Οι μυημένοι στα μυστικά της πράσινης τσόχας, της τράπουλας ειδικότερα, θα κατάλαβαν. Για όσους δεν έχουν σχέση με το τζόγο (άριστα πράττοντες) αναφέρω τη βασική διαφορά του τυχερού παιχνιδιού «Θανάσης» με το κλασσικό «κουμ-καν», του οποίου αποτελεί παραλλαγή: οι «μπαλαντέρ»! Στο νόμιμο-κλασσικό (και σε μεγάλο βαθμό τεχνικό) παιχνίδι, οι «μπαλαντέρ», τα φύλλα δηλαδή που μπορούν να αντικαταστήσουν άλλα φύλλα (που λείπουν από τον παίχτη) είναι δύο. Στον παράνομο «Θανάση» είναι δέκα! Όσο περισσότερους «μπαλαντέρ» διαθέτει ο παίχτης τόσο το καλύτερο. Όταν μάλιστα ο dealer (αυτός που μοιράζει τα χαρτιά· οι αγγλοσαξονικοί όροι στο παρόν κείμενο αναφέρονται εντελώς συμπτωματικά, αν σας γεννιούνται συνειρμοί με ξένες πρεσβείες δεν φταίω εγώ) είναι επαγγελματίας (χαρτοκλέφτης), μπορεί άνετα να αποκτήσει πολλούς ή και όλους τους «μπαλαντέρ» και να κερδίσει, όσο καλοί κι αν είναι οι αντίπαλοι.
Ποια η σχέση των παιγνιόχαρτων μ’ εμάς;
Ελάτε τώρα! Μετρήστε:
Συνασπισμός και «συνιστώσες», Οικολόγοι-Πράσινοι, Φιλελεύθερη Συμμαχία, ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, Δράση και ποιος ξέρει τι άλλο στο μέλλον.
Ελσίνκια, Ουράνια τόξα, Μασκαρεμένες Καθυποδουλωτικές Οργανώσεις (Μ.Κ.Ο).
Βαλλιανάτοι, Δημητράδες, Λαζόπουλοι, Βοσκόπουλοι, Τρεμόπουλοι.
Άπαντες «μπαλαντέρ» και μάλιστα σημαδεμένοι. Στα χέρια αδίστακτου και επιδέξιου dealer. Βουλώνουν τρύπες. Γεμίζουν κενά, αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοβοηθούνται.
Τι λείπει σήμερα; Αριστερά με χαμηλά λιπαρά, για γκόμενες Βορείων Προαστίων; Τσούπ! Μπαλαντέρ! Δεν «τραβάει»; Ο επόμενος! Τι άλλο λείπει; Οικολογικές ευαισθησίες; Τον αντίστοιχο μπαλαντέρ! Και πάει λέγοντας…
Ενίοτε, για «τα μάτια του κόσμου» έχουμε και κανένα «σικέ» καυγαδάκι (δε λέω τίποτα για γύφτους που τα μαλώματα τα ΄χουν για πανηγύρια, γιατί θα προσβάλω τους γύφτους). Π.χ Δημητράς εναντίον Λαζόπουλου ή Συριζαίων. Παλιό το κόλπο. Propaganda. Marketing. Χρησιμοποιείται κατά κόρον στη showbiz και το μάθαμε πια. Δύο «αστέρες» (π.χ Βίσση-Βανδή) υποτίθεται ότι ερίζουν. Για διαφημιστικούς λόγους. Έτσι παραμένουν και οι δύο στη δημοσιότητα, τυχόν πολέμιοι του ενός συντάσσονται με τον άλλον (παραμένοντας όμως έτσι οπαδοί-καταναλωτές εντός του star system) και όταν έρθει η ώρα τα βρίσκουν! Αίφνης κάτι τους ενώνει και μαζί προς τη δόξα τραβούν! Και φτου κι απ’ την αρχή δημοσιότητα, μέχρι το επόμενο καυγαδάκι των ιδίων ή άλλων και… και… αέναη επανάληψη.
Ο dealer που λέτε, είναι πανέξυπνος. Μαθαίνει από τα λάθη του. Είδε ότι στο κλασσικό παιχνίδι έχανε συνέχεια. Ό,τι κι αν επιστράτευσε, ηττήθηκε. Πόλεμοι, εμφύλιοι σπαραγμοί, δικτατορίες, διχόνοια, δεν στάθηκαν ικανά να εξοντώσουν τους αντιπάλους (εμάς). Αγύριστα κεφάλια οι άτιμοι! Με το στανιό δεν κατάφερε τίποτε. Άλλαξε λοιπόν τους κανόνες. Έκανε το παιχνίδι πιο light. Ελκυστικότερο. Γκλαμουράτο. Επένδυσε σε πράγματα ωραία. Στα «ανθρώπινα δικαιώματα». Στην «αγάπη για το περιβάλλον». Στη «φιλία των λαών». Στο «δίκαιο του άλλου». Στην «πολυπολιτισμικότητα». Στην «προστασία των μειονοτήτων». Στην «άρση του κοινωνικού αποκλεισμού». Στην «ελευθερία σεξουαλικού προσανατολισμού». Στο «σεβασμό τής διαφορετικότητας και του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού». Όχι όμως στα (ούτως ή άλλως αδύνατα) αυθεντικά χαρτιά, αλλά σε σημαδεμένα κάλπικα υποκατάστατα. Στους «μπαλαντέρ». Στα πλήρως ελεγχόμενα απ’ αυτόν, ψεύτικα κωλόχαρτα.
Στο στημένο αυτό παιχνίδι είμαστε χαμένοι από χέρι. Δεν πρέπει να συνεχιστεί άλλο.
Σας εξορκίζω!
Μην τους ακούτε! Μην εκφράζετε τη διαμαρτυρία σας μέσω αυτών. Μην τους ψηφίζετε! Σκίστε τους «μπαλαντέρ» και κόψτε τα χέρια του dealer!
