Φίλε Στάθη,
έγραψες τις προάλλες ένα άρθρο με τίτλο «Ψηφίζονται κρυπτόμενοι ή: όταν βγει στο φως η «Χρυσή Αυγή», θα καεί...». Καλό και άγιο. Ήπιο, συναινετικό και συναισθηματικό. Όμως να…, πώς να στο πω; Θα στο πω όπως η δασκάλα μου στην πρώτη δημοτικού:
«Το γέμισες λάθη»!
Όχι βέβαια ορθογραφικά ή συντακτικά. Λάθη λογικής. Λάθη αντικειμενικότητας. Για πρώτη φορά τόσο πολλά και τόσο εξώφθαλμα. Κι επειδή ούτε παράλογος είσαι, ούτε υποκειμενικός (κατά κανόνα), κάτι άλλο θα συνέβη. Κάτι άλλο συσκότισε την κρίση σου. Έψαξα πολύ και … εύρηκα!
Προκατάληψη.
Αυτό είναι. Προκατάληψη. Αυτή θόλωσε τη διάνοιά σου. Προκατάληψη. Με την καλή έννοια. Όπως εκείνη της κουκουβάγιας στο παραμύθι. Σοφή η κουκουβάγια, λογική, θετική, αλλά το κακάσχημο παιδί της το ‘βλεπε πιο όμορφο από τ’ άλλα.
Αποφάσισα λοιπόν να σου απαντήσω.
Όποιος διαβάζει αυτές τις γραμμές, θα αναρωτηθεί: «Γιατί τώρα, τόσον καιρό μετά;». «Γιατί όχι δια προσωπικής αλλά δια ανοικτής επιστολής, σε ένα χαμηλής αναγνωσιμότητας ιστολόγιο, με κίνδυνο να το διαβάσουν άλλοι, αλλά όχι ο ενδιαφερόμενος;». Οι απαντήσεις θα εννοηθούν ευκόλως στα επόμενα.
Έγραψες λοιπόν Στάθη, για την πιθανότητα εισόδου της Χρυσής Αυγής στη βουλή: «Ας μπουν! Θα πάθουν ό,τι έπαθε και το ΛΑΟΣ! Θα αναμετρηθούν με την πραγματικότητα θα βρεθούν ελλιποβαρείς και θα εξαερωθούν.»
Παρακάτω όμως, παρακάλεσες (ευγενικά και με παράθεση ισχυρών επιχειρημάτων) να το ξανασκεφτούν όσοι είχαν κατά νου να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή και κατέληξες: «Για την τιμή της Ελλάδας, συμπολίτισσες και συμπολίτες, ούτε μία ψήφος στη Χρυσή Αυγή»!
Σφάλμα πρώτον. Παράδοξον. Εφόσον νομίζεις ότι δεν τρέχει τίποτε αν μπουν οι Χρυσαυγίτες στη βουλή και, ίσα-ίσα αυτό θα γυρίσει εναντίον τους («θα εξαερωθούν» και θ’ απαλλαγούμε απ’ αυτούς), γιατί πασχίζεις με πλήθος επιχειρημάτων να εμποδίσεις την είσοδό τους; Γιατί επικαλείσαι την Τιμή της πατρίδος για να αποφευχθεί κάτι που ο ίδιος ομολογείς ότι θα ωφελήσει τη Δημοκρατία, άρα και την πατρίδα;
Σφάλμα δεύτερον. Ασυγχώρητον. Το φως που αναφέρεις στον τίτλο του άρθρου, αυτό που καίει τους (πολιτικούς) βρυκόλακες, δεν είναι η είσοδος στη βουλή. Είναι η είσοδος στην κυβέρνηση. Με την είσοδό του στη βουλή και εκτός κυβερνήσεως, ένα μικρό ή περιθωριακό κόμμα μετέχει αυτομάτως της αντιπολίτευσης. Από τη θέση αυτή, στο ημίφως, μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Να λαϊκίζει, να χαϊδεύει αυτιά, να κινδυνολογεί, να τάζει λαγούς με πετραχήλια κτλ κτλ. Το «κάψιμο» γίνεται όταν εισέλθει στον καλώς φωτιζόμενο χώρο της εκτελεστικής εξουσίας. Εκεί που θα πρέπει να λάβει και να εφαρμόσει αποφάσεις. Κατά συνέπεια: α) το παράδειγμα του ΛΑΟΣ που χρησιμοποιείς είναι ατυχέστατο. Ο ΛΑΟΣ απολάμβανε της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων του για όσον καιρό βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Κατέρρευσε μετά τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση Παπαδήμου, β) Αν η Χρυσή Αυγή μείνει μακριά από την κυβέρνηση (ελέω Παπούλια και μακριά από οποιαδήποτε λήψη απόφασης) όχι μόνο δεν θα καεί, αλλά ούτε έγκαυμα πρώτου βαθμού δεν θα πάθει!
Σφάλμα τρίτον. Στρατηγικόν. Η παραίνεσή σου δεν εισακούστηκε. Η Χρυσή Αυγή υπερψηφίστηκε από 440.000 συμπολίτες μας, διαφόρων ιδεολογιών, ηλικιών, φύλων κτλ. Το λάθος σου εδώ είναι ότι απευθύνθηκες με ρομαντικά (αν και ορθά) επιχειρήματα σε … θα το πω πεζοδρομιακά… «συφιλιασμένους»! Οι συμπολίτες μας αυτοί (και μάλλον πολλοί περισσότεροι) έχουν εξαγριωθεί, για λόγους που οι αριστεροί σου σύντροφοι καμώνονται ότι δεν καταλαβαίνουν και συμπυκνώνονται σε δύο λέξεις: «Ιστορικό Τρίγωνο». (Δεν θα το αναλύσω. Απευθύνομαι σε ευκόλως εννοούντες.). Στους εξαγριωμένους λοιπόν, απολύτως αναμενόμενο, κυριαρχούν τα ένστικτα. Της αυτοσυντήρησης και της αυτοπροστασίας. Τα ένστικτα αυτά, τα οποία τους αρνείται η αριστερά (ενώ δικαιολογεί με ζηλευτή ευχέρεια πιο πρωτόγονα και εντέλει απάνθρωπα ένστικτα εγκληματιών, βιαστών και φονταμενταλιστών), τα καλύπτει η Χρυσή Αυγή. Σε ώτα μη ακουόντων λοιπόν οι παρακλήσεις σου. Προτείνω να παρακαλέσεις τους επικαλούμενους τις κοινωνικές επιστήμες (κοινωνιολογία, ψυχολογία) συντρόφους σου, που σπεύδουν να προσεγγίσουν, να αγκαλιάσουν, να επανεντάξουν το κάθε απόβρασμα, να πράξουν το ίδιο, επειγόντως και κατά προτεραιότητα, για τους ψηφοφόρους της ακροδεξιάς, της δεξιάς και γενικά της μη-αριστεράς.
Και τώρα στα καθ’ υμάς (σε σχέση πάντα με το φως και τους βρυκόλακες). Οι γραμμές που ακολουθούν είναι προσωπικές-υποκειμενικές παρατηρήσεις προς έναν φίλο που πολιτεύεται. Με κατ’ επάγγελμα πολιτικούς δεν αλληλογραφώ.
Η 12η θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, γεννά ερωτήματα. Και όποιος πολιτεύεται εκτίθεται στα ερωτήματα (και στην αμφισβήτηση, θεμιτό είναι) όλων και πολύ περισσότερο των φίλων.
Στην τελευταία τιμητική αυτή θέση μπαίνουν πρόσωπα εγνωσμένου κύρους (μέχρι εδώ καλά), χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες (μέχρι εδώ άριστα), με σκοπό να ενισχύσουν μεν το κόμμα, αλλά να μην στερήσουν από τους «μάχιμους» τις βουλευτικές έδρες (μέχρι εδώ άγια). Ποιοι είναι όμως οι μάχιμοι του κυρίου Τσίπρα τους οποίους περιβάλλεις με το κύρος σου; Μην είναι οι φαν του Γκρουέφσκι; Μην είναι οι υπέρμαχοι της κατάργησης των παρελάσεων; Μην είναι οι προστάτες του παραεμπορίου; Μην είναι αυτοί που θεωρούν ότι νεαρά τσιτσιδούμενη κραδαίνουσα πιστόλι (σεξ και βία σε συσκευασία του ενός) ολοκληρώνει την προσωπικότητά της;
Είχα γράψει παλαιότερα για το παραμύθι των «πατριωτών που υπάρχουν σε όλα τα κόμματα». Έλεγα ότι η μοίρα των πατριωτών στα καθεστωτικά κόμματα είναι να προσφέρουν άλλοθι. Κάλυψη στους φασίζοντες. Στους βρυκόλακες. Να ψηφίζεις π.χ Στάθη και να σου βγαίνει Τατσόπουλος. Να ψηφίζεις Πανούση και να σου βγαίνει Ρεπούση. Μην απαντήσεις ότι «έτσι είναι η Δημοκρατία». Έτσι είναι η κομματοκρατία και η φαυλοκρατία. Λυπάμαι που ενεπλάκης.
Κι αν υποστηρίξεις ότι τόσο οι επιμέρους διαφορές (sic) εντός του ΣΥΡΙΖΑ όσο και τα προβλήματα της Ελλάδας θα λυθούν υπό την πεφωτισμένη ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα, θα μαλώσουμε και να το ξέρεις.
Εδώ, Στάθη, ο αρχηγός σου υποστηρίζει ότι όλα τα θέματα θα αντιμετωπιστούν κάτω από τη στοργική ασπίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και του ΝΑΤΟ άραγε;), διατυμπανίζει ότι είναι φιλοΕυρωπαίος, αλλάζει γραμμή πλεύσης κάθε μέρα κι εσείς επιμένετε ότι είστε σωτήρες και μάλιστα αριστεροί; Καρφώνει η Αλέκα λέγοντας ότι «κυβέρνηση δεν είναι μόνο 4-5 πράγματα» κι εσείς άδετε. Καρφώνει ο Μπογιόπουλος κατηγορώντας σας ότι διαπράττετε πολιτική απάτη όταν υποστηρίζετε ότι θα αλλάξετε την Ευρώπη (και το ΝΑΤΟ άραγε;) από τα μέσα, κι εσείς πέρα-βρέχει. Καρφώνει ο Καζάκης χαρακτηρίζοντας έμμεσα άσχετο τον Αλέξη, επειδή είπε για μορατόριουμ σε χρέος υπό μορφήν χρεογράφων κι εσείς την παλαβή.
Τι θα κάνει τέλος πάντων Στάθη ο Αλέξης εκτός (και αν, και εφόσον και όποτε…) από το να καταργήσει το Μνημόνιο;
Δεν σε ρωτάω τι θα κάνει για τη μια ελληνική πόλη που αφανίζεται κάθε χρόνο από τα τροχαία, για τα ραντεβού θανάτου των χουλιγκάνων, για την εγκληματικότητα. Αυτά η αριστερά τα λύνει με μηνύματα συναδέλφωσης των λαών, αντιρατσιστικά συλλαλητήρια και άλλες κοινωνιολογικές προσεγγίσεις (ζήσε Μαύρε μου…). Θέτω ζωτικής σημασίας ερωτήματα:
Όταν η Τουρκία προκαλέσει το επόμενο θερμό επεισόδιο, τι ακριβώς θα κάνει ο Αλέξης; Θα σκύψει το κεφάλι στο μαντρόσκυλο του ΝΑΤΟ ή θα στείλει νέους Έλληνες (μεταξύ αυτών και όσους αριστερούς ήταν αρκετά μαλάκες και δεν πήραν τρελόχαρτα) να πεθάνουν για τα συμφέροντα της «Noble Energy»;
Όταν ΗΠΑ-Ισραήλ αποφασίσουν να χτυπήσουν το Ιράν, τι θα κάνει; Θα συνεργαστεί με τους «φονιάδες των λαών» ή θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι αναφωνώντας «κάτω τα χέρια από τον Αχμαντινετζάν»;
Την επόμενη φορά που το Ισραήλ θα κάνει ντου στα κατεχόμενα, τι θα πράξει; Θα διακόψει διπλωματικές σχέσεις μαζί του ή θα συνεχίσει τη συνεργασία που θεμελίωσαν οι προκάτοχοί του;
Φίλε Στάθη,
Βρισκόμαστε στην εποχή του Διαδικτύου. Κάθε πιτσιρικάς με υπολογιστή συνδεδεμένο στο Διαδίκτυο μπορεί να βρει απαντήσεις σε πολύ καίρια ερωτήματα (αν είναι βέβαια υποψιασμένος). Μπορεί να διαβάσει ότι όοοολο το οικοδόμημα χρέος-χρήμα είναι μια φούσκα. Μπορεί να μάθει ότι μετρημένοι στα δάκτυλα ιδιώτες-μεγιστάνες μέσω ιδιωτικών τραπεζών με παραπλανητικά ονόματα (ώστε να παραπέμπουν σε «Εθνικά» Ιδρύματα) δανείζουν τα εθνικά κράτη καθιστώντας τα υποχείρια. Μπορεί να πληροφορηθεί ότι όσοι φουκαράδες δανειζόμαστε από τις ιδιωτικές τράπεζες, λαμβάνουμε αέρα φρέσκο και εις αντάλλαγμα υποθηκεύουμε το αίμα μας. Μπορεί να διαβάσει ότι το χρήμα που κυκλοφορεί έχει μόνο ονομαστική αξία και καμία εγγύηση. Μπορεί να μάθει ότι η περιβόητη Ευρωπαϊκή Επιτροπή (την οποία «θα αλλάξει» ο Αλέξης) δεν είναι παρά μια κλίκα υπαλλήλων των μεγιστάνων που όντας διορισμένοι, νομοθετούν και αξιώνουν υπακοή από τις εκλεγμένες κυβερνήσεις ανδρεικέλων.
Αντί λοιπόν ο αριστερός Αλέξης σας να πασχίζει να μετατραπεί σε προνομιακό συνομιλητή των μεγιστάνων και των τοκογλύφων με τη δική μας υποστήριξη, ας βγει αν τολμάει να πει στο λαό την αλήθεια των πιτσιρικάδων. Και να ζητήσει βοήθεια να συντρίψει το σύστημα.
Αν δεν τολμάει, όχι αριστερός δεν είναι, αλλά φοβάμαι ότι είναι ένας ακόμα πολιτικός βρυκόλακας. Και δεν αργεί να ξημερώσει….
