Ενώ
απ’ όσο κατάλαβα το «σκίζουμε τα μνημόνια» έχει ήδη μετατραπεί σε «κάντε καμιά ευκολία ρε παιδιά να ταΐσουμε τον κοσμάκη να μας ξαναψηφίσει και το νέο μνημόνιο θα το βαφτίσουμε αλλιώς π.χ μεταβατική συμφωνία, γέφυρα κτλ»
ο υπουργός Οικονομικών Βαρουφάκης (κομήτης ασφαλώς, αδύνατον να συγκριθεί με τους πολλούς, ικανότατους οικονομολόγους του ΣΥΡΙΖΑ με προϊστορία ετών στον ευρύτερο χώρο του κόμματος) ψεύδεται ασυστόλως αναπαράγοντας την προπαγάνδα της Μέρκελ ότι «μας ταΐζουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι» (βλέπε αναλύσεις Καζάκη και Μπογιόπουλου· το κωλοχρήμα τους ουδέποτε έφτασε στον ελληνικό λαό)
ο υπουργός εξωτερικών Κοτζιάς (έτερος κομήτης με μακρά διαδρομή ... εκτός ΣΥΡΙΖΑ) κατάφερε οι υφιστάμενες κυρώσεις κατά του Βλαδίμηρου (ήτοι εναντίον της αγροτικής παραγωγής της Ελλάδας) να παραταθούν μόνο ως τον Σεπτέμβριο και όχι για ένα χρόνο (περιττό να σας θυμίσω ότι τώρα έχουμε Ιανουάριο), οπότε πρόκειται για τρομερή επιτυχία της νέας κυβέρνησης, διαστάσεων αναλόγων με την κατάκτηση της πρώτης θέσης στη Eurovision
οι λεκτικές κυβιστήσεις (κοινώς «είπα-ξείπα») συνεχίζονται με ρυθμό πολυβόλου (π.χ «τέλος στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ» και αμέσως μετά «καλοδεχούμενοι οι Κινέζοι», «κηρύσσουμε τον πόλεμο στα all inclusive» και μετά «καμία ενέργεια εις βάρος των all inclusive», «τον Μάρτιο σφίγγουν τα πράγματα με τις συντάξεις» - «εγγυόμαστε τις συντάξεις για Μάρτιο, Απρίλιο ... Δεκέμβριο»)
με ανακούφιση μάθαμε ότι μια από τις ουσιώδεις αλλαγές της νέας κυβέρνησης είναι η επαναφορά των αιωνίων φοιτητών στην ... αιωνιότητα (στο πανεπιστήμιο)
μια μαύρη τρύπα στο διάστημα δυσκολεύεται να καταπιεί μια αστρική μακαρονάδα (πώς; άσχετο; γιατί οι δηλώσεις των ΣΥΡΙΖαίων έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους ή με τη λογική;)
εγώ σαν πνεύμα αντιλογίας έχω μια συγκεκριμένη απορία:
εκείνο το πάγιο αίτημα της αριστεράς για απλή και άδολη αναλογική τι απέγινε; Γιατί έχουμε κάτι αιώνες να το ακούσουμε; Το ‘φαγε η μαρμάγκα (η εξουσία); Το κατάπιαν τα bonus των 50 εδρών; Θα περίμενε κανείς να είναι ο πρώτος νόμος που θα περνούσε μια αριστερή κυβέρνηση ή έστω η πρώτη της σοβαρή εξαγγελία.
Όχι για τίποτε άλλο δηλαδή, αλλά επειδή το πουλέν της αριστεράς (ξανα)δήλωσε σήμερα ότι έλαβε «ισχυρή» εντολή. Το πόσο ισχυρή είναι η εντολή 2.250.000 ψηφοφόρων επί συνόλου 9.900.000 (αληθές ποσοστό 23%) έστω και με την προσθήκη 300.000 (αληθές ποσοστό 3%), μπορείτε να το κρίνετε εσείς (σύνολο 2.550.000, αληθές ποσοστό 26%).
3 σχόλια:
Νομίζω ότι όλα τά θαυμαστά(;) πού βλέπουμε τίς τελευταίες μέρες στά οικονομικά καί στήν εξωτερική πολιτική είναι προσυμφωνημένα, ενώ παρουσιάζονται σάν μεγάλες επιτυχίες. Προηγήθηκαν πολλά ταξίδια στό εξωτερικό πρίν τίς εκλογές καί δέν έγιναν γιά γνωριμίες.
Τό πάγιο αίτημα φίλε μου εκφράζεται από τόν ασφαλή χώρο τής ελάσσονος αντιπολίτευσης. Όταν σοβαρέψει τό πράγμα, γίνεται ανάμνηση.
Έτσι! Σικέ ιστορίες.
Ντιπ καταντίπ σικέ! Καραγκιοζοπαράσταση. Ώστε το γλιέπετε κι εσείς; Αισθάνθηκα μια υπαρξιακή μοναξιά αυτές τις μέρες, σχεδόν νόμιζα πως τό'χασα ή κάνουν πουλάκια τα μάτια μου.
Δημοσίευση σχολίου