Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Καταλαβαίνετε τι κάνετε μωρέ; Η συνέχεια.



Λοιπόν φιλαράκια, συνεχίζω αυτό που άφησα στη μέση εδώ

Ξεκινάω με δύο βασικές παραδοχές. Αν δεν τις θεωρείτε σωστές, μην διαβάσετε παρακάτω. Αν δεν συμφωνείτε, σημαίνει ότι δεν έχουμε κανέναν κοινό τόπο και δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. 

Παραδοχή πρώτη: η επανάσταση (η αντίσταση, η εγρήγορση κτλ) πρέπει να είναι διαρκής. Γενικά, η αφοσίωση σε υψηλά ιδανικά πρέπει να είναι ισόβια και να την διακόπτει μόνο ο φυσικός θάνατος. Δύο υψηλότατες στάσεις ζωής είναι ιδιαίτερα βαριές: η καλογερική και η επανάσταση. Το λέει κι ο λαός: «Είναι βαριά η καλογερική». Και η επανάσταση, προσθέτω εγώ. 

Παραδοχή δεύτερη: επανάσταση ερήμην του λαού δεν νοείται. Η επανάσταση γίνεται από τον λαό για τον λαό. Επανάσταση «εις το όνομα του λαού», με τον λαό (όποιος κι αν είναι αυτός) απόντα, αδιάφορο ή εχθρικό, δεν είναι επανάσταση. 

Επανάσταση λοιπόν «δι αντιπροσώπου», αλά καρτ, υπό προθεσμία ή με δόσεις, είναι ατόπημα, δεν εκφράζει τον λαό ή και στρέφεται εναντίον του. 

Πάμε παρακάτω. 

Το φτωχό μυαλό μου διακρίνει τους ανθρώπους σε φτωχούς, μεσαίους και πλούσιους. Εσείς μπορείτε να διαφωνήσετε, ή να συμφωνήσετε προσθέτοντας κι άλλες κατηγορίες, να είστε περισσότερο ακριβείς χρησιμοποιώντας επιπλέον όρους όπως ελίτ, λούμπεν κ.α., οι περισσότεροι όμως απλοί άνθρωποι διακρίνουν τις τάξεις όπως κι εγώ. 

Δεδομένων των παραδοχών και όσον αφορά στην ένοπλη δράση σας, σας λέω ευθέως: 

Για τους φτωχούς είστε ανύπαρκτοι. Τους μεσαίους τους τρομάζετε. Τους πλούσιους τους εξυπηρετείτε. 

Εξηγώ: 

Οι φτωχοί είναι πολλοί και οι χαρακτήρες τους ακόμη περισσότεροι, με βάση όμως την πολιτική τους συνείδηση είναι δύο ειδών: αυτοί που δεν έχουν, κι αυτοί που έχουν. 

Οι πρώτοι πλειοψηφούν. Εκτός της πολιτικής συνείδησης στερούνται και παιδείας, οπότε ούτε και ταξική συνείδηση έχουν. Η μόνη τους έννοια είναι πώς θα πιάσουν την καλή, πώς θα ανέβουν κατηγορία. Πώς θα γίνουν μεσαίοι και μετά πλούσιοι ή … απευθείας πλούσιοι. Ένας πολτός είναι, μια μάζα άμορφη και αποκρουστική, τμήμα του συστήματος αναπόσπαστο. Το πόσο αχρείοι είναι, αποδεικνύεται περίτρανα κάθε φορά που κάποιοι (ελάχιστοι) από δαύτους τα καταφέρνουν και γίνονται πλούσιοι (νεόπλουτοι). Κομπλεξικοί και ακαταλόγιστοι, είναι πιο επικίνδυνοι από τους αναντάμ-παπαντάμ πλούσιους. Ασφαλώς κανείς λογικός άνθρωπος δεν περιμένει συμμετοχή τους σε επανάσταση ή αντίσταση οποιασδήποτε μορφής. 

Οι δεύτεροι, οι συνειδητοποιημένοι, οι διαβασμένοι, οι υποψιασμένοι έστω, είναι λιγότεροι. Επειδή όμως έχουν παιδευτεί (έλαβαν παιδεία, έστω και στοιχειώδη) ή διαθέτουν στοιχειώδη λογική, σκέψη και κρίση, γνωρίζουν πολύ καλά ότι επανάσταση δεν γίνεται με σπασμωδικές κινήσεις, ούτε από δυό-τρείς εις το όνομα των υπολοίπων (δυό-τρείς ίσως μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο, αλλά όχι ως ταύροι σε υαλοπωλείο). Επειδή κατανοούν ότι η καλογερική (η αντίσταση) είναι βαριά και ουδείς μπορεί να την σηκώσει μόνος του, οργανώνονται. Σε σωματεία, κινήσεις, κινήματα κτλ και (δυστυχώς;) σε κόμματα, κατά κανόνα σε όσα χρησιμοποιούν ρητορική ρήξης. Παλαιότερα σε κομμουνιστικά ή κομμουνιστικής κατεύθυνσης. Εσχάτως στα ακριβώς αντίθετα. Την ώρα που σας ανέκριναν στα κρατητήρια, πάνω από 30.000 άνθρωποι μετείχαν σε συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής. Και ανάθεμα αν ένας ή δυό απ’ αυτούς έχουν στον ήλιο μοίρα. Ουδείς πάντως φτωχός, ακόμη και ανένταχτος, όση οργή κι αν έχει, θα συνταχθεί με «φαντομάδες» που δεν ξέρει από πού κρατάει η σκούφια τους, που επιλέγουν στόχους με άγνωστα (αν όχι περίεργα) κριτήρια και ασκούν ανεξέλεγκτη βία δίνοντας δικαιολογία στο καθεστώς να αστυνομοκρατεί τα πάντα. Θα προτιμήσει να διαδηλώσει υπερήφανα, με το κεφάλι ψηλά και το πρόσωπο ακάλυπτο. 

Κι αν τους φτωχούς τους χάνετε, με τους μεσαίους ανοίξατε μέτωπο. 

Οι μεσαίοι είναι επίσης πολλοί. Η διάκρισή τους ανάλογα με την πολιτική τους συνείδηση και η σχετική αναλογία (πολλοί άξεστοι, λίγοι διαβασμένοι) ισχύουν απαράλλαχτες. Ετούτοι όμως, έχουν διπλό καημό: αγωνίζονται να πλουτίσουν, αλλά σε περιόδους «κρίσης» (καπιταλιστικής βεβαίως-βεβαίως) παλεύουν να μην φτωχύνουν. Βασικό κομμάτι της πυραμίδας κι αυτοί, στυλοβάτες των κομμάτων εξουσίας, έχουν ένα μοναδικό γνώρισμα: έχουν κάτι να χάσουν. Μίζεροι κατά κανόνα, μίζερο είναι κι αυτό το κάτι (δουλίτσα, σπιτάκι, αυτοκινητάκι κτλ). Είναι όμως δικό τους και δεν γουστάρουν να το χάσουν. Ούτε ν’ ακούσουν θέλουν για επαναστάσεις και συναφή. Γι αυτούς, όπως και για τους ηλίθιους, τίθεται το ερώτημα: «είναι η μιζέρια -και η ηλιθιότητα- θανάσιμα αμαρτήματα;». Η μέχρι τώρα στάση σας μαρτυρά ότι απαντάτε καταφατικά. Όπως και να ‘χει πάντως τους τρομάζετε. Υποστήριξη απ’ αυτούς δεν πρόκειται να βρείτε. Το αντίθετο μάλιστα. Όποιος φοβάται πολύ παίρνει ανάποδες βόλτες. Αν τους παρατρομάξετε θα τους στρέψετε όλους προς τον φασισμό. Γι αυτό εκείνο το συνθηματάκι με τους αστούς που θα τους φάνε τα παιδιά τους, προτείνω να το καταργήσετε. Κάθε φορά που το φωνάζετε οι ακροδεξιοί ανοίγουν σαμπάνιες. 

Επαναλαμβάνω εδώ κάτι που έγραψα παλαιότερα: επανάσταση δεν κάνουν οι βολεμένοι ούτε εκείνοι που ελπίζουν να βολευτούν. 

Ο κύριος όγκος λοιπόν του λαού, της κοινωνίας, δεν σας υποστηρίζει. Ίσως δεν σας μισεί, ίσως σας δικαιολογεί, αλλά δεν σας υποστηρίζει. Μπορείτε βέβαια να αντιτείνετε ότι δεν σας ενδιαφέρει. Μπορείτε να πείτε θαρραλέα ότι αδιαφορείτε για την κοινωνία έτσι που κατάντησε και δεν ζητάτε την υποστήριξη κανενός. Ότι κάνετε αντάρτικο και όχι επανάσταση. Ότι έχετε την συμπαράσταση των συντρόφων σας (λίγων και καλών και προσεχώς, λόγω ανέχειας, περισσότερων), ότι έχετε τα νιάτα σας, ότι έχετε την οργή σας. Ότι θα κάνετε όση περισσότερη ζημιά μπορείτε κι ας πάει στον αγύριστο ο φαύλος λαός και η μίζερη κοινωνία. 

Σεβαστή τέτοια στάση, αλλά ανακόλουθη. 

Προσδίδετε πολιτικά κίνητρα στις πράξεις σας, αναλαμβάνετε την πολιτική ευθύνη των ενεργειών σας και δηλώνετε πολιτικοί κρατούμενοι. Ομολογείτε δηλαδή ότι είστε πολιτικά όντα. Τα πολιτικά όντα είναι εξορισμού κοινωνικά όντα. Τα πολιτικά-κοινωνικά όντα δεν αδιαφορούν για την κοινωνία, ούτε πολύ περισσότερο στρέφονται εναντίον της, ακόμη κι αν αυτή είναι σαθρή, ηλίθια, πωρωμένη ή κοιμώμενη. Η άναρχη κοινωνία προϋποθέτει ύπαρξη κοινωνίας. Η λαϊκή αυτοδιάθεση προϋποθέτει ύπαρξη λαού. Ο αναρχικός αγωνίζεται για έναν καλύτερο κόσμο και όχι για καθόλου κόσμο. 

Κι αν στα παραπάνω κάπου υπάρχει λάθος (ή εσείς κάνετε λάθος ή εγώ), το επόμενο είναι αποκλειστική σας ευθύνη. 

Το μόνο που καταφέρνετε με τον ένοπλο ακτιβισμό είναι να στηρίζετε την άρχουσα τάξη. 

Ασυγχώρητο. 

Το καθεστώς που λέτε (πείτε το σύστημα, κυβέρνηση, ελίτ, πλουτοκρατία … όπως θέλετε) το δουλεύει πολύ το παραμύθι. Τα παραμύθια. Τα παραμυθάκια. 

Τα περισσότερα παραμυθάκια είναι για νανούρισμα. Για να κάνουν οι βάσεις της πυραμίδας γλυκά και ήσυχα νανάκια. Υπάρχουν όμως και τρομακτικά παραμυθάκια για άτακτα παιδάκια. Αυτά τα τελευταία περιλαμβάνουν μορφές ομιχλώδεις και φοβερές. Σκοτεινές και απειλητικές. Απόκοσμα τέρατα, αποκυήματα νοσηρής φαντασίας. Τους Μπαμπούλες. 

Αυτόν τον ρόλο αναλάβατε οικειοθελώς να παίξετε εσείς. Να δώσετε σάρκα και οστά σε ανύπαρκτες απειλές, σε φανταστικούς εχθρούς. Αν αυτό δεν είναι στήριξη των αρχόντων, τότε τι είναι; 

Συνειδητοποιείτε ότι έτσι δίνετε στο καθεστώς την αφορμή που ζητάει για να βαράει ή να πνίγει στο αίμα οποιαδήποτε διαμαρτυρία; Καταλαβαίνετε ότι όποιος κατεβάσει τον σκουριασμένο γκρα του παππού από την σοφίτα για να υπερασπιστεί το καλυβάκι του που κατάσχει ο Τραπεζίτης (είτε ως Τραπεζίτης-τραπεζίτης, είτε ως Τραπεζίτης-υπουργός) θα εξοντωθεί επιτόπου ως «τρομοκράτης», όρο που καθιέρωσε το σύστημα και εδραιώσατε εσείς; Κατανοείτε ότι το μόνο που θα πετύχετε στο τέλος είναι να έχουμε όοοολοι από έναν μπάτσο κάτω από το κρεβάτι μας; 

Ασυγχώρητο. 

Μπορείτε βέβαια να υποστηρίξετε ότι εσείς απλώς δίνετε το έναυσμα. Ανάβετε τις σπίθες για να παραδειγματιστούν κι άλλοι και ν’ ανάψουν φωτιά. Είναι λάθος. Ανάβετε σπινθήρες κατευθείαν μέσα στην δεξαμενή των καυσίμων. Μέσα εκεί έχει υποχρεωτικά βυθιστεί ο λαός. Θα γίνει έκρηξη και θα κάψετε τον λαό και μάλιστα νωρίτερα απ’ ότι σχεδιάζουν αυτοί που τον βούλιαξαν εκεί. Και μετά δεν θα μείνει κανείς για να σώσετε, κανείς για να χαρεί τον καινούριο καλύτερο κόσμο. 

Και τελειώνω με την άλλη έντεχνα καμουφλαρισμένη παγίδα που σας έχει στήσει το σύστημα: τις δηλώσεις-εκδηλώσεις αλληλεγγύης. Ιδιαίτερα από κόμματα και αλήτες-ρουφιάνους (δημοσιογράφους). Ιδιαίτερα από τους «αριστερούς». 

Προσέξτε πολύ. Όλη η καθεστωτική αριστερά (γνωρίζεται εύκολα· μετέχει στις εκλογές και αρθρογραφεί σε «προχώ» έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα) είναι δηλητηριώδης γλίτσα. Είναι κεφαλαιοκρατικά σκατά πασπαλισμένα με «ριζοσπαστική» άχνη για να μην βρωμάνε και να μην αναγνωρίζονται. Αρνηθείτε τέτοια «αλληλεγγύη». 

Επιτρέποντας σε κόμματα να μιλούν για λογαριασμό σας, καταργείτε στην πράξη οποιαδήποτε έννοια αναρχισμού και αντιεξουσιαστικής θεωρίας. Αν κόμματα που ψαρεύουν ψήφους κοινοβουλευτικής δημοκρατίας εκπροσωπούν αναρχικούς και αντιεξουσιαστές καήκαμε. Αν είναι έτσι, αναρχικοί και αντιεξουσιαστές να ιδρύσουν δικό τους κόμμα και να γυρεύουν κι αυτοί ψηφαλάκια (ή μήπως έγινε κι αυτό;). Γενικά, η έστω και παθητική αποδοχή από μέρους σας «αλληλεγγύης» ή ψευτοανθρωπιστικής συμπαράστασης από την άρχουσα τάξη (κόμματα, βουλευτές, πολιτικάντηδες, εκδοτικό και οικονομικό κατεστημένο κτλ), η κάλυψή σας από καθεστωτικούς δήθεν αριστερούς που τα κάνανε πλακάκια με τα αφεντικά (σαν τα γουρούνια στη φάρμα του Όργουελ), η συμπόρευσή σας με δήθεν αντιεξουσιαστές τους οποίους όταν συλληφθούν απελευθερώνει ο μπαμπάς-βουλευτής και το προμοτάρισμα (μέσω της παραχώρησης συνεντεύξεων) χαφιέδων δημοσιοκάφρων με προβιά αριστερού-αντιεξουσιαστή, σας εκθέτουν ανεπανόρθωτα στα μάτια όποιου έχει 5 δράμια μυαλό στο κεφάλι του. 

Αποκηρύξτε τους. Ξορκίστε τους. Κράξτε τους. Ξεφωνίστε τους. Όλους. Απαγορέψτε τους να σας πιάνουν στο στόμα τους, απαντήστε με φτύσιμο στις φιλοφρονήσεις και στα γλειψίματα. Μην δυσφημείτε την ιδεολογία του αναρχικού και την φιλοσοφία του αντιεξουσιαστή. Αλλιώς, κινδυνεύετε να χαρακτηριστείτε αμετάκλητα ως «Επαναστάτες Βορείων Προαστίων» ή «Επαναστάτες με την ευγενική χορηγία της Χαλυβουργικής», αν εννοείτε τι εννοώ. 

Καταλαβαίνετε τώρα το ερώτημα στον τίτλο; 

Καταλαβαίνετε τι κάνετε μωρέ; 

15 σχόλια:

Αυτόλυκος είπε...

Πολύ εύστοχο καί πλήρες. Θέτεις θέματα γιά μεγάλη συζήτηση. Ένα σημείο όμως μέ μπέρδεψε κάπως. (Στήν αρχή μόνον).

Λές: "...με βάση όμως την πολιτική τους συνείδηση είναι δύο ειδών: αυτοί που έχουν, κι αυτοί που δεν έχουν. Οι πρώτοι πλειοψηφούν".

Οί πρώτοι, δηλ. αυτοί πού έχουν, πλειοφηφούν? Προφανώς θέμα διατύπωσης είναι, γιατί από τό υπόλοιπο τού κειμένου είναι ξεκάθαρος ο διαχωρισμός καί δέν χρειάζεται νά κολλήσουμε σ΄αυτό.

Θεωρώ ότι ούτε περί αντάρτικου πρόκειται. Τακτικές ανταρτοπολέμου χρησιμοποιήθηκαν τό 1821, μέ σοβαρότατα πλήγματα κατά τών κατακτητών.
Νά τό πούμε αντάρτικο πόλεων? Έστω. Νά ονομάσουμε τό σάπιο πολιτικό κατεστημένο κατακτητές, ή συνεργάτες επίδοξων κατακτητών? Καλώς. Δέν βλέπω κάποιο σοβαρό πλήγμα όμως. Δέν υπήρξε κάποια απώλεια ώστε νά υπάρξει αποσταθεροποίηση καί δημιουργία κενού.
Όμως δέν πρόκειται γιά κοινούς ληστές. Μήπως ξέφυγαν από τή "γραμμή" καί πήραν πρωτοβουλίες?

Νά συμπληρώσω, εάν μού επιτρέπεις, ότι: Επανάσταση πού προαναγγέλεται, δέν είναι επανάσταση. Άλλο πράγμα είναι.

Αριστείδης είπε...

Δικαίως μπερδεύτηκες. Επρόκειτο περί λάθους. Το διόρθωσα. Επί της ουσίας του σχολίου και των, ως συνήθως, εύστοχων παρατηρήσεων ... αργότερα, διότι καθυστερώ και με βλέπω απολυμένο!

Χριστίνα είπε...

Οι φτωχοί είναι πολλοί και οι χαρακτήρες τους ακόμη περισσότεροι, με βάση όμως την πολιτική τους συνείδηση είναι δύο ειδών: αυτοί που δεν έχουν, κι αυτοί που έχουν.
Επι της λογικής ότι ισχύει συμφωνώ αλλά αυτό εμπίπτει σε λάθος μόρφωση.
Μάθαμε ή καλυτερα μας έμαθαν πως αξίζει όποιος έχει και όχι όποιος είναι . Ετσι οι φτωχοι και οι πλούσιοι χωρίστηκαν με βάση τα τυπωμένα χαρτιά στην τσέπη. Εξ ου και ενώ παλαιότερα δουλεύαμε για να ζούμε τώρα ζούμε για να δουλεύουμε . Αυτό από μόνο του άλλαξε την νοοτροπία της ζωής και των ανθρώπων και τους έδωσε λάθος κριτήρια σε ότι αφορά την αξία , τις αξίες και εν γένει τη θεωρία περί ζωής. Στην Ελλάδα έχουμε το κακό να υιοθετούμε τα κακώς κείμενα και να αποποιούμαστε τα καλώς ολων των λαών ενώ την ίδια στιγμή τροποποιούμαι πάντα το σκεπτικό μας με βάση ότι πάντα φταίει ο άλλος.
Βέβαια λένε πως μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς που σημαίνει κάτι παραπάνω από 11 γενιές εμποτισμού με το μουσουλμανικό στοιχείο και νοοτροπία χρειάζονται άλλα τόσα να μη πω παραπάνω για να το υπερκεράσουμε και να ξεχάσουμε ει δυνατόν τη λαμογιά για την επιβίωση, το πισωχτύπημα για την ζωή και τα κάτω από τη ζώνη χτυπήματα για την επιβίωση.
Ξαναερχομαστε έτσι στο θέμα παιδεία την οποία ποιος μπορεί να την δώσει; Ο επιστήμονας που την έχει θεωρητικά τυπωμένη στο μυαλό του γιατί εν της πράγμασι παιδεία είναι και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεις τον γέρο στο λεωφορείο;
Ο επώνυμος ο οποίος έχει μάθει πως πατώντας επι πτωμάτων σημαίνει περισσότερη κοινωνική καταξίωση και άρα ένα καλό μάθημα για τους απογόνους του;
‘Η εκείνος ο οποίος δεν έχει λεφτά αλλά ήθος το οποίο όμως με βάσει τα όσα αντιμετωπίζει νιώθει ότι είναι ελάττωμα που πρέπει να ξεκολλήσει σαν μίασμα από πάνω του ;
Αγαπητέ Αριστείδη αναλύεται εκπληκτικά τι θα έπρεπε να ισχύει και τι όχι ..Να θέσω και γω με την σειρά μου λοιπόν ένα και βασικό ερώτημα .Τι σας κάνει να πιστεύεται πως όλοι αυτοί οι κατευφημισμό επαναστάτες (για μένα του γλυκού νερού) έχουν ιδέα από πολιτική σκέψη ; Τι σας κάνει να πιστεύεται πως έχουν ασχοληθεί με την βαθύτερη έννοια της πολιτείας κάτι που σημαίνει Πλάτωνας, Σωκράτης ;
Τι σας κάνει να πιστεύεται πως ο ξύλινο λόγος που χρησιμοποιούν αυτοί και οι συν αυτώ άνθρωποι έχει κάτι παραπάνω από τσιτάτες εκφράσεις αντεγραμμένες από τσιτάτους δικηγόρους και φτιασιδωμένους δήθεν ανθρώπους που ζουν μέσα στα φώτα της ζωής αλλά ουσιαστικά αν αφαιρέσεις τα όσα έχουν είναι κάτι λιγότερο από τον τελευταίο ζητιάνο;.
Κύριε Αριστείδη η γιαγιά μου που συγχωρέθηκε σε ηλικία 108 ετών μου έλεγε (Στα καραμαλίδικα ) παιδί μου οι άδειοι τενεκέδες όταν πέφτουν κάνουν θόρυβο οι γεμάτοι απλά πέφτουν και αν είναι καλά κλεισμένοι δεν ανοίγουν να φανεί και τίποτα .
Θα μπορούσα να πω πολλά αλλά δεν ξέρω και κατά πόσο έχει νόημα καθώς η κατευθυνόμενη σκέψη και αντίδραση η οποία διαφαίνεται ότι έχουν μπορεί να τους επιτρέψει να κατανοήσουν αυτό που λέτε
Αποκηρύξτε τους. Ξορκίστε τους. Κράξτε τους. Ξεφωνίστε τους. Όλους. Απαγορέψτε τους να σας πιάνουν στο στόμα τους, απαντήστε με φτύσιμο στις φιλοφρονήσεις και στα γλειψίματα. Μην δυσφημείται την ιδεολογία του αναρχικού και την φιλοσοφία του αντιεξουσιαστή. Αλλιώς, κινδυνεύετε να χαρακτηριστείτε αμετάκλητα ως «Επαναστάτες Βορείων Προαστίων» ή «Επαναστάτες με την ευγενική χορηγία της Χαλυβουργικής», αν εννοείτε τι εννοώ.
Ακόμα και η αναρχία ως σκέψη και ως ιδεολογία θέλει ενασχόλιση και όχι απλά επιφανειακό ξεσκόνισμα για αποτύπωση εκφράσεων προς τέρψη ανίδεων και ανεγκέφαλων ανθρώπων και δεν εννοώ τα παιδιά αυτά έτσι έμαθαν, έτσι είδαν έτσι μεγάλωσαν.

Αριστείδης είπε...

Αγαπητή Χριστίνα,
Στα ερωτήματά σας θα απαντήσω λακωνικά: έχω καλή πρόθεση και καλή διάθεση.
Τους λέω:
"Αφού έτσι λέτε, έτσι είναι (είστε πολιτικά όντα). Αλλά αφού έτσι είναι (είστε πολιτικά όντα) δεν μπορείτε να συμπεριφέρεστε εχθρικά προς την κοινωνία".
Για το αν πράγματι έχουν θεωρητικό υπόβαθρο, ας αναμείνουμε όλοι.

Αριστείδης είπε...

Προς Αυτόλυκον:
Αντάρτικο πόλεων είναι. Για να υπάρξουν απώλειες, πρέπει να γίνει σοβαρή ενέργεια και να υπάρχει σοβαρός στόχος. Οι στόχοι τους είναι άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. Γενικά οι ενέργειες είναι σταθεροποιητικές του καθεστώτος και της αστυνομοκρατίας.
Η ληστεία ήταν τόσο ερασιτεχνική, που έχω μπερδευτεί. Είτε δικιά τους πρωτοβουλία, είτε του καθοδηγητή, ήτανε χαμένοι από χέρι. Τους στήσανε ή στηθήκανε μόνοι τους;
Πρόβατα επί σφαγή ούτως ή άλλως.
"Επανάσταση που προαναγγέλεται, δέν είναι επανάσταση. Άλλο πράγμα είναι". Αυτό κι αν είναι ατάκα.
Εμπρός να βρούμε τι είναι: Προβοκάτσια; Παράσταση του δρόμου, τύπου "το φιδάκι ο Διαμαντής"; Χολυγουντιανή υπερπαραγωγή;

Αυτόλυκος είπε...

Αριστείδη,
εξαρτάται από τό πώς εννοούμε τό αντάρτικο πόλεων.
Εάν είναι αυτοσκοπός, συντηρεί καί ενισχύει, ίσως καί δημιουργεί απολυταρχικά καθεστώτα. Κατ΄ επέκταση προωθεί τήν Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Εάν είναι μέρος τακτικής μιάς επαναστατικής ομάδας, η οποία επιδιώκει ανατροπή καθεστώτος, αλλάζει τό πράγμα. Βεβαίως σ΄αυτήν τήν περίπτωση τά όριά του πρέπει νά είναι πολύ πιό στενά, καί σέ καμμία περίπτωση εχθρικά ή έστω δυσάρεστα πρός τήν κοινωνία. (Στίς μέρες μας, μάλλον ζούγκλα).

Οί συγκεκριμένοι τέσσερεις, (συνολικά οκτώ ή δύο ομάδες τών τεσσάρων), κατά τήν γνώμη μου, δέν είναι επαναστάτες. Οί ίδιοι δηλώνουν αναρχικοί. Θά εξηγήσω γιατί δέν είναι.

Ο αναρχικός έχει προοδευτικό, ανατρεπτικό, επαναστατικό τρόπο σκέψης, αλλά καί τρόπο ζωής. Ο μεγαλύτερος αναρχικός τής αρχαιότητας ήταν ο Διογένης ο κυνικός. Προήρχετο από πλούσια οικογένεια. Ίδρυσε φιλοσοφική σχολή. Κέρδισε τόν θαυμασμό τού Μεγάλου Αλεξάνδρου, χωρίς νά τό επιδιώξει. Μιά μέρα ζητιάνευε, (προσποιήτο φυσικά), από ένα άγαλμα. Όταν τόν ρώτησαν τί κάνει, απάντησε ότι εξασκήται στό νά υπομένει τήν ανθρώπινη αναισθησία!
Εάν ζούσε σήμερα θά τόν έλεγαν περιθωριακό, ενώ θά έπρεπε νά ήταν καθηγητής φιλοσοφίας.

Ποιά λοιπόν η σχέση τών τεσσάρων μέ τήν αναρχία?

mnk είπε...

Ποια "αναρχία" καλέ; Απόφοιτοι της σέχτας ελίτ πιονιέρων, "Σχολή Μωραΐτη", είναι τα "παιδιά". Μην τα αδικείτε. Έχουν και παραέχουν ταξική συνείδηση. Κι αυτά κι οι ινστρούχτορές τους.
Οι επαναστατικοειδείς βαρύγδουπες λέξεις εμπίπτουν στις ανάγκες της συνωμοτικότητας για παραλλαγή, ήγουν ξεκάρφωμα. Ακόμη κι ενώπιον του καθρέφτη.

Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι πως, για δεύτερη φορά, ένας Αρμένιος γόνος παίζει τον ρόλο της Ιφιγένειας. Μήπως, "κάποιοι" θεωρούν τους Αρμένιους πιο αναλώσιμους απ' τους "άλλους";

Αριστείδη, πάντα με μαγεύει η ακρίβεια, με την οποία χρησιμοποιείς τις λέξεις και τις έννοιες. Επίσης, με μαγεύει το μείγμα απόλυτου ρεαλισμού και -συνειδητά επιλεγμένης- άκρατης αισιοδοξίας, που σε διέπει. Καθώς φαίνεται, γνωρίζεις από πρώτο χέρι πως η επανάσταση ξεκινάει από μέσα κι αντανακλάται, ως αναπόφευκτο σύμπτωμα, προς το περιβάλλον.

Φιλάκια.
Σταυρωτά.
Τρις.

mnk είπε...

*Πιο ακριβές θα ήταν να έγραφα, όχι "άκρατης", αλλά "ασυμβίβαστης αισιοδοξίας".
;)

Αριστείδης είπε...

Προς Αυτόλυκον:
Ισχύει ό,τι έγραψα για την Χριστίνα. Δέχομαι με καλή πίστη τον αυτοπροσδιορισμό τους.
Απ' ότι κατάλαβα, όλοι οι σχολιαστές μου εδώ, αλλά και άλλοι αλλού, αμφισβητούν ευθέως το αν είναι έτσι ο αναρχισμός. Θα συμφωνήσω. Δεν είναι έτσι, δεν πρέπει να είναι έτσι.
Μα γι αυτό τους γράφω! Αν, απευθυνόμενος σε αυτούς και ομοϊδεάτες (ως ίσος προς ίσους), τους πείσω ότι ο δρόμος που τραβάνε είναι λαθεμένος, τότε ίσως κλονίσω την εμπιστοσύνη τους προς τον/τους καθοδηγητή (-τές), αλλά και την βεβαιότητά τους ως προς τις επιλογές τους. Σημειώστε ότι ΔΕΝ τους μιλώ πατρικά, ΟΥΤΕ τους προειδοποιώ ότι τα λάθη τους βλάπτουν ΚΑΙ τους ίδιους.

Προς mnk:
Όλα αυτά που μου "καταλογίζεις" (με την καλή έννοια) είναι έμφυτα. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς!
Φιλάκια καλοδεχούμενα και ανταποδίδω!

Χριστίνα είπε...

O άνθρωπος απο τη φύση του είναι πολιτικό όν κατα Αριστοτέλη όμως στη σημερινή κοινωνία έχει γίνει πολιτικό κτήνος..και αυτό έχει κάνει τεράστια διαφορά ....

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΙΘΗΚΩΝ

Παραδοχή πρώτη: Η επανάσταση πρέπει να είναι διαρκής. Δύο υψηλότατες στάσεις ζωής είναι ιδιαίτερα βαριές, η καλογερική και η επανάσταση. Παραδοχή δεύτερη: επανάσταση ερήμην του λαού δεν νοείται.

Σταματώ στην πρώτη παραδοχή, επειδή αυτή επάγεται και τη δεύτερη, αφού - προϋπόθεση - γίνει παράδειγμα και υπόδειγμα επανάστασης διαρκούς από τους άλλους, το λαό.

Οι "δύο υψηλότατες στάσεις ζωής" (καλογερική και επανάσταση) γίνονται η εξής μία : Είναι η καλογερική, διότι καλογερική σημαίνει επανάσταση. Ήγουν, επανάσταση κατά της επαναστατημένης σάρκας. Που είναι άπληστη, αχόρταγη, ακόρεστη, αδηφάγος και ανθρωποφάγος. Με δυό λόγια, άγεται και φέρεται από την πλεονεξία του πιθηκόμορφου ανθρώπου.

Οι εξουσιαστές είναι τυπικά δείγματα "σάρκας πλεονεκτικής και επαναστατημένης". Είναι, ή έχουν, την επαναστατημένη σάρκα όλων μας. Μα δεν το βλέπουμε, δεν το βλέπουν, δεν το καταλαβαίνουμε, δεν το καταλαβαίνουν.

Βλέπουμε τους αντεπαναστάτες, που κι αυτοί είναι σαρξ εκ της σαρκός της εξουσίας (της Χαλυβουργικής, των βορείων και λοιπών προαστίων). Δηλαδή, της επαναστατημένης σάρκας. Τραγικό, συνάμα και αφελές, είναι πως τους θεωρούμε - οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται ως - αντιεξουσιαστές και αναρχικοί!

Η καλογερική, είναι η αντεπανάσταση κατά της επαναστατημένης σάρκας. Τούτη είναι η διαρκής επανάσταση. Όλες οι άλλες είναι "μούφες".

Ο πίθηκας που σήκωσε κεφάλι, μας εκδικείται. Εκείνος δεν έγινε άνθρωπος, κάνει εμάς πιθήκια. Αυτό ζούμε τώρα, την επανάσταση των πιθήκων.

Αριστείδης είπε...

"Βαρύ" σχόλιο γιατρέ μου. Τα όσα συμπύκνωσα, τα συμπυκνώσατε περαιτέρω.
Αν είχατε γίνει Φυσικός, ασφαλώς θα είχατε ασχοληθεί με την ενοποίηση των πεδίων.
Τίθεται όμως τώρα νέο (παλαιό είναι αλλά επανέρχεται) ερώτημα: τα συμπυκνωμένα σας (μας) νοήματα τα εννοούν;

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Βαρύ και το δικό σου άρθρο Αριστείδη, και δίκαιε. Μην το πάρεις σαν έπαινο το τελευταίο. Δεν συνηθίζω να απονέμω επαίνους.

Να σου απαντήσω; Και τι να σου πώ άλλο, εκτός από το "ο δυνάμενος χωρείν χωρείτω". Εκεί παίζεται (σχήμα λόγου) το παιγχνίδι (όχι ακριβώς) της ζωής και της ύπαρξης.

Αριστείδης είπε...

Όπως και να 'χει ευχαριστώ. Που γράφετε ευχαριστώ, που σχολιάζετε (είτε συμφωνείτε είτε διαφωνείτε) ευχαριστώ, που υπάρχετε (εσείς και οι λοιποί "δυνάμενοι χωρείν") ευχαριστώ (τον Θεό).
"Ο δυνάμενος χωρείν" λοιπόν. Αυτό είναι το κλειδί. Δυστυχώς πάντως, οι μη δυνάμενοι είναι αμέτρητοι. Και πολλαπλασιάζονται. Δυστυχώς...

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Το ξέρω Αριστείδη, το ξέρω. Ο θερισμός πολύς και οι εργάτες λίγοι. Θυμήσου όμως. Οι λίγοι, ήταν δεν ήταν δώδεκα, ανέτρεψαν μια ολόκληρη αυτοκρατορία. Εκεί ποντάρει σήμερα η μειοψηφία των αντίχριστων διεθνών ληστών-τοκογλύφων και πριμοδοτεί όλες τις μειοψηφίες.

Μας λένε όμως οι υποκριτές δολοφόνοι, μειοψηφία ο Άσαντ που κυβερνά τη Συρία, δίκαια λοιπόν η πλειοψηφία πήρε τα όπλα και γεμίζειμε αίμα τη Συρία. Τους βλέπεις; Τους αντέχεις; Πώς είναι δυνατόν;