν από νωρίς τα δόντια τους. Πρόβατα κι ερίφια θα τρομάξουν. Θα γίνει αυτό που θεωρητικά δεν θέλει. Φασαρία. (Ή μήπως αυτό θέλει; Αλλά γιατί να το θέλει;). Τουλάχιστον τα πρόβατα θα επαναστατήσουν.

Είναι τόσο σίγουρος ότι θα επιβάλει τα ερίφια; Είναι τόσο βέβαιος ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι το επιθυμητό μπάσταρδο συνονθύλευμα ολίγων προβάτων με πολλά ερίφια που γουστάρουν να γίνουν πρόβατα;

Οι λύκοι είναι λύκοι. Αν τελικά αντί για τα ερίφια επικρατήσουν αυτοί; Αν φάνε όλα τα άλλα ζώα, μεγαλώσουν και πολλαπλασιαστούν, δεν θα στραφούν μετά εναντίον του; Οι λύκοι είναι δεδηλωμένοι εχθροί τού τσοπάνη και το αντίθετο.

«Λάθος του» θα μου πείτε. «Καθόλου» θα σας απαντήσω. Είναι σκόπιμο. Προωθεί τους λύκους με κάθε ευκαιρία. Δίνει την εντύπωση ότι στόχος του είναι η επιβολή των παραδοσιακών εχθρών του. Των λύκων και όχι των εριφίων. Αν ισχύει το αντίθετο, πολύ αέρα δεν έδωσε στους λύκους; Ποια είναι λοιπόν η σκοπιμότητα;

Προσπαθεί να τους εξευμενίσει; Να τους πάρει με το μέρος του; Είναι δυνατόν να τους χρησιμοποιεί; Να τους ελέγχει; Μπορεί να το κάνει; Κι αν ναι, μπορεί να τους ξεφορτωθεί όταν δεν θα τους χρειάζεται άλλο;

Ο τσοπάνος δεν είναι ανόητος. Δεν μπορεί να επενδύει στους εχθρούς του αγνοώντας τον κίνδυνο.

Κάτι λείπει….