Σύσσωμος η αντιμνημονιακή αντιπολιτευτική προοδευτικάντζα αναγόρευσε σε μείζον θέμα το αν θα σπουδάσει ο Νίκος Ρωμανός (Νικόλα σε εξορκίζω και πάλι, πρόσεχε ποιος σε σιγοντάρει).
Μερικοί εύχονται δημοσίως να γίνει η λαϊκή κατακραυγή (ποια;) για το ζήτημα, η απαρχή για να πέσει το καθεστώς!
Πρόκειται για εντεταλμένους καθεστωτικούς υπαλλήλους ή για τελείως μαλάκες.
Το καθεστώς τρίβει τα χέρια του.
Ο άνεργος, ο φτωχός, ο υποαπασχολούμενος, ο άρρωστος, ο γέροντας, αδιαφορεί πλήρως για το αν θα σπουδάσει ο Νίκος. Κοινώς χέστηκε.
Η απρόσφορη δημοσιότητα, η απόδοση δυσανάλογα μεγάλης βαρύτητας σε μια ατυχή(;) δικαστική απόφαση και η προσπάθεια εκμετάλλευσης του θέματος από τον κάθε πικραμένο θα λειτουργήσει υπέρ του καθεστώτος. Θα βάλει κι αυτό το χεράκι του: ήδη οι agents καίνε ολίγη λαϊκή περιουσία.
Όταν η τρίχα γίνεται τριχιά ο λαός παίρνει ανάποδες. Όταν ο άλλος πεινάει και η καραγκιοζαρία της αριστεράς αδιαφορεί (είναι αδιαφορία η κήρυξη 24ωρης απεργίας μηδενικής συμμετοχής μια φορά το εξάμηνο), αλλά διαρρηγνύει τα ιμάτιά της για τις σπουδές του Νίκου, αυτό είναι πρόκληση. Για τον απλό άνθρωπο ο Νίκος Ρωμανός είναι ανύπαρκτος. Ίσως και κάτι χειρότερο: γόνος μαμάς Βορείων Προαστίων, ένοπλος ληστής και αμετανόητα βίαιος (Νίκο συμπάθα με, έτσι σε βλέπουν στο χωριό μου).
Κάθε υπερβολή γύρω από το πρόσωπό του στέλνει τους αναξιοπαθούντες στην άλλη όχθη. Αν δεν είναι αυτό αβάντα στο καθεστώς τότε τι είναι;
«Επαναστάτες» της πορδής που βάλατε μπροστά το Νίκο, ο τίτλος αφιερωμένος εξαιρετικά σε σας. Με μπόλικα φάσκελα.
