Κυρία Πρόεδρε του Αρείου Πάγου δεν έχετε δικαίωμα να ομιλείτε εξ ονόματος του λαού.

Κυρίαν Βασιλικήν Θάνου 

Πρόεδρον του Ανωτάτου Δικαστηρίου Ενταύθα 

Εξοχοτάτη κυρία Πρόεδρε, 

αλγεινή εντύπωση μου προκάλεσε το περιεχόμενο της επιστολής σας προς τους ομολόγους σας των Ευρωπαϊκών χωρών, όπως αυτό δημοσιοποιήθηκε (από ποιον άραγε και γιατί;) στον ημερήσιο ηλεκτρονικό τύπο την 9η Ιουλίου 2015. Πλην των πάμπολλων ερωτημάτων που γεννά η σκοπιμότητά της (ερωτημάτων κρισίμων, χωρίς προφανείς απαντήσεις, τα οποία προς το παρόν παρακάμπτω) η προσπάθειά σας να ομιλήσετε εξ ονόματος του ελληνικού λαού και εμμέσως να τον καταστήσετε στο σύνολό του συνυπεύθυνο σε εγκληματικές πράξεις εις βάρος του (αποδοχή νέου μνημονίου), αποτελεί βάναυση προσβολή τόσο της νοημοσύνης του, όσο και του δημοκρατικού του φρονήματος. 

Ο λόγος λοιπόν για τον οποίο σας απευθύνω την παρούσα είναι διττός: α) προς υπεράσπιση της Λογικής και της κριτικής σκέψης (τις οποίες σπουδάζω και κηρύττω επί δεκαετίες) και β) προς υποστήριξη του λαϊκού φρονήματος το οποίο διαστρεβλώνετε πλήρως. 

Σύμφωνα με την επιστολή σας «Το ερώτημα στο Ελληνικό δημοψήφισμα δεν ήταν η έξοδος από το ευρώ, όπως κατά τρόπο ανακριβή επέμεναν να υποστηρίζουν ορισμένοι εκ των εκπροσώπων της Ευρωπαϊκών θεσμών αλλά και ορισμένοι από τους ευρωπαίους πολιτικούς, αλλά ήταν σαφώς η έγκριση ή όχι της πρότασης των θεσμών για νέα μέτρα λιτότητας, χωρίς ρύθμιση του ελληνικού χρέους και ο ελληνικός λαός σε ποσοστό 61,3% εψήφισε ΟΧΙ». 

Η άποψή σας αυτή είναι αυθαίρετη, μη υποστηριζόμενη από αδιάσειστα στοιχεία και εν πολλοίς παραπλανητική. Ασφαλώς γνωρίζετε ότι οι εικασίες δεν αποτελούν αποδείξεις. 

Δεν γνωρίζω πώς καταλήξατε στο παραπάνω συμπέρασμα, αλλά όλα τα στοιχεία είναι εναντίον σας: 

1) όταν φθάνετε στο σημείο να επιχειρείτε ερμηνεία του ερωτήματος του δημοψηφίσματος και μάλιστα δια γραπτής «διακοίνωσης», ουσιαστικά ομολογείτε ότι το ερώτημα ήταν ή ασαφές (ανοικτό σε παρανοήσεις) ή αδύναμο (ευάλωτο σε νόθευση από κακόβουλους αναλυτές). Κάτι τέτοιο όμως είναι απαράδεκτο για ερώτημα δημοψηφίσματος. Συνεπώς η ύπαρξη και μόνο της επιστολής σας αρκεί για να ακυρώσει το περιεχόμενο και την επιχειρηματολογία της. 

2) εγκαλείτε εκπροσώπους των ευρωπαϊκών θεσμών και ευρωπαίους πολιτικούς για λανθασμένη ερμηνεία του ερωτήματος, λησμονώντας τόσο τις θέσεις τους όσο και τις προθέσεις τους. 

Επί του θέματος «παρερμηνεία», κατά την Λογική, δύο είναι τα ενδεχόμενα: 1) σκόπιμη παρερμηνεία (δόλος) 2) πλάνη (λόγω άγνοιας ή κακής εκτιμήσεως). Ασφαλώς η επιστολή σας απορρίπτει εκ προοιμίου την πρώτη περίπτωση (θα ήταν ανόητο να προσβάλλετε άνευ αποδείξεων ισχυρότατες διεθνείς προσωπικότητες και να κοινοποιείτε τη μομφή σε ανώτατους δικαστές συμπατριώτες των προσβαλλομένων). 

Όσον αφορά στη δεύτερη περίπτωση: Οι εγκαλούμενοι, κυρία Πρόεδρε, ήταν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι για να αποσαφηνίσουν το διακύβευμα του δημοψηφίσματος, λόγω θέσεως (θεσμικοί παράγοντες), ιδιότητας (τεχνοκράτες και πολιτικοί) και εμπειρίας (μετείχαν ή παρακολουθούσαν εκ του σύνεγγυς τις διαπραγματεύσεις). Είναι τουλάχιστον αστείο να εγκαλούνται για πλάνη, εξ αποστάσεως, από άσχετο προς το πολιτικοοικονομικό αντικείμενο θεσμικό παράγοντα (δικαστικό λειτουργό την ελληνικής δημοκρατίας). Επίσης, οι άνθρωποι αυτοί, είχαν και έναν παραπάνω λόγο για να ομιλούν: μπορούσαν όχι μόνο να διαβλέψουν τις δυσμενείς συνέπειες ενός «όχι», αλλά και να τις επιβάλλουν! Μπορούσαν όχι μόνο να πιθανολογήσουν τη σημασία τού «όχι» αλλά και να την καθορίσουν! Αυτό βεβαίως δύναται να τους προσάψει άλλες κατηγορίες, αλλά τους αθωώνει πανηγυρικά από την κατηγορία που εσείς τους αποδίδετε. 

3) οι ενδεχομένως κακοήθεις ή πλανημένοι παράγοντες της ευρωπαϊκής ένωσης που εξέλαβαν το ερώτημα του δημοψηφίσματος ως ζήτημα παραμονής ή όχι στην ευρωζώνη δεν ήταν οι μόνοι. Είχαν μαζί τους ... ολόκληρο τον πλανήτη! Από τις χιλιάδες διεθνών ηγετών και θεσμικών παραγόντων, συλλογικοτήτων και διασημοτήτων (με την καλή έννοια), τον ελληνικό λαό (απευθείας ή μέσω της ελληνικής κυβερνήσεως) συνεχάρησαν για την αρνητική του απάντηση (στην οποία η κυβέρνηση τον είχε προτρέψει) σχετικά πολύ λίγοι. Το κοινό χαρακτηριστικό τους; Η ρητορική τους υπέρ της ρήξης, την οποία μάλιστα ορισμένοι εξ αυτών έχουν ήδη εφαρμόσει (ηγέτες κρατών της Λατινικής Αμερικής), ή προτίθενται να εφαρμόσουν (ευρωσκεπτικιστές και αντιευρωπαϊστές Ευρωπαίοι κλπ). Ο συλλογισμός είναι απλούστατος και έγκυρος: ως ρήξη ερμήνευσε η υφήλιος το «όχι», οι θιασώτες της ρήξης και μόνο πανηγύρισαν. Αν η μαστιζόμενη από τη λιτότητα διεθνής κοινότητα είχε εκλάβει το «όχι» ως απλή εναντίωση στη λιτότητα, τα συγχαρητήρια θα έπρεπε να ήταν περισσότερα, δεν νομίζετε; 

4) ως μοναδικό στοιχείο προς επίρρωση της απόψεώς σας παρουσιάζετε τις δηλώσεις τού έλληνα πρωθυπουργού ενώπιον του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου (γράφετε επί λέξει: «τη θέση του ελληνικού λαού για παραμονή στην Ευρωζώνη διαβεβαίωσε και ο Έλληνας πρωθυπουργός στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο...»). Λυπάμαι, αλλά ο «μάρτυρας» που επικαλείσθε είναι παντελώς αναξιόπιστος. Εκτός του ότι διαθέτει πλούσιο και βεβαρημένο μητρώο (ψεύδη όπως τα περί καταργήσεως των μνημονίων, υπαναχωρήσεις όπως τα περί αποκρατικοποιήσεων, υπεκφυγές όπως τα περί ονοματοδοσίας της τρόικας) είναι αυτός και οι συνεργάτες του οι οποίοι καθιέρωσαν την «δημιουργική ασάφεια» ως εργαλείο των διαπραγματεύσεων. Ουδείς λογικός άνθρωπος μπορεί να πειστεί ότι οι ειδήμονες στην ασάφεια, αίφνης προκήρυξαν ένα δημοψήφισμα με σαφές ερώτημα. 

5) Υπό την σημαία τού «όχι» συνετάχθησαν έλληνες πολίτες διαφόρων πολιτικών πεποιθήσεων και ιδεολογιών. Πολλοί εξ αυτών (ενδεικτικά αναφέρω: αριστερή πλατφόρμα και κομμουνιστικής απόχρωσης συνιστώσες του κυβερνώντος κόμματος, εθνικιστικό κόμμα Χρυσή Αυγή, ακροαριστερό κόμμα ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αριστερό κόμμα ΕΠΑΜ, μικρότερα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, συλλογικότητες, φόρα και μεμονωμένοι ακτιβιστές) τάχθηκαν σαφώς και δημοσίως υπέρ ενός «όχι» ρήξης και κινηματικού χαρακτήρα, παραδεχόμενοι ευθέως και απεριφράστως (πλην των φιλοκυβερνητικών) την ασάφεια του ερωτήματος του δημοψηφίσματος. 

Ο ακριβής αριθμός των πολιτών αυτών δεν μπορεί να καθοριστεί επακριβώς (υποκειμενική μου άποψη είναι ότι επρόκειτο για την πλειοψηφία), η γνώμη του όμως πρέπει να γίνει σεβαστή και η απόπειρα να προσμετρηθεί στο χλιαρό (και ανόητο) «όχι στη λιτότητα» ισοδυναμεί με επιχείρηση νοθείας. 

Όσον αφορά στην ασάφεια του ερωτήματος του δημοψηφίσματος, στον παραπάνω ικανό αριθμό πολιτών πρέπει να προστεθεί και εξίσου ικανός αριθμός απεχόντων αλλά και ψηφισάντων «ναι» οι οποίοι δια των συλλογικών τους φορέων αλλά και μεμονωμένα, κατέκλυσαν τα ΜΜΕ και τα κοινωνικά δίκτυα με τις γνώμες-μαρτυρίες τους. Πάμπολλοι από τους συμπολίτες μας αυτούς, υγιείς και σκεπτόμενοι, ασπάστηκαν πλήρως την άποψη ότι το «όχι» εσήμαινε ρήξη, διότι αφενός μεν το εδήλωσαν ρητώς, αφετέρου δε συνέδεσαν την απόφασή τους (αποχή ή υπερψήφιση) με αυτό το δεδομένο. 

Σε κάθε περίπτωση, πολλοί ψηφοφόροι (αν όχι η πλειοψηφία αυτών) και των τριών επιλογών («ναι», «όχι», αποχή), άσκησαν ή δεν άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα με την απολύτως δικαιολογημένη πεποίθηση ότι «όχι» ισοδυναμούσε με διάρρηξη των σχέσεών μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πεποίθηση που απέρρεε από τις βαρυσήμαντες (έστω και απειλητικές) δηλώσεις πολυάριθμων ιθυνόντων όσο και από στοιχειώδη λογική ανάλυση από μέρους των ιδίων των πολιτών. Όποιος λοιπόν ισχυρίζεται αυθαίρετα ότι το τμήμα αυτό του ελληνικού λαού απλώς δεν υφίσταται, αγνοώντας την εκπεφρασμένη γνώμη του και αλλοιώνοντας το νόημα της ψήφου του είναι απαράδεκτος. 

Για τους παραπάνω λόγους, επειδή δηλαδή επιχειρήσατε άνευ επιχειρημάτων και ερήμην της Λογικής να υποκαταστήσετε την σαφώς δεδηλωμένη βούληση μέρους (ενδεχομένως της πλειοψηφίας) του ελληνικού λαού, προσβάλλοντας ταυτόχρονα την νοημοσύνη του, διαμαρτύρομαι εντόνως και σας καλώ να απέχετε στο μέλλον από παρόμοιες ενέργειες, για το καλό της Δημοκρατίας.