29η Μαΐου 1453. Θα επαναληφθεί;

Φάτε και πιείτε Δραγουμάνοι
τώρα που όλα είναι για τα σας.
Έτσι ορίζει το φιρμάνι
κι ο πολυχρονεμένος σας Πασάς.
Κι όσο για μας σ' ένα καλύβι
γεια σου Τζαβέλα, γεια σου Γέρο του Μοριά
βράδυ-πρωί θα λιώνουμε μολύβι
για την τιμή και για τη λευτεριά.

Στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου στο τραγούδι «Ο δραγουμάνος του βεζίρη». Μουσική Λουκιανός Κηλαηδόνης. Δίσκος «Μανώλης Μητσιάς Νο 2» (1973).

Σαν σήμερα το 1453 έπεσε η βασιλεύουσα. Η Κωνσταντινούπολη.

Θυμήθηκα λοιπόν μια άλλη ημερομηνία.

31 Οκτώβρη 2002. Πώς; Δεν συνέβη τίποτα σημαντικό εκείνη τη μέρα; Συνέβη! Για θυμηθείτε καλύτερα! Όχι βέβαια τόσο σοβαρό σαν την Άλωση της Πόλης, αλλά απολύτως ενδεικτικό του νεοραγιαδισμού. Δε θυμάστε; Θα σας θυμίσω εγώ:

"Istanbul since 1453".

Ακόμα να θυμηθείτε;

Το βράδυ της 31^ης Οκτωβρίου 2002, στην Κωνσταντινούπολη, η τοπική ποδοσφαιρική ομάδα Φενερμπαξέ αντιμετωπίζει τον Παναθηναϊκό για το δεύτερο γύρο του κυπέλου ΟΥΕΦΑ. Η τότε ελληνική κυβέρνηση των ψευτοσοσιαλιστών-ψευτοεκσυγχρονιστών (και γενικώς ψευτο-), επιχειρεί να εκμεταλλευτεί πολιτικά τον αγώνα, για να προπαγανδίσει ασυστόλως την αποκαλούμενη «ελληνοτουρκική φιλία». Στο γήπεδο είναι παρούσα υψηλόβαθμη ελληνική κυβερνητική αντιπροσωπεία, της οποίας ηγείται, ποιος άλλος, ο υπουργός Εξωτερικών Γεώργιος Παπανδρέου της Μαργαρίτας. Δεύτερος σε σειρά σπουδαιότητας Έλλην αξιωματούχος, είναι ο υπουργός Πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος. Υπενθυμίζω ότι ο πρώτος έχει δηλώσει κατ’ επανάληψη ότι η «ελληνοτουρκική φιλία» αποτελεί γι αυτόν «στοίχημα» (κάποιος να του πει ότι το έχασε please), ενώ και οι δύο είχαν συνυπογράψει τον περιβόητο νόμο για τον αφελληνισμό των σχολικών βιβλίων της ιστορίας.

Στις εξέδρες του γηπέδου, λίγο πριν τον αγώνα, αναρτάται τεράστιο «πανό» που δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης των πεποιθήσεων των «φίλων» Τούρκων θεατών. Γράφει "Istanbul since 1453". Το μέγεθος και το βάρος του είναι τέτοιο που δεν υπάρχει αμφιβολία. Αναρτήθηκε με ειδικό μηχανισμό! Δεν το σήκωσαν 2-3 κακοί οπαδοί. Η «επιχείρηση» έχει σχεδιαστεί και εκτελεστεί με την ανοχή, αν όχι με την ενθάρρυνση, των αρχών!

Οι Έλληνες θεατές (μερικές εκατοντάδες) εξαγριώνονται. Δικαίως. Η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται επικίνδυνα. Οι χάσκακες όμως Έλληνες(;) πολιτικοί απτόητοι! Θα βγουν να κάνουν το γύρο τού γηπέδου χαιρετώντας το κοινό! Δεν τους σταματά τίποτα! Προπαγάνδα, τουρκολαγνεία και ξερό ψωμί! Με τα πολλά, οι τουρκαλάδες μαζεύουν το πανό (αφού περάτωσε την αποστολή του και πέρασε το μήνυμα) και οι χαχόλοι βγαίνουν για το «γύρο του θριάμβου». Το γήπεδο επευφημεί (άγριο δούλεμα, έτσι;), αλλά όταν φτάνουν στην κερκίδα που κάθονται οι Έλληνες … «μπαμ!» και «πλατς!». Δέχονται μπουκάλια και γιαούρτια!

Μακριά από μένα αγαπητοί φίλοι, ο χουλιγκανισμός και η βία. Πώς θα μπορούσε όμως κάποιος να κρατηθεί, παρακολουθώντας τέτοιο ρεσιτάλ βλακείας και μειοδοσίας; Εγώ είμαι μ’ αυτόν που πέταξε το γιαούρτι! («Εγώ είμαι μ’ αυτόν που πέταξε τη ντομάτα» είχε πει ο συνθέτης Διονύσης Σαββόπουλος, μετά από παρόμοιο περιστατικό κατά την επίσκεψη του Τούρκου προέδρου Οζάλ στην Ελλάδα το 1988).

Το αγωνιστικό αποτέλεσμα εκείνο το βράδυ ήταν ισοπαλία με 1-1, αλλά το αποτέλεσμα της πολιτικής «αμέτι-μουχαμέτι γλείψιμο στον πασά» των κυρίων Σημίτη-Παπανδρέου-Βενιζέλου, ήταν να οδηγηθεί η Ελληνική ομάδα στη ρεβάνς της Αθήνας (14 Νοέμβρη 2002) με την πλάτη στον τοίχο. Η ΟΥΕΦΑ διαμήνυσε: «με το παραμικρό επεισόδιο σάς παίρνουμε το κεφάλι». Μεγάλο μέρος του γηπέδου της λεωφόρου Αλεξάνδρας έμεινε άδειο κατ’ εντολή των Ελληνικών αρχών (δηλαδή η ομάδα στερήθηκε των φιλάθλων της), παρατηρητές, εισαγγελείς, αστυνομοκρατία, τρόμος μήπως κανένας Τούρκος συναχωθεί κτλ. Παρά την τρομοκράτηση φιλάθλων και παικτών βέβαια (δηλαδή παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των γραικύλων κυβερνώντων για να αποκλειστεί), η ελληνική ομάδα «φιλοδώρησε» την τουρκική με 4 τέρματα και προκρίθηκε πανηγυρικά.

Στους σύγχρονους λοιπόν «δραγουμάνους του Βεζίρη», στους πολιτικούς μας ντε,

στον απίθανο πρωθυπουργό μας (ποιον;), τον κουμπάρο του Ερντογάν, που αποτίνει φόρο τιμής στον Κεμάλ, που βάζει Τούρκο στρατηγό στη Λάρισα, που ανέχεται να αρμενίζουν τούρκικες φρεγάτες στα παράλια της Αθήνας και άλλα πολλά …

στον κύριο πρόεδρο της σοσιαλιστικής διεθνούς, που «επιμένει τουρκικά» (ζεϊμπέκικα, στεφάνι στο μνημείο του Κεμάλ, Καραχασάν κτλ)…

στους «επαναστάτες» Συριζάδες και Οικολόγους, που ο Τούρκος πρόξενος στην Κομοτηνή είναι πιο φιλέλληνας απ’ αυτούς…

αφιερώνω εξαιρετικά το παραπάνω τραγουδάκι και τους διαβεβαιώνω:

Δεν ξεχνάμε ρε! Νέα άλωση δεν θα την επιτρέψουμε! Νέα 29^η Μαΐου δεν θα υπάρξει! Κι αν μας την επιβάλετε, θα ακολουθήσει 25^η Μαρτίου. Όχι μετά από 400 χρόνια. Αμέσως!

Τριών ειδών ψέματα

Υπάρχουν τριών ειδών ψέματα. Κατά σειρά αυξανόμενης βαρύτητας:

1. τα απλά ψέματα

2. τα χοντρά ψέματα

3. οι δημοσκοπήσεις

Άγνωστος

(προσαρμογή στη σύγχρονη νεοελληνική πραγματικότητα: Αριστείδης)

Παράνομοι, εξαθλιωμένοι, πεινασμένοι, θρησκόληπτοι, σε ξένη γη: ιδανικός στρατός πόλεως.

Κάθονται στα σκοτεινά και σχεδιάζουν. Πίνουν και κανένα ποτάκι. Bourbon, Golan Heights Wine, Raki, θα σας γελάσω. Πού θα εφαρμόσουν τα σχέδια; Μα φυσικά στο «πεδίο βολής». Εκεί που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα. Εκεί που βασιλεύει η χυδαιότητα, η τεμπελιά, η αναξιοκρατία, η διαφθορά, η ατιμωρησία. Εκεί που παιδεία, υγεία, τάξη, δικαιοσύνη έχουν πεθάνει (θεός συγχωρέστες). Εκεί που οι πολιτικοί είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία ανίκανοι ή προσκυνημένοι. Εκεί που την ενημέρωση μονοπωλούν τα νεοταξικά Μ.Μ.Ε των μεγιστάνων του πλούτου, μεταδίδοντας νυχθημερόν ψέματα. Εκεί που όλα τα σκιάζει η διαπλοκή. Εκεί που η αριστερά εκφυλίστηκε από «ψωμί-παιδεία-ελευθερία» σε «φραπέ-μπριζόλα-κόκα κόλα». Εκεί που οι «αντιεξουσιαστές» παίζουν το παιχνίδι της εξουσίας (της πλανητικής). Εκεί που κάθε ιδεολογία, του αναρχισμού συμπεριλαμβανομένου, δυσφημείται. Εκεί που ζουν απολιτικά-εγωϊστικά-λοβοτομημένα ζωντόβολα, με μόνη έννοια πώς «να περάσουν καλά» (ιδανικά πειραματόζωα δεν νομίζετε;).

Και τώρα σε παρελθόντα χρόνο.

Η εφαρμογή των σχεδίων άρχισε πριν από αρκετό καιρό. Οι πράκτορές τους είχαν στρατολογήσει τον κάθε πικραμένο. Κάθε περιθωριακό, κάθε μηδενιστή, κάθε γκρουπούσκουλο, κάθε χουλιγκάνο. Δεν χρειάστηκε να πληρώσουν. Όλοι αυτοί οι χαμένοι συναίνεσαν αμέσως, μόλις αισθάνθηκαν ότι «ο αγώνας» τους «τώρα δικαιώνεται» (μαζί και η light αριστερά). Τόσα χρόνια «στην αποκάτω»! Είχε έρθει η ώρα να πάρουν εκδίκηση. Να εφαρμόσουν στην πράξη την «κοσμοθεωρία» τους: χασίσι και παρτούζα και επιστροφή στη φύση, άρπαξε να φας, βία για τη βία κτλ κτλ.

Ο συρφετός όμως αυτός δεν ήταν αρκετός. Δεν θα τα κατάφερνε μόνος του. Όσο και να βοηθούσαν οι ντόπιοι ανεγκέφαλοι-θερμοκέφαλοι ελληναράδες, προσφέροντας αφειδώς αφορμές για «εξέγερση», την κρίσιμη ώρα κάτι θα έλειπε. Στην πρώτη μεγάλη πρόβα «επανάστασης» είχαν φαεινή ιδέα. Επιστράτευσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν οι ιθαγενείς: τη νεολαία. Κανείς δεν θα τολμούσε να τα βάλει με τα παιδιά του! Μπα… άδικος κόπος. Κάτι έφηβοι με επώνυμα τζινάκια, κρατώντας κινητό-γουόκμαν Νokia όπου άκουγαν Madonna (την πρέσβειρα καλής θέλησης ντε), φώναξαν «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι» και μετά πήγαν να κάνουν νανάκια στα πουπουλένια στρωματάκια τους. Όσο κι αν έσπρωχνε η εγχώρια προπαγάνδα (Μάκης, Λάκης κά) τίποτε. Τσσσς …τσσσσς ….τι «επαναστάτες» ήταν αυτοί. Του γλυκού νερού. Τότε έριξαν στη μάχη μπαρουτοκαπνισμένους «σκληροτράχηλους» στρατιωτικούς. Ουτσεκάδες.

Χειρότερα! Κατέβηκαν οι ηλίθιοι στην «επανάσταση» με αλβανικές σημαίες! Και κάναν και πλιάτσικο και πουλάγανε τα κλεμμένα στην Αλβανία! Ρόμπα γίνανε! Δεν ήταν να εμπιστεύεται κανείς εμπόρους ανθρώπινων οργάνων, ναρκωτικών και λευκής σάρκας!

Το επόμενο σχέδιο προέβλεπε χρήση του ιδανικού στρατού πόλεως. Παράνομων, εξαθλιωμένων, πεινασμένων, (δηλαδή έτοιμων να εκραγούν) θρησκόληπτων μεταναστών και μάλιστα μουσουλμάνων. Πέραν του ότι αποτελεί υπέρτατη ηδονή να χρησιμοποιείς τους δηλωμένους εχθρούς σου ως πιόνια, η επιστράτευση των ανθρώπων αυτών έχει πολλαπλά οφέλη:

1. Ο βασικός στόχος επιτυγχάνεται. Χάος στην Παλαιοκώσταινα. Σε κατάσταση χάους και ανασφάλειας βέβαια, οποιοσδήποτε φιλήσυχος μπορεί να συναινέσει σε περιορισμό των ελευθεριών του. Χώρια που παραδειγματίζονται πολιτικοί που πάνε να φύγουν από το μαντρί και άλλες χώρες που πάνε να το παίξουν ανεξάρτητες.

2. Στρέφεις την προσοχή των μουσουλμάνων μακριά σου και τους προσφέρεις ξένο σβέρκο για να εκτονώσουν την οργή που προόριζαν για σένα. Τους καλοπιάνεις κιόλας για να επιχειρήσεις «προσέγγιση». Δεν ήταν τελικά καλή ιδέα να τα βάλεις με το μισό πλανήτη! Καλύτερη ιδέα μοιάζει το να επιχειρήσεις δήθεν συμφιλίωση, προσφέροντας στους εχθρούς σου ως δώρο καλής θέλησης, έναν «σπαστικό» και δύστροπο φίλο σου.

3. Κάμπτεις οποιαδήποτε εσωτερική αντίσταση των ιθαγενών, αφού όποιος τολμήσει να αντιδράσει, εκτός από το υβρεολόγιο («φασίστα»-«ρατσιστή» κτλ) θα βρεθεί αντιμέτωπος όχι με έναν μεμονωμένο άνθρωπο και μάλιστα παράνομο (ληστή κτλ), αλλά με σύσσωμο τον μουσουλμανικό κόσμο, ο οποίος στη μεγάλη του πλειοψηφία είναι βαθιά θρησκευόμενος και όχι παράνομος!

4. Εμφανίζεσαι (μυστικά, μη σ’ ακούσουν οι μουσουλμάνοι) στους ντόπιους και παριστάνεις το σωτήρα: «σας τα ‘λεγα εγώ, τι τις θέλετε τις φιλίες με τους Άραβες; Να ‘στε καλά παιδιά στο εξής και τέρμα τα πάρε-δώσε με τρομοκράτες! Μόνο μαζί μου θα ‘στε ασφαλείς. Και στείλτε και στρατό στο Αφγανιστάν, να τους δείξουμε αυτών των αγρίων!

5. Εδραιώνεις τον τοποτηρητή της περιοχής, ο οποίος έντεχνα παριστάνει ότι «ισορροπεί» μεταξύ Ανατολής και Δύσης και ρίχνοντας στάχτη στα μάτια των μουσουλμάνων αυτοδιορίζεται γενικός δερβάναγας στη Μέση Ανατολή.

Η συνέχεια σε χρόνο ενεστώτα. Ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Μόνο οι (εθελοντικά) τυφλοί δεν τη βλέπουν.

Οι ψοφώδεις, οι ψοφοδεείς και οι ψόφιοι. (Ο Ερντογάν στην Αθήνα. Βάλτε τον να καταθέσει στεφάνι στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη αν σας βαστάει!)

Έρχεται ο μεγάλος μας ο καϊμακάμης, πολλά τα έτη του.

«Το παρών στα εγκαίνια του Μουσείου Ακροπόλεως θα δώσει ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η νότα με την οποία επιβεβαιώνεται η μετάβαση του κ. Ερντογάν στην τελετή, στην οποία έχουν προσκληθεί πολλοί γνωστοί ηγέτες αλλά προς το παρόν αποφεύγονται οι ανακοινώσεις για ευνόητους λόγους, έφθασε …» κτλ κτλ («Το Βήμα», Τρίτη 19 Μαΐου 2009).

Έρχεται να επιθεωρήσει την δυτικά του Αιγαίου πελάγους περιοχή της δικαιοδοσίας του. Ο μαύρος αυτοκράτορας στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Άγκυρα, του το ξεκαθάρισε: «Ταγίπ, είναι δική σου με τη βούλα και δεν πρέπει να την παραμελείς». Έρχεται λοιπόν και τίποτε δεν τον σταματά. Τι θα πει και τι θα πράξει άγνωστο, αλλά καθόλου απίθανο να τρίξει τα δόντια στους εδώ υπαλλήλους του και υπηκόους του. Να τους υπενθυμίσει ποιος κάνει κουμάντο. Να μας πει λ.χ να μην καταπιέζουμε τους «Τούρκους» της Θράκης. Να αναγνωρίσουμε αμέσως την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» και τη «Μακεδονία» και να τις βάλλουμε στην Ε.Ε και στο Ν.Α.Τ.Ο. Δεν αποκλείεται να πάει και παραπέρα (σε μουσείο με αρχαία θα βρίσκεται): να μας πει ότι η αρχαία μας κληρονομιά ανήκει στην Τουρκία ως φυσικό συνεχιστή … και …μπλα, μπλα, μπλα.

Τι; Δεν θα τολμήσει;

Γιατί, φίλοι, ποιος θα τον σταματήσει; Ποιος από τους ταγούς μας έχει τα κότσια να του αντιμιλήσει; Ο βουτυρομπεμπές κουμπάρος του; Η κολλητή της Κοντολίζας και της Χίλαρυ; Ο κολλητός της Μαντλίν και γιος της Μάργκαρετ; Ποιος;

Εδώ κάνει εμπρηστικές δηλώσεις ευρισκόμενος στην Άγκυρα και αυτομάτως στην Αθήνα χέζονται όλοι επάνω τους. Δεν έχετε δει τις επίσημες «αντιδράσεις» της Ελλάδας όταν τα μεμέτια απειλούν; Οι κεφαλές τού κράτους μας παριστάνουν τους «ψύχραιμους» και «νηφάλιους» αλλά κατ’ ουσίαν κρύβονται! Κι αφού περάσουν αρκετές ημέρες (για να «παγώσει» το πράγμα), ο τρίτος εξάδελφος τού μπατζανάκη τής καθαρίστριας τού γραφείου τού κλητήρα του υπουργείου Εξωτερικών, βγάζει μια φλωρίστικη ανακοίνωση του τύπου «τέτοιες ενέργειες δεν συνάδουν με την Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας κτλ» και τέλος! Γι αυτό σας λέω, μην περιμένετε αντίδραση σε ενδεχόμενη πρόκληση του Ερντογάν επί Ελληνικού εδάφους. Με τον Ταγίπ σε απόσταση λίγων μέτρων, οι «ηγέτες» μας θα κάνουν αυτό το οποίο έχουν διαταχθεί να κάνουν και για το οποίο έχουν εκπαιδευτεί. Θα καταπιούν τη γλώσσα τους και θα βάλουν την ουρά στα σκέλια!

Δείτε οποιαδήποτε φωτογραφία από Ελληνοτουρκικές συναντήσεις κορυφής π.χ του Γ. Παπανδρέου της Μαργαρίτας με τον Γκιούλ ή της Θεοδώρας Μητσοτάκη με τον Γκιούλ. Προσέξτε τα χαμόγελα. Του μωρού (ΓΑΠ) ή του δούλου (Dora) από τη μια και του λύκου (Γκιούλ) από την άλλη. Αυτή είναι η εξωτερική μας πολιτική έναντι των Τούρκων επί δεκαετίες. Μωρία έναντι πανουργίας. Δειλία έναντι επιθετικότητας. Δουλοπρέπεια έναντι αλαζονείας.

Έτσι είναι τα πράγματα σ’αυτή τη γωνιά της γης αδέλφια.

Ανατολικά του Αιγαίου οι ψοφώδεις. Επιθετικοί. Αναιδείς. Προκλητικοί. Ερειστικοί. Αχόρταγοι. Πασάδες, αγάδες, δερβισάδες. Ο κόσμος όλος τους ανήκει. Όλοι τούς χρωστάνε. Εθνικό τους προσόν ο τσαμπουκάς. Εθνικό τους προϊόν το θράσος. Εθνικό τους άθλημα οι γενοκτονίες. Εθνικός τους στόχος ο παντουρκισμός.

Δυτικά του Αιγαίου οι ψοφοδεείς και οι ψόφιοι. Οι πρώτοι ηγούνται. Λένε «θα» στα μπαλκόνια, βολεύουν τον εαυτούλη και την κλίκα τους. Αμερικανοτραφή και Αμερικανοσπουδαγμένα ανδρείκελα. Ανεπάγγελτα άνευρα ανθρωπάρια με μία εξειδίκευση: «σφουγγοκωλάριοι». Όταν συναχωθούν τα αφεντικά τους φτερνίζονται. Όταν ακούνε «Ουάσινγκτον» ή «Βρυξέλλες» αυτομάτως υποκλίνονται. Όταν ακούνε «Άγκυρα» κάνουν τεμενάδες. Οι δεύτεροι (εμείς, ο λαός) καθοδηγούνται. Άγονται και φέρονται. Τρώνε προπαγάνδα και αγγλοσαξονική ποπ κουλτούρα. Ρηχοί γιάπηδες, κυνηγοί χρήματος, παθητικοί καταναλωτές, αποχαυνωμένοι τηλεθεατές. Ανησυχούν μην «απομονωθούν» από τας Ευρώπας ή χάσουν την Κόκα-Κόλα. «Δεν πα΄ να βουλιάξει η Ελλάδα, δεν πα’ να κάνουν ντου οι Τούρκοι; Με τα μισθά τι θα γίνει;». Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα που θα ‘λεγε κι ο ποιητής.

Καλώς να ορίσει λοιπόν ο πολυχρονεμένος μας. Θα με διαψεύσει κανείς από τους ντόπιους; Ο Κωστάκης ή ο Γιωργάκης ας πούμε, που καταθέτουν στεφάνια στο μνημείο του Κεμάλ όταν πάνε στην Τουρκία;

Πρόταση-απαίτηση υποβάλω (σε ώτα μη ακουόντων, είμαι βέβαιος):

Να καταθέσει στεφάνι όχι στο μνημείο του Άγνωστου στρατιώτη, αλλά του γνωστού στρατιώτη. Του στρατηλάτη. Βάλτε τον να καταθέσει στεφάνι στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη αν σας βαστάει!

Γλωσσάριο:

1. Καϊμακάμης: τοποτηρητής μιας συγκεκριμένης περιοχής, στην Οθωμανική αυτοκρατορία

2. Ψοφώδης: θορυβώδης, ταραχοποιός

3. Ψοφοδεής: δειλός, φοβιτσιάρης

4. Ψόφιος: (μτφ) νωθρός, άψυχος

Θράσος που το 'χουν μερικοί!

Αδικήθηκαν τα παλικάρια. Κακούργα κοινωνία!

Γνωστό σάς είναι ασφαλώς το ότι «οι βαρώνοι των media» (κατά Πασσαλάρη) εσχάτως επενδύουν μανιωδώς χρήμα και χρόνο σε «νέες πολιτικές δυνάμεις» και η προπαγάνδα τους έχει γίνει πλέον ανυπόφορη.

Από τη σημερινή «Καθημερινή» (πρωτοσέλιδο παρακαλώ):

“Μία προβληματική ρύθμιση για την προεκλογική προβολή των πολιτικών κομμάτων από τα MME, που έφερε το 2002 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και εφαρμόζεται και εφέτος, φαίνεται ότι οδηγεί στην ακύρωση της «αναλογικής ισότητας» που επικαλείται. Ο νόμος, 3023 του 2002, προβλέπει την αναλογική διανομή δωρεάν ραδιοτηλεοπτικού χρόνου στα κόμματα που διαθέτουν κοινοβουλευτική παρουσία, καταδικάζοντας τους υπόλοιπους σχηματισμούς σε αφωνία καθώς δεν επιτρέπεται ούτε καν να «αγοράσουν» χρόνο στα ΜΜΕ για την προβολή τους. Ηδη, η «Δράση» του κ. Στεφ. Μάνου και οι Οικολόγοι - Πράσινοι καταγγέλλουν ραδιοφωνική και τηλεοπτική φίμωση ενόψει και της σημερινής έκδοσης της απόφασης του υπουργείου Εσωτερικών για τη διανομή του ραδιοτηλεοπτικού χρόνου….”

Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ.

Και στο κύριο άρθρο (επίσης πρωτοσέλιδο) διαβάζουμε:

«Είναι παράλογο να μην επιτρέπεται σε νέα κόμματα να διαφημίζονται τηλεοπτικώς κατά την προεκλογική περίοδο. Από τη στιγμή που οι πόροι τους είναι διαφανείς, οιοδήποτε νέο κόμμα πρέπει να έχει το δικαίωμα της τηλεοπτικής προβολής, ασχέτως αν είναι πολιτικά βιώσιμο ή όχι. Η σχετική απαγόρευση δείχνει πως ένα τμήμα του πολιτικού συστήματος επιθυμεί να το κρατήσει κλειστό εμποδίζοντας την είσοδο νέων σχηματισμών. Δεν έχει σημασία αν τα ποσοστά τους είναι ελάχιστα. Σημασία έχει ότι η δημοκρατία πρέπει να αντιμετωπίζει με ίσο τρόπο όποιους θέλουν να διεκδικήσουν τη λαϊκή ψήφο, όσο «μικροί» και αν είναι.»

Τι τους λες τώρα;

Ο αποτυχημένος γυρολόγος-νεοφιλελεύθερος πρώην βιομήχανος (μίστερ «Αλλατίνη») και ο ανθέλληνας τουρκολάγνος «πράσινος», οι εκλεκτοί δηλαδή των μαγειρείων της τετάρτης εξουσίας, οι κατά κόρον προβαλλόμενοι από τα εκδοτικά συμφέροντα (Αγγελοπούλου-Αλαφούζος), οι όζοντες νεοταξίλα θλιβεροί υπάλληλοι ντόπιων και ξένων αφεντικών, καταγγέλλουν φίμωση και ζητούν ισονομία! Ζητούν και τα ρέστα!

Θράσος! Αίσχος! Μαύρο!