Επαναστάτες ποπολάροι (ψηφοφόροι) προσγειωθείτε.

Παρακαλώ όσους βομβαρδίζονται όλο το 24ωρο με δημοσκοπήσεις και ποσοστά, να απαντήσουν στο εξής ερώτημα: 

Ποιο από τα παρακάτω θα αλλάξει μετά τις εκλογές (τις επερχόμενες και οποιεσδήποτε μεταγενέστερες): 

Ο πλούτος των λαών βρίσκεται στα χέρια λίγων, περιούσιων και αδίστακτων ιδιωτών.

Τα χρέη των κρατών, άρα και των λαών, στους τοκογλύφους αυτούς διογκώνονται. 

Οι αγωγοί αερίου και πετρελαίου γεμίζουν με αίμα. 

Ο υπερυπολογιστής της NSA φακελώνει όσους γράφουν fuck USA. 

Το κόστος διαβίωσης αυξάνεται και η πιθανότητα επιβίωσης μειώνεται. 

Φωτογραφικές διατάξεις και τροπολογίες διορίζουν τους μούλους της ελίτ ή παραγράφουν κακουργήματα. 

Οι τύποι που στην έδρα φοράνε τήβεννο και στη στοά ποδίτσα, έχουν μία και μοναδική έννοια: μήπως ρίξει πάγο στην Αράχωβα και κάψει το γκαζόν του εξοχικού. 

Ο λαουτζίκος είναι στα ράντζα και οι επώνυμοι στις σουίτες. 

Αριστεροί με χοντρά επενδυτικά χαρτοφυλάκια παραμυθιάζουν τον κοσμάκη για την ύπαρξη καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο και ο Μαζιώτης αυτή την ξεφτίλα την χαρακτηρίζει απλώς «ουτοπία». (Ναι ρε υπερπατριώτες, διαβάζω και Μαζιώτη.). 

Το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και τα πετροδόλαρα των ισλαμοφασιστών συνιστούν «επενδύσεις» αρκεί να πέφτουν μερικά ψίχουλα σε λιμασμένους ιθαγενείς. 

Οι ειδήσεις είναι γεμάτες με «συγκλονιστικές» αποκαλύψεις και «σοκαριστικές» φωτογραφίες και όλος και κάποιος καραγκιόζης «ξεσπά μπροστά στις κάμερες». 

Η αριστούχος της Νομικής ψωμολυσσάει και η αναλφάβητη καριόλα κάνει καριέρα στο μόντελινγκ ή στη δημοσιογραφία. Και ακόμα χειρότερα, η πρώτη παρακολουθεί εκστασιασμένη τη δεύτερη στο γυαλί. 

Τα κωλόπαιδα τα σπάνε στα γήπεδα και οι φόνοι στην άσφαλτο πολλαπλασιάζονται (δεν θυμάμαι αν σας το ‘πα αλλά τις προάλλες κόντεψε να με φάει μια τσοκαρόγιδα με μπε-εμ-βε που υποστήριζε ότι πετάχτηκα ξαφνικά από το στενό· το ότι εκινείτο σε πλατεία και εγώ έμπαινα στην πλατεία ... στο αιδοίο της). 

Το τρέιλερ του παλιόφουστα του ελληναρά του γείτονά μου σαπίζει εκεί στο πεζοδρόμιο, πάνω στη στροφή, από κάτω βρωμάει ο τόπος και κανείς δεν ασχολείται. 

Ο «ευπαθής» στο υπόγειο γίνεται λιώμα κάθε βράδυ με βότκα, περιμένει τη γκόμενα να γυρίσει από το κωλάδικο για να τη σπάσει στο ξύλο κι όταν διαμαρτύρομαι στην καλύτερη με λέει ρατσιστή και στη χειρότερη μου πετάει τα άδεια μπουκάλια. 

Απαντώ στο ερώτημά μου: τί-πο-τε! 

Όποιος νομίζει ότι θα κάνει επανάσταση δι αντιπροσώπου, (όπου αντιπρόσωπος βάλτε ΣΥΡΙΖΑ ή Χρυσή Αυγή) είναι θύμα. Ρομαντισμού ή προπαγάνδας. 

Η επανάσταση γίνεται στο δρόμο και περιλαμβάνει αίμα. Δικό τους και δικό μας. Όποιος λιποθυμάει ακόμα και στη σκέψη του αίματος, να μην βαυκαλίζεται με εκλογές, ψήφους και δημοσκοπήσεις.