Όπου γονιός και δάσκαλος.

Κατοχυρώστε νομικά το δικαίωμα κάθε γονιού να διδάσκει ο ίδιος στο σπίτι το παιδί του. Αν σας βαστάει!

Είναι υποχρέωση κάθε γονέα να εκπαιδεύει το παιδί του. Όσο και όπως μπορεί. Να ελέγχει την πρόοδό του στο σχολείο και να συμπληρώνει την εκεί αγωγή σε συνεργασία με το δάσκαλο. Η Παιδεία απαιτεί Σχολείο και Οικογένεια. Ο κύριος ρόλος στο πρώτο, ο υποστηρικτικός ρόλος στη δεύτερη.

Τι γίνεται όμως όταν το Σχολείο ξοφλήσει;

Δεν μιλάω μόνο για το ποινικό μέρος. Δεν λέω για τους ψευτοπαλληκαράδες που απειλούν-κακοποιούν δασκάλους και μαθητές εν ώρα μαθήματος, για τις ένοπλες συμμορίες (ανηλίκων!) που ληστεύουν παιδάκια, για τα μίνι όργια στις τουαλέτες, για τους εξωσχολικούς βανδάλους των καταλήψεων, για τους εμπόρους ναρκωτικών που δρουν ανενόχλητοι εντός και εκτός σχολικών συγκροτημάτων.

Αν και όποιος στέλνει σήμερα το παιδί του στο σχολείο, δεν είναι καθόλου βέβαιος ότι θα το πάρει πίσω υγιές (σωματικώς και ψυχικώς), εγώ αναφέρομαι κυρίως στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Εφόσον την έχουν αναλάβει η Δραγώνα και ο Βερέμης, οι μαθητές κινδυνεύουν περισσότερο από αυτή μέσα στις αίθουσες, παρά από τα στιλέτα στα προαύλια.

Αρκεί να σας πω τούτο: τις προάλλες, στο βρωμερό τοίχο της πολυκατοικίας μου, σε υποβαθμισμένη πλέον συνοικία του κέντρου, ξεφύτρωσε αφίσα οικολογικού περιεχομένου. Την είχε κολλήσει παρέα από 10χρονα ΑλβανοΡουμανάκια που διαμένουν υπόγειο-ισόγειο-πρώτο. Προσπαθώντας να μπω στην είσοδο παραλίγο να τσακιστώ στις σκάλες από τα αμέτρητα κουτάκια κοκα-κόλας και τις συσκευασίες από πατατάκια-κρουασάν, που τα ίδια παιδιά είχαν παρατήσει εκεί. Όταν τα μάζεψα (όχι τα σκουπίδια, τα παιδιά) και τα ρώτησα δύο-τρία πράγματα, έμαθα ότι η δασκάλα τους (την γνωρίζω, πρόκειται για μια Συνασπισμένη μαϊμού με ιδιαίτερη αδυναμία στους Κεμαλόκαυλους Οικολόγους) ουδέποτε τους εξήγησε τι είναι τέλος πάντων όλα αυτά τα σκατά που καταναλώνουν, ούτε ότι πρέπει να πλένουν τα χέρια τους πριν τα φάνε διότι έτσι καταπίνουν και τις ακαθαρσίες των σκύλων που μάζεψε από το πεζοδρόμιο η μπάλα που κρατούσαν, ούτε βέβαια ότι τα σκουπίδια πάνε στον κάλαθο των αχρήστων και όχι καταμεσής στη σκάλα. Την οικολογική αφίσα όμως, εκείνη τους την έδωσε να την κολλήσουν!! Τρομερή συνέπεια η μανδαμίτσα!

Μεμονωμένο; Ίσως, αλλά γιατί θα πρέπει να παίζω ζάρια, και ανάλογα με τη ζαριά, αν είμαι τυχερός ή όχι, να αναλαμβάνει το παιδί μου σωστός δάσκαλος;

Να το πάρουμε απόφαση: οι σωστοί δάσκαλοι σπανίζουν και η Παιδεία υφίσταται βιασμό. Το μάθημα της Ιστορίας ψυχορραγεί. Ο Μεγάλος Αδελφός αποφάσισε: αν δεν μπορεί να διδάσκεται η πολιτικώς ορθή Ιστορία δεν θα διδάσκεται καμία Ιστορία. Το θεμελιώδες μάθημα της Λογικής Επιστήμης, το οποίο διδάσκει κριτική σκέψη έχει αποθάνει προ πολλού (Θεός συγχωρές το). Για αρχαία Ελληνικά ούτε λόγος (τα κήδεψε η Θάλεια). Προβλέπω ότι τα Θρησκευτικά θα τα αναλάβουν οι ιμάμηδες, τη Γεωγραφία οι Αλβανοί, τα ήδη διδασκόμενα με επιτυχία κεφάλαια λειτουργίας μιας καφετιέρας και διαφήμισης ηλεκτρονικών παιχνιδομηχανών θα μετεξελιχθούν σε μαθήματα πεολειχίας (για σερνικούς και θηλυκούς καθότι η ομοφυλοφιλία είναι μόδα) και διαφήμισης ψυχεδελικών κτλ κτλ.

Πλειοδοτώ λοιπόν σε προοδευτικότητα και προτείνω:

Να κατοχυρωθεί δια νόμου το χόουμσκούουλ, opos Ameriki … συγγνώμη … το homeschool, όπως στην Αμερική.

Να απαιτήσουμε να κατοχυρωθεί νομικά το δικαίωμα κάθε γονιού να διδάσκει ο ίδιος στο σπίτι το παιδί του.

Αρκετοί θα έχετε ερωτήσεις και ενστάσεις: «το επιτρέπει το Σύνταγμα;», «ούτως ή άλλως εκπαιδευτικό πρόγραμμα και ύλη θα καθορίζονται από το υπουργείο. Ανθελληνικό το υπουργείο, ανθελληνικό και το πρόγραμμα», «δεν έχουμε χρόνο σαν γονιοί, δουλεύουμε όλη την ημέρα», «θα μείνουν άνεργοι τόσοι δάσκαλοι και καθηγητές».

Ουδείς λόγος ανησυχίας. Αυτά θα τα λύσει οσονούπω η κλίκα που κυβερνά. Το Σύνταγμα θα αλλάξει (για άλλους λόγους), ο ένας στους δύο (είτε γονιός είτε δάσκαλος) θα είναι άνεργος και στην τελική εγώ θα διδάξω στο παιδί μου ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν ήρωας και όχι άξεστος κατσαπλιάς και ας έρθει οποιαδήποτε κότα του υπουργείου να μου πει κατάμουτρα ότι είμαι εκτός προγράμματος. Αν τολμάει…

Τι να λένε άραγε οι κατέχοντες τα σκήπτρα του προοδευτισμού και της διδακτικής, γι αυτή μου την προοδευτικότατη πρόταση; Τι να λέει άραγε η Lady Anna Bilderberg; Τι να λέει το δίδυμο ΘΘ (Θάνος-Θάλεια); Τι να λένε οι αλογοουρές (οι συνδικαλισταράδες της Δ.Ο.Ε και της Ο.Λ.Μ.Ε που πρωτοστατούν στα αντιρατσιστικά συλλαλητήρια αλλά για την παραπαιδεία «δεν γνωρίζω-δεν απαντώ»);

Είναι αυτή μου η πρόταση αρκετά προοδευτική για τα μούτρα τους;

Κακό το κάπνισμα, κάκιστη η υποκρισία.

Ας το εμπεδώσουμε επιτέλους. Το σύστημα (πείτε το καπιταλισμό, οικονομία της ελεύθερης αγοράς, ή όπως αλλιώς θέλετε) δεν δίνει δεκάρα για την υγεία μας. Όλοι οι εντολοδόχοι του, οι «στοργικές» κυβερνήσεις (και στο εγγύς μέλλον η Μία και Μοναδική Παγκόσμια), οι «ευαίσθητοι» ηγέτες, τα «κοινωνικά» κράτη κτλ, πίσω από μάσκες και βιτρίνες, επιδίδονται στο προσφιλές τους άθλημα: ληστεία μετά φόνου. Ομαδική ληστεία, μαζική δολοφονία.

Με πρόφαση την προστασία της υγείας, ανακοινώνουν «μέτρα», αναλαμβάνουν «εκστρατείες», και κηρύσσουν τον «πόλεμο» κατά του καπνίσματος. Υποβάλλουν τους πολίτες σε μια άνευ προηγουμένου πλύση εγκεφάλου, με άσκηση αφόρητης προπαγάνδας και τεράστιας ψυχολογικής βίας, ενώ ουσιαστικά τους αφαιμάσσουν και τους δολοφονούν.

Στις γραμμές που ακολουθούν θα σας αποδείξω ότι ο σκοπός του «πολέμου» είναι η ενίσχυση των κεφαλαιοκρατών. Ο «πόλεμος» ουσιαστικά γίνεται για την εγκαθίδρυση του καπνίσματος, τη χειραγώγηση των μαζών και για να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι.

Σαν αποδεικτικά στοιχεία θα χρησιμοποιήσω αμιγώς επιστημονικά δεδομένα, από αυτά που το ίδιο το σύστημα επικαλείται στον υποτιθέμενο αγώνα του κατά του καπνίσματος! Θα στρέψω τα όπλα του συστήματος εναντίον του.

Σκοπός μου δεν είναι να αναλύσω γιατί καπνίζει κανείς. Οι καπνιστές ας ψάξουν μέσα τους, οι υπόλοιποι ας διαβάσουν άλλες αναλύσεις. Αποκλειστικό θέμα μου είναι η υποκρισία του συστήματος.
Απαριθμώ τα αδιάσειστα επιστημονικά στοιχεία (τα παρέχει το σύστημα και η απλή λογική):

Αδιάσειστο στοιχείο υπ’ αριθμόν 1: Το τσιγάρο και τα λοιπά προϊόντα καπνού, είναι τα μοναδικά παγκοσμίως, νομίμως πωλούμενα «αγαθά», που στη συνιστώμενη δοσολογία σκοτώνουν.

Αδιάσειστο στοιχείο υπ’ αριθμόν 2: Η περιεχόμενη στον καπνό (ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες βλαβερές χημικές ενώσεις) νικοτίνη, αποτελεί ισχυρότατη εθιστική ουσία, με απευθείας δράση στον εγκέφαλο. Ως αποτέλεσμα, οποιαδήποτε προσπάθεια διακοπής του καπνίσματος, ακόμη και η πιο σοβαρή-επιστημονική, προσκούει στην εξάρτηση από τη νικοτίνη. Ο καπνιστής είναι εξαρτημένος και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται. Επιβολή τιμωρίας ή ποινής στον εξαρτημένο, προκειμένου αυτός να απεξαρτηθεί δεν νοείται.

Αδιάσειστο στοιχείο υπ’ αριθμόν 3: Ο καπνιστής που επιθυμεί να διακόψει το κάπνισμα χρειάζεται συστηματική βοήθεια (άλλοτε άλλου μεγέθους), μέρος της οποίας είναι και η παροχή κινήτρων.

Το πρώτο στοιχείο είναι αρκετό για να αναδείξει το μέγεθος της υποκρισίας. Είναι σαν το σύστημα να παρέχει, με το αζημίωτο (υπέρογκοι έμμεσοι φόροι), γεμάτα και οπλισμένα περίστροφα και εντελώς δωρεάν, στην ίδια συσκευασία, το βιβλιαράκι «Πώς να Γλυτώσετε από τη Μιζέρια: Εγχειρίδιο Ανώδυνης Αυτοκτονίας». Και μετά, ενώ συνεχίζει να εισπράττει τα ποσοστά από τις πωλήσεις, ενώ συνεχίζει να συντηρεί τη μιζέρια, να κηρύττει τον πόλεμο στην αυτοκτονία. Δεν πείθει κανέναν.

Είναι πλέον σαφές. Για το σύστημα η έμμεση φορολόγηση του καπνού είναι η χήνα με τα χρυσά αυγά. Οι κερδισμένοι από το κάπνισμα είναι δύο: οι καπνοβιομήχανοι (στυλοβάτες του συστήματος όπως όλοι οι βιομήχανοι) και το κράτος (ο διεκπεραιωτής του συστήματος). Δηλαδή ο εξής ένας: το σύστημα.

Το δεύτερο στοιχείο κατ’ ουσίαν εξευτελίζει το σύστημα. Είναι αποδεδειγμένο στην πράξη ότι η εξάρτηση δεν μπορεί να θεραπευθεί με τιμωρίες. Το ίδιο το σύστημα άλλωστε, θεωρεί τους χρήστες ναρκωτικών ασθενείς. Επομένως, και εφόσον οι καπνιστές είναι εξαρτημένοι, οι απειλές φυλάκισης, τα πρόστιμα και οι λοιποί μπαμπούλες δεν έχουν σκοπό να τους θεραπεύσουν, αλλά να τους τρομοκρατήσουν, να τους ενοχοποιήσουν (ο τρομοκρατημένος και ο «ένοχος» χειραγωγούνται εύκολα) και, εν τέλει, να τους αρμέξουν.

Εμετική είναι η προβολή από το σύστημα της δικαιολογίας της δήθεν προστασίας των μη καπνιστών. Συνεχίζω την παραπάνω παρομοίωση (η οποία είναι ίσως ατυχής, αφού ο θάνατος από περίστροφο είναι ακαριαίος, ενώ από το κάπνισμα αργός και βασανιστικός): Όποιος, ενώ εξωθεί κάποιον στην αυτοκτονία και του προμηθεύει το όπλο, καμώνεται ότι κόπτεται για την ασφάλεια των παρευρισκομένων που μπορεί να πληγούν από τη σφαίρα που διαπερνά τους κροτάφους τού αυτόχειρα, είναι απλώς Φαρισαίος.

Το τρίτο στοιχείο είναι εξίσου βασικό. Η παροχή κινήτρων για οποιονδήποτε θέλει να απεξαρτηθεί από ο,τιδήποτε είναι ασφαλώς θεμιτή. Το σύστημα όμως ρίχνει όλο του το βάρος στα αντικίνητρα: αυστηρότατοι αντικαπνιστικοί νόμοι, απαγορεύσεις, χρηματικά πρόστιμα κτλ. Η σκόπιμη μεγέθυνση των αντικινήτρων και η μετατροπή τους σε άμεσες απειλές εναντίον ανθρώπων που έχουν ανάγκη από βοήθεια, αποτελεί το άκρον άωτον του σαδισμού.

Πέραν όμως του προφανούς οικονομικού οφέλους από την είσπραξη βαρέων προστίμων, το σύστημα προσβλέπει και σε άλλο, λιγότερο φανερό, αλλά μακροπρόθεσμο και καθόλου ευκαταφρόνητο κέρδος.
Αυτό που γνωρίζει το σύστημα και ίσως δεν γνωρίζετε εσείς, είναι ότι όταν τα αντικίνητρα απειλούν ευθέως με εξόντωση τους καπνίζοντες, οι τελευταίοι, όπως και οποιοσδήποτε άνθρωπος που ενώ βλάπτεται από το αποτέλεσμα της πράξης του, αντιμετωπίζει και δυσανάλογα μεγάλη ποινή, αισθάνονται αδικημένοι. Σε τέτοιες περιπτώσεις κατάφωρης αδικίας, το άτομο αντανακλαστικά επιστρατεύει μηχανισμό άμυνας που λέγεται «αντίδραση δια του αντιθέτου». Για να αντισταθεί στην αδικία, συνεχίζει την πράξη (εν προκειμένω το κάπνισμα) ενδεχομένως και με μεγαλύτερη ένταση και συχνότητα. Ήδη στο διαδίκτυο κυκλοφόρησαν καλοπροαίρετες και αυθόρμητες αναρτήσεις με περιεχόμενα του τύπου «δεν το κόβουμε ρε, έτσι για να σας τη σπάσουμε» και «μήπως πρέπει να αρχίσουμε να καπνίζουμε από αντίδραση στα σχέδιά τους;».

Επίσης, όταν οι επιπτώσεις του καπνίσματος υπερτονίζονται με σενάρια τρόμου, οι καπνιστές είναι επόμενο να αισθάνονται ότι είναι ήδη νεκροί, οπότε δεν έχουν λόγο να διακόψουν το κάπνισμα. Μελέτες στη Γαλλία απέδειξαν ότι όσοι καπνιστές είδαν στην τηλεόραση τα τρομακτικά αντικαπνιστικά «σποτς» του Γαλλικού Υπουργείου Υγείας, όχι μόνο δεν διέκοψαν το κάπνισμα, αλλά μάλλον το αύξησαν, άλλοι αντιδρώντας δια του αντιθέτου και άλλοι κρίνοντας ότι η υγεία τους είχε ήδη καταστραφεί.

Γεγονός είναι ότι ο τρόμος που το σύστημα έντεχνα αφήνει να πλανάται, ο τρόμος του θανάτου, ο τρόμος του προστίμου … εγκαθιδρύει το κάπνισμα!

Για το τέλος άφησα τη σαθρή δικαιολογία-καραμέλα του συστήματος, περί αιμορραγίας των ασφαλιστικών ταμείων και των συστημάτων υγείας από τις δαπάνες που σχετίζονται με τις παθήσεις που προκαλεί το κάπνισμα. Παγίδα πρώτου μεγέθους. Πράγματι, δισεκατομμύρια ξοδεύονται για τη θεραπεία και ανακούφιση των παθήσεων αυτών. Έχετε όμως αναρωτηθεί πού πάνε αυτά τα χρήματα, τα χρήματα που οι λαοί εισφέρουν, που αποτελούν κομμάτι του μόχθου τους; Στους φαρμακοβιομήχανους (άλλοι στυλοβάτες του συστήματος), στους προμηθευτές εργαλείων και υλικών, στους ιδιώτες (κλινικές, νοσοκομεία, γιατροί) και στην Ελλάδα, εκτός αυτών και στα τρωκτικά του Δημοσίου (φακελλάκια, μίζες κτλ). Μπορεί δηλαδή ο λαός να χάνει, το κράτος να χάνει, αλλά ο καπιταλισμός κερδίζει! Άλλωστε αν ασφαλιστικά ταμεία και συστήματα υγείας χρεωκοπήσουν, το κράτος-υπάλληλος του καπιταλισμού δεν έχει κανένα πρόβλημα να τα πουλήσει σε ιδιωτικά συμφέροντα. Οι σχετικές μελέτες και τα αντίστοιχα νομοσχέδια, ευρίσκονται στα συρτάρια των αρμοδίων υπουργών, εδώ και πολλά χρόνια.

Παρακαλώ τους καπνιστές να σκεφτούν:

Όσο πιο δημοφιλές είναι ένα καταναλωτικό αγαθό, τόσο ισχυρότερο όπλο του καπιταλισμού γίνεται, διότι τόσο μεγαλύτερη είναι η δύναμη του ως εργαλείο αποβλάκωσης, πλασματικής ευδαιμονίας και τεχνητής «φυγής» από τη μιζέρια. Τρανό παράδειγμα η κόκα-κόλα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το κάπνισμα, μόνο που διαφεύγει εύκολα της προσοχής. Γνωρίζω πολλούς συνειδητοποιημένους ανθρώπους που εκ πεποιθήσεως δεν καταναλώνουν κόκα-κόλα, αλλά καπνίζουν αρειμανίως. Δεν αναφέρομαι στη λαλίστατη χριστανοκομμουνίστρια που φουμάρει προκλητικά μπροστά στις κάμερες, μιλώ για σοβαρά άτομα.

Παρακαλώ τους καπνιστές να σταματήσουν να καπνίζουν. Να αντιδράσουν δια του αντιθέτου, στο «αντίθετο» που προσδοκά το σύστημα.

Το σύστημα επανεκκινεί.

Όταν τα αυτονόητα προκαλούν «αίσθηση», τα ηλίου φαεινότερα βαφτίζονται «αποκαλύψεις» και τα σάπια σερβίρονται για «φρέσκα».

Ρε σεις τα μάθατε τα νέα; Ταυτόχρονος χαλασμός σε πολλά επίπεδα.

Ένα παλικάρι από Ν.Δ μεριά, αποκάλεσε «ντιντήδες» τους φλώρους, τους δανδήδες, τους κυριλέδες και τους φλούφληδες και έγινε σεισμός! Μείζον θέμα στους δεξιούληδες, αλλά και στους σοσιαλιστούληδες και στους αριστερούληδες κτλ κτλ. Οι δε δεξιούληδες μπλόγκερς με τα πολλά κλικς, παραλίγο να κατουρηθούν από την πολλή χαρά. Είδανε (στον ξύπνιο τους) τον Αντωνάκη πάνω σε άσπρο άτι, με το σπαθί στο χέρι, να τραβά προς τη δόξα! Αυτό που λένε χρόνια τώρα όλοι οι καφενόβιοι, όλες οι μανταμίτσες στα συνοικιακά κομμωτήρια, όλοι οι ταξιτζήδες στις πιάτσες και γενικά όλοι οι απλοί άνθρωποι στις παρέες, αίφνης συντάραξε το πανελλήνιο. Ο μον ντιέ, που θα’λεγε και η κυρία Ρεπούση.

Μετά φυσικά τα γύρισε, διότι όταν έπεσε στο τραπέζι το όνομα ενός τζιτζιφιόγκου που πολύ «κουνιέται» τελευταίως , είπε ότι δεν εννοούσε αυτόν. Καλά τώρα. Όταν φθάνουμε στο «δια ταύτα» δεν λέγαμε γι αυτόν αλλά για «τον άλλον». «Όχι! Όχι αυτόν τον άλλον, τον άλλον άλλον» κτλ. Και η αρχική υποκρισία και αυτού που τάχα πέταξε την πέτρα στο νερό και αυτών που τάχα πιτσιλιστήκανε, πολλαπλασιάζεται.

Και κάτι ακόμη. Αν ήθελε να είναι αντικειμενικό το παλικάρι μας, όφειλε να υπενθυμίσει στους αναγνώστες του, ότι δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα στο στρατόπεδο των μπούληδων. Κάποτε υπήρχαν Κένταυροι, Ρέιντζερς, Καλαμπόκες κτλ. Αυτό είναι και το κακό με τη ΝΔούλα. Από τους τραμπούκους κατευθείαν στα βουτυρόπαιδα. Τίποτε στο ενδιάμεσο δεν σας βρίσκετε ρε παιδιά;

Στην αντίπερα όχθη, πονοκεφαλιάσανε λέει, διότι διέρρευσε ότι ο φανερός «εκλεκτός» των Αμερικανών στο «κίνημα» (μόνο τατουάζ με την Αστερόεσσα στο μέτωπο δεν έχει), έδινε αναφορά «χαρτί και καλαμάρι» στον Αμερικανό πρέσβη. Εντάξει ρε σύντροφοι, παρέβη την ιεραρχία. Αμέσως από πάνω από τον «αρχιεκλεκτό» της Ψωροκώσταινας, είναι η καθαρίστρια της Αμερικάνικης Πρεσβείας. Το ξέρουμε. Πώς κάνετε έτσι;

Χαμός και γι αυτό. Οι του «πατριωτικού ΠΑ.ΣΟ.Κ» (εδώ γελάνε) «ενοχλήθηκαν». Άντε ρε γελοίοι. Όταν ο τύπος έγινε Γραμματέας, ο παλιός Γραμματέας που εκπαραθυρώθηκε εν μία νυκτί, ποιοι είπε ότι τον «φάγανε»; Οι εξωγήινοι; Οι Αμερικανοί είπε. Όλοι το ‘χουν τούμπανο και σεις δεν ξέρετε, δεν είδατε;

Αμ οι δεξιούληδες που βρήκανε θέμα για αντιπολίτευση; Για βαστάτε ρε καλόπαιδα. Οι δικοί σας «εκλεκτοί» των Αμερικανών δεν δίνουνε αναφορές; Άμα οι «εκλεκτοί» δεν αναφέρουν στους προϊσταμένους τους πώς θα προκόψουν οι υπηρεσίες, μού λέτε;

Πάντως, εκλεκτός-ξεεκλεκτός ο τέως Προ.Πο είχε κι ένα δίκιο. Μπαίνει μέσα και βλέπει όλο ρουσφέτια. Όλοι οι βουλευτάδες, δικαστάδες, γαλονάδες είχανε διορίσει τις γυναίκες τους, τις κόρες τους, τις ανιψιές τους, τις γκόμενές τους… Σου λέει «μυστική υπηρεσία είναι εδώ ή Ολυμπιακή; Να ξέρουμε, να βάλουμε λουκέτο και πωλητήριο αμέσως, να μην παλεύουμε άδικα».

Κι άλλα πολλά. Το προ-βλήμα ζήτησε από τους υπουργούς του να «δοθεί έμφαση στα προβλήματα της καθημερινότητας». Κουβέντες σαν και το κεφάλι αυτουνού που τις λέει. Κούφιες. Τι θα κάνουν δηλαδή ρε γιόκα της Μάργκαρετ; Θα ζωστεί ο Παπουτσής το σπαθί του και θα σώζει γριούλες από αδίστακτους λαθρεποίκους ή θα πάρει ο Μαγκριώτης σφυρί και καλέμι να κατεδαφίζει σταθμούς διοδίων; Σε ποιον τα πουλάτε αυτά ρε; Τι σχέση έχεις εσύ με την καθημερινότητα; Πού την είδες, πού την ξέρεις και τη μελετάς;

Και για το τέλος η «είδηση» της δεκαετίας (μάλλον εικοσαετίας): Οι ελεεινοί των media, εκδότες και δημοσιοκάφροι, αλλά και όλο το τσούρμο των «θεσμικών παραγόντων» (πίσσα και πούπουλα ρε ξεφτίλες) που κυκλοφορεί με θωρακισμένα και το φυλάνε γορίλλες, ανακάλυψαν το μεταναστευτικό, την εγκληματικότητα και άλλα τρομερά. Πουλάνε και αγριάδα. Σηκώσανε το πηγούνι, τη μύτη, το φρύδι και αναφώνησαν «δεν πάει άλλο». Είκοσι χρόνια «μπάτε σκύλοι», είκοσι χρόνια βρωμιά και τρόμος, κι αυτά τα σκύβαλα καμώνονται πως ανακαλύπτουν τον τροχό! Πάει πολύ δεν νομίζετε;

Όπου να 'ναι λοιπόν αναμένουμε να «διαρρεύσει» ότι η γη είναι στρογγυλή, να προκαλέσει «σοκ» η «αποκάλυψη» ότι το γάλα είναι άσπρο και να λάβει τα εύσημα κάποιος που σε «ριζοσπαστικό» άρθρο του θα μας πληροφορήσει ότι ένα κι ένα ίσον δύο!

Δεν σας κάνουν εντύπωση όλα αυτά; Τόσος ντόρος για τα οφθαλμοφανή; Γιατί;

Γι αυτό σας λέω φίλοι.

Μην τσιμπάτε! Το σύστημα είδε τα σκούρα και έλαβε μέτρα αυτοπροστασίας. Ξεκινά από την αρχή. Επιστρέφει στα βασικά. Για να μας καλμάρει. Κόλλησε και έκανε επανεκκίνηση. Και μετά την επανεκκίνηση όμως, τίποτε δεν θα αλλάξει. Ίδια είναι τα εξαρτήματά του, ίδιο το λογισμικό, ίδια τα προγράμματα. Πάλι θα κολλήσει. Κι αυτή τη φορά θα καεί. Και θα κάψει κι εμάς.

Πατήστε «Έξοδος» για να εξέλθετε.

ΠΑΝΚΑΛΟΣ

Παν: Το σύνολο, το όλον, το καθετί.

Κάλος (από το λατινικό callus, ελληνιστί τύλος): Τοπική ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ και ΠΑΧΥΝΣΗ του δέρματος, προϊόν χρονίας πιέσεως. Ως μειωτικός χαρακτηρισμός αποδίδεται σε άτομα με μειωμένες έως ανύπαρκτες τις ανώτερες εγκεφαλικές λειτουργίες (σκέψη, κρίση, συνείδηση κτλ), εξ ού και η φράση «έχει κάλο στον εγκέφαλο».

Η πρώτη λέξη, ως πρόθεμα της δεύτερης, στερεί από την τελευταία τις τοπικές ιδιότητες αυτής και γενικεύει το νόημά της.

Το μαθηματάκι ετυμολογίας είναι αναγκαίο διότι, εσχάτως, διάφοροι άτιμοι και ανυπόληπτοι σέρνουν αγνούς πατριώτες σε δικαστήρια και κρατητήρια, υπερασπιζόμενοι (νομίζουν!) τη μηδενική τιμή και την άφαντη υπόληψή τους, ενώ γνωστοί και μη εξαιρετέοι κατ’ επάγγελμα βωμολόχοι και κατ’ εξακολούθηση υβριστές του λαού, τυγχάνουν ασυλίας (αντί να τυγχάνουν υποχρεωτικού εγκλεισμού σε άσυλο) και χαρακτηρίζονται απλώς ως «αθυρόστομοι» (sic) από τους «συντρόφους» τους αλήτες-ρουφιάνους.

Υ.Γ Το σχέδιο αποτελεί συνεισφορά νεότερου μέλους της οικογένειας, στο ιστολόγιό μου (μας). Ευχαριστίες…

Ζήτημα θέλησης, επιμονής και ανάγκης.

Αιώνες πριν, στα βάθη της Ασίας. Ξημέρωμα. Λίμνη μεγάλη και βαθιά. Υγρασία και ομίχλη. Αυτοσχέδια βάρκα με κουπιά κινείται με μικρή ταχύτητα, μέσα σε απόλυτη ησυχία. Ο γέροντας που κωπηλατεί, με όση δύναμη του επιτρέπουν οι ρευματισμοί του, δεν έχει κανένα λόγο να βιάζεται. Το αντίθετο. Η γαλήνη της φύσης, ο αργός-ρυθμικός παφλασμός των κουπιών στο νερό, το αμυδρό φως και τα σύννεφα των υδρατμών, είναι ό,τι πρέπει για διαλογισμό. Ο σοφός δάσκαλος-στοχαστής, αρχιερέας του τοπικού θρησκευτικού-φιλοσοφικού ιερατείου, διότι περί αυτού πρόκειται, κάνει ακριβώς την ίδια διαδρομή, κάθε μέρα, επί δεκαετίες. Τον βοηθά να χαλαρώνει, να σκέπτεται, να φιλοσοφεί. Δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει αυτή του τη συνήθεια, παρότι τόσα χρόνια διαβάσματος, διδασκαλίας και διαλογισμού, τον έχουν φέρει πολύ κοντά στην απόλυτη σοφία.

Αυτό που δεν γνωρίζει, είναι ότι η σημερινή μέρα δεν είναι σαν τις άλλες. Δεν του περνά από το μυαλό ότι σε λίγα λεπτά θα δοκιμάσει την οδυνηρότερη έκπληξη της μακράς ζωής του. Ότι η γνώση, η εμπειρία και οι απόλυτες απόψεις του, θα αναγκαστούν να υποκλιθούν στον πανίσχυρο συνδυασμό θέλησης, επιμονής και ανάγκης.

Κωπηλατεί και κωπηλατεί, κι ενώ ο ήλιος που ανεβαίνει διαλύει σιγά-σιγά την ομίχλη, την ησυχία του πρωινού και τον ειρμό των σκέψεών του διακόπτουν φωνές. Δυνατές, επαναλαμβανόμενες κραυγές, που λένε και ξαναλένε το ίδιο πράγμα: μια σύντομη αλληλουχία λέξεων, κάτι σαν προσευχή, σαν ποίημα, σαν ξόρκι. Αναγνωρίζει και τα λόγια και αυτόν που απαγγέλλει. Ένας από τους νεότερους μαθητές του, εντελώς αρχάριος αλλά ενθουσιώδης και πείσμων, πειραματίζεται στην όχθη, αναφωνώντας τη μαγική φράση που, σύμφωνα με το «σύστημά» τους, είναι απαραίτητη για να μπορέσει κανείς να περπατήσει πάνω στο νερό.

Ο δάσκαλος κουνά το κεφάλι και χαμογελά συγκαταβατικά. Ο μαθητής τα κάνει όλα λάθος. Ούτε η σειρά των λέξεων είναι σωστή, ούτε η προφορά, ούτε ο τονισμός. Ο νέος ματαιοπονεί. Άλλωστε, ούτε ο ίδιος, ο πάνσοφος και φωστήρας, ο κατέχων το «σύστημα» όσο κανένας άλλος, ο βαθύς γνώστης του τελετουργικού, έχει καταφέρει ποτέ να περπατήσει στο νερό.

Κάνει να συνεχίσει την πορεία του, αλλά το ξανασκέπτεται. Δεν μπορεί να επιτρέψει τέτοια γελοιοποίηση του «συστήματος», αλλά ούτε και να στερήσει από τον αδαή αυτόν την, έστω αμυδρή, ελπίδα να περπατήσει πάνω στο νερό. Προσεγγίζει λοιπόν την όχθη, με σκοπό να διδάξει τον φτωχό νεανία το «σωστό».

Ο μαθητής αιφνιδιάζεται. Η αυτού εξοχότης ο τρισμέγιστος δάσκαλος, ο γκουρού, ο παντογνώστης, διακόπτει τη βαρκάδα του για να ασχοληθεί με την ταπεινότητά του. Μεγάλη η τιμή, μεγάλη και η ταραχή του. Ενόσω ο διδάσκαλος μιλά, η καρδιά του πάει να σπάσει, τ’ αυτιά του βουίζουν. Και φυσικά αδυνατεί να συγκεντρωθεί, αδυνατεί να παρακολουθήσει, αδυνατεί να κατανοήσει. Η διάλεξη τελειώνει, ο μαθητής ευχαριστεί, ο δάσκαλος αναχωρεί.

Ικανοποιημένος ο γέροντας σοφός, επιβιβάζεται στη βάρκα του και απομακρύνεται. Διανύει μερικές δεκάδες μέτρα και την ικανοποίηση διαδέχεται η … πλήρης απογοήτευση. Πίσω του ο νέος συνεχίζει την εξάσκηση αναφωνώντας … τα ίδια λάθη. Λάθος η σειρά, λάθος η προφορά, λάθος ο τονισμός. Τίποτε δεν κατάλαβε, χαμένος ο κόπος και η ώρα που του αφιέρωσε. Κουνά το κεφάλι με απόγνωση, αναλογιζόμενος τη στενομυαλιά τού νεαρού. Γυρίζει να του ρίξει μια τελευταία ματιά και … δέχεται το τελειωτικό χτύπημα.

Ο μαθητής του ΠΕΡΠΑΤΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ερχόμενος προς αυτόν! Πλησιάζει, φθάνει στη βάρκα και … ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΟΡΘΙΟΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΝΕΡΟ, ρωτώντας ευλαβικά τον εμβρόντητο γέροντα:
«Δάσκαλε συγγνώμη, αλλά νομίζω ότι, πάνω στη λαχτάρα μου, δεν κατάλαβα όσα είπες. Μήπως μπορείς να τα επαναλάβεις;».


Υ.Γ. Την παραπάνω ιστορία, πολύ γνωστή στην Ανατολή, σας τη μεταφέρω όπως την άκουσα πριν πολλά χρόνια από τον πατέρα μου, έναν γέροντα δάσκαλο με πλήρη σεβασμό στη θέληση και το πείσμα κάθε μαθητή. Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες, αλλά την είχε διαβάσει, μαζί με άλλες, σε βιβλίο Αμερικανού συγγραφέα που είχε ζήσει επί σειρά ετών στην Ασία. Ελλείψει του πρωτοτύπου, έγιναν δικές μου παρεμβάσεις προς χάριν της αφήγησης, οι οποίες όμως καθόλου δεν αλλοιώνουν το νόημά της.
Την αφιερώνω, με την ευκαιρία του νέου έτους, σε όλους τους ανασφαλείς, ηττοπαθείς, γκρινιάρηδες και μίζερους, που αναζητούν «πεφωτισμένους» ηγέτες στο δρόμο τους και «μαγικές» λύσεις στα προβλήματά τους.

Όχι άλλους συστημικούς επαναστάτες please. Αρκετά!

Το κακό με τα «επώνυμα»-διάσημα-αναγνωρίσιμα τυπάκια που τα «χώνουν» στο σύστημα που τα γέννησε και τα τρέφει (από το υστέρημα του λαού), έχει παραγίνει.

Ηθοποιάκια της συμφοράς, χαβαλετζήδες επιπέδου γυμνασιακού χιούμορ, βρωμόστομοι διασκεδαστές, τηλεπερσόνες της … βούρτσας, σκυλοπόπ αοιδοί, κίτρινοι εκδότες, δημοσιοκαφράκια της κακιάς ώρας αλλά και παλιοκαραβάνες της τέταρτης εξουσίας που δεν περνάει πια η μπογιά τους, πουροφρικιά, ενσωματωμένοι ιστολόγοι, καθηγητάδες με διατριβές στο νεποτισμό αλλά και «έγκριτοι» αναλυτές, «ριζοσπαστικοί» ρεπόρτερς, και «σοβαροί» αρθρογράφοι, έχουν ξεσκιστεί στο «χώσιμο».

Αθυρόστομοι τάχα (εκ του ασφαλούς βεβαίως-βεβαίως), «αγανακτισμένοι» (σιγά τα αίματα ρε), «μαχητικοί» (με τα καλσόν ακέραια και τις τσέπες γεμάτες), τα «χώνουν» ολημερίς κι ολονυχτίς στο σύστημα, στο καθεστώς, στον καπιταλισμό, στα λαμόγια κτλ. Στην οικογένειά τους δηλαδή. Στους πατεράδες, στις μανάδες και στ’ αδέλφια τους. Γιατί αυτό είναι: σπλάχνα από τα σπλάχνα του συστήματος.

Το μόνο «χώσιμο» που βλέπω εγώ είναι το χώσιμό τους από την κορυφή μέχρι τα νύχια στα σκατά του συστήματος. Άλλοι βουτηγμένοι στη διαπλοκή, άλλοι με τρελές κονόμες και οι περισσότεροι και τα δύο. Και μερικοί απλώς … μαλακοί.

Απ’ όλα έχει το πανέρι: Λαζόπουλους, Αναστασιάδηδες, Κανάκηδες, Ελληνοφρενείς (Καλαμούκηδες, Μπαρμπαγιάννηδες), Αρναουτόγλουδες, Σφακιανάκηδες, ΓιωργοΚουρήδες, Χίους, Χαρδαβέλλες, ΤζιμοΠανούσηδες, Πιτσιρίκους, Πιπερόπουλους, αλλά και ΚατερινοΑκριβοπουλάδες, Κουλογλάδες, Φυντανίδηδες και πάει λέγοντας.

Από πού εκπέμπουν όλοι αυτοί τις «αντισυστημικές» κορώνες τους; Πού δημοσιεύουν τα «επαναστατικά» μανιφέστα τους; Πού «πυροβολούν» την κακιά εξουσία, την κακούργα κοινωνία και το σάπιο καθεστώς; Μα φυσικά στα media του Ψυχάρη, του Μπόμπολα, του Αλαφούζου, του Βαρδινογιάννη και των λοιπών φιλανθρώπων, πονόψυχων, αλτρουιστών, υγιών επιχειρηματιών!

Το έχω ξαναπεί και το επαναλαμβάνω: Το σύστημα διαθέτει βαλβίδες ασφαλείας. Θυρίδες εκτόνωσης της λαϊκής οργής. Θερμοστάτες που εμποδίζουν την υπερθέρμανση και την έκρηξη (του κοσμάκη). Ο φουκαράς ο νεοέλληνας (και ο Τούρκος και ο Αμερικανός και… και…), πρέπει να βρίσκει στην οθόνη της τουβούλας, στις αράδες της φυλλάδας, στον «αέρα» του ραδιοφώνου, τον «άνθρωπό του».

Τον «δικό του» άνθρωπο. Αυτόν που θα λέει ό,τι δεν μπορεί να πει ο ίδιος. Που θα καταγγέλλει, θα φωνάζει, θα στιγματίζει, θα βρίζει. Αυτόν λοιπόν τον άνθρωπο, τους ανθρώπους γενικότερα, τους «δικούς μας ανθρώπους», τους παρέχει, με χαρακτηριστική άνεση και αφθονία, σαν να μην τρέχει τίποτα, το … ίδιο το σύστημα! «Τσιμπάει» ο φουκαράς, εκτονώνεται μέσω αυτών (των μπράβων του συστήματος), δεν σκέπτεται καν το προφανές, πώς είναι δηλαδή δυνατόν το σύστημα να επιτρέπει να του τα «χώνουν» από τα μέσα, πώς είναι δυνατόν το καθεστώς να αφήνει τα δάχτυλά του να απειλούν τα μάτια του, δεν απορεί που παρά τα τόσα «χωσίματα» το σύστημα παραμένει ακλόνητο και πάει να κάνει νάνι ανακουφισμένος. Η οργή του εξατμίστηκε. Τα «έχωσε» μέσω αντιπροσώπου. Με πληρεξούσιο που ούτε καν υπέγραψε…

Δεν υποστηρίζω ότι όλοι οι «χωσιματίες» (όπως «κινηματίες») είναι συνειδητά όργανα της εξουσίας. Αρκετοί είναι απλώς … μαλακοί. Την κοσμοθεωρία τους, την τρέλα τους, τις μηδενιστικές τους τάσεις, απλώς τις εκμεταλλεύεται το σύστημα. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο. Κρατάνε τα μπόσικα. Υπό αυτή την έννοια αποκτά τεράστια σημασία η κυνική δήλωση του κυρίου «Αποστόλη» του Σκάαααϊ τις προάλλες: «αν νομίζετε, ότι εμείς (εννοεί την αφεντιά του, τον Καλαμούκη κτλ) νομίζουμε ότι κάτι μπορούμε να αλλάξουμε στον κόσμο μ’ αυτήν εδώ την εκπομπή, είστε γελασμένοι».

Γι αυτό σας παρακαλώ συν-πατριώτες, συν-ιστολόγοι. Μην πέφτετε κι εσείς στην παγίδα τού «ωραία τους τα ‘χωσε ο τάδε διάσημος». Μην τους αναπαράγετε. Κι αν το κάνετε, μην τους ηρωοποιείτε. Κρατείστε επιφυλάξεις. Η επίθεση που δέχονται η πατρίδα μας, τα όσια και τα ιερά μας, δεν δικαιολογούν να αποζητούμε στηρίγματα σε τσιράκια του καθεστώτος. Είναι ξεφτίλα να γυρεύουμε να πιαστούμε από κάπου, από μια σωστή δήλωση, μια λογική κουβέντα, μια πατριωτική αποστροφή κάποιου συστημικού μαλακίου. Και μην μου πείτε «να μην τα ισοπεδώνουμε όλα». Μη με ρωτήσετε «εσύ δεν είσαι που έγραφες ότι οι σωστές κουβέντες απ’ όπου κι αν προέρχονται παραμένουν σωστές;». Εγώ και επιμένω. Όταν όμως αυτή την αρχή το σύστημα επιχειρεί να την χρησιμοποιήσει εναντίον μας, δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.

Από πού κι ως πού λοιπόν «σωστή» η μανδάμ που πιπίλιζε συνέχεια περί ανάγκης αναγνώρισης της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου ως σύγχρονης πραγματικότητας, και το επαναλάμβανε ακόμα και χωρίς αφορμή όπως ο Βουτσάς το «έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;». Από πού κι ως πού «πατριώτης» ο αβανταδόρος του «λυγίζω κουτάλια με τη σκέψη»; Από πού κι ως πού «ελληνόψυχος» ο διασκεδαστής των χαρτογιακάδων του Δ.Ν.Τ; Από πού κι ως πού «καρντάσια» οι γλείφτες της Πασοκόσκυλας με τα ωραία μάτια; Από πού κι ως πού «σοφός» ο «παίρνω σβάρνα τα blogs, εγώ κι η κόρη μου κι ο γιός μου-ωχ! ξέχασα να κάνω λέκτορα τη γάτα μου»;

Το ερώτημα «αν μπορεί να κάνει κανείς να γκρεμίσει το σύστημα από τα μέσα με φανφάρες, αστειάκια, ατάκες κτλ» το απαντώ σήμερα: Ο-Χ-Ι. Όσοι τα επιχειρούν αυτά είναι πιόνια του συστήματος εκόντες ή άκοντες.

Όσοι κηρύττουν αληθινό πόλεμο στο σύστημα, επωνύμως, επισήμως και δημοσίως, πληρώνουν ακριβά. Το τίμημα είναι περιθωριοποίηση ή θάνατος.

Οι υπόλοιποι είναι επαναστάτες της πορδής.

Αποριών συνέχεια.

Με βάση την προηγούμενη ανάρτηση εδώ, επανέρχομαι και επισημαίνω:

Κατακλύστηκε το διαδίκτυο από φωτογραφίες των μουσουλμάνων που προσεύχονταν σε ανοιχτούς δημόσιους χώρους την Τρίτη 16/11/2010.

Στις φωτογραφίες από τα Προπύλαια ήταν ξεκάθαρη η παρουσία εικόνας μασκοφόρου δημίου με πέλεκυ και αλυσοδεμένης γυναίκας, ΥΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ προσεύχονταν οι πιστοί. Αυτό, η συνύπαρξη δηλαδή μουσουλμάνων που προσεύχονταν κάτω από ανατριχιαστική εικόνα βίας, σχολιάστηκε αρνητικά από τους περισσότερους Έλληνες, αφού ορθώς (έστω και συνειρμικά) αποτελούσε έμμεση απειλή.

Η παρακάτω φωτογραφία (με κλικ μεγαλώνει),τραβήχτηκε σήμερα 18/11/2010.




Η εικόνα είναι ακόμη εκεί.

Η απορία μου λοιπόν είναι: Η εικόνα ανήκει στους αντικαθεστωτικούς Ιρανούς που είχαν κατασκηνώσει εκεί (και άγνωστο τι έκαναν κατά την ομαδική προσευχή), οι οποίοι επέστρεψαν (;) ή στους προσευχομένους της Τρίτης που την άφησαν εκεί;

Αν ανήκει στους πρώτους, οπότε προφανώς αποτελεί γραφική απεικόνιση των δεινών που κατ’ αυτούς υποφέρει ο λαός στην πατρίδα τους από το θεοκρατικό-ΙΣΛΑΜΙΚΟ καθεστώς της Τεχεράνης (εφόσον μάλιστα από κάτω της υπάρχουν πρόσωπα γυναικών σε ξεχωριστές εικόνες), τότε το ερώτημα είναι: Οι προσευχόμενοι είδαν την εικόνα ναι ή όχι; Αυτό είναι το Ισλάμ κατά τη γνώμη τους; Δήμιοι, τσεκούρια και αλυσίδες; Αν ναι πώς περιμένουν να τους συμπαρασταθούμε; Μας απειλούν; Δεν γνωρίζουν ότι οι Έλληνες δεν δέχονται απειλές και μάλιστα μέσα στην πατρίδα τους; Αν όχι γιατί δεν την κατέβασαν; Προσεύχονταν στον Προφήτη κάτω από μια εικόνα που διαλαλεί, αφήνει έστω να εννοηθεί, ότι υπάρχει κακό Ισλάμ;

Αν πάλι ανήκει στους προσευχηθέντες, γιατί την άφησαν εκεί; Αποτελεί αυτό μήνυμα κατάληψης, όπως όταν υψώνουμε τη δική μας σημαία στο κάστρο του εχθρού;

Και μια προειδοποίηση προς όσους παίζουν παιχνίδια στην πλάτη των Ελλήνων: θα βρεθείτε προ εκπλήξεων. Οδυνηρών.

Χοντρά παιχνίδια στις πλάτες μας.

Το φτωχό μου το μυαλό ζητά βοήθεια. Έχω πολλές απορίες που με βασανίζουν από καιρό. Τις θέτω υπόψιν σας και όποιος μπορεί ας βοηθήσει. Ζητώ κυρίως τη συνδρομή των πεφωτισμένων της «αριστεράς», μιας και εσείς οι παλιοφασίστες ελληναράδες που με διαβάζετε συνήθως, είναι μάλλον απίθανο να ξέρετε τις απαντήσεις. Τέτοιου είδους πολύπλοκα και υψηλά νοήματα μόνο οι Έλληνες (ποιοι;) αριστεροί (ξανά: ποιοι;) μπορούν να τα συλλάβουν.

Χιλιάδες μουσουλμάνοι προσευχήθηκαν το πρωί της Τρίτης (16/11/2010) σε ανοιχτούς χώρους της Αθήνας.

Απορία πρώτη: όλοι αυτοί οι μουσουλμάνοι εισήλθαν στη χώρα εσχάτως; Πέρυσι-πρόπερσι δεν ήταν εδώ; Όλως τυχαίως αποφάσισαν να προσευχηθούν μαζικά και δημόσια τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Σας φαίνεται αυτό αυθόρμητο; Αν όχι, η οργάνωσή τους πότε, από ποιους και με ποιες διαδικασίες έγινε;

Απορία δεύτερη: πού προσευχήθηκαν οι μουσουλμάνοι της υπόλοιπης Ελλάδας; Δεν υπάρχουν ή δεν προσευχήθηκαν; Αν δεν υπάρχουν στην υπόλοιπη Ελλάδα, γιατί έχει μόνο η Αθήνα αυτή την τύχη; Αν υπάρχουν αλλά δεν προσευχήθηκαν γιατί συνέβη αυτό; Αν υπάρχουν και προσευχήθηκαν (μεμονωμένα ή σε μικρά ή σε αυτοσχέδια τζαμιά) έχει καλώς, αλλά τότε γιατί η κατασκευή τζαμιού στην Αθήνα θα λύσει το πρόβλημα; Θα αρκέσει ένα και μόνο τζαμί στην Αθήνα, όσο μεγάλο και αν είναι, να στεγάσει τόσους πολλούς πιστούς; Μήπως μετά την κατασκευή του, όλοι οι άθεοι «αριστεροί» αλλά και οι «χριστιανοί» νεοταξίτες θα ανακαλύψουν αίφνης ότι δεν επαρκεί και γι αυτό τότε που θα έχει «πέσει το ταμπού» (sic) θα αρχίσουν να ξεφυτρώνουν τζαμιά κάθε εκατό μέτρα, ανά την επικράτεια, χτισμένα με πετροδολλάρια; Αν πάλι η ελληνική (ποια;) πολιτεία υποστηρίξει ότι η ανέγερση τζαμιού θα καλύψει τους νόμιμους μουσουλμάνους μετανάστες, με τους παρανόμους τι θα γίνει; Θα τους διώξει ή θα τους απαγορεύσει να προσεύχονται; Και τα δύο δεν τα θέλει κι αν θελήσει, είναι ανίκανη να τα πετύχει. Αφήστε που ο δόκτωρ Καμίνης και τα παρτάλια που τον στηρίζουν (Πορτάλιου, Ψαριανός, Κωνσταντίνου κτλ) είναι σαφείς: νόμιμοι όλοι. Άρα και τζαμιά για όλους;

Απορία τρίτη: τι ακριβώς συνέβη στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου; Προσευχήθηκαν εκεί χιλιάδες μουσουλμάνοι, ναι ή όχι; Έχουν εκεί κατασκηνώσει (κυριολεκτικά) από καιρό, Ιρανοί υπήκοοι που αυτοχαρακτηρίζονται ως πολιτικοί πρόσφυγες και ζητούν άσυλο με ραμμένα στόματα, στολίζοντας με διάφορα κοσμητικά επίθετα το καθεστώς τού Ιράν; Αυτοί, κατά την προσευχή των μουσουλμάνων έφυγαν ή έμειναν; Αν έφυγαν, γιατί έφυγαν και πού πήγαν; Αν έμειναν, προσευχήθηκαν και αυτοί; Είναι μουσουλμάνοι; Είναι θρήσκοι; Αν είναι και προσευχήθηκαν, τότε γιατί καταγγέλλουν την ΙΣΛΑΜΙΚΗ Δημοκρατία του Ιράν; Το Ισλάμ είναι καλό, αλλά η Ισλαμική Δημοκρατία είναι κακή; Και οι μουσουλμάνοι που προσευχήθηκαν, τι γνώμη έχουν για τους αντιφρονούντες από το Ιράν; Είναι καλοί ή κακοί; Αν είναι καλοί τότε η Ισλαμική Δημοκρατία είναι κακή; Αν είναι κακοί τότε πώς συνυπήρξαν έστω και για λίγο μαζί τους; Και, τέλος πάντων, ας μας απαντήσουν όσοι κόπτονται για τα δικαιώματα των μουσουλμάνων (σύσσωμος η ελληνική –ποια;- κυβέρνηση, ο Καμίνης, ο Κωνσταντίνου, οι Συνασπισμένοι, οι Κουβέληδες, οι Αλαβαναίοι, η Άφρα, οι παπαγάλοι, ορισμένοι θλιβεροί δεξιούληδες κτλ κτλ): υπάρχει καλό και κακό Ισλάμ; Ποιοι μουσουλμάνοι είναι με το μεν και ποιοι με το δε; Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, η Ισλαμική Επανάσταση, ο Πρόεδρος Αχμαντινετζάν, ο Καντάφι είναι καλοί ή κακοί; Αν θεωρούν όλο το Ισλάμ καλό (άρα και τους φανατικούς Ισλαμιστές και το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν), αυτό η πρεσβεία του Ισραήλ το ξέρει; Αν θεωρούν ότι όλο το Ισλάμ είναι κακό, οι εν Ελλάδι μουσουλμάνοι και ο Πρόεδρος Αχμαντινετζάν το ξέρουν; Αν πάλι πιστεύουν ότι μόνο το μετριοπαθές Ισλάμ είναι καλό και οι φανατικοί είναι κακοί, οι τελευταίοι το ξέρουν; Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις πολύ θα ήθελα να ξέρω την γνώμη των κυρίων Αχμαντινετζάν, Καντάφι, Μπιν Λάντεν και της ηγεσίας της Χεζμπολά για τον κύριο Τσίπρα λ.χ)

Και το βασικότερο όλων: οι Έλληνες, τις απόψεις αυτών των απίθανων φασουλήδων που λέγονται πολιτικοί τις ξέρουν; Διότι εδώ έχουμε φτάσει σε επίπεδο σχιζοφρένειας. Η πλέον Εβραιόφιλη κυβέρνηση των τελευταίων ετών, στηρίζεται σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης (Καμίνης, Μπουτάρης κτλ) από τους Τσιπραίους οι οποίοι πρωτοστατούν (Κουράκης και Σία) στον αγώνα των Παλαιστινίων και στο σπάσιμο αποκλεισμού της Γάζας!

Πώς είναι δυνατόν πρόσωπα και πολιτικοί σχηματισμοί να είναι και με το Ισραήλ και με τους μουσουλμάνους, οι μουσουλμάνοι να δέχονται να υποστηρίζονται από Εβραιόφιλους και οι Ισραηλινοί να συμμαχούν με μια χώρα που Ισλαμοποιείται;

Τρέλα έτσι; Εκτός εάν… Μπααα! Αδύνατον!

Το χείρον βέλτιστον!

Οι απέχοντες σήμερα πρέπει να πανηγυρίζουν(-με). Το «πτύειν το σύστημα» θριάμβευσε. Το άθροισμα αποχής και άκυρων-λευκών, διαθέτει πλέον ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ και μπορεί, ανά πάσα στιγμή, να κλωτσήσει πισινούς. Το μήνυμα (τι τετριμμένη λέξη!) σαφές: «βάλτε τις εκλογές και τη “δημοκρατία” σας εκεί που ξέρετε».

Και όχι μόνον αυτό. Οι αηδιασμένοι διαλέξαμε και αντίπαλο. Για την τελική(;) αναμέτρηση.

Διαλέξαμε το «τέρας».

Την ιστοριούλα με το τέρας την ξέρετε. Μας τρόμαζε η ιδέα του μέχρι που, με τον καιρό, τη συνηθίσαμε και μας τρόμαζε πια η εμφάνισή του. Αφού εμφανίστηκε πολλές φορές, τη συνηθίσαμε κι αυτήν και τώρα μας τρόμαζε η μόνιμη παρουσία του. Όταν στρογγυλοκάθισε δίπλα μας, συνηθίσαμε, και τρομάζαμε μόνο όταν μας πλησίαζε. Το συνηθίσαμε όμως κι αυτό και φοβόμασταν μόνο την επαφή του. Κι όταν μας αγκάλιασε συνηθίσαμε. Ζήτημα συνήθειας.

Τώρα το τέρας απειλεί να μας φάει. Τέρμα οι συνήθειες. Ή αυτό ή εμείς. Πρέπει να το φάμε. Είναι ευκαιρία. Ίσως η τελευταία.

Τα αποτελέσματα αυτών των εκλογών είναι εξαιρετικά.

Κατ’ αρχάς ξεφορτωθήκαμε τους δεξιούληδες (με την εξαίρεση κάτι γάβρων που λυσσάξανε να βγάλουν τον βάζελο). Έχω ξαναπεί και δεν θα κουραστώ να το λέω ότι στην Ελλάδα οι δεξιοί δεν ανήκουν πλέον στη «δεξιά». Την «δεξιά» αποτελούν κάτι αχαμνά, αναλώσιμα πιόνια. Πιόνια του συστήματος, έτοιμα να θυσιαστούν για τον Μεγάλο Αδελφό, την Νέα Τάξη, την παγκόσμια διακυβέρνηση-παγκοσμιοποίηση κτλ. Τα πιόνια αυτά, τα αποκαλώ συλλήβδην «δεξιούληδες». Και τα στείλαμε στο διάβολο.

Η αποχή μας έβγαλε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Το μνημόνιο. Τα λαμόγια, τους λαθραίους, την εγκληματικότητα. Τον Καμίνη, τον Μπουτάρη, τον Τατούλη και τ’ άλλα παιδιά.

Ορθόν. Στην εξουσία θλιβερές μειοψηφίες, με δική μας ευθύνη. Την αναλαμβάνουμε.

Μπορούμε λοιπόν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να λογαριαστούμε μαζί τους. Απευθείας και χωρίς μεσάζοντες. Αν εδώ είναι η Αθήνα του Μιλτάδη, οι ταλιμπάν του Καμίνη δεν θα έχουν καμία τύχη. Αν όχι, η αναξιότητά μας είναι δυσθεώρητη και καλά θα κάνουμε να αυτοκτονήσουμε ή να μεταναστεύσουμε ή να κρυφτούμε.

Σταματήστε λοιπόν οι πατριώτες και δημοκράτες να καταστροφολογείτε. Η ανυπακοή που προτείνεται από πολλούς, ο ακτιβισμός, η αυτοοργάνωση σε επίπεδο γειτονιάς-παρέας-χώρου δουλειάς-οικογένειας, ας γίνουν επιτέλους πράξη.

Ψήφο στο ΠΑ.ΣΟ.Κ! Ναι στο Μνημόνιο!

Το σκέφτηκα πολύ, πριν γράψω αυτές τις αράδες.

Ίσως φανώ ανακόλουθος, ίσως προκλητικός. Οι ανατρεπτικές ιδέες και οι ριζοσπαστικές προτάσεις δεν είναι του τύπου μου.

Είναι πιθανό, πιθανότατο, εσείς οι δημοκράτες και πατριώτες φίλοι μου να εξοργιστείτε. Να υποστηρίξετε (δικαίως) ότι δεν έχω δικαίωμα να ομιλώ. Αναλαμβάνω την ευθύνη και προχωρώ.

Δεν ψηφίζω. Απέχω. Το γιατί το έχω αναλύσει πέρυσι εδώ. Θα τολμήσω όμως να προτείνω τι να ψηφίσετε εσείς (όσοι δεν απέχετε), στο δεύτερο γύρο των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών του 2010!

Πώς; Ένσταση; Κάποιος που υποτίθεται ότι φτύνει το σύστημα και αποχωρεί βροντώντας την πόρτα πίσω του, επιστρέφει από άλλη πόρτα και συμμετέχει στις διαδικασίες τού συστήματος ανεπίσημα;

Η ένσταση απορρίπτεται. Αν θεωρείτε ότι «δεν σας τα λέω καλά» και δεν μ’ αφήσετε να συνεχίσω ή σταματήσετε να διαβάζετε παρακάτω, θα χάσετε. Αν ήδη θυμώσατε, δεν θα έχετε την ευκαιρία να θυμώσετε περισσότερο.

Για το καλό της πατρίδας, προτείνω να υπερψηφιστούν οι υποψήφιοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Διαβάσατε καλά. Τώρα μπορείτε να θυμώσετε. Να βγείτε από τα ρούχα σας. Συστήνω ανεπιφύλακτα ψήφο στους Σγουρό, Μπόλαρη, Τατούλη, Καμίνη, Μπουτάρη, Μίχα. Και το εννοώ. Και γενικεύω: στις επόμενες βουλευτικές εκλογές όλοι ΠΑ.ΣΟ.Κ.! Μονοκούκι! Να πάρει ο Yorgo της Margaret 100%!

Είναι η μόνη λύση.

Αν θόλωσαν τα μάτια σας από τη τσαντίλα, αν βουίζουν τ’αυτιά σας, αν με στολίζετε με κοσμητικά επίθετα … κάντε μια παύση στην ανάγνωση και όταν συνέλθετε (αν συνέλθετε) διαβάστε τα παρακάτω σημαντικότατα οφέλη που θα αποκομίσει η πατρίδα από την εκλογή των πράσινων σοσιαλκαπιταλιστών του μνημονίου, της πολυπολιτισμικότητας και του νεοοθωμανισμού.

Επιτρέψτε μου ένα πρωθύστερο. Θα αναφέρω πρώτα το δευτερογενές όφελος: δίνουμε ένα πρώτης τάξεως μάθημα στους δεξιούληδες. Σ’ αυτά τα μίζερα, άχρωμα ανθρωπάκια. Σ’ αυτά τα ασπόνδυλα αμφίβια που κολυμπάνε σε μια θάλασσα από σκατά (διαπλοκή, διαφθορά και μαλακία) και μετά βγαίνουν στη στεριά και καμώνονται τους «θετικούς», τους «συντηρητικούς», τους «θεοσεβούμενους», τους «νοικοκυραίους». Ιδεολογία δεν έχουν. Υπαλληλάκια είναι της Νέας Τάξης. Την παγκοσμιοποίηση προωθούν κι ας καμώνονται τους πατριώτες. Τσαγανό δεν έχουν. Σκιαγμένοι είναι. Τους κατατρέχουν κάτι αρχαία σύνδρομα (της κακιάς δεξιάς, του παρακράτους, της βίας και νοθείας κτλ). Έχουν ένα διαρκή φόβο μην τους πούνε φασίστες. Καθαρές κουβέντες δε λένε. Όλο μισόλογα είναι και υπεκφυγές. Ναι μεν αλλά. Και με τους νόμιμους και με τους παράνομους. Και με το εμπόριο και με το παραεμπόριο. Και με τους Έλληνες και με τους λαθραίους. Κι άλλα πολλά. Και με την Παρθένα και με τον Σατανά. Οι άνθρωποι είναι ΔΗΘΕΝ. Χεσμένοι βουτυράτοι μπούληδες.

Ενώ οι άλλοι;

Ω οι άλλοι! Είναι ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ! Επαγγελματίες. Κυνικοί.

Παραδέχονται ευθαρσώς και χωρίς περιστροφές ότι πούλησαν την Ελλάδα. Ότι απωλέσθη η εθνική μας κυριαρχία. Ότι μαζί φάγαμε τα κλεμμένα. Μνημόνιο και ξερό ψωμί. Θέμα χρόνου να συνηθίσουμε τους λαθραίους. Σταράτες κουβέντες. Αυτοί μάλιστα!

Πείτε μου σας παρακαλώ τι έχουμε να φοβηθούμε απ’ τον Καμίνη; Τι χειρότερο θα κάνει από τον Κακλαμάνη; Το πολύ-πολύ αντί να προσεύχονται οι λαθραίοι στην πλατεία Κοτζιά, να προσεύχονται στην πλατεία Συντάγματος. Άντε να απαγορεύσει και την κυκλοφορία των Ελλήνων-Χριστιανών στο κέντρο της Αθήνας. Και λοιπόν; Γιατί τώρα μπορούμε να κυκλοφορήσουμε; Άντε να επεκταθεί και η μπόχα κοπράνων και ούρων από το Κέντρο στο Κουκάκι, τα Πετράλωνα και το Παγκράτι. Γιατί τόσα χρόνια με τον Νικήτα οι γειτονιές αυτές δεν βρωμάγανε; Ο Καμίνης θα νομιμοποιήσει τους λαθραίους; Ωραία. Τώρα θα είναι νόμιμοι και επικίνδυνοι, αντί για παράνομοι και επικίνδυνοι που ήταν επί Κακλαμάνη. Εμάς το επικίνδυνοι μας ενδιαφέρει και αυτό δεν θα αλλάξει. Ο Καμίνης είναι αυθεντικός. Αυθεντικός ελληνόφωνος ανθέλληνας. Δεν το κρύβει. Δεν παριστάνει ότι είναι κάτι άλλο. Αξίζει την ψήφο σας. Ο Κακλαμάνης είναι κάλπικος Έλληνας. Είναι υποκριτής. Είναι χειρότερος. Προτιμήστε το original προϊόν. Είναι πιο αξιόπιστο. Δώστε στον Κύριο Συνήγορο τη δυνατότητα να είναι ο πρώτος που θα τελέσει γάμο ομοφυλόφιλων στο Δημαρχείο της Αθήνας («στην έσπασα» Νικήτα).

Και τώρα το κύριο όφελος.

Με το σταυρό στο χέρι, με το «σας και με το σεις», με τις εκλογές και με τους θεσμούς γενικότερα, όχι μόνο προκοπή δεν είδαμε, αλλά χρεοκοπήσαμε κιόλας. Ηθικά, πνευματικά, οικονομικά. Ποιο είναι το μόνο που μπορεί να γκρεμίσει τους φαύλους και τους ξοφλημένους θεσμούς τους;

Η λαϊκή οργή.

Μόνο αυτό θα μας σώσει. Έκρηξη αυθόρμητης και ωμής λαϊκής οργής. Μπράβοι που θα τρέχουν πανικόβλητοι να κρυφτούν. Πολιτικοί, λεφτάδες, τραπεζίτες, λαμόγια, εκδότες, καναλάρχες, παπαγάλοι στα λαϊκά δικαστήρια. Και καταδίκες. Χωρίς ψευτοδάκρυα του τύπου «η δημοκρατία ξέρει να συγχωρεί». Ο λαός πρέπει να υπερασπίσει τον εαυτό του.

Και τώρα το μέγα ερώτημα: ποιος είναι πιθανότερο να πυροδοτήσει τη λαϊκή οργή; Ο «σώφρων» (χέστης) δεξιούλης ή ο πωρωμένος εκβιαστής πρασινοφρουρός;

Ο δεύτερος φυσικά.

Αν και κανένα από τα μέχρι τώρα γεγονότα δεν μας κάνει να αισιοδοξούμε ότι ο λαός θα ξυπνήσει επιτέλους, δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη επιλογή. Η λαϊκή έκρηξη αν και φαίνεται απίθανη, δεν είναι αδύνατη και αποτελεί, εντέλει, τη μόνη διέξοδο. Και μόνο η στυγνή χουντική βία που ασκεί κατά του λαού το μεταλλαγμένο ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι ικανή να την επισπεύσει.

Ψηφίστε λοιπόν ΠΑ.ΣΟ.Κ. Σηκώστε τους Πασόκους ψηλά. Πολύ ψηλά. Όσο πιο ψηλά βρεθούν, τόσο περισσότερο θα αφηνιάσουν και τόσο πιθανότερο είναι να αφυπνισθεί ο λαός και να στείλει στον αγύριστο κι αυτούς και τα αφεντικά τους.

Δώστε πλειοψηφία στο διάβολο, μήπως ξυπνήσουν οι αγγέλοι.