Κατά την δημοσιογραφική αναφορά (ρεπορτάζ), σήμερα 16/11/2013, ο υπουργός Υγείας κύριος Άδωνις Γεωργιάδης, διαπληκτιζόμενος (λεκτικώς) με γιατρούς σε ημερίδα του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου, στην επισήμανσή τους ότι η «υγεία δεν είναι εμπόρευμα αλλά αγαθό», αντέτεινε το εξής βαρύγδουπο επιχείρημα-ερώτημα: «αν είναι αγαθό τότε γιατί θέλετε να πληρώνεστε γι αυτό;».
Ως φαίνεται, ο κύριος Γεωργιάδης, λάτρης (θεωρητικώς) της αρχαίας Ελλάδος, του Πολιτισμού και της Παιδείας της, αλλά και πολιτικός ανήρ, αγνοεί (ή σκοπίμως αποσιωπά) στοιχειώδεις αρχές της Φιλοσοφίας και ιδιαιτέρως της Πολιτικής Φιλοσοφίας, αλλά και την σοφία των αρχαίων φιλοσόφων εν γένει.
Στο σοβαροφανές-λογικοφανές πλην όμως ανόητο ερώτημά του έχει απαντήσει προ πολλού ο γίγας της Φιλοσοφίας Πλάτων:
« ... Ερωτώντας τον Θρασύμαχο ... ο Σωκράτης έθεσε ως προϋπόθεση της συζήτησης ότι η Εξουσία είναι μια μορφή Τέχνης, κάτι που ο Θρασύμαχος δεν αρνήθηκε.
Ο Σωκράτης τότε επεσήμανε ότι είναι χαρακτηριστικό όλων των Τεχνών (άρα και της Εξουσίας) να επιζητούν το καλό αυτών προς τους οποίους απευθύνονται και όχι εκείνων που τις υπηρετούν. Η Ιατρική, για παράδειγμα, επιζητεί την Υγεία του ασθενούς και όχι του γιατρού. Μπορεί βεβαίως οι γιατροί να ζητούν πληρωμή, αυτό όμως δεν αποτελεί μέρος της τέχνης τους. Αντίθετα, το αίτημά τους για αμοιβή, επιβεβαιώνει ότι η τέχνη τους ωφελεί κάποιον άλλο και όχι τους ίδιους...».
Το ανωτέρω απόσπασμα είναι από το βιβλίο «Μια Πρόσκληση στην Πολιτική Σκέψη» των καθηγητών Deutsch και Fornieri (εκδόσεις Thomson Wadsworth 2009), σε δική μου μετάφραση.
Τάδε έφη Πλάτων στο μνημειώδες έργο του «Πολιτεία». Σε λίγες γραμμές ισοπεδώνει τον Εξουσιαστή Γεωργιάδη που ασκεί την «τέχνη» του προς όφελος του ιδίου και αιμοσταγών κεφαλαιοκρατών και όχι του λαού, κονιορτοποιώντας ταυτοχρόνως με έναν και μοναδικό συλλογισμό, το σόφισμα του θρασύτατου αυτού καρεκλοκένταυρου περί γιατρών και Υγείας, πολύ πριν αυτό διατυπωθεί.
Θα ήθελα να θυμίσω στον κύριο Γεωργιάδη ότι η αρχική σημασία της λέξεως «υπουργός» ήταν «υπηρέτης» και να του συστήσω να προχωρήσει στην ανάγνωση των βιβλίων που ο ίδιος εκδίδει και πέραν του εξωφύλλου, αλλά δεν θα το κάνω.
Αντιθέτως, για την περίπτωση του κυρίου Γεωργιάδη, θα παραπέμψω τους αναγνώστες στο «Εγχειρίδιο Βλακείας» του Δ. Χαριτόπουλου (εκδόσεις Ελευθερουδάκη 2008).