Πώς να τα βάλω με τη Χρυσή Αυγή;

Ο Ρομά (sic) ήταν λίγο απρόσεκτος. 

Γενικώς έτσι είναι οι Ρομά (sic). Ελεύθερη φύση, αδέσμευτοι, ασυμβίβαστοι, παρορμητικοί, επαναστάτες (βάλτε εισαγωγικά όπου δει). Δεν μπορούν τα δεσμά, δεν μπορούν τους κανόνες, δεν μπορούν τις θητείες, δεν μπορούν τις υποχρεώσεις. Γι αυτό άλλωστε είναι από τους πλέον αγαπημένους των προχω-προοδο-κουλτουρο-αριστερο-αντιρατσιστο-φασιστών. 

Ο λίγο απρόσεκτος Ρομά (sic), που λέτε, παραβίασε το «STOP». 

Αυτά τα σήματα ελέγχου της κυκλοφορίας λοιπόν, είναι αντισυνταγματικά. Είναι αντιδημοκρατικά. Στερούν μέρος των δικαιωμάτων του ανθρώπου, περιορίζουν την ελευθερία των κινήσεων, επιβάλουν φραγμούς στη διακίνηση ανθρώπων, οχημάτων και αγαθών. Γι αυτό άλλωστε πάααρα πολλοί συμπολίτες μας, έγκριτοι και έντιμοι (ναι σας λέω), τα έχουν καταργήσει στην πράξη (όπως και τα υπόλοιπα αναχρονιστικά εμπόδια που αφορούν στην ηχορύπανση, στην κοινή ησυχία, στα οικιακά και επαγγελματικά απορρίμματα κτλ). Η ελεύθερη φύση των λίγο απρόσεκτων Ρομά (sic) δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση. 

Ξέρω τι σκέφτεστε. Ότι πρόκειται απλώς για κωλόγυφτους (Ρομά και μη) που δεν σέβονται τίποτε. Δίποδα κτήνη που οδηγούν δίτροχα και τετράτροχα φέρετρα. Θα σας μαλώσω. Δεν είστε πολιτικώς ορθοί και τις σκέψεις σας αυτές τις αποδοκιμάζω μετά βδελυγμίας. Πάντως, αυτός ο φασισμός των σημάτων της Τροχαίας θα τελειώσει όπου να’ ναι. Οσονούπω θα κυβερνήσει η γκέι αριστερά, οπότε τέτοια συντηρητικά και οπισθοδρομικά απομεινάρια θα καταργηθούν. 

Η φίλη, που λέτε, δεν κατάλαβε και πολλά. 

Αισθάνθηκε ένα τράνταγμα, άκουσε ένα ανατριχιαστικό ήχο - συνδυασμό λαμαρίνας που τσακίζει και τζαμιού που σπάζει – και, σαν σε όνειρο, κατέληξε σε μια μάντρα. 

Οι περίοικοι, ας είναι καλά οι άνθρωποι, έσπευσαν να βοηθήσουν. Πολύτιμη, πράγματι, αυτή η βοήθεια, αφού η ελαφρά (ευτυχώς) τραυματισμένη φίλη εκτός από το σοκ, τον πόνο και τη ζαλάδα, είχε να αντιμετωπίσει και τις φωνές του λίγο απρόσεκτου Ρομά (sic). 

Ο συμπαθής αυτός Έλλην πολίτης, άρχισε να φωνάζει για τη ζημιά που του κάνανε, για τη φίλη που μιλούσε στο κινητό (δεν μιλούσε), για τις γυναίκες οδηγούς κτλ. 

Ξαναξέρω τι σκέφτεστε. Ξανασκέφτεστε τα περί κωλόγυφτων (παρότι σας επέπληξα γι αυτό) και τώρα σας έρχεται στο νου ένα μαυριδερό κινητό παράπτωμα και η παροιμία «φωνάζει ο κλέφτης». Ααα, θα τα χαλάσουμε και να το ξέρετε. Ο άνθρωπος απλώς επικαλέστηκε το πρωτόκολλο (ενημερωθείτε εδώ), βάσει του οποίου είχε δίκιο. 

Τέλος πάντων, οι περίοικοι, αφού στόλισαν τον λίγο απρόσεκτο Ρομά (sic) και του έκοψαν τη φόρα (απειλώντας να του κόψουν κάτι άλλο) κάλεσαν την αστυνομία. Ήρθε η τροχαία, κατέγραψε, πήρε καταθέσεις, πήρε στοιχεία, φώναξε και το ασθενοφόρο για να διακομιστεί η παθούσα στο νοσοκομείο κτλ. 

Και τώρα αρχίζουν τα ωραία (αν ξανασκεφτείτε για κωλόγυφτους κτλ, θυμηθείτε ότι τα καταδικάζω με αποτροπιασμό). 

Ο λίγο απρόσεκτος Ρομά (sic), δεν είχε να επιδείξει ασφαλιστήριο συμβόλαιο (πρωτότυπο ε;). Ήταν όμως ψύχραιμος και είχε έτοιμη απάντηση (πώς άραγε; μυστήριο!). Όταν ο «κακός μπάτσος» τον στρίμωξε, δήλωσε ότι «δεν έχει μαζί του» το ασφαλιστήριο. 

Υπάρχει ένα παλαιό κόλπο. Παραδέχεσαι μια παράβαση, για να γλυτώσεις μια χειρότερη. Χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους ανυπότακτους-επαναστάτες αλλά και άλλους αξιολογότατους συμπολίτες μας. Δεν ασφαλίζομαι, κι αν με πιάσουν δηλώνω ότι δεν έχω τα χαρτιά μαζί. Παρά το πρόστιμο, κερδίζω χρόνο και βλέπουμε. 

Απορρίπτω πάντως, άνευ ετέρας σκέψεως, την πιθανότητα ο λίγο απρόσεκτος Ρομά (sic) να εφάρμοσε το παλαιό αυτό κόλπο. Τους διεστραμμένους εγκεφάλους που συσχέτισαν συνειρμικά αυτή μου την αναφορά, με τον συγκεκριμένο, απρόσεκτο, πλην όμως αξιότιμο κύριο Ρομά (sic), τους παραδίδω στη χλεύη των προοδευτικών ελληνοφώνων. 

Ξέρω τι άλλο σκέφτεστε. Θεωρείτε τους εκλεκτούς συμπολίτες μας που εφαρμόζουν το εν λόγω κόλπο ηλιθίους. Αφού δεν έχουν ασφάλιση, τι έγγραφα θα μπορούσαν να προσκομίσουν εκ των υστέρων; 

Θα αναγκαστώ για πολλοστή φορά να σας επαναφέρω στην τάξη. 

Δεν έχετε ακόμη καταλάβει ότι «οι νόμοι είναι για τους νόμιμους· τους παρανόμους δεν τους φοβίζουν» όπως μονότονα επαναλαμβάνει δεκαετίες τώρα η γερόντισσα μητέρα μου; 

Ο λίγο απρόσεκτος Ρομά (sic) εμφανίσθηκε προ ημερών με αυθεντικό-ατσαλάκωτο ασφαλιστήριο συμβόλαιο! Το οποίο ... κάλυπτε την ημερομηνία του ατυχήματος, αφού είχε «συναφθεί» πριν από το ατύχημα. Σε εταιρεία που δεν την ξέρει ούτε ο θυρωρός της, η οποία δεν ανήκει σ’ εκείνες που μετέχουν στο πρόγραμμα «φιλικού διακανονισμού». (Αν υποψιάζεστε παρανομία, ντροπή σας. Θα σας εγγράψω στο ποινολόγιο και θα το κρατήσω απ’ τον μισθό σας. Όλα είναι καθαρά. Τα μυαλά σας είναι βρώμικα). 

Αυτό πρακτικώς σημαίνει ότι, επειδή ο λίγο απρόσεκτος κύριος Ρομά (sic) δεν έχει υποβάλλει ακόμη δήλωση ατυχήματος εις βάρος του (εκπλαγήκατε έτσι;) και επειδή η ασφαλιστική εταιρεία της φίλης (απ’ αυτές που πουλάνε συμβόλαια με την οκά, τρία στην τιμή του ενός και μια χτένα δώρο) αρνείται να εμπλακεί (άλλο που δεν ήθελε· ξαναεκπλαγήκατε έτσι;), η φίλη είναι υποχρεωμένη, άνεργη ούσα, με τον σύζυγο υποαπασχολούμενο (και χωρίς αυτοκίνητο πλέον) να δαπανήσει χρήμα και χρόνο (χρόνια) σε αγωγές και δικαστικές διαμάχες. Για να αποφανθεί τελεσιδίκως (αν ποτέ) το δικαστήριο και να επιδικάσει ψίχουλα (παλαιό το αυτοκίνητο, ελαφρές οι σωματικές βλάβες κοκ). Και αφού βεβαίως ληφθεί υπόψιν ότι η χειρ του νόμου προσάγει σε δίκη όσους ... δεν μπορούν ή δεν θέλουν να διαφύγουν και όχι όσους δεν έχουν τίποτε να χάσουν μη προσερχόμενοι. Και αφού επίσης συνυπολογισθεί ότι, αν ο λίγο απρόσεκτος Ρομά (sic) θελήσει να δικαστεί, προς συμπαράστασίν του θα σπεύσουν οδυρόμενα-ωρυόμενα άπαντα τα τσαντήρια του συνοικισμού, οι κυρίες Ρομά (sic), τα Ρομάκια (sic) κτλ κτλ. 

Είναι γνωστή η ιστορία. Διαφεύγει ο ένοχος και εξουθενώνεται το θύμα. Στην απώλεια ζωής ή περιουσίας κερδισμένος είναι ο φταίχτης και χαμένος ο παθών. Για να ανευρεθεί πλέον δικαιοσύνη, απαιτείται μεγεθυντικός φακός. Ισχυρότατης μεγεθυντικής ικανότητας. 

Και πριν βιαστείτε να με εγκαλέσετε για «προβοκατόρικο τίτλο» στην ανάρτηση και να αναφωνήσετε «πού κολλάει η Χρυσή Αυγή στην ιστορία;», εξηγούμαι αμέσως. 

Σας έχω ενημερώσει εγκαίρως (εδώ) γιατί σιχαίνομαι την ακροδεξιά, τους Νεοναζί, τους φασίστες. Όλους τους βρυκόλακες που είδανε σκοτάδι (έλλειμμα δημοκρατίας, παιδείας, δικαιοσύνης) και μπήκανε. Όλες τις σκατόμυγες που μυρίσανε σκύβαλα (αδικία, εγκληματικότητα, ρατσισμό κατά των Ελλήνων) και την πέσανε. Όλα τα όρνια που οσμίστηκαν πτώμα (της πατρίδας) και ορμήσανε. 

Την ίδια διεξοδική ενημέρωση κάνω και σε συζητήσεις, όπου πάντα θίγω πρώτα τον άμεσο και ορατό απ’ όλους κίνδυνο από τους εθνομηδενιστές, για να καταλήξω στον αόρατο για πολλούς κίνδυνο από τους ψευτοπατριώτες. 

Δεν σας κρύβω ότι βρίσκομαι σε δυσχερή θέση. Ο κοσμάκης έλκεται από τη Χρυσή Αυγή. Τα επιχειρήματά μου δεν αρκούν. Το ένστικτο αυτοσυντήρησης του λαού είναι δυνατότερο: «Οι άλλοι με σκοτώνουν τώρα. Οι ακροδεξιοί υπόσχονται σωτηρία. Ακόμη κι αν με σκοτώσουν εκείνοι αργότερα, πράγμα που δεν το ξέρω – αισιοδοξώ πως όχι - το προτιμώ από το να πεθάνω αμέσως». 

Διαβάστε εδώ μια εξήγηση του φαινομένου, απλή και κατανοητή (μοναδική μου διαφωνία: δεν πρόκειται περί χιούμορ, έστω και φονικού. Πρόκειται για ενστικτώδη αντίδραση ενός απειλούμενου με εξαφάνιση είδους, όπως ο Έλληνας πατριώτης). 

Είναι πάντως, θα συμφωνήσετε, πρακτικώς αδύνατον να προειδοποιήσεις κάποιον για υπαρκτό μεν, αλλά θεωρητικό μελλοντικό κίνδυνο, την ώρα που άλλος κίνδυνος τον απειλεί ευθέως και αμέσως, ειδικά όταν η προπαγάνδα των καθεστωτικών παπαγάλων σε εμποδίζει. (Το έχω διακωμωδήσει εδώ). 

Για να μην πολυλογώ, ο σύζυγος της φίλης διαλαλεί προς κάθε κατεύθυνση, ότι θα απευθυνθεί στη Χρυσή Αυγή. 

Και ευρίσκομαι σε αντικειμενική αδυναμία να του αντιπροτείνω κάτι εξίσου αποτελεσματικό...