Όχι στο ΝΑΤΟ, όχι στις Πρέσπες, όχι και στον κάθε Νταβανέλο.

Γράφει ο Α. Νταβανέλος: 

«Η «διαρ­ροή» της εί­δη­σης ότι η ελ­λη­νι­κή πο­λε­μι­κή αε­ρο­πο­ρία θα ανα­λά­βει επι­σή­μως τη στρα­τιω­τι­κή «προ­στα­σία» του FIR της Βό­ρειας Μα­κε­δο­νί­ας, δεί­χνει την πρό­θε­ση της με­τα­τρο­πής της γει­το­νι­κής χώρας σε «προ­τε­κτο­ρά­το» του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού, υπό την γε­νι­κό­τε­ρη αι­γί­δα, ασφα­λώς, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Η εξέ­λι­ξη αυτή ξε­δο­ντιά­ζει πλή­ρως την κρι­τι­κή όσων απέρ­ρι­ψαν τη συμ­φω­νία των Πρε­σπών από τη σκο­πιά των κιν­δύ­νων «αλυ­τρω­τι­σμού» των γει­τό­νων μας, ακυ­ρώ­νει πλή­ρως τις κρι­τι­κές στους Τσί­πρα-Κο­τζιά από τη σκο­πιά της «εθνι­κής μειο­δο­σί­ας», αλλά δεν ακυ­ρώ­νει κα­θό­λου τον κίν­δυ­νο ενί­σχυ­σης του ρεύ­μα­τος του εθνι­κι­σμού στο εσω­τε­ρι­κό της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας: η ιστο­ρία στα Βαλ­κά­νια λέει ότι σε ανά­λο­γες «στιγ­μές» –όταν χτι­ζό­ντου­σαν πο­λι­τι­κές με στόχο να «αρ­πά­ξου­με τις ευ­και­ρί­ες» σε βάρος των άλλων– κο­ρυ­φώ­θη­καν οι εθνι­κι­σμοί και οι πο­λε­μι­κοί κίν­δυ­νοι με­τα­ξύ των λαών.» 

Να μας συμπαθάει ο Α. Νταβανέλος, αλλά τα δόντια μας τα ‘χουμε όλα και ακέραια. Επίσης, οι κριτικές μας είναι έγκυρες και ανθεκτικές στην ιδεολογική σκουριά. 

Το επιχείρημα του Α. Νταβανέλου είναι χονδροειδώς το εξής: 

1) Οι εθνικοπατριώτες προσκυνάνε το ΝΑΤΟ 

2) Οι εθνικοπατριώτες αντιδρούν στις Πρέσπες 

3) Οι Πρέσπες είναι Νατοϊκό κατασκεύασμα 

Άρα οι εθνικοπατριώτες είναι ανακόλουθοι (ξεδοντιασμένοι, άκυροι), αφού αντιδρούν σ’ αυτό που προσκυνάνε. 

Άλλη εκδοχή του επιχειρήματος του Α. Νταβανέλου είναι και τούτη: 

1) Με τις Πρέσπες προκύπτει κίνδυνος για τους άλλους ΑΠΟ την Ελλάδα (μετατροπή σε προτεκτοράτο του ελληνικού καπιταλισμού) 

2) Οι εθνικοπατριώτες λένε τις Πρέσπες επικίνδυνες ΓΙΑ την Ελλάδα 

Άρα οι εθνικοπατριώτες είναι ανακόλουθοι κλπ κλπ 

(Σημείωση: Εθνικοπατριώτες είναι δικός μου χαρακτηρισμός, ο Α. Νταβανέλος είναι αριστερός και δεν λέει κακά λόγια). 

Τόση πολλή θολούρα σε επιχειρήματα, ομίχλη κανονική με μηδέν ορατότητα, καιρό είχαμε να δούμε. 

Ο Α. Νταβανέλος κόβεται από τα σήματα: από τις προϋποθέσεις υπ’ αριθμόν 1 όπως κι αν διαβαστούν τα επιχειρήματά του. 

Ο Α. Νταβανέλος θεωρεί όλους τους πατριώτες, οπαδούς του ΝΑΤΟ. Αυτό λέγεται προκατάληψη (για να μην πω φανατισμός και μισαλλοδοξία). Κάποιος να τον πληροφορήσει ότι πολλοί (όλο και περισσσότεροι) Έλληνες πατριώτες σιχαινόμαστε το ΝΑΤΟ. Το θεωρούμε ως τον στρατιωτικό βραχίονα των τραπεζιτών που αναλαμβάνει να «πείσει» (με βόμβες) όποιον λαό δεν μπορούν να «πείσουν» τα χρέη. Το θεωρούμε ως τον κύριο υπεύθυνο απώλειας εθνικής (λαϊκής) γης της Κύπρου και της Σερβίας, προς όφελος αυθεντικών φασιστών (Τούρκων και Αλβανών). Οι Πρέσπες είναι Νατοϊκό κατασκεύασμα που φτύνουμε μαζί με τον κατασκευαστή του. 

Άρα βρισκόμαστε σε πλήρη ακολουθία με τα πιστεύω μας κι ο Α. Νταβανέλος να μετρήσει τα δόντια του. 

Ο Α. Νταβανέλος θεωρεί ότι όλη μας (των πατριωτών) η έννοια είναι πώς θ’ αρπάξουμε την ευκαιρία, πώς η Ελλάδα (ένα ΗΔΗ προτεκτοράτο των ΗΠΑ) θα κάνει προτεκτοράτο της ένα ΗΔΗ προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Αυτό λέγεται συγχυτική κατάσταση. Ταύτιση του μη προνομιούχου Έλληνα πατριώτη με τον εγχώριο καπιταλισμό. Για μας όμως, Ελληνικός και Σκοπιανός καπιταλισμός είναι τα χέρια που νίβουν το ένα τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο, τον Αμερικάνικο καπιταλισμό. Αυτά τα παραμυθάκια περί Ελλάδας «ηγέτιδας δύναμης» στα Βαλκάνια τ’ ακούμε βερεσέ. Μας τα σερβίρουν οι καπιταλιστές ως χάντρες στους ιθαγενείς, μας τα σερβίρει κι ο Α. Νταβανέλος για να τα στρέψει εναντίον μας. Ρίχνουμε «άκυρο» και στους δυο. Μόνη έγκυρη η άποψή μας κι ο Α. Νταβανέλος να μετράει τα λόγια του. 

Όχι στο ΝΑΤΟ, όχι στις Πρέσπες, όχι και στον κάθε Νταβανέλο.