Γράμμα στον Βλαδίμηρο.

Βλαδίμηρε.

Ανοιχτές επιστολές σε έλληνες «ηγέτες» δεν στέλνω. Είναι όλοι πιόνια. Έχουν όλοι αφεντικά. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου το συμφέρον της Ελλάδας, μόνο για το συμφέρον των αφεντικών τους νοιάζονται. Γι αυτό τα λόγια μου δεν τα χαραμίζω.

Εσύ δεν έχεις αφεντικά. Είσαι ο ίδιος αφεντικό. Και τελευταία ασχολείσαι πολύ με την πατρίδα μου. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω σ’ εσένα. Δεν ξέρω ούτε το ένα εκατομμυριοστό απ’ όσα γνωρίζεις, αλλά πρέπει να σου πω πώς φαίνονται τα πράγματα «από μέσα».

Καταρχάς είναι πασίδηλο ότι κύριο μέλημά σου είναι τα συμφέροντα της δικής σου πατρίδας (γεωπολιτικά, οικονομικά κτλ) και όχι η υποστήριξη φιλικών λαών, ορθοδόξων χριστιανών κτλ. Αυτά είναι δευτερεύοντα ή τριτεύοντα.

Δεν σε μέμφομαι γι αυτό. Έτσι κάνουν οι ισχυροί. Έτσι θα ‘κανα κι εγώ αν ήμουν ισχυρός. Θα επέβαλα με οποιονδήποτε τρόπο την παρουσία μου (έστω και δια της πυγμής), θα αύξανα την επιρροή μου, θα κατοχύρωνα τα συμφέροντά μου, και αν (ΑΝ) μου δινόταν η ευκαιρία θα βοηθούσα και κάποιον φίλα προσκείμενο (αφού βέβαια είχε αποδείξει εμπράκτως ότι άξιζε βοήθεια).

Μέχρι εδώ καλά. Δον Κιχώτες και Ζορό δεν υπάρχουν.

Αυτά τα πράγματα όμως Βλαδίμηρε απαιτούν σοβαρότητα. Σοβαρούς συνεργάτες. Σοβαρούς συνομιλητές. Και τα δικά σου, μέχρι στιγμής, ερείσματα, δεν είναι σοβαρά.

Αρχικά σε είδαμε να δίνεις βάση στον αστειούλη βουτυράτο της Ραφήνας. Εκείνον που επί πενταετία επανίδρυε το κράτος, αλλά το μόνο που πήγε καλά επί των ημερών του ήταν οι σπουδές και η καριέρα της συζύγου του. Εκείνον που κήρυξε πόλεμο στους νταβατζήδες, αλλά στη θητεία του κάηκε η μισή Ελλάδα και οι νταβατζήδες χορεύανε στα αποκαΐδια. Εκείνον που κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και από φλεγόμενο μπουρδέλο τη μετέτρεψε απλώς σε φλεγόμενο μπουρδέλο σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Εκείνον που δεν πνίγηκε σε μια κουταλιά νερό, αλλά κατάφερε να πνιγεί χωρίς νερό. Να υποκύψει σε ανύπαρκτα σκάνδαλα.

Λένε ότι τον φάγανε για τους δικούς σου τους αγωγούς. Λένε ότι τον στριμώξανε άσχημα. Ότι τον απείλησαν. Ότι τον εκβίασαν. Ότι θα τον δολοφονούσαν. Μπορεί να είναι αλήθεια.

Ποια είναι όμως Βλαδίμηρε η ειδοποιός διαφορά του σοβαρού ηγέτη από τον ξεφτίλα;

Ο σοβαρός ηγέτης έχει τσαγανό. Δεν απειλείται και δεν εκβιάζεται. Δεν φοβάται για τη ζωή του. Κι αν τον στριμώξουν, αντλεί δύναμη από το λαό του. Βγαίνει και λέει την αλήθεια. Όλη την αλήθεια ή έστω όση μπορεί να αντέξει ο λαός. Και ζητά υποστήριξη. Και την παίρνει. Ηγέτης χωρίς λαϊκές πλάτες είναι ή διεκπεραιωτής ή δικτάτορας. Ετούτος ήταν το πρώτο. Γι αυτό και κρύφτηκε. Τσάμπα ο χρόνος σου.

Τώρα τελευταία Βλαδίμηρε δίνεις ρέστα για τον Εφραίμ. Μετά συγχωρήσεως, αλλά πάλι σε κουτσό άλογο πόνταρες.

Κάτι αλλόκοτο έχει αυτός ο ηγούμενος. Κάτι απωθητικό.

Εμείς εδώ, που λες Βλαδίμηρε, είχαμε άγιους γέροντες. Ταπεινούς και πένητες. Είχαμε Παΐσιο. Είχαμε Πορφύριο. Και ξέρουμε πολύ καλά πώς είναι οι ασκητές. Μπορούμε να κρίνουμε θαυμάσια ποιος απαρνήθηκε τα εγκόσμια και αφιέρωσε τη ζωή του στον Κύριο. Μας ξενίζουν λοιπόν καλόγεροι με βλέμμα λύκου, μαγούλες και προγούλια, μαύρα τζιπ και real estate business.

Δεν ζημιώθηκε, λένε, το Δημόσιο. Πολιτική η δίωξη. Βάλλουν κατά της Ορθοδοξίας οι κατήγοροί του. Δεκτά όλα. Το τελευταίο όμως που χρειάζεται η Ορθοδοξία Βλαδίμηρε είναι επίσκοποι που αποταμιεύουν μερικά δις για τα γεράματά τους, Αρχιερείς που ταξιδεύουν για επενδύσεις στην Αραβία και ηγούμενοι ειδήμονες στις αγοραπωλησίες ακινήτων.

Πώς λέγονται λοιπόν Βλαδίμηρε οι ορθόδοξοι που παρέχουν στους εχθρούς της Ορθοδοξίας όπλα για να την χτυπήσουν; Σοβαροί πάντως όχι.

Γι αυτό σου λέω Βλαδίμηρε.

Ευπρόσδεκτη η βοήθειά σου έστω και με το αζημίωτο. Καλοδεχούμενα ακόμη και τα αεροπλανοφόρα σου. Αν θέλεις όμως τη συμπαράσταση των Ελλήνων, να βρεις σοβαρούς εκπροσώπους στην Ελλάδα. Εξάντλησε κάθε περιθώριο.

Αν πάλι δεν βρεις, σημαίνει ότι δεν αξίζουμε βοήθεια και άσε μας στο χάλι μας. Ή, ακόμα καλύτερα, σε περίπτωση εχθροπραξιών στην περιοχή, ρίξε μας καμιά βόμβα από κείνες τις βαρβάτες που έχεις, να ησυχάσουμε…

Αλέξη Θεέ πάρε την ΠΑΕ!

Από πού ξεφύτρωσε δεν ξέρουμε. Μην εστάλη από ψηλά; Μην αναδύθηκε από το πέλαγος; Μην διακτινίστηκε από το υπερπέραν; Μυστήριο. Πώς διάολο πήρε το δαχτυλίδι από τον Αλέκο τον λεφτά δεν καταλάβαμε. Μην τον διάλεξε ο μουσάτος όπως ο Μορφέας αλά Matrix (ξέρετε «he is the One» κτλ); Μην είδε όραμα; Μήπως έπαιξε ρόλο το Άγιο Πνεύμα; Ομιχλώδες. Για κείνη την κατασκευαστική εταιρεία που μπορεί να αναλάβει και δημόσια έργα δεν μας είπε τίποτα. Την έχει; Είναι ενεργή; Θα τα αναλάβει; Άγνωστον. Ούτε για κείνη τη σουίτα του ΙΑΣΩ. Την πλήρωσε (άρα «τον φυσάει τον παρά»); Δεν την πλήρωσε (άρα δέχεται δωράκια από καπιτάλες); Ανεξακρίβωτον. Ούτε για τη μαυρούλα που την πήγε «αλά μπρατσέτα» στον Κάρολο (ξανα)ακούσαμε κάτι. Ζει και απολαμβάνει τον πολυπολιτισμικό παράδεισο της Ελλάδας; Η τσάντα που κρατούσε στο Προεδρικό ήτανε επώνυμη ή μαϊμού (ματσό η κυρία ή ζήτω το παραεμπόριο); Αναπάντητον. Και η γνωστή μαντάμ που τσιτσιδωνόταν και κρατούσε και πιστόλι (σεξ και βία σε συσκευασία του ενός, για πολύ προοδευτικά άτομα) τι απέγινε; Μην έπεσε σε δυσμένεια; Τόσες επιθέσεις δέχεται από τους φασίστες. Καμία δήλωση συμπαράστασης; Αδιανόητον.

Όλα αυτά όμως είναι λεπτομέρειες.

Ο άνθρωπος έχει το κοκκαλάκι (της νυχτερίδας). Απορώ γιατί δεν πάει να παίξει ένα Τζόκερ όταν έχει 10 συνεχόμενα Τζακ-Ποτ και να μας αφήσει ησύχους. Θα κερδίσει σίγουρα. Τόση κωλοφαρδία καταντά σκάνδαλο. Εκτός από τις κλειτορίδες των θηλυκών εφήβων που διεγείρονται στη θέα του (συγγνώμη Αλέξη, είναι επειδή ζηλεύω αγόρι μου), κάνει θραύση παντού.

Τελευταίως τον παίζουν όλοι στάνταρ.

Πρώτοι απ’ όλους οι ΠΑΣΟΚοι. Χρεώνοντάς του κάθε λαϊκή διαμαρτυρία μας στέλνουν καλά κρυμμένο μήνυμα (ρε πράσινοι Γκέμπελς διδακτορικά δίνετε;): «αν δεν μας γουστάρετε, ψηφίστε Τσίπρα». Έτσι τα πρόβατα που λακκάνε δεν πάνε μακριά, αλλά εδώ παρακάτω. Δεξαμενή των ΠΑΣΟΚων ο Αλέξης. Αποθήκη ψηφοφόρων προς άμεση χρήση.

Μετά οι δεξιούληδες. Η αντιπολίτευσή τους εκηρύχθη άφαντη. Ιδού πεδίο δράσης λαμπρό για το αστέρι μας. Αυτό στα ομαδικά αθλήματα, αν δεν απατώμαι, το λένε «ασίστ» ή αλλιώς «πάρτο-βάλτο».

Όλοι ψηφίζουν Αλέξη. Και οι «αναρχικοί». Και οι «αριστεριστές». Και οι «αντιεξουσιαστές». Αλλά και οι «πατριώτες» δεν πάνε πίσω. Οι γελοίοι οι ΛΑΟΣίτες δεν περνάει μέρα να μην τσακωθούν με το ΣΥΝ. Δεν ξέρω για σας, αλλά όταν ακούω τους φαφλατάδες του κυρΓιώργη να μαλώνουν με τους Τσιπραίους, αντανακλαστικά συμπαθώ τον Αλέξη! Ο δε Στάθης (ο Σταυρόπουλος) τον έχει για θεό. Του ΄κανε λέει ο Αλέξης τη μεγάλη τιμή να τον προτείνει για βουλευτή. Αμέσως μετά βέβαια, την τιμή την «ξεκάνανε» οι σκληροπυρηνικοί του ΣΥΝ.

Δεν συζητάω βέβαια για το promotion από Λάκη, Ελληνοφρένεια κτλ. Αυτοί πάντα δικοί του ήτανε.

Για να μην αδικώ όμως τον Αλέξη, θα παραδεχθώ ότι κάνει κι αυτός ό,τι μπορεί. Σκοτώνει τον πεθαμένο με κάθε ευκαιρία. Εκείνο το καημένο το παιδάκι της Μάργκαρετ το τάραξε. Τη μία ατάκα πάνω στην άλλη του ‘ριχνε. Έλεος ρε! Όσο για τα δημοσιογραφικά (και όχι μόνο) blogs της αποδώ μεριάς τα χειρίστηκε θαυμάσια. Τους είπε ό,τι θέλανε να ακούσουνε. ΑΟΖ, Τουρκοφαγία, εγκληματικότητα. Όλα τα κάλυψε το παλικάρι. Μετά βέβαια οι νεολαίοι του (Αλέξη γέρασες φαίνεται) ξεθάψανε το παραμύθι για την κατάργηση των παρελάσεων, αλλά δε βαριέσαι; Όποιος παραδέχεται το αυτονόητο, ότι τον Καντάρη τον φάγανε αιμοσταγή αλλοδαπά κτήνη, είναι «δικός» μας. (Έτσι δεν είναι φίλοι bloggers;).

Τι Μέσι και κουραφέξαλα; Τσίπρας είναι ο στράικερ του μέλλοντος.

Δια ταύτα, στους απανταχού οπαδούς του Τριφυλλιού, συστήνω να συσπειρωθούν γύρω από τον (γνωστό βάζελο) Αλέξη. Τι κι αν κατάφερε (μόνος του ρε π…τη μου!) να μην γίνει το γήπεδο του Π.Α.Ο; Για καλό σκοπό ήτανε. Για τα καημένα τα πουλάκια (τους κορμοράνους). Περασμένα-ξεχασμένα.

Να δονήσει λοιπόν τον αέρα το σύνθημα: «Αλέξη Θεέ πάρε την ΠΑΕ!». Να αναλάβει ο Αλέξης τον Παναθηναϊκό. Τι Βλάσηδες και Σουλτάνοι και πρίγκιπες.

Αλέξης. Η μόνη λύση. Τον συνιστούν 29 κατασκευαστές συνειδήσεων.

Το πολύ-πολύ μετά το ματς να τους παίρνει όοοολους μαζί για προσκύνημα στο τζαμί.

Υ.Γ Φίλε αναρχικέ(;) που στον τοίχο της Πατησίων έθεσες με μαύρο σπρέι το ερώτημα: «Δηλαδή αν ο Τσίπρας γίνει κυβέρνηση θα μας στείλει τα ΜΑΤ;». Ένα σου λέω: σε τέτοια περίπτωση… ούτε ψύλλος στον κόρφο σου!

Καλή αρχή! Πάντα τέτοια!

Τι δουλειά έχει η Χάγη στα δικά μας τα πελάγη; Παλαιό αλλά πάντα επίκαιρο πατριωτικό σύνθημα.

Μας «καταδίκασε» λένε πολλοί η Χάγη. «Δεινή ήττα» λένε άλλοι. Και άλλα σπαραξικάρδια και ηττοπαθή. Διαπιστώσεις ερήμην της λογικής.

Καταρχάς ποια είναι η Χάγη; Τι στο διάολο είναι αυτό το «Διεθνές Δικαστήριο»; Μην είναι ο απόλυτος κριτής; Μην είναι η Νέμεσις; Μην είναι η Θεία Δίκη και δεν το ξέραμε; Δικαστήριο είναι, δηλαδή εξουσία. Ενεργεί όπως όλες οι εξουσίες. Με βάση το συμφέρον του ισχυρού. Ισχυρός σήμερα είναι η Νέα Τάξη. Δεν περιμένουμε τίποτα καλό από δαύτο. Κι αν προσφύγουμε για την υφαλοκρηπίδα, στην καλύτερη περίπτωση θα μοιράσει το Αιγαίο στη μέση. Φερέφωνο είναι και μην το λαμβάνετε υπόψιν. Εκφωνεί αποφάσεις άλλων. Ο εχθρός είναι εντός των συνόρων: οι ραγιάδες.

Ακόμη όμως κι αν το αναγνωρίσουμε, υπό ποια έννοια μας «καταδίκασε»; Τι καταδίκη ήταν αυτή χωρίς ποινή; Μας υποχρέωσαν να τους αναγνωρίσουμε ως Μακεδόνες; Μας αρνήθηκαν να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας και να διασφαλίσουμε τα συμφέροντά μας; Μας στέρησαν τη Μακεδονία μας; Μας βάλαν πρόστιμο; Τι καταδίκες και ήττες μου τσαμπουνάτε;

Θα πάνε λέει οι Ψευτομακεδόνες στον ΟΗΕ. Χεστήκαμε. Υπό την αιγίδα αυτού του οργανισμού-αίσχους βομβαρδίζονται χώρες. Δολοφονούνται λαοί επειδή δεν γουστάρουν (πια) κάποιοι τους ηγέτες τους. Περιμένετε δικαιοσύνη από τους υπαλλήλους του πλανητάρχη; Ξεχάστε το. Τις τύχες μας τις ορίζουμε εμείς.

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά απλώς μας είπανε «κακά παιδιά». Εύφημο μνεία μας δώσανε. Όποιος διεκδικεί και ενεργεί με γνώμονα το συμφέρον του, ή δεν υπογράφει συμφωνίες ή όταν τις υπογράψει δεν τις τηρεί.

Βλέπε Τουρκία. Δεν υπογράφει ποτέ όταν υπάρχει έστω και άνω τελεία που δεν την συμφέρει. Κι αν υπογράψει, αν δεν παραβιάσει τα συμφωνημένα θα σκάσει. Εμείς τι κάνουμε επί χιλιετίες; Και υπογράφουμε (με το στανιό) και τηρούμε (αυτά που δεν μας συμφέρουν και εξαναγκαστήκαμε να υπογράψουμε).

Υπό αυτό το πρίσμα, η μη τήρηση συμφωνίας από μέρους μας συνιστά καλή αρχή.

Πάντα τέτοια!

Υ.Γ Αυτό το «με ψήφους 15 προς 1» τι ήτανε πάλι; Ζυγός αριθμός δικαστών υπάρχει σ’ αυτό το πράγμα; Και σε ισοψηφία τι κάνουνε; Ρίχνουνε τα ζάρια; Ποιος θα με φωτίσει;