Η τρίτη απάντηση.

Αυτό το έργο το ‘χουμε ξαναδεί. 

Το ένοπλο τμήμα της λέσχης Μπίλντερμπεργκ (ΝΑΤΟ), θα αιματοκυλίσει πάλι μια χώρα (Συρία) για να τη σώσει. (Παρένθεση πρώτη: είναι θεοσεβούμενοι αυτοί να μου το θυμάστε. Παλεύουν για τη σωτηρία των ψυχών. Γι αυτό μετατρέπουν μαζικά ζώντες ανθρώπους σε ... ψυχές!). 

Το κράτος-προθήκη του Σιωνισμού (Ισραήλ) χαίρεται και αγαλλιάζει. (Παρένθεση δεύτερη – κουίζ: βρείτε μία έστω σύρραξη στη Μέση Ανατολή που να μην συμμετέχει έστω και έμμεσα ο Σιωνισμός). 

Τα συνήθη κοράκια (Τουρκία, Αλβανία κτλ) σπεύδουν να δηλώσουν συμμετοχή. Παλιά μου τέχνη (σκοτώνω τον αδύναμο, τον απομονωμένο, τον απροστάτευτο), κόσκινο. (Παρένθεση τρίτη - ερώτηση προς δεξιούληδες: μήπως θυμάστε ποιος ήταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας όταν και δεύτερο όμορο εχθρικό κράτος κατσαπλιάδων με εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος μας, εισήλθε με συνοπτικές διαδικασίες στο ΝΑΤΟ;). 

Τα διακοσμητικά φυτά (Πρόεδρος Ελληνικής Δημοκρατίας, Γενικός Γραμματέας ΟΗΕ κτλ) συνιστούν αυτοσυγκράτηση. (Παρένθεση τέταρτη: τόσα λεφτά, τόση γκλαμουριά, τόσες δεξιώσεις για ν’ ακούμε φανφάρες). 

Ο Μόσκοβος καταγγέλλει, αλλά αποσύρεται διακριτικά. (Παρένθεση πέμπτη: να τον ακούτε τον Βλαδίμηρο. Τα λέει σιβυλλικά, κάτι σαν Πυθία, κάτι σαν το γερο-Καραμανλή, αλλά τα λέει. Έχει δηλώσει ότι οι ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας αναβαθμίζονται και θα είναι επιχειρησιακά έτοιμες να αντιπαρατεθούν με οποιονδήποτε το 2020. Μέχρι τότε θα ντουφεκάνε ηλιθίους τύπου Σακιασβίλι). 

Ο Κινέζος διαφωνεί αλλά ... «έχουμε και δουλειές». (Παρένθεση πέμπτη: δεν βγήκε τυχαία η έκφραση «κάνω τον Κινέζο»). 

Και τώρα το ζουμί. 

Σε όλες τις δημοσκοπήσεις, επίσημες και ανεπίσημες, όσον αφορά στη συμμετοχή ή όχι της Ελλάδας στην επίθεση του ΝΑΤΟ κατά της Συρίας, προσφέρονται δύο βασικές επιλογές: 

ΝΑΙ (να διευκολύνουμε το ΝΑΤΟ) – ΟΧΙ (να μείνουμε εντελώς αμέτοχοι). 

Η τρίτη επιλογή πού είναι; 

Η περίπτωση συμμετοχής μας στο πλευρό του Άσαντ, εναντίον του ΝΑΤΟ πού είναι; 

Τώρα βέβαια θα με ρωτήσετε: «είσαι πιωμένος ή τρελάθηκες ξαφνικά;». 

Τίποτε από τα δύο. 

Υποστηρίζω πάντα ότι οι ξένες έννοιες δεν πρέπει να ταλαιπωρούν μια ήδη χειμαζόμενη χώρα. Ασφαλώς συμπονούμε τον δυστυχή Σύριο που θα καεί στα εξ ων συνετέθη από τη βόμβα του ιπτάμενου καουμπόι, αλλά το να αυτοδιοριστούμε εκδικητές-τιμωροί στο πλευρό του κάθε αδικημένου, όντες μάλιστα σε μαύρα χάλια, πάει πολύ. 

Άλλο εννοώ. 

Το δίλημμα «με τον έναν ή ουδέτεροι» και η παράλειψη της επιλογής «με τον άλλον», καθιστά τις σφυγμομετρήσεις άκυρες. Είναι ο ορισμός του στατιστικού σφάλματος. 

Αυτό το λέω, διότι πρόσφατα εμφανίστηκαν σοβαρές (λέει) δημοσκοπήσεις, στις οποίες (λέει) αποδεικνύεται περίτρανα, ότι ο κλασσικός εγχώριος αντιαμερικανισμός πήγε (λέει) περίπατο. Οι Έλληνες (ξαναλέει) θεωρούν πλέον σε μεγάλο ποσοστό τους Αμερικανούς, ως τους καλύτερους φίλους (σε προφανή αντίθεση με τους «κακούς» Γερμανοευρωπαίους). Και ασφαλώς θα εμφανιστούν και σοβαρές (θα πει) δημοσκοπήσεις όπου φίλτατοι θα αποδεικνύονται και οι σφαγείς των Παλαιστινίων. 

Για να δούμε πόσα απίδια βάζει ο σάκος, να έχουμε παρακαλώ και μια σοβαρή (λέω) δημοσκόπηση, όπου παραμονές (ή και μεσούσης) της σφαγής Συρίων από τους αιμοσταγείς υπερατλαντικούς «φίλους», να δίνεται και τρίτη επιλογή, τρίτη απάντηση: 

Ουστ ρε ΑμερικανοΣιωνιστές φονιάδες! 

Τον νου σας.

Ήταν αλκοολικός. Δυστυχώς. Μαχητής από κούνια, αψύς, αγύριστο κεφάλι, ο «δάσκαλος» αυτοκτονούσε αργά και βασανιστικά. 

Ήταν κρίμα. Ακέραιος άνθρωπος, έντιμος, αλτρουιστής, έφευγε μέρα με τη μέρα, όλο και μακρύτερα από τον «σκατόκοσμο» όπως τον έλεγε. 

Αυτοκαταστροφή το λένε. Είχε δει όνειρα και προσδοκίες να διαψεύδονται, φιλίες να χαλάνε, ιδεολογίες να γκρεμίζονται, αγώνες να προδίδονται. 

Ο «δάσκαλος» ήταν αριστερός. Απ’ αυτούς που όταν τους αποκαλείς αριστερούς κυριολεκτείς. Γι αυτό έμεινε στ’ αζήτητα. Γι αυτό τον περιθωριοποίησαν. Οι «δικοί» του. 

Τις σπάνιες φορές που ήταν νηφάλιος έκανε τρομερό μάθημα. Όχι μόνο στο αντικείμενό του. Μάθημα γενικότερα. 

Διηγόταν απίθανες ιστορίες, γεμάτες νοήματα και πρακτική αξία. 

Το ξημέρωμα της 21ης Απριλίου 1967, νέος επιστήμων και άνεργος τότε, «οργανωμένος», έλαβε δια ζώσης μήνυμα από «συναγωνιστή» να «κατέβει κάτω». Διότι έγινε πραξικόπημα και «όλοι κατεβαίνουν κάτω». 

Πήρε λοιπόν το μπαστούνι του παππού (το ‘χε φυλαγμένο πίσω από την εξώπορτα διότι οι τραμπούκοι του «εθνικού κορμού» εκείνη την εποχή οργίαζαν) και κίνησε να «κατέβει κάτω». Στο κέντρο της Αθήνας. Από την Κυψέλη που έμενε. 

Λούφαζε στα στενά, καλυπτόταν στις γωνίες, κρυβόταν στις σκιές, ξαναμμένος, αποφασισμένος, έτοιμος για όλα. 

Ξαφνικά αισθάνθηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ησυχία επικρατούσε, κάτι πεζούς φαντάρους έβλεπε, ερπύστριες αρμάτων ακούγονταν μακριά, αλλά «συναγωνιστές» … πουθενά! Ούτε εξέγερση, ούτε διαδήλωση, ούτε … ψυχή. 

Κατάλαβε ότι ήταν μόνος. Από ατρόμητος μαχητής μετεβλήθη σε πανικόβλητο ανθρωπάκι. Μόνο, κατάμονο, πανικόβλητο ανθρωπάκι. 

Έσκυψε το κεφάλι, έκαμψε τη μέση και χρησιμοποίησε το μπαστούνι για … να παραστήσει τον ανάπηρο. Έκανε ότι κουτσαίνει… Και επέστρεψε κακήν-κακώς.

Αυτή ήταν η πρώτη από μια ατελείωτη σειρά προδοσιών και απογοητεύσεων. Ακολούθησαν πολλές. 

Ο λόγος που αναρτώ αυτή την ιστοριούλα πρέπει να σας είναι προφανής. 

Παροτρύνουν σε εξέγερση-επανάσταση αυτοί που θα κρυφτούν πρώτοι. Επιχειρούν να παρασύρουν σε βίαιη ανατροπή της παρούσας άρρωστης κατάστασης, αυτοί που θα παραμείνουν στο απυρόβλητο για να εμφανισθούν στο τέλος και να δρέψουν καρπούς. Υποδαυλίζουν συγκρούσεις μεταξύ αθώων οι αιωνίως ένοχοι και οι εσαεί φονιάδες. 

Τον νου σας. 

«Αριστερές» και «πατριωτικές» ευαισθησίες: τρεις πεντάρες η οκά.

Προς τους νεκρούς: 

Αρνούμαι να σας προσβάλω. Δεν σας απευθύνω ύβρεις ή υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς, αλλά ούτε και σας αποδίδω ιδιότητες ηρώων προκειμένου να δικαιολογήσω την κοσμοθεωρία μου. 

Πρέπει να μείνετε ήσυχοι. Να σας συνοδεύουν μόνο ευχές: να βρείτε εκεί που θα πάτε τη γαλήνη και την ηρεμία που δεν καταφέρατε να βρείτε επί της γης. Ανεξάρτητα του ποιοι ήσασταν και τι κάνατε εν ζωή, ανεξάρτητα του αν ορισμένοι από εσάς κατευθύνονται προς την κόλαση, προσεύχομαι να αναπαυθείτε. 

Αυτό και τίποτε άλλο. 

Και τώρα προς τους ζώντες: 

Τέτοια σύμπνοια «προοδευτικών» και ακροδεξιών δεν είναι πρωτοφανής. Τα άκρα πάντοτε συνέκλιναν, τώρα προσεγγίζουν την ένωση. 

Όλα τα κόκκινα και μαύρα φασιστάκια, ενωμένα κάτω από την αντιμνημονιακή προβιά ψάχνουν αφορμή για να ξεσπαθώσουν. 

Αυτοκτονεί κάποιος συμπολίτης μας που τον έπνιξαν τα χρέη; Χαλάνε τον κόσμο οι ανύπαρκτοι, ανεπάγγελτοι, αναλφάβητοι υποψήφιοι σωτήρες. 

Δηλητηριάζονται τα παιδιά από το μαγκάλι; Πρώτοι και καλύτεροι στα κηρύγματα οι γελοίοι. 

Πηδάει από το τρόλεϊ ο πιτσιρικάς; Σπεύδουν να πριμοδοτήσουν σε κορώνες οι ξεφτίλες. 

Δεν μου λέτε ρε «αριστεροί» βρυκόλακες και ακροδεξιά βαμπίρ, στις ιδεατές κοινωνίες που ευαγγελίζεστε εσείς και οι χρηματοδότες σας δεν θα υπάρχουν νεκροί; 

Δεν θα υπάρχουν κακές στιγμές; Δεν θα υπάρχουν ατυχήματα; Δεν θα υπάρχει βία; 

Δεν θα υπάρχουν ληστές; Δεν θα υπάρχουν αστυνόμοι; Δεν θα κυνηγάνε οι αστυνόμοι τους ληστές; Δεν θα προσπαθούν να ξεφύγουν οι ληστές από τους αστυνόμους; Κατά τις συμπλοκές και τις καταδιώξεις δεν θ’ ανοίγει μύτη; Πώς θα το πετύχετε αυτό; Θα ζουν όλοι τόοοσο καλά που δεν θα χρειάζεται να κλέψουν; Θα καταργήσετε την αστυνομία; Μήπως θα εφοδιάσετε την αστυνομία με το δίχτυ του Σπάιντερμαν ώστε όλοι να συλλαμβάνονται χωρίς ούτε καν αμυχές; 

Δεν θα υπάρχουν επιβάτες χωρίς εισιτήρια; Δεν θα υπάρχουν ελεγκτές; Δεν θα διαπληκτίζονται οι μεν με τους δε; Πώς θα γίνει αυτό; Θα καταργήσετε το εισιτήριο; Θα ταξιδεύουν όλοι δωρεάν; Θα καταργήσετε τους ελέγχους; Θα πληρώνει όποιος θέλει όταν θέλει; Μήπως θα εφοδιάσετε τους ελεγκτές (και τους υπαλλήλους των διοδίων, τους εφοριακούς, το ΣΔΟΕ) με κανένα υπερσύγχρονο υπερυπολογιστή τύπου NSA, όπου θα μπορούν να ελέγχουν σε μηδέν χρόνο το εισόδημα του καθενός και θα τον υποχρεώνουν να πληρώνει αναλόγως; 

Σε ποιον τα πουλάτε αυτά ρε; Σκούζουν οι παρθένες για τα μνημόνια, σκούζουνε κι οι πουτάνες; 

Όσες φορές γνώρισε ο λαός κόκκινη ή μαύρη χούντα, ήρθε αντιμέτωπος με τρομερά κατασταλτικά μέτρα και κρατική τρομοκρατία. Κι έρχεστε εσείς τώρα, οι πρώην και νυν Σταλινικοί, οι πρώην και νυν Χιτλερικοί να υπερασπίσετε τα δίκια του λαού; Τα δίκια του φτωχού; Τα δίκια του ανέργου; 

Αίμα ποτίσανε τα αφεντικά σας τον πλανήτη κι έχετε το θράσος να μιλάτε υπέρ αυτών που υποφέρουν και μάλιστα πάνω από τα φέρετρα; 

Ακούστε καλά αλιτήριοι. Σας ξέρω καλά. Και τους διεθνιστές και τους «υπερπατριώτες». Σας έγραψε η Ιστορία. Θα πήγαινα με τους αναρχικούς, αλλά άγονται και φέρονται από τη Μοσάντ. Θα πήγαινα με τους τρομοκράτες. Αλλά ελέγχονται από τη ΣΙΑ. 

Σας ξέρω καλά. Την πείνα και την ανέχεια τις έχετε «ακουστά». Οι κοινωνικές σας «ευαισθησίες» είναι σαν τα «θαύματα» των απατεώνων που εξαπατούν τους πιστούς: 

Τρεις πεντάρες η οκά.

Ώστε, τελικά, οι «αντιρατσιστές» μάχονται για ισότητα στην εξαχρείωση;

Η κυρία Όπρα Γουίνφρι, εκατομμυριούχος έγχρωμη τηλεπερσόνα της Αμέρικας, κατήγγειλε, λέει, ότι έπεσε θύμα ρατσισμού στην Ελβετία. 

Τι ακριβώς συνέβη; Της απαγόρευσαν την είσοδο σε κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς λόγω του χρώματός της; Δεν της επέτρεψαν να χρησιμοποιήσει κάποια κοινόχρηστη τουαλέτα για τον ίδιο λόγο; Μήπως δέχθηκε απρόκλητη επίθεση από ξυρισμένα κεφάλια, που απείλησαν τη σωματική της ακεραιότητα, μόνο και μόνο επειδή είναι μαύρη; 

Όχι. Τίποτε από τα παραπάνω. Απλώς, σε κυριλέ κατάστημα της αριστοκρατίας όπου μετέβη για τα ψώνια της, η πωλήτρια άφησε να εννοηθεί ότι μια τσάντα που κόστιζε μερικές χιλιάδες φράγκα (!), θα ήταν ενδεχομένως πολύ ακριβή γι αυτήν! 

Προσέξτε λοιπόν γιατί διαμαρτύρεται η κυρία Γουίνφρι καταγγέλλοντας το περιστατικό. Γιατί διαρρηγνύει τα ιμάτιά της: 

«Με είπε φτωχή επειδή είμαι μαύρη!»!! 

Καταλαβαίνετε το άτοπο του πράγματος; Συλλαμβάνετε το μέγεθος της βλακείας; Συνειδητοποιείτε την έκταση της υποκρισίας; 

Η κυρία Γουίνφρι θεωρεί τη φτώχεια ντροπή! Και προχωρεί κι ακόμα παραπέρα: Δηλώνει σαφώς ότι το να σε αποκαλέσουν «όχι και τόσο πλούσιο» είναι προσβολή! 

Κατά την κυρία Γουίνφρι και τους ομοϊδεάτες της, η μαύρη φυλή, αρχικά φτωχή και περιθωριοποιημένη, δεν έχει πια τίποτε να ζηλέψει από τη λευκή φυλή. Ο μαύρος πλέον μπορεί να είναι πλούσιος, αφεντικό, κεφαλαιοκράτης, καπιταλιστής, ιμπεριαλιστής … χωρίς πρόβλημα. 

Φαίνεται ότι τα κλασσικά στερεότυπα που καθιέρωσε η άρχουσα τάξη, της οποίας επίλεκτο μέλος είναι ασφαλώς η κυρία Γουίνφρι, δεν συμφέρουν πια και αναθεωρούνται. 

Στα πλαίσια της «ισότητας», ο κατατρεγμένος μπορεί να γίνει δυνάστης και κάθε αντίρρηση επί αυτού συνιστά ρατσισμό! 

Επεκτείνετε τώρα τον συλλογισμό. 

Οι κάθε λογής αποκλεισμένοι, μειονοτικοί και μη προνομιούχοι, υπαρκτοί και φανταστικοί, και οι πολύχρωμοι αλληλέγγυοι αυτών, δεν διεκδικούν απλώς θεμελιώδη δικαιώματα της ανθρώπινης ύπαρξης, δεν αξιώνουν απλώς αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Απαιτούν ισότιμη συμμετοχή στη διαφθορά, ισότητα στην εξαχρείωση. 

Ο μαυρούλης του Χάρλεμ που ζει παρέα με τις κατσαρίδες διεκδικεί το δικαίωμα να γίνει ράπερ, να έχει μάνι, λίμος, κοκέιν και τσικς. Το χαμίνι στην παραγκούπολη του Ρίο ντε Τζανέιρο διεκδικεί το δικαίωμα να γίνει σταρ της στρογγυλής θεάς, να βγάλει χρήμα, να κυκλοφορεί με Φεράρι και να πηδάει σούπερ-μόντελς. Το πιππίνι που ψαρεύει ημίγυμνο πελάτες για το κωλόμπαρο της Αθήνας διεκδικεί το δικαίωμα να γίνει ποπ-σταρ, να πηδιέται κάθε βδομάδα με διαφορετικό ζιγκολό και να χτίσει βίλα στη Μύκονο. 

Ο δούλος λοιπόν θέλει να γίνει αφέντης, ο κολλίγος κοτζαμπάσης, το θύμα θύτης και η υπεράσπιση των «δικαιωμάτων» αυτών αποτελεί, κατά τα φαινόμενα, ύψιστη προτεραιότητα της «αντιρατσιστικής» ιδεολογίας και μείζον καθήκον των «αντιρατσιστών». 

Όπως αντιλαμβάνεστε πάντως, και οι αφέντες, και οι σκλάβοι που έγιναν αφέντες, και οι σκλάβοι που θέλουν να γίνουν αφέντες, και οι «αντιρατσιστές» που σιγοντάρουν όλους τους παραπάνω, έχουν μια κοινή ιδιότητα, δια της οποίας ήδη κάνουν πράξη την έννοια της «ισότητας»: 

Την κακοήθεια.