Φανερές δημοσκοπήσεις, φανερή η προπαγάνδα. «Μυστικές» δημοσκοπήσεις, ύπουλη η προπαγάνδα.

Μυστικό που το ξέρουν δύο δεν είναι μυστικό. Λαϊκή παροιμία. 

Σύμφωνα με το τέρας ειλικρίνειας, υπόδειγμα εντιμότητας και αγλάισμα της δημοσιογραφίας Γιώργο Τράγκα, πριν την αιφνίδια απόφαση των μνημονιακών σκυλιών να καρατομήσουν τα φασιστοειδή υπό την κάλυψη όοολου του αντισυνταγματικού τόξου, «μυστικές» δημοσκοπήσεις έφερναν τον ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται με 6-8% της Νέας Δημοκρατίας στην πρόθεση ψήφου. 

Ως εκ τούτου, συνειρμικώς, άπαντες αναφώνησαν: «Αμ έτσι εξηγούνται όλα!». 

Πρόκειται για προπαγάνδα. Αόρατη στους πολλούς και πολύ ύπουλη. 

Ας τα πάρω από την αρχή. 

Έχω ξαναγράψει εδώ κι εδώ, ότι οι δημοσκοπήσεις έχουν καταστεί όργανο προπαγάνδας των κρατούντων και αντί να καταγράφουν την κοινή γνώμη, ουσιαστικά τη διαμορφώνουν. Την κατευθύνουν. 

Επειδή αυτό έχει γίνει πλέον φανερό στον κόσμο, τα αφεντικά επιστράτευσαν άλλο ισχυρότερο όπλο: τις «μυστικές» δημοσκοπήσεις. Αφού το πόπολο απώλεσε την εμπιστοσύνη στους «ειδικούς», στους «ερευνητές», στους «επιστήμονες», αφού όλοι διαπλεκόμενους τους ανεβάζουν-αναξιόπιστους τους κατεβάζουν, οι συστημικοί ενεργοποίησαν τα συστήματα ασφαλείας. 

Εντέχνως «διαρρέουν» διάφορες «κρυφές» δημοσκοπήσεις, τις οποίες οι αδαείς σπεύδουν να δεχθούν, αφού τα υποτιθέμενα αποτελέσματά τους έρχονται σε αντίθεση με εκείνα των δημοσιευόμενων και συνεπώς πρέπει να είναι αληθή, αφού τα δημοσιευόμενα είναι κατά κοινή πεποίθηση ψευδή. 

Ακούγονται λοιπόν και γράφονται διάφορα. Ο κάθε δημοσιογράφος, αναλυτής, ιστολόγος έχει και από μία «μυστική» δημοσκόπηση να μας πλασσάρει «αποκλειστικά». Από ποιον και για λογαριασμό ποιου έγινε ... άγνωστο. Ποια είναι τα πλήρη αποτελέσματά της ... σκοτεινό. Πού τη βρήκε ο «γάτος» αυτός της ενημέρωσης (π.χ Τράγκας) ... θολό. Ποιος του την έδωσε και με ποιον σκοπό ... «μυστικό». Δεν κάνει να ρωτάμε, διότι ως «μυστική» διέρρευσε «μυστικά» και, πλην του «μυστικού» που πρέπει να μάθουμε, όλα τα άλλα πρέπει να μείνουν «μυστικά». 

Έτσι όμως, αμφισβητούμε (όχι άδικα) τα υπό το φως της μέρας ανακοινωθέντα αποτελέσματα και δεχόμαστε τα υπό το σκότος της προπαγάνδας «αποτελέσματα»! 

Όσοι αναπαράγουν τις γελοιότητες αυτές δεν έχουν ούτε θεμελιώδεις γνώσεις της λαϊκής σοφίας: «Μυστικό που το ξέρουν δύο δεν είναι μυστικό.» λέει ο λαός. Όσοι στηρίζουν ελπίδες, όνειρα ή ευσεβείς πόθους σε τέτοιες ανοησίες θα πρέπει να αφυπνισθούν. Τάχιστα. 

Παρότι υπάρχουν (θα ήταν δυσεξήγητο το αντίθετο) μυστικές δημοσκοπήσεις και δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο κάποιας διαρροής, η δημοσιοποίηση δεκάδων τέτοιων, τις καθιστά τουλάχιστον ύποπτες. Οι φύλακες-άγγελοι που διακινδυνεύουν την κλοπή και διαρροή μυστικών προς όφελος του συνόλου, δεν μπορεί να είναι τόσοι πολλοί και σίγουρα δεν δουλεύουν υπερωρίες! 

Η μόνη λύση για να δούμε τι πραγματικά συμβαίνει είναι να ρωτήσουμε «ποιος ωφελείται;». Ερώτηση κλειδί. Είναι παρήγορο το ότι ακούγεται από όλο και περισσότερους. 

Προσοχή όμως: σε κάθε έρευνα, μελέτη, ανάλυση, πρέπει να προκαθορίζεται το τελικό σημείο (end point). Ως πού δηλαδή θέλουμε να φθάσουμε. Στην προκειμένη περίπτωση η αλήθεια κατακτάται μόνο αν βρούμε ποιος ωφελείται όχι φαινομενικά, όχι πρόσκαιρα, αλλά πραγματικά. Ποιος ωφελείται στο τέλος. 

Η σκοπιμότητα της «αποκάλυψης» Τράγκα είναι προφανής. Ωφελεί τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Εξηγώ: 

Ποια είναι η τρέχουσα αντίληψη για το τι έγινε; Πώς εξηγούν οι πολλοί τα γεγονότα; 

Απλό: η συγκυβέρνηση των υπαλλήλων των τοκογλύφων, κατά διαταγή των αφεντικών της, άφησε τεχνητά να θεριέψει η Χρυσή Αυγή και την κατάλληλη στιγμή (όταν τα αφεντικά έκριναν) την θυσίασε για προφανείς σκοπούς (επανάκαμψη ψηφοφόρων, επίδειξη πυγμής, επιβεβαίωση θεωρίας των 2 άκρων). Ο ένας μπράβος σκοτώνει τον άλλον για να ωφεληθεί ο ίδιος, αλλά κυρίως προς όφελος του αφεντικού. Χρυσή Αυγή και Ν.Δ-ΠΑ.ΣΟ.Κ πιόνια του ίδιου στρατού. Ακόμη και αν ισχύει η άποψη των οπαδών και ψηφοφόρων της Χ.Α, ότι η Χ.Α είναι αντιμνημονιακή, άρα αντισυστημική (του αντίπαλου στρατού), οπότε δεν θυσιάσθηκε αλλά δολοφονήθηκε με μπαμπεσιά, αυτό δεν αλλάζει κάτι: η συγκυβέρνηση κερδίζει είτε η Χ.Α είναι συνέταιρος είτε εχθρός. 

Και τώρα ο Τράγκας. 

Αν οι «μυστικές» δημοσκοπήσεις αληθεύουν, ποιον είχαν στόχο τα γεγονότα; Τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός επροηγείτο, αυτός είχε να χάσει. Ποιον εξυπηρετεί η «διαρροή» που «φωτίζει» τα γεγονότα; Τον ΣΥΡΙΖΑ! Αυτός επροηγείτο, αυτός είχε να χάσει από τα γεγονότα, αυτός έχει να κερδίσει από την αποκάλυψη της συνωμοσίας. 

Αν οι «μυστικές» δημοσκοπήσεις είναι ψεύτικες, ποιον εξυπηρετεί η «διαρροή»; Τον ΣΥΡΙΖΑ! Αυτός έχει να κερδίσει από την αποκάλυψη κάλπικων στοιχείων, εμφανιζόμενος ως θύμα μιας ανύπαρκτης συνωμοσίας. 

Ανεξαρτήτως λοιπόν του ποιον συμφέρουν τα γεγονότα, η «αποκάλυψη» Τράγκα συμφέρει πάντα τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν δηλαδή ως τελικό σημείο θεωρήσουμε τα γεγονότα (εξουθένωση Χ.Α), κερδισμένη είναι βέβαια η συγκυβέρνηση και τα υπερεθνικά αφεντικά της. Με τελικό σημείο όμως τα όσα (αληθή ή ψευδή μας είναι αδιάφορο) λέει ο Τράγκας, κερδισμένος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ (και τ’ αφεντικά του). 

Αν μάλιστα θυμηθούμε ότι ο Τράγκας διατυμπανίζει συνεχώς ότι τον κυνηγούν οι «κακοί Γερμανοί», ενώ ο Τσίπρας φωτογραφίζεται με τους «καλούς Αμερικανούς» το γλυκό δένει. Δεν νομίζετε; 

Ηθικόν Δίδαγμα: 

Μη μασάτε δημοσκοπήσεις. Ούτε φανερές ούτε μυστικές. Το ίδιο γλυκό σερβίρουν: Προπαγάνδα! 

Και τώρα; Πώς θα ζήσουμε χωρίς φασίστες;

Ψυχραιμία! Μας μένουν για παρηγοριά οι μασόνοι!

Κυνήγι μαγισσών (φασιστών). Υπάρχουν δικαστές; Υπάρχει κανείς Πολυζωΐδης;

«Ο Άρειος Πάγος διέβη το κατώφλι της γελοιότητας» επεσήμανε φιλοκυβερνητικός (!) ιστολόγος, με αφορμή την υπερβολική και πέραν πάσης λογικής, έκτακτη συνεδρίαση στο Ανώτατο Δικαστήριο, λόγω της ανάρτησης στο ιστολόγιο των εφέδρων. 

Το σύστημα διέβη το κατώφλι του πανικού θα έλεγα εγώ. 

Η κρίση πανικού «δια ασήμαντην αφορμήν» εμπεριέχει και στοιχεία γελοιότητας και υπερβολές και άστοχες ενέργειες. 

Αυτή η ενέργεια των Ανωτάτων Δικαστών είναι απλώς το αποκορύφωμα ενός σύγχρονου κυνηγίου. Πρόκειται για κυνήγι μαγισσών. Όπως τον Μεσαίωνα η Ιερά Εξέταση αναζητούσε μετά μανίας μάγισσες (συνήθως διαταραγμένες ψυχικά ή διανοητικώς καθυστερημένες) για να τις κάψει στην πυρά, έτσι και οι σύγχρονες εξουσίες (όλες· της τετάρτης συμπεριλαμβανομένης) αναζητούν φασίστες (αναλόγων διανοητικών προσόντων). Τον Μεσαίωνα, όταν τελείωσαν οι (ελάχιστες) μάγισσες και δεν υπήρχε τίποτε άλλο να καεί, η Ιερά Εξέταση συνέχιζε ακάθεκτη. Έπιανε αθώες υπάρξεις, τις βασάνιζε, αυτές «ομολογούσαν» και καίγονταν στην πυρά. Στον σύγχρονο μεσαίωνα τα ίδια. Καμιά αλλαγή, καμιά πρωτοτυπία. Τελείωσαν οι φασίστες και σειρά έχουν οι πατριώτες. 

Τα πειστήρια-τεκμήρια του «φασισμού»; Μια κουβέντα (ίσως άστοχη, άκαιρη, ή ανόητη), μια διαμαρτυρία, μια πρόταση, μια κραυγή αγωνίας. Αρκεί να έχει πατριωτική βάση ή, έστω, πατριωτική απόχρωση. 

Όλα αυτά χαρακτηρίζουν τον σύγχρονο φασίστα. Και φυσικά τα σύμβολα. Ποια είναι τα φασιστικά σύμβολα για τα οποία προβλέπεται καύση στην πυρά; 

Μα η εμφάνιση (κούρεμα, χρώμα και τύπος ένδυσης, στολή) και φυσικά η Ελληνική Σημαία και ο Σταυρός του Κυρίου. Αν μάλιστα βρούμε και κανένα αρχαιοελληνικό σύμβολο (μαιάνδρους κτλ) ή αγκυλωτό σταυρό, ακόμα καλύτερα. 

Και μια και ανέφερα αγκυλωτούς σταυρούς, ορίστε: 

Οι αγκυλωτοί σταυροί στο κιγκλίδωμα που βλέπετε, είναι εκεί, Πανεπιστημίου 12, σε κοινή θέα. Κοσμούν το πανέμορφο κτίσμα που είναι γνωστό ως «Ιλίου Μέλαθρον» και κτίσθηκε το 1880 (!), από τον γίγαντα Ερνστ Τσίλερ, για να στεγάσει τον επίσης γίγαντα Ερρίκο Σλίμαν (ναι αυτόν που ανέσκαψε Τροία και Μυκήνες). Πρόκειται για αλλοδαπούς Φιλέλληνες που δεν χρειάζονται άλλες συστάσεις. Η λατρεία τους για την κλασσική Ελλάδα και η αγάπη τους για κάθε τι ελληνικό ήταν απεριόριστες. 

Σύμφωνα λοιπόν με την νυν κρατούσα άποψη, ο συνδυασμός ελληνολατρείας-αρχαιολατρείας και αγκυλωτών σταυρών στην πρόσοψη, καθιστά τους Φιλέλληνες γίγαντες φασίστες, οπότε (πλειοδοτώ σε ανοησία) θα πρέπει να κατεδαφίσουμε το κτίριο (ως μνημείο του φασισμού) και να απαλείψουμε τα ονόματα των ευεργετών από πλατείες-οδούς, ιστορικά και αρχιτεκτονικά βιβλία κτλ κτλ. Να ξαναγράψουμε δηλαδή την ιστορία, προς χάριν (και τέρψιν) των σύγχρονων «αντιφασιστών». 

Και ακόμη: 

Όπως θα θυμάστε οι παλαιότεροι και πρέπει να πληροφορηθείτε οι νεότεροι, το κτίριο κατά τα έτη 1929-1934 στέγαζε το Συμβούλιο της Επικρατείας και κατά τα έτη 1934-1982 τον ... Άρειο Πάγο! 

Αυτό ασφαλώς σημαίνει (κατά την τρέχουσα αντίληψη) ότι τα Ανώτατα αυτά Δικαστήρια και οι κολοσσοί δικαστικοί που τα στελέχωναν, επί 50 και πλέον χρόνια λειτουργούσαν εντός φασιστικής σχεδίασης φασιστικών εγκαταστάσεων, χωρίς ποτέ να διαμαρτυρηθούν αν και τα φασιστικά σύμβολα ήταν προφανή, πράγμα που τους καθιστούσε οπωσδήποτε συνενόχους φασιστικού εγκλήματος. Και (συνεχίζω την πλειοδοσία ηλιθιότητας και προκατάληψης) επειδή ο Άρειος Πάγος μετεγκαταστάθηκε το 1982 για λόγους καθαρώς χωροταξικούς και τίποτε άλλο, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το φασιστικό αυτό Σώμα ουδέποτε μετανόησε για την πεντηκονταετή του δράση υπό τα φασιστικά σύμβολα, πράγμα που βαραίνει και τους σημερινούς Αρεοπαγίτες, καθιστώντας τους κι αυτούς φασίστες! 

Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, η βλακεία είναι πολύ ισχυρότερη του φασισμού.

 

Θα πρέπει λοιπόν στην Δικαστική Εξουσία, σε ανώτατο επίπεδο, να υποβληθούν ορισμένα ερωτήματα: 

Πώς είναι δυνατόν μία και μόνη ανάρτηση ενθουσιώδους, απηυδυσμένου, επιπολαίου ή ανοήτου ανθρώπου (ανθρώπων) να συνιστά κίνδυνο για το πολίτευμα της Δημοκρατίας και να μην συμβαίνει το ίδιο για άνω των 50.000 (πενήντα χιλιάδων) γραπτών μηνυμάτων κινητής τηλεφωνίας του Δεκεμβρίου του 2008; (Για το κείμενο των εφέδρων προτείνω να απορριφθεί το ενδεχόμενο προβοκάτσιας, διότι αν το δεχθούμε, θα πρέπει να θεωρήσουμε το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας ως μέλος ή θύμα της προβοκάτσιας και δεν ξέρω ποιο είναι το χειρότερο). 

Πώς είναι δυνατόν να απειλείται η Δημοκρατία από μεμονωμένες ενέργειες πολιτών ή, έστω, από εγκληματική οργάνωση χωρίς κανένα λαϊκό έρεισμα (που απλώς εξαργυρώνει την απέχθεια προς τα διεφθαρμένα κόμματα) και να μην απειλείται από τα ίδια τα κόμματα που καταλύουν το Σύνταγμα; 

Πώς είναι δυνατόν, εν τέλει, να επίκειται κατάλυση ενός πολιτεύματος που έχει ήδη καταργηθεί στην πράξη; Υπενθυμίζω ότι στη Δημοκρατία άρχει ο λαός. Στην Ελληνική Δημοκρατία πρέπει να άρχει ο ελληνικός λαός. Όταν ξενόδουλοι πολιτικοί εκχωρούν εθνική κυριαρχία, στερούν πραξικοπηματικά από το λαό μέγα μέρος της αρχής του, της εξουσίας του δηλαδή πάνω στη γη του, τον πλούτο του, τις παραδόσεις και τα πιστεύω του. Η Δημοκρατία στην Ελλάδα δεν κινδυνεύει, διότι δεν υφίσταται. 

Και το τελευταίο ερώτημα: 

Υπάρχει κανείς Πολυζωΐδης; 

Περί εγκλημάτων σοφίσματα. Προϊόντα άγνοιας, αγκυλώσεως ή πονηρίας;

Απορρίπτοντας εξαρχής τους μισάνθρωπους που δικαιολογούν εγκλήματα λαθρομεταναστών και φονταμενταλιστών για ψευδεπίγραφους «κοινωνικούς» και «ιδεολογικούς» λόγους και αναφέρομενος σ’ εκείνους που κατά συνείδηση ή, έστω, κατ’ ανάγκη καταδικάζουν όλα ανεξαιρέτως τα εγκλήματα και όλους ανεξαιρέτως τους εγκληματίες, παρατηρώ: 

Πολλοί «βαρείς» σχολιαστές (αναλυτές, «ειδικοί», δημοσιογραφούντες και πολιτικοί), αλλά και ελαφρότεροι (απλοί άνθρωποι κομματικοποιημένοι και μη) κατακλύζουν τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, έντυπα και διαδίκτυο με σχόλια, στα οποία επιχειρηματολογούν κατά της «εξίσωσης» των εγκλημάτων. 

Φρονούν ότι η δολοφονία Φύσσα και η δολοφονία Καντάρη λόγου χάρη, δεν μπορούν να συγκρίνονται, ούτε πολύ περισσότερο να «εξισώνονται», αφού η πρώτη έχει σαφές πολιτικό χρώμα (δράστης συνδεόμενος με ομάδα κρούσης ακροδεξιού κόμματος, θύμα με έντονη αντιφασιστική δράση, κίνητρο οι πολιτικές διαφορές), ενώ η δεύτερη αφορά σε κοινό έγκλημα (δράστες και θύμα παντελώς άγνωστοι μεταξύ τους, κανένα ιδεολογικό υπόστρωμα, κίνητρο η ληστεία). 

Προχωρούν μάλιστα ακόμη παραπέρα. Διακηρύττουν ότι ούτε και η δολοφονία τεσσάρων ανθρώπων στο υποκατάστημα της Marfin μπορεί να συγκρίνεται με τη δολοφονία Φύσσα, αφού η πρώτη διαπράχθηκε από αγνώστους με άγνωστα και σκοτεινά κίνητρα, ενώ η δεύτερη από γνωστούς (και μη εξαιρετέους) με προφανή κίνητρα. 

Λυπάμαι, αλλά είμαι υποχρεωμένος να διαφωνήσω καθέτως και καθ’ ολοκληρία. 

Και οι μεν απλοί σχολιαστές δικαιολογούνται (ο καθένας μπορεί να είναι αδιάβαστος, κακώς πληροφορημένος, υποκειμενικός, συναισθηματικά φορτισμένος ή απρόσεκτος), οι δε «βαρείς» τοιούτοι καθόλου. Στους τελευταίους καταλογίζω δόλο ή εμμονές. Οι βαθυστόχαστες αναλύσεις τους είναι εκ του πονηρού. Έχουν ταπεινά ελατήρια (από ψηφοθηρία έως αποπροσανατολισμό του λαού) ή πάσχουν από ιδεολογική αγκύλωση. 

Έχω ξανατονίσει (σε απλή γλώσσα· εδώ) ότι η διάκριση των εγκλημάτων αναλόγως του κινήτρου τους (πολιτικά και μη, ρατσιστικά και μη, σεξουαλικά και μη, οτιδήποτε άλλο και μη), θεμιτή βεβαίως για εκπαιδευτικούς-διδακτικούς σκοπούς στις οικείες επιστήμες (Εγκληματολογία, Νομική), αποτελεί ευθεία προσβολή της Λογικής επιστήμης όταν χρησιμοποιείται εντέχνως, για αλλότριους σκοπούς, ιδιαίτερα όταν δράστες και κίνητρα συγκαλύπτονται εσκεμμένα. Με άλλους λόγους, η επιστημονική διάκριση είναι απαράδεκτο να γεννά «διακρίσεις». 

Η βασική «διάκριση» της διάκρισης αναλόγως του κινήτρου, έχει ως θύμα το ... θύμα του εγκλήματος. Όσοι υποστηρίζουν ότι «ακόμη και ένα θύμα ρατσιστικής βίας είναι πολύ» και φωνασκούν «καμία ανοχή στα φασιστικά εγκλήματα» προβαίνουν (σκόπιμα ή μη μας είναι αδιάφορο) σε κήρυγμα μίσους, φανατισμού, «ρατσισμού» και εν πολλοίς βλακείας, ευθέως συγκρουόμενου με τα υποτιθέμενα «πιστεύω» τους. Εννοούν σαφώς ότι τα θύματα φασιστικής-ρατσιστικής βίας είναι ανώτερα ή μεγαλύτερης αξίας από τα υπόλοιπα αθώα θύματα! Εννοούν ότι τα θύματα ληστείας λ.χ είναι υποδεέστερα, απλώς και μόνο επειδή το κίνητρο της δολοφονίας τους είναι του συρμού (ντεμοντέ, μπανάλ). Ενώ δηλαδή υποτίθεται ότι πρεσβεύουν την ισότητα όλων των ανθρώπων στη ζωή, εμφανίζονται να σνομπάρουν ορισμένους, αθώους και αδίκως φονευθέντες, μετά θάνατον! Φαίνεται ότι, κατά την θεωρία τους, το είδος του κινήτρου και το ποιον του δράστη (πολλάκις αμφισβητούμενα) είναι σημαντικότερα από την ίδια την πράξη, το ίδιο το γεγονός, την αφαίρεση δηλαδή της ζωής ενός αθώου! 

Πρόκειται για ευθεία προσβολή αυτών-καθεαυτών των ιερών εννοιών ζωής-θανάτου. Το επόμενο βήμα στην επικίνδυνη αυτή ατραπό είναι η ευθεία προσβολή του θύματος και η εκτόξευση κατηγοριών εναντίον του. 

Ορισμένοι (ελάχιστοι), πιο προσεκτικοί, επιχειρούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις των «διακρίσεων» μεταξύ θυμάτων, δηλώνοντας (υποκριτικά ή μη μας είναι αδιάφορο) ότι σέβονται και «εξισώνουν» όλα τα αθώα θύματα, αλλά εφόσον η «εξίσωση» αφορά μόνο σε μία από τις τρεις συνιστώσες των εγκλημάτων (θύματα) ενώ οι άλλες δύο (θύτες-κίνητρα) είναι διαφορετικές, τα εγκλήματα ως σύνολα δεν μπορούν να εξισωθούν. 

Ο έξυπνος (ή πονηρός) αυτός συλλογισμός είναι έωλος. Τα σχετικά με τον εγκληματία και το κίνητρό του, αφορούν κυρίως στην απονομή δικαιοσύνης. Το ποιον του δράστη δηλαδή και το είδος του κινήτρου, έχουν να κάνουν με το ύψος της τιμωρίας. Απασχολούν βεβαίως την κοινωνία, προκειμένου να προληφθούν παρόμοια εγκλήματα, όχι όμως περισσότερο από την απώλεια του αθώου. Η κοινωνία πρωτίστως θρηνεί επειδή έχασε ένα αθώο μέλος της. Το έγκλημα δηλαδή, θεωρητικώς και πρακτικώς, επιστημονικώς και κοινωνικώς, ορίζεται από την ύπαρξη του θύματος· υφίσταται επειδή υφίσταται θύμα. Η ανθρώπινη μοχθηρία και βλακεία είναι παντού και πάντα παρούσες. Έγκλημα υπάρχει μόνο όταν αυτές έχουν ως αποτέλεσμα θύματα. Αυτό είναι γνωστό ακόμη και στους φίλους των αστυνομικών ταινιών: «Χωρίς πτώμα δεν υπάρχει φόνος...». Εφόσον η παρουσία του θύματος είναι εκείνη που ορίζει το έγκλημα και όχι η παρουσία κινήτρου ή εν δυνάμει δράστη, το είδος του θύματος αρκεί για τη σύγκριση των εγκλημάτων. Η αθωότητα του θύματος είναι ικανή συνθήκη για να εξισώσει δύο ή περισσότερα εγκλήματα. 

Επίσης, η απόδοση μεγαλύτερου «ειδικού βάρους» στα εγκλήματα πολιτικού-ρατσιστικού υπόβαθρου απ' ότι στα «κοινά» εγκλήματα, μπορεί να στραφεί ως μπούμερανγκ κατά των επιχειρηματολογούντων. Τραμπούκοι φονιάδες μπορούν να ισχυριστούν ότι εγκλημάτισαν για να υπερασπιστούν την (σάπια κατά τους λοιπούς, αλλά ιερή γι αυτούς) «ιδεολογία» τους, σε αντίθεση με ληστές και βιαστές που εγκληματούν με ευτελή ελατήρια.

Επιπλέον: 

Όλες οι κοινωνικές επιστήμες είναι αλληλένδετες. Ειδικότερα οι πολιτικές επιστήμες προϋποθέτουν απόλυτη γνώση και εκτίμηση των κοινωνικών συνθηκών. Ουδείς δύναται να πολιτικολογεί ή να πράττει πολιτικά, χωρίς γνώση της κοινωνίας. Του λαού. 

Όποιος επιδεικτικά αγνοεί τα υπαρκτά και μείζονα σύγχρονα προβλήματα της εγκληματικότητας και της λαθρομετανάστευσης ή συστηματικά τα υποβιβάζει υπερτονίζοντας συνεχώς την (φθίνουσα έως ανύπαρκτη πλέον) ταξική παράμετρο, ενώ καθημερινά διαψεύδεται από αναρίθμητες περιπτώσεις αιμοσταγών εγκληματιών και φανατικών θρησκόληπτων, στερεί απ’ αυτά την πραγματική πολιτική (κοινωνικοπολιτική) τους διάσταση και εθελοτυφλεί σε βαθμό κακουργήματος. Σε τελική ανάλυση, όποιος πεινάει κλέβει μια φρατζόλα ψωμί. Δεν κατασφάζει ανθρώπινη ύπαρξη για μια κάμερα, δεν βασανίζει γέροντες για μερικές δεκάδες ευρώ, δεν βιάζει και σκοτώνει γυναίκες και παιδιά, δεν σηκώνει πανό που γράφουν «το Ισλάμ θα κυριαρχήσει στον κόσμο», δεν απαιτεί να κατέβει η εικόνα του Ιησού επειδή προσβάλλεται. Αρκετά πια! Η φτώχεια που γεννά ο καπιταλισμός δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για τα πάντα  και για πάντα!

Τα θέματα αυτά έχουν τεράστιο πολιτικό αντίκτυπο, όχι μόνο επειδή απαιτούν άμεση λήψη πολιτικών αποφάσεων, αλλά και επειδή κατευθύνουν τον λαό σε αντίθετα αντιδραστικά άκρα. Υπό αυτή την έννοια, η δολοφονία Καντάρη και η κακοποίηση της νεαρής Μυρτούς αν και στερούνται προφανών πολιτικών κινήτρων, δύνανται να λογίζονται ως πολιτικώς σημαντικά. 

Κι αν μερικοί από τους λογής-λογής σχολιαστές επιχειρούν να εξηγήσουν με λογικοφανή αλλά ατυχή επιχειρήματα, τους λόγους για τους οποίους θεωρούν «άνισες» τις περιπτώσεις των δολοφονιών Φύσσα και Καντάρη, οι ίδιοι ή άλλοι πετυχαίνουν να εξοργίσουν οποιονδήποτε σκεπτόμενο άνθρωπο, χαρακτηρίζοντας ως «μη πολιτικό», και συνεπώς μη συγκρίσιμο με τη δολοφονία Φύσσα, το έγκλημα της Marfin. 

Τα «επιχείρηματα» εδώ είναι πολλά: 

1ον: δεν γνωρίζουμε τους δράστες, άρα ούτε τα κίνητρά τους. 

Θα ήθελα να γνωρίσω στους «μη γνωρίζοντες» ότι δεν γνωρίζουν τι λένε. Ο δολοφόνοι μπορεί να μην είναι γνωστοί ως φυσικά πρόσωπα, είναι όμως ευρέως γνωστές τόσο οι «ιδέες» όσο και η δράση τους. Πρόκειται για ενόπλους (κραδαίνοντες εμπρηστικές βόμβες μολότοφ) μασκοφόρους (και όχι κουκουλοφόρους· οι μάσκες κρύβουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου, οι κουκούλες απλώς σκεπάζουν την κώμη) οι οποίοι προκαλούν επεισόδια σε κάθε περίπτωση μαζικών λαϊκών κινητοποιήσεων. Για τους ενόπλους αυτούς εξουσιαστές (η βία αποτελεί εξουσία όταν ασκείται επί αόπλων και γενικά αδυνάτων) υπάρχουν μόνο δύο ενδεχόμενα: ή είναι λαϊκοί αγωνιστές (πλανημένοι βεβαίως) ή είναι προβοκάτορες. Πυρπολούν και καταστρέφουν είτε με αγνά ελατήρια (διαμαρτυρόμενοι για την κρατική καταστολή και αυθαιρεσία και την κοινωνική αδικία), είτε ως όργανα δυσφήμισης των λαϊκών αγώνων, εκφοβισμού των λαϊκών κινημάτων και αποσταθεροποίησης. Και στις δύο περιπτώσεις οι πράξεις τους είναι πολιτικές. Τόσο το αντάρτικο πόλεων όσο και η προβοκάτσια έχουν μόνο πολιτική χρησιμότητα. 

2ον: Ο σκοπός των μολοτοφόρων δεν ήταν οι εργαζόμενοι αλλά το κτίριο της Τράπεζας ως συμβολικός στόχος. Αν γνώριζαν ότι υπήρχαν εργαζόμενοι δεν θα πυρπολούσαν το κτίριο. 

Το «επιχείρημα» αυτό χαρακτηρίζει ευθέως τους εμπρηστές ... ηλιθίους! Από την εποχή της ανακάλυψης της φωτιάς, οι πρόγονοί μας, που δεν φημίζονταν και για το υψηλό διανοητικό πηλίκο τους (ελληνιστί IQ), γνώριζαν πολύ καλά ότι τόσο οι ίδιες οι φλόγες, όσο και οι καπνοί που αναδύονται μπορούν να βλάψουν και ενίοτε να σκοτώσουν το ανθρώπινο ον. Η φωτιά είναι όπλο και όποιος χρησιμοποιεί όπλο πρέπει να ξέρει να το χειρίζεται. Ακόμη κι αν το όπλο δεν στρέφεται άμεσα εναντίον ανθρώπων, η χρήση του μπορεί να βλάψει αθώους παρευρισκόμενους. Η δικαιολογία της ηλιθιότητας μπορεί να είναι επαρκής για δικονομικά τεχνάσματα όχι όμως για τον λαό. Με τη «λογική» αυτή οποιοσδήποτε μπορεί να πυρπολήσει την ΑΣΟΕΕ (μαζί με τους διαμένοντες αντιεξουσιαστές και λαθρομετανάστες) μια Κυριακή πρωί και να ισχυριστεί στη συνέχεια ότι θεωρούσε πως οι πανεπιστημιακοί χώροι είναι άδειοι το Σαββατοκύριακο. 

3ον: οι εργαζόμενοι-θύματα είχαν όλον τον καιρό να απομακρυνθούν. Φταίχτες είναι όσοι τους ανάγκασαν να μείνουν και οι ίδιοι που υπάκουσαν. 

Πρόκειται για τερατολόγημα. Αν η πολιτική πράξη (αντάρτικη ή προβοκατόρικη) δεν ξεκίνησε με εγκληματική πρόθεση αλλά κατέληξε στο έγκλημα λόγω αστάθμητων παραγόντων, αυτό δεν αφορά ούτε τα θύματα, ούτε την κοινωνία. Είναι η θεωρία των «παράπλευρων απωλειών» των νομίμων εγκληματιών (ΝΑΤΟ) την οποία οι λαϊκοί αγωνιστές υποτίθεται ότι καταδικάζουν. 

Συμπέρασμα: 

Κλείστε μάτια και αυτιά σε σοφίσματα, λογικές πλάνες και αυθαιρεσίες που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. 

Το έγκλημα είναι έγκλημα. Η κατηγοριοποίηση και ταξινόμησή του είναι για τα βιβλία. 

Να μη γελιέται κανείς. Το κίνητρο του Ρουπακιά ήταν το φονικό ένστικτο του ζώου. Το κίνητρο αυτών που τον έβαλαν ήταν η πολιτική ανωμαλία και αστάθεια. Ακριβώς το ίδιο, ακριβώς των ίδιων, που έδωσαν εντολή να καεί η Marfin μαζί με τους ανθρώπους. 

Απαιτείστε σεβασμό των αθώων θυμάτων. Όλων και ισότιμα. Οτιδήποτε λιγότερο είναι απαράδεκτο. 

Μια οφειλόμενη απάντηση στον Μίκη Θεοδωράκη.

Γίγαντα της τέχνης Μίκη, σε χαιρετώ. 

Κατ’ επανάληψη έχω δηλώσει, εν μέσω εχθρών σου και φίλων, ότι έχεις αμέτρητες φορές σώσει την τιμή της Ελλάδας. Ότι διαφήμισες την Πατρίδα και τη Δημοκρατία όπως διαφήμισες και τη μουσική. Το εννοούσα, το εννοώ και επιμένω. 

Πολλές φορές μάλωσα, με αριστερούς και δεξιούς που σε αποκαλούσαν προδότη. Πολλές φορές δικαιολόγησα (εγώ, που δεν χαρίζομαι ούτε στον εαυτό μου) τα λάθη, τις αστοχίες και τις παλινωδίες σου. Κι έχεις πολλά. Ίσως πιο πολλά κι απ’ τα χρόνια σου. 

Κι όμως. Οι φλόγες που πετούσες (κι όχι βέβαια οι σπίθες) μ’ έκαναν πάντοτε να μην στα «φυλάω». Να τα ξεχνάω αμέσως και να περιμένω την επόμενη μπαλωθιά σου. Πού θα αποκαθιστούσε το κύρος του Πατριώτη, του Δημοκράτη, του Αγωνιστή. 

Τα παραπάνω με υποχρεώνουν να σου γράψω. Για πρώτη και τελευταία φορά. Να απαντήσω, ανοιχτά, στην ανοιχτή επιστολή που μας απηύθυνες, για να μας γνωρίσεις ότι αποσύρεσαι από τα πολιτικά πράγματα. 

Μας λες, Μίκη, ότι μίλησες στην πρόσφατη συναυλία της Φαραντούρη, με τον Κουτσούμπα, τον Κουβέλη και τον Τσίπρα. Ότι χαριεντίστηκες με δαύτους, στην ανάλαφρη ατμόσφαιρα της συναυλίας, ότι πρότεινες (μισοαστεία-μισοσοβαρά) στους παρευρισκόμενους, να ψηφίσουν Τσίπρα και ΚΚΕ. 

Μετά, με διαύγεια εφήβου και γνώση γέροντα, αναλύεις και τεκμηριώνεις σοφά, τη μόνη λύση που μπορεί να σώσει την πατρίδα απ’ τον χαμό: την εφικτή και αναίμακτη εκτός του συστήματος, κατοχύρωση Εθνικής Ανεξαρτησίας από έναν ενημερωμένο λαό που κατανοεί επιτέλους τη δύναμή του. 

Για να δοθεί η λύση αυτή όμως, όπως λες, πίστευες (και κάτι μου λέει ότι πιστεύεις ακόμη) πως είχε φθάσει η «Ώρα της Αριστεράς». Γι αυτό μίλησες με τους αριστερούς, αλλά δεν εισακούστηκες. Όπως δεν εισακούστηκες και από τον λαό, αφού δεν μπόρεσες (με παράπονο το δηλώνεις) να επικοινωνήσεις μαζί του. Να του προσφέρεις αποδείξεις. Να τον πείσεις για τη λύση. 

Λοιπόν Μίκη, αυτά τα δύο, απόρριψη από αριστερούς ηγέτες-απόρριψη από το λαό, ήτανε φυσικά και αναμενόμενα. 

Θα σε λυπήσω, αλλά ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΕΣ ΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ. Μίλησες με κάτι Σταλινικά απολιθώματα των οποίων οι τραμπούκοι περιφρουρούν τη Βουλή όταν ο λαός διαμαρτύρεται απ’ έξω, κάτι συνωστιζόμενους μνημονιακούς κολαούζους και κάτι ζεν-πρεμιέ συνομιλητές Ουάσινγκτον-Βρυξελλών-Τελ Αβίβ. Αυτοί αριστεροί δεν είναι, ιδέα δεν έχουνε για το τι πάει να πει έθνος και ανεξαρτησία και συνακόλουθα η «εθνική ανεξαρτησία» που τους είπες τους ακούστηκε σαν κορακίστικα. Αυτών για εισαγόμενους δούλους που ρίχνουν τα μεροκάματα να τους λες και παρ’ τους και την ψυχή.

Όσο για τον λαό, θα σε ξαναλυπήσω, αλλά ήτανε βέβαιο ότι δεν θα σ’ άκουγε. Μπερδεύτηκε. Τον μπέρδεψες. Τόσα χρόνια οι σοβαρές σου δηλώσεις και παρεμβάσεις, οι μεστές, οι κρίσιμες, ανακατεύονταν με αστείες, κενές, ασήμαντες, σαν κι αυτή την ανάλαφρη περί ψήφου σε Τσίπρα-ΚΚΕ, ένα ανάλαφρο βράδυ, σε μια ανάλαφρη ατμόσφαιρα, μιας ανάλαφρης συναυλίας. 

Τι τα θες Μίκη, σωστό να βραβεύεται ο άξιος, δίκαιο να αναγνωρίζεται η προσφορά του, τιμητικό να δέχεται φιλοφρονήσεις και επαίνους, όμως εσύ ... να, πώς να το πω; ... το παράκανες. Έλαβες εύσημα από τον γύφτο και τον μυλωνά. Δέχθηκες διαπιστευτήρια από εγκληματίες. Απόλαυσες αξιώματα από αχρείους. Όπου γάμος και χαρά ... 

Τέτοια ελαφρότητα, Μίκη, ο λαός δεν τη σηκώνει. 

Θα ‘πρεπε να γνωρίζεις, Μίκη, ότι για να οδηγήσεις ή, έστω, να καθοδηγήσεις έναν λαό, πρέπει να αναλάβεις ευθύνες. Βαριές. Πολύ βαριές. Πολύ βαρύτερες από ανάλαφρες κουβεντούλες με ανάλαφρους αριστερούς, κάποια ανάλαφρα βράδια, στις ανάλαφρες ατμόσφαιρες κάποιων ανάλαφρων τελετών.

Προς ακραίους.

Προς ακροδεξιούς, φασίζοντες, ακροαριστερούς, αντιεξουσιαστές κτλ. Προς όλα δηλαδή τα χουλιγκάνια που περιβάλλουν τα φονικά τους ένστικτα με μανδύα "ιδεολογίας":

Σιχαίνομαι τη βία κι εσάς επειδή ασκείτε βία. Το ότι οι εγκέφαλοί σας είναι καμένοι είναι φανερό. 

Θα σας δώσω μια ευκαιρία να αποδείξετε ότι κάνω λάθος. Ότι μπορείτε ακόμη να σκεφθείτε τα στοιχειώδη. 

Αναρωτηθείτε: 

«Τι σόι στόχοι είναι αυτοί που χτυπάμε;». 

Αφού είστε κατά του «συστήματος» και οι μεν και οι δε, κι αφού οι γάιδαροι του συστήματος είναι φανεροί, εσείς γιατί χτυπάτε τα σαμάρια; 

Όλο κανέναν φουκαρά λαθρομετανάστη, πεινασμένο και εξαθλιωμένο. Ποτέ τον βαλκάνιο κατσαπλιά με το Καλάσνικοφ, ποτέ τον Αφρικανό νταβαντζή με τη χαντζάρα. 

Όλο κανέναν μπατσάκο, οικογενειάρχη και κακοπληρωμένο. Ποτέ το λαμόγιο με τη Μερσέντες, ποτέ τον παπαγάλο με το Καγιέν. 

Όλο τις παράγκες και ποτέ τις βίλες. 

Όλο τα σαραβαλάκια και ποτέ τις κουρσάρες. 

Όλο τους αναλώσιμους και ποτέ τις ελίτ. 

Όλων σας φταίει ο καπιταλισμός, αλλά τους καπιταλισταράδες δεν τους πειράζετε. «Χώσιμο» σε πλούσιο ούτε γι αστείο δεν επιχειρείτε. Μόνο σε αδύνατους την πέφτετε, μόνους και απροστάτευτους. Πολλοί εσείς και οπλισμένοι, σε λιγότερους και αόπλους. Εύκολοι στόχοι και ακίνδυνοι. 

Την πέσατε ποτέ, είτε οι μεν είτε οι δε, στους εμπόρους ναρκωτικών; Στους λαθρέμπορους; Στους δουλέμπορους; Στους εμπόρους σάρκας; Στους εμπόρους όπλων; Οι «ιδεολογίες» σας αυτούς έπρεπε να τους στοχοποιούν πρώτους. 

Πώς; Δεν τους ξέρετε; 

Ελάτε τώρα ρε! Και οι πέτρες τους ξέρουν. Φοράνε λευκά κολάρα και πουλάνε μούρη στους μικροαστούς. Υπεράνω πάσης υποψίας είναι για τους ηλιθίους. Εσείς σαν «υποψιασμένοι» και άνθρωποι της πιάτσας πρέπει να τους γνωρίζετε καλά. 

Ακόμη όμως κι αν δεν τους ξέρετε αυτούς, τους άλλους δεν τους ξέρετε; Τους εκδότες, τους καναλάρχες, τους επιχειρηματίες νυκτερινών κέντρων, τους προέδρους των ΠΑΕ, τους μουράτους της τι-βι δεν τους ξέρετε; 

Γιατί δεν είχατε ποτέ, έτσι για αλλαγή, μια ειρηνική αντιπαράθεση με δαύτους; 

Την πέσατε ποτέ σε κανένα ξέκωλο; Αφού υποτίθεται ότι είστε προστάτες των «χρηστών ηθών» οι μεν και πολέμιοι της εμπορίας σεξ των καπιταλιστών οι δε. Πήγατε ποτέ με πανό έξω από το ξενυχτάδικο όπου η ποπ πουτάνα κουνάει τον απαυτό της και αυτό το λένε τέχνη; 

Πήγατε ποτέ να διαμαρτυρηθείτε έξω από κανένα γήπεδο; Αφού υποτίθεται ότι είστε υπέρ της ευγενούς άμιλλας οι μεν και κατά της κλοπής του ιδρώτα του λαού οι δε. Πήγατε να γιουχάρετε τους απατεώνες που ξεπλένουν το χρήμα που κλέψανε από τον λαό αγοράζοντας ντοπαρισμένα τσογλάνια που κλωτσάνε ένα πετσί και αυτό το λένε αθλητισμό; 

Το αντίθετο κάνετε. Βγαίνετε με τα ξέκωλα, ζητωκραυγάζετε τα τσογλάνια και έμμεσα ή άμεσα αβαντάρετε και τα αφεντικά τους. Βέβαια, δεν λέω, πάρα πολλοί μπράβοι των λαμόγιων είναι δικοί σας. Πάρα πολλοί φονιάδες είναι «εθνικιστές» ή «αντιεξουσιαστές». Τα βάζει κανείς με τ’ αδέρφια του; Δεν τα βάζει. 

Αλλά να, αν μπορείτε, αναρωτηθείτε: 

«Το σόι στόχοι είναι αυτοί;». 

Και μετά κάντε την κίνηση ματ. Ρωτήστε τ’ αφεντικά σας! 

«Το σόι στόχοι είναι αυτοί αφεντικό;». 

Τ’ αφεντικά σας είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία. Παίζουν συγκεκριμένους ρόλους. Στη διανομή των ρόλων, τους μεν τους βαφτίσανε «πατριώτες» τους δε «αντιεξουσιαστές». 

Και οι μεν και οι δε, θα σας απαντήσουν ότι «δεν ήρθε ακόμη η ώρα της μεγάλης αναμέτρησης» και επί του παρόντος «οι στόχοι είναι συμβολικοί». Σ’ αυτό το τελευταίο θα λένε αλήθεια. 

Οι στόχοι είναι συμβολικοί, επειδή τους επιλέγουν συστημικοί. Συμβολίζουν την προσπάθεια του συστήματος να επιβληθεί δια της ανωμαλίας. Να αποπροσανατολίσει. Να ασχολείται ο λαός με τους γοβιούς και τις σαλιάρες και να ξεφεύγουν οι καρχαρίες. 

Αποδείξτε ότι έχω άδικο και μπορείτε να σκεφτείτε. 

Ρωτήστε τους! 

Υ.Γ Μερικοί κερατούκληδες είναι και μαρτυριάρηδες (-«Έλα Ελένη!»), οπότε θα πρέπει να τους απογοητεύσω. Ομιλώ για ειρηνικό ακτιβισμό (τύπου Γκριν Πις) και τίποτε παραπάνω. Οι «στόχοι» αφορούν σε ειρηνικές πράξεις, όπως αρμόζει σε ανθρώπους.  

Αν σε ρωτήσουν ...

• Αν σε ρωτήσουν αν είσαι ρατσιστής ... πες πως είσαι Έλληνας. 

• Αν σε ρωτήσουν αν σιχαίνεσαι τους μαύρους ... πες ότι σιχαίνεσαι τις μαύρες ψυχές. 

• Αν σε ρωτήσουν αν μισείς τους Εβραίους ... πες πως μισείς τον Σιωνισμό. 

• Αν σε ρωτήσουν αν είσαι κατά των ομοφυλοφίλων … πες πως είσαι υπέρ της αναπαραγωγής των ανθρώπων. 

• Αν σε ρωτήσουν αν είσαι εναντίον των εκτρώσεων … πες πως είσαι υπέρ της ζωής. 

• Αν σε ρωτήσουν τι ομάδα είσαι … πες πως είσαι φίλαθλος. 

• Αν σε ρωτήσουν αν κακομεταχειρίζεσαι τα ζώα … πες πως τ’ αγαπάς όλα ... και τα δίποδα. 

• Αν σε ρωτήσουν αν είσαι πλούσιος ... πες πως είσαι ... σε αισθήματα. 

• Αν σε ρωτήσουν αν χρωστάς … πες πως χρωστάς μόνο στον Θεό. 

• Αν σε ρωτήσουν αν υπάρχει Θεός … πες να κοιτάξουν τον ήλιο με γυμνά μάτια. 

Πώς να τα βάλω με τη Χρυσή Αυγή;

Ο Ρομά (sic) ήταν λίγο απρόσεκτος. 

Γενικώς έτσι είναι οι Ρομά (sic). Ελεύθερη φύση, αδέσμευτοι, ασυμβίβαστοι, παρορμητικοί, επαναστάτες (βάλτε εισαγωγικά όπου δει). Δεν μπορούν τα δεσμά, δεν μπορούν τους κανόνες, δεν μπορούν τις θητείες, δεν μπορούν τις υποχρεώσεις. Γι αυτό άλλωστε είναι από τους πλέον αγαπημένους των προχω-προοδο-κουλτουρο-αριστερο-αντιρατσιστο-φασιστών. 

Ο λίγο απρόσεκτος Ρομά (sic), που λέτε, παραβίασε το «STOP». 

Αυτά τα σήματα ελέγχου της κυκλοφορίας λοιπόν, είναι αντισυνταγματικά. Είναι αντιδημοκρατικά. Στερούν μέρος των δικαιωμάτων του ανθρώπου, περιορίζουν την ελευθερία των κινήσεων, επιβάλουν φραγμούς στη διακίνηση ανθρώπων, οχημάτων και αγαθών. Γι αυτό άλλωστε πάααρα πολλοί συμπολίτες μας, έγκριτοι και έντιμοι (ναι σας λέω), τα έχουν καταργήσει στην πράξη (όπως και τα υπόλοιπα αναχρονιστικά εμπόδια που αφορούν στην ηχορύπανση, στην κοινή ησυχία, στα οικιακά και επαγγελματικά απορρίμματα κτλ). Η ελεύθερη φύση των λίγο απρόσεκτων Ρομά (sic) δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση. 

Ξέρω τι σκέφτεστε. Ότι πρόκειται απλώς για κωλόγυφτους (Ρομά και μη) που δεν σέβονται τίποτε. Δίποδα κτήνη που οδηγούν δίτροχα και τετράτροχα φέρετρα. Θα σας μαλώσω. Δεν είστε πολιτικώς ορθοί και τις σκέψεις σας αυτές τις αποδοκιμάζω μετά βδελυγμίας. Πάντως, αυτός ο φασισμός των σημάτων της Τροχαίας θα τελειώσει όπου να’ ναι. Οσονούπω θα κυβερνήσει η γκέι αριστερά, οπότε τέτοια συντηρητικά και οπισθοδρομικά απομεινάρια θα καταργηθούν. 

Η φίλη, που λέτε, δεν κατάλαβε και πολλά. 

Αισθάνθηκε ένα τράνταγμα, άκουσε ένα ανατριχιαστικό ήχο - συνδυασμό λαμαρίνας που τσακίζει και τζαμιού που σπάζει – και, σαν σε όνειρο, κατέληξε σε μια μάντρα. 

Οι περίοικοι, ας είναι καλά οι άνθρωποι, έσπευσαν να βοηθήσουν. Πολύτιμη, πράγματι, αυτή η βοήθεια, αφού η ελαφρά (ευτυχώς) τραυματισμένη φίλη εκτός από το σοκ, τον πόνο και τη ζαλάδα, είχε να αντιμετωπίσει και τις φωνές του λίγο απρόσεκτου Ρομά (sic). 

Ο συμπαθής αυτός Έλλην πολίτης, άρχισε να φωνάζει για τη ζημιά που του κάνανε, για τη φίλη που μιλούσε στο κινητό (δεν μιλούσε), για τις γυναίκες οδηγούς κτλ. 

Ξαναξέρω τι σκέφτεστε. Ξανασκέφτεστε τα περί κωλόγυφτων (παρότι σας επέπληξα γι αυτό) και τώρα σας έρχεται στο νου ένα μαυριδερό κινητό παράπτωμα και η παροιμία «φωνάζει ο κλέφτης». Ααα, θα τα χαλάσουμε και να το ξέρετε. Ο άνθρωπος απλώς επικαλέστηκε το πρωτόκολλο (ενημερωθείτε εδώ), βάσει του οποίου είχε δίκιο. 

Τέλος πάντων, οι περίοικοι, αφού στόλισαν τον λίγο απρόσεκτο Ρομά (sic) και του έκοψαν τη φόρα (απειλώντας να του κόψουν κάτι άλλο) κάλεσαν την αστυνομία. Ήρθε η τροχαία, κατέγραψε, πήρε καταθέσεις, πήρε στοιχεία, φώναξε και το ασθενοφόρο για να διακομιστεί η παθούσα στο νοσοκομείο κτλ. 

Και τώρα αρχίζουν τα ωραία (αν ξανασκεφτείτε για κωλόγυφτους κτλ, θυμηθείτε ότι τα καταδικάζω με αποτροπιασμό). 

Ο λίγο απρόσεκτος Ρομά (sic), δεν είχε να επιδείξει ασφαλιστήριο συμβόλαιο (πρωτότυπο ε;). Ήταν όμως ψύχραιμος και είχε έτοιμη απάντηση (πώς άραγε; μυστήριο!). Όταν ο «κακός μπάτσος» τον στρίμωξε, δήλωσε ότι «δεν έχει μαζί του» το ασφαλιστήριο. 

Υπάρχει ένα παλαιό κόλπο. Παραδέχεσαι μια παράβαση, για να γλυτώσεις μια χειρότερη. Χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους ανυπότακτους-επαναστάτες αλλά και άλλους αξιολογότατους συμπολίτες μας. Δεν ασφαλίζομαι, κι αν με πιάσουν δηλώνω ότι δεν έχω τα χαρτιά μαζί. Παρά το πρόστιμο, κερδίζω χρόνο και βλέπουμε. 

Απορρίπτω πάντως, άνευ ετέρας σκέψεως, την πιθανότητα ο λίγο απρόσεκτος Ρομά (sic) να εφάρμοσε το παλαιό αυτό κόλπο. Τους διεστραμμένους εγκεφάλους που συσχέτισαν συνειρμικά αυτή μου την αναφορά, με τον συγκεκριμένο, απρόσεκτο, πλην όμως αξιότιμο κύριο Ρομά (sic), τους παραδίδω στη χλεύη των προοδευτικών ελληνοφώνων. 

Ξέρω τι άλλο σκέφτεστε. Θεωρείτε τους εκλεκτούς συμπολίτες μας που εφαρμόζουν το εν λόγω κόλπο ηλιθίους. Αφού δεν έχουν ασφάλιση, τι έγγραφα θα μπορούσαν να προσκομίσουν εκ των υστέρων; 

Θα αναγκαστώ για πολλοστή φορά να σας επαναφέρω στην τάξη. 

Δεν έχετε ακόμη καταλάβει ότι «οι νόμοι είναι για τους νόμιμους· τους παρανόμους δεν τους φοβίζουν» όπως μονότονα επαναλαμβάνει δεκαετίες τώρα η γερόντισσα μητέρα μου; 

Ο λίγο απρόσεκτος Ρομά (sic) εμφανίσθηκε προ ημερών με αυθεντικό-ατσαλάκωτο ασφαλιστήριο συμβόλαιο! Το οποίο ... κάλυπτε την ημερομηνία του ατυχήματος, αφού είχε «συναφθεί» πριν από το ατύχημα. Σε εταιρεία που δεν την ξέρει ούτε ο θυρωρός της, η οποία δεν ανήκει σ’ εκείνες που μετέχουν στο πρόγραμμα «φιλικού διακανονισμού». (Αν υποψιάζεστε παρανομία, ντροπή σας. Θα σας εγγράψω στο ποινολόγιο και θα το κρατήσω απ’ τον μισθό σας. Όλα είναι καθαρά. Τα μυαλά σας είναι βρώμικα). 

Αυτό πρακτικώς σημαίνει ότι, επειδή ο λίγο απρόσεκτος κύριος Ρομά (sic) δεν έχει υποβάλλει ακόμη δήλωση ατυχήματος εις βάρος του (εκπλαγήκατε έτσι;) και επειδή η ασφαλιστική εταιρεία της φίλης (απ’ αυτές που πουλάνε συμβόλαια με την οκά, τρία στην τιμή του ενός και μια χτένα δώρο) αρνείται να εμπλακεί (άλλο που δεν ήθελε· ξαναεκπλαγήκατε έτσι;), η φίλη είναι υποχρεωμένη, άνεργη ούσα, με τον σύζυγο υποαπασχολούμενο (και χωρίς αυτοκίνητο πλέον) να δαπανήσει χρήμα και χρόνο (χρόνια) σε αγωγές και δικαστικές διαμάχες. Για να αποφανθεί τελεσιδίκως (αν ποτέ) το δικαστήριο και να επιδικάσει ψίχουλα (παλαιό το αυτοκίνητο, ελαφρές οι σωματικές βλάβες κοκ). Και αφού βεβαίως ληφθεί υπόψιν ότι η χειρ του νόμου προσάγει σε δίκη όσους ... δεν μπορούν ή δεν θέλουν να διαφύγουν και όχι όσους δεν έχουν τίποτε να χάσουν μη προσερχόμενοι. Και αφού επίσης συνυπολογισθεί ότι, αν ο λίγο απρόσεκτος Ρομά (sic) θελήσει να δικαστεί, προς συμπαράστασίν του θα σπεύσουν οδυρόμενα-ωρυόμενα άπαντα τα τσαντήρια του συνοικισμού, οι κυρίες Ρομά (sic), τα Ρομάκια (sic) κτλ κτλ. 

Είναι γνωστή η ιστορία. Διαφεύγει ο ένοχος και εξουθενώνεται το θύμα. Στην απώλεια ζωής ή περιουσίας κερδισμένος είναι ο φταίχτης και χαμένος ο παθών. Για να ανευρεθεί πλέον δικαιοσύνη, απαιτείται μεγεθυντικός φακός. Ισχυρότατης μεγεθυντικής ικανότητας. 

Και πριν βιαστείτε να με εγκαλέσετε για «προβοκατόρικο τίτλο» στην ανάρτηση και να αναφωνήσετε «πού κολλάει η Χρυσή Αυγή στην ιστορία;», εξηγούμαι αμέσως. 

Σας έχω ενημερώσει εγκαίρως (εδώ) γιατί σιχαίνομαι την ακροδεξιά, τους Νεοναζί, τους φασίστες. Όλους τους βρυκόλακες που είδανε σκοτάδι (έλλειμμα δημοκρατίας, παιδείας, δικαιοσύνης) και μπήκανε. Όλες τις σκατόμυγες που μυρίσανε σκύβαλα (αδικία, εγκληματικότητα, ρατσισμό κατά των Ελλήνων) και την πέσανε. Όλα τα όρνια που οσμίστηκαν πτώμα (της πατρίδας) και ορμήσανε. 

Την ίδια διεξοδική ενημέρωση κάνω και σε συζητήσεις, όπου πάντα θίγω πρώτα τον άμεσο και ορατό απ’ όλους κίνδυνο από τους εθνομηδενιστές, για να καταλήξω στον αόρατο για πολλούς κίνδυνο από τους ψευτοπατριώτες. 

Δεν σας κρύβω ότι βρίσκομαι σε δυσχερή θέση. Ο κοσμάκης έλκεται από τη Χρυσή Αυγή. Τα επιχειρήματά μου δεν αρκούν. Το ένστικτο αυτοσυντήρησης του λαού είναι δυνατότερο: «Οι άλλοι με σκοτώνουν τώρα. Οι ακροδεξιοί υπόσχονται σωτηρία. Ακόμη κι αν με σκοτώσουν εκείνοι αργότερα, πράγμα που δεν το ξέρω – αισιοδοξώ πως όχι - το προτιμώ από το να πεθάνω αμέσως». 

Διαβάστε εδώ μια εξήγηση του φαινομένου, απλή και κατανοητή (μοναδική μου διαφωνία: δεν πρόκειται περί χιούμορ, έστω και φονικού. Πρόκειται για ενστικτώδη αντίδραση ενός απειλούμενου με εξαφάνιση είδους, όπως ο Έλληνας πατριώτης). 

Είναι πάντως, θα συμφωνήσετε, πρακτικώς αδύνατον να προειδοποιήσεις κάποιον για υπαρκτό μεν, αλλά θεωρητικό μελλοντικό κίνδυνο, την ώρα που άλλος κίνδυνος τον απειλεί ευθέως και αμέσως, ειδικά όταν η προπαγάνδα των καθεστωτικών παπαγάλων σε εμποδίζει. (Το έχω διακωμωδήσει εδώ). 

Για να μην πολυλογώ, ο σύζυγος της φίλης διαλαλεί προς κάθε κατεύθυνση, ότι θα απευθυνθεί στη Χρυσή Αυγή. 

Και ευρίσκομαι σε αντικειμενική αδυναμία να του αντιπροτείνω κάτι εξίσου αποτελεσματικό...