«Επιστημονικά» ψέματα. Μάθημα 3ον: Η απάτη του «απόλυτου».

Είναι αρκετές λέξεις, των οποίων η έννοια παραπέμπει σε κάτι απόλυτο. Άκαμπτο, κατηγορηματικό, άνευ εξαιρέσεων και ορίων. «Απόλυτος», «πλήρης», «απεριόριστος», «ισόβιος», «αντικειμενικός» κτλ κτλ. Τις ακούμε κάθε μέρα και κατά κανόνα αντιπροσωπεύουν … ψεύδη! 

Κλασσικές περιπτώσεις απόλυτων λέξεων, όρων και εννοιών, ουσιαστικά όπλων στην υπηρεσία των επαγγελματιών ψευτών (πολιτικών, προπαγανδιστών κτλ): 

1) Απόλυτη πλειοψηφία. 

Έτσι βαπτίζουν οι συστημικοί το ποσοστό 50% επί του συνόλου των εγκύρων ψήφων, συν μία τουλάχιστον ψήφο επιπλέον. Τα περί απάτης των ποσοστών τα έχω περιγράψει εδώ και δεν χρειάζεται να επανέλθω. Τονίζω μόνο ότι, απόλυτη πλειοψηφία είναι το 50% συν μία τουλάχιστον επιπλέον ψήφο, του συνόλου του εκλογικού σώματος ήτοι των εχόντων δικαίωμα ψήφου. Τα υπόλοιπα είναι σκόπιμες διαστρεβλώσεις των παρηκμασμένων αλητών της «Δημοκρατίας δια Αντιπροσώπων» (δια Ρουσφετιού και Κομματοκρατίας). 

2) Πλήρης απασχόληση. 

Αναφέρομαι στον αγγλοσαξωνικό όρο «full employment», τον οποίο μεταφράζω ίσως ατυχώς, αφού ως «πλήρης απασχόληση» στα ελληνικά εννοείται η απασχόληση εργαζομένου με πλήρες ωράριο, σε αντίθεση με τον απασχολούμενο μειωμένου ωραρίου που εμπίπτει στην κατηγορία των «μερικώς απασχολουμένων». Πιο σωστή, ίσως, μετάφραση θα ήταν «εργασία για όλους» ή «κανείς άνεργος». Σε κάθε περίπτωση, ο αγγλικός όρος δεν αφορά σε συγκεκριμένο/ους εργαζόμενο/ους αλλά στο σύνολο του εργατικού δυναμικού. Θυμίζω ότι «εργατικό δυναμικό» είναι όσοι μπορούν και θέλουν να εργαστούν, ενώ «άνεργοι» είναι όσοι ανήκουν στο εργατικό δυναμικό, αλλά παρά τις σοβαρές και σταθερές προσπάθειες που καταβάλουν, δεν καταφέρνουν να βρουν εργασία. 

Τι θα καταλάβαινε λοιπόν ο, στερούμενος έστω και στοιχειωδών οικονομικών γνώσεων, «μέσος» Έλληνας, αν άκουγε από επίσημα χείλη κάποιου ηγέτη, τη φράση «εργασία για όλους»; Ό,τι ακριβώς κατάλαβε και ο, σε χειρότερα χάλια ευρισκόμενος, «μέσος» Αμερικανός, όταν άκουσε περί «full employment». 

Τη φράση ξεστόμισε η πλέον κακοήθης και ψυχοπαθητική μαριονέτα που τοποθετήθηκε ποτέ στον Λευκό Οίκο, η οποία μάλιστα «εξελέγη» Πρόεδρος των Η.Π.Α με την απόλυτη πλειοψηφία των εκλεκτόρων και όχι του λαού, διότι την «απόλυτη πλειοψηφία» των εγκύρως ψηφισάντων συγκέντρωσε ο Αλ ο Οικολόγος: 

Ο Τζορτζ Ντάμπλγιου Μπους. 

Τι εννοούσε; Δουλειά σε όλους; Κανείς άνεργος; Όλοι απασχολούμενοι; Ασφαλώς όχι! 

Ο όρος full employment (πλήρης απασχόληση που αφορά στο σύνολο του εργατικού δυναμικού και όχι σε μεμονωμένους εργαζόμενους), είναι μια ευφυής εφεύρεση των σύγχρονων μακροοικονομικών. Περιγράφει όχι βέβαια την μηδενική ανεργία (για καπιταλισμό μιλάμε), αλλά την κατάσταση της οικονομίας στην οποία επιτυγχάνεται τέτοιο ποσοστό ανεργίας (συνήθως 3-4%) που να μην εκτινάσσει τον πληθωρισμό. Είναι, βλέπετε, βασική αρχή της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς η «ανταλλαγή» πληθωρισμού-ανεργίας: σε κάθε οικονομικό κύκλο, ο πληθωρισμός τείνει να αυξάνεται όσο η ανεργία μειώνεται. 

«Πλήρης απασχόληση» λοιπόν δεν σημαίνει ανεργία 0%, αλλά 3-4%! Καλό; 

3) Ισόβια. 

«Όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια» αναφώνησε κάποτε ένας ψηλός με βαριά Μακεδονική προφορά και παχιά φρύδια, όταν ετέθη (;) θέμα απονομής χάριτος στους καταδικασθέντες σε ισόβια κάθειρξη (μετατροπή ποινής από θανατική καταδίκη) Αμερικανοκίνητους ημιπαράφρονες δικτάτορες. 

Δεν γνωρίζω γιατί οι ατάκες που τονίζουν τα προφανή είναι τόσο πιασάρικες, αυτή όμως ξεφτιλίστηκε πολύ σύντομα. Λίγα χρόνια μετά, ένας από τους ισοβίτες πραξικοπηματίες αφέθη ελεύθερος λόγω «ανηκέστου βλάβης» της υγείας του. Η βλάβη αυτή ασφαλώς θα άγγιζε τα όρια της μεταφυσικής, αφού όχι μόνο απελευθέρωσε τον κατάδικο, αλλά και του επέτρεψε να ζει και να βασιλεύει άνω των είκοσι (20) ετών μετά, καθιστώντας τον αιωνόβιο! 

Ακόμη όμως και αν ο δικτάτορας ήταν και είναι ανηκέστως βλαμμένος, ο εξευτελισμός της έννοιας των ισοβίων παραμένει και μεγεθύνεται. Οι πλέον αρμόδιοι να μας πληροφορήσουν γι αυτό είναι οι κύριοι Κυριάκος Παπαχρόνης και Χρήστος Παπαδόπουλος, γνωστότεροι ως «δράκος της Θεσσαλονίκης» και εγκέφαλος της «εταιρείας δολοφόνων» αντιστοίχως. Από δις (δυο φορές) και οκτάκις (οκτώ φορές) εις θάνατον, οι ποινές μετατράπηκαν αρχικά σε ισόβια και έπειτα σε αποφυλάκιση (μετά 2-3 δεκαετίες).

Είσαι σίγουρος για τον τίτλο κύριε Χαρδαβέλλα;

Κι άλλα πολλά τα παραδείγματα. Οι ηθικοί και πολιτικοί νάνοι που παριστάνουν τους πρωθυπουργούς, τους υπουργούς δικαιοσύνης, τους εξέχοντες νομικούς (δικαστές και δικηγόρους) κτλ, εκ προθέσεως και κατ’ εξακολούθηση, με δήθεν ανθρωπιστικά κριτήρια και φτηνά νομικίστικα τεχνάσματα, κλίνουν το ουσιαστικό «η μετατροπή» (της μετατροπής, την μετατροπή, ω μετατροπή) και αποδίδουν διάφορους κακούργους «σωφρονισθέντες» στην κοινωνία (μερικούς τους διορίζουν και στο Δημόσιο). Έχουν μάλιστα το θράσος (ίδιον των ποταπών) να μας πληροφορούν ότι ο αποφυλακισθείς «εξεπλήρωσε το χρέος του προς την δικαιοσύνη». (Ποιος κακοήθης είπε ότι το ελληνικό κράτος δεν ρυθμίζει τα χρέη των πολιτών;). 

Γεγονός είναι ότι όταν λέμε «ισόβια» ΔΕΝ εννοούμε ισόβια, όταν λέμε 20 χρόνια ΔΕΝ εννοούμε 20 χρόνια κτλ. 

Όσοι συμφωνείτε με τα γραφόμενα αυτής της παραγράφου, διαβάστε εδώ και λάβετε μέρος στη δημοσκόπηση στα αριστερά της σελίδας. 

4) Απεριόριστα. 

Ο όρος ακούγεται κατά κόρον σε διαφημίσεις συμβολαίων τηλεφωνίας και ασφαλιστηρίων συμβολαίων (υγείας, ζωής κτλ). Ο καταναλωτής μένει με την εντύπωση ότι αν σηκώσει το ακουστικό, μπορεί να μιλάει με τις ώρες χωρίς πρόσθετη χρέωση (τελευταίως διαφημίζεται και για κλήσεις σε κινητά!) ή μπορεί να χειρουργηθεί από κάποιον σούπερ-ντούπερ γιατρό, για την αμοιβή του οποίου (πολλών χιλιάδων ευρώ) δεν θα επιβαρυνθεί καθόλου! 

Χρειάζεται πολλή προσοχή. ΟΛΑ τα συμβόλαια, ακόμη και αν δεν το αναφέρουν ρητώς, βασίζονται στον κανόνα της «ορθής χρήσης». «Απεριόριστα» δεν σημαίνει ότι μπορούμε να καλέσουμε το φιλαράκι μας σήμερα στο κινητό και μετά από 48ωρο να συνεχίζουμε να πολυλογούμε χωρίς διακοπή (ούτε, πολύ περισσότερο, εκείνος να μας παρακαλεί να κλείσουμε «για να μην χρεωνόμαστε» – ουσιαστικά επειδή μας βαρέθηκε - κι εμείς να απαντάμε «έχω απεριόριστο χρόνο ομιλίας»). «Απεριόριστα» δεν σημαίνει ότι ο σούπερ-ντούπερ χειρουργός μπορεί να υπερτιμολογήσει την αμοιβή του επειδή πληρώνει άλλος και δεν θα μας κακοφανεί το εξωφρενικό νούμερο (ούτε, πολύ περισσότερο, να του προτείνουμε εμείς να «πάρει παραπάνω» για να εξασφαλίσουμε καλύτερες υπηρεσίες). 

Πολλή προσοχή. Τίποτε δεν είναι «απεριόριστο», εκτός ίσως από τα φύκια που μας πουλούν μερικοί για μεταξωτές κορδέλες. Πολλή προσοχή. Υπάρχουν τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις, συνεπώς υφίστανται «νομικά προηγούμενα». Κανένα δικαστήριο δεν θα σας δικαιώσει αν η χρήση του συμβολαίου δεν είναι «ορθή» και θα βρεθείτε «ξάπλα» στο άκουσμα της απόφασης. 

5) Αντικειμενικά. (Αξίες, συντελεστές, τεκμήρια, κριτήρια, προσόντα … και πάει λέγοντας). 

Η πιο διαστρεβλωμένη έννοια. Διάφορα, κατά κανόνα κρατικά, κοράκια, διαψεύδουν τον Μπαμπινιώτη, κατά το λεξικό του οποίου «αντικειμενικός είναι αυτός που αποδίδει πιστά την πραγματικότητα, που δεν περιλαμβάνει προσωπικά αισθήματα, κρίσεις ή σχόλια». 

Ο κάθε καρεκλοκένταυρος φορομπήχτης, ο κάθε αλλοπρόσαλλος δημόσιος τύραννος και ο κάθε ρουσφετολόγος πολιτικάντης, κατασκευάζουν «αντικειμενικές» αξίες που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα (εμπορικές αξίες), νομοθετούν «αντικειμενικούς» συντελεστές και τεκμήρια εικάζοντας ποσά και εισοδήματα και θέτουν «αντικειμενικά» κριτήρια και προσόντα για στημένους διαγωνισμούς και προσλήψεις. 

Μοναδικός τους γνώμονας το πόσα πρέπει να μαζέψουν ή πόσους και ποιους πρέπει να βολέψουν. «Αντικειμενικότητα» δηλαδή, με βάση το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, ερήμην της πραγματικότητας και της λογικής. Τόοοσο καλά. 

6) Παντός καιρού. Αβύθιστο, ακατάρριπτο, αόρατο και άλλα τρομερά. 

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, άγνωστο ποιος (κατασκευάστρια εταιρεία; τυχόν μεσάζοντες για ίδιον όφελος; ξερόλες δημοσιογράφοι για ντόρο; άσχετοι πολιτικοί προς άγραν ψήφων; όλοι μαζί; κανείς – αυτοτροφοδοτούμενη φήμη -;) βάπτισαν τα ελαφρά ελικοπτεράκια (καινούργια πάντως και αξιόλογα) που προμηθεύθηκε το ΕΚΑΒ ως «παντός καιρού». Η συνέχεια γνωστή: Υπερεκτίμηση, πτώσεις, θάνατοι. 

Μια βόλτα σε κάποια αερολέσχη και μια κουβεντούλα με ιπτάμενους, θα ήταν αρκετή. Όσοι πετούν θα σας πουν αμέσως και χωρίς περιστροφές ότι κανένα ιπτάμενο μέσο δεν είναι «παντός καιρού». Ότι με σφοδρή καταιγίδα και ριπές ανέμου δεν μπορεί να τα βάλει κανείς και πολύ περισσότερο τα ελαφρά σινιέ ελικοπτεράκια. Ότι οι δυνάμεις της φύσης είναι ανώτερες από οποιοδήποτε μέσο (επίγειο, πλωτό, εναέριο) αλλά και την εμπειρία του χειριστή. Ότι όποιος πετά ή αρμενίζει καλό είναι να φοβάται. 

Στο ίδιο μήκος κύματος επισημαίνω: δεν υπάρχουν «αβύθιστα» σκάφη (βλέπε «Τιτανικό»), «ακατάρριπτα» αεροσκάφη και «αόρατα» βομβαρδιστικά. Οι βαρύγδουπες αυτές ιδιότητες υπάρχουν μόνο στο μυαλό αυτών που θέλουν να τα πουλήσουν ή να τα αγοράσουν. 

Νομίζω λοιπόν ότι το έκανα σαφές: αντιμετωπίστε κριτικά οτιδήποτε «απόλυτο». 

Στην προτροπή μου αυτή μπορώ να είμαι … απόλυτος!!