Άδωνις-Ευγενία και ΔΟΛ: Να ξερνάς κι από τις πλάτες.

Σύμφωνα με το «ανάλαφρο» (sic) αλλά «βαρυσήμαντο με πολλούς αποδέκτες» (προπαγανδιστικό) δημοσίευμα των ΔΟΛίων (αλλά και άλλων μέσων μαζικής παραπλάνησης), η κυρία Ευγενία Μανωλίδου, κυοφορούσα τον καρπό τού έρωτός της με τον κύριο υπουργό της Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη, τηλεφώνησε στον σύζυγό της ενόσω αυτός προήδρευε του Συμβουλίου των υπουργών Υγείας της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. 

«Αγάπη μου χρειάζομαι έναν γυναικολόγο» αναφώνησε η έγκυος. 

Όπως πληροφορούμαστε λοιπόν από το άρθρο, ο κύριος υπουργός, σφόδρα ανήσυχος, αφού πρώτα βεβαιώθηκε ότι δεν επρόκειτο περί προβλήματος επειγούσης φύσεως και προκειμένου να μείνει απερίσπαστος στο έργο του (της προεδρίας βεβαίως-βεβαίως) παρέπεμψε την ωραία συμβία του στο ΠΕΔΥ (ήτοι Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας) στον αρμόδιο δηλαδή μηχανισμό της Πολιτείας, δικής του (αν και οι κακές γλώσσες το αμφισβητούν) συλλήψεως και εκτελέσεως. 

Και, ω του θαύματος, άπαντα λειτούργησαν άψογα. Η κυρία Μανωλίδου εξυπηρετήθηκε άριστα, έκλεισε ραντεβού μετά από πενθήμερο με συμβεβλημένο ιατρό πλησίον της οικίας της και περιχαρής απέστειλε στον σύζυγό της γραπτό μήνυμα (sms) περί της τελειότητος του συστήματος, το οποίο ο κύριος υπουργός χρησιμοποίησε ενώπιον των ομοιοβάθμων του, ως ακαταμάχητη απόδειξη της αποτελεσματικότητος του μεταρρυθμιστικού του έργου. 

Από την ανάγνωση του άρθρου ευκόλως εννοούμε ότι: 

1) η κυρία Μανωλίδου, εξέχον μέλος της Ελληνικής ελίτ, σύζυγος υπουργού, γνωστή τηλεπερσόνα με δυσθεώρητες αμοιβές, δεν διαθέτει γυναικολόγο. Αν της συμβεί κάτι απευθύνεται έντρομη στον σύζυγό της και αναζητεί οποιονδήποτε γυναικολόγο. 

2) Παρότι έχει τον κοινό νου (ως φαίνεται τουλάχιστον) και δεν είναι πρωτάρα, έχει δηλαδή ξαναπεράσει από στάδια εγκυμοσύνης, φαίνεται να αγνοεί ποιο είναι το επείγον και ποιο το μη επείγον. Διότι αν δεν το αγνοούσε δεν θα έπρεπε να διακόψει τον σύζυγό της από τόσο σπουδαίο καθήκον. 

3) Αν της συγχωρεθεί η άγνοια (δεδομένης της κατάστασής της και του ψυχισμού της εγκύου), εφόσον από τη συνομιλία μεταξύ μιας υπερευαίσθητης εγκύου και του συζύγου της ο τελευταίος έκρινε ότι δεν συνέτρεχε λόγος ανησυχίας και απαιτείτο προγραμματισμένη (με ραντεβού) επίσκεψη στο ιατρείο μαιευτήρος, θα πρέπει να θεωρείται ότι ο κύριος Γεωργιάδης εκτός από υπουργός Υγείας είναι και ιατρός ή τέλος πάντων εμπειρότερος στα της εγκυμοσύνης από την ίδια την έγκυο. 

4) Το διάστημα των 5 (πέντε) ημερών μεταξύ της εμφάνισης του προβλήματος και της ημέρας του ραντεβού, δεν επαρκεί ώστε ο κύριος υπουργός να επιστρέψει στο σπίτι του, να συνεννοηθεί με τη σύζυγό του και να απευθυνθούν σε κάποιον πρωτοκλασάτο μαιευτήρα της πιάτσας, που θα τους δεχθεί αυθημερόν (λόγω του προφανούς ειδικού τους βάρους ως πελάτες) και τελικά θα αναλάβει και τον τοκετό. 

Και άλλα πολλά... 

Με όποιον υποστηρίξει ότι τόσο το «γεγονός», όσο και η περιγραφή του αποτελούν ευθείες προσβολές της νοημοσύνης των αναγνωστών (όσων διαθέτουν τέτοια), δεν θα διαφωνήσω. 

Σε όποιον ισχυριστεί ότι πρόκειται για καραστημένο, κακοστημένο και ευτελές προπαγανδιστικό σόου, με γλοιώδεις αποχρώσεις, συνιστώσες γελοιότητας και έντονα εμετικά στοιχεία, δεν θα αντιτάξω επιχειρήματα. 

Θα αναφωνούσα «ντροπή» («αιδώς» για τον κύριο υπουργό). Στη χώρα όμως που οι ελλείψεις στα νοσοκομεία επισκιάζονται από κιτσάτα επικοινωνιακά τρικ του κυρίου υπουργού, η ντροπή έχει χαθεί. Μαζί με χιλιάδες ζωές ασθενών και αναξιοπαθούντων. 

Κάτω τα χέρια από τον Κασιδιάρη.

Η πίεση του Εθνικισμού στους εθνομηδενιστές είναι προς όφελός μας. 

Λοιπόν, μπορεί να μην μας αρέσει, αλλά αποτελεσματική πίεση στους εθνομηδενιστές ασκεί μόνο η Χρυσή Αυγή. 

Σχετικά πρόσφατα είχαμε: 

Τατσόπουλο εναντίον Πιτσιρίκου. 

Βαξεβάνη εναντίον Αλ Σάλεχ. 

Χατζηνικολάου, Αρβελέρ και Μπαμπινιώτη εναντίον Ρεπούση. 

Στ. Θεοδωράκη εναντίον Λαζόπουλου. 

Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί; Ακούνε έθνος και παθαίνουν αναφυλαξία. Και τώρα σκοτώνονται μεταξύ τους. Γιατί νομίζετε; 

Κι ακόμη: 

Ο Άρης της Μυκόνου δηλώνει: «δεν γίνεται να νιώθουμε μετανάστες στη γειτονιά μας». 

Ο Οικουμενιστής του Φαναρίου δηλώνει: «είμαστε αρχαιότεροι σε τούτα τα χώματα». 

Ο Αναναστασιάδης δηλώνει: «πελάτης και όχι συνέταιρος η Τουρκία». 

Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί μεταξύ τους και με τους παραπάνω; Το αυτό. Αλλεργία στο έθνος. 

Γιατί λοιπόν οι εθνομηδενιστές να αλληλοσπαράσσονται ή τουλάχιστον να μιζεριάζουν; Διότι νιώθουν πίεση. Αφόρητη πίεση. Από την αφυπνιζόμενη πατριωτική λαϊκή συνείδηση. 

Ποιος διεγείρει τα πατριωτικά αντανακλαστικά του λαού; Οι πατριώτες των «συνταγματικών» κομμάτων; Αστεία πράγματα. Οι πολιτικοποιημένοι αλλά ανένταχτοι πατριώτες; Αδυνατούν. Ο Εθνικισμός. Αυτός και μόνον. 

Ποιος εκπροσωπεί τον εθνικισμό, έστω και κακήν-κακώς, στη σύγχρονη Ελλάδα; Η Χρυσή Αυγή. 

Ακούστε φίλοι. Διαβάζω τους πάντες. Συνομιλώ με τους πάντες. 

Έχω την άποψη ότι, όπως ο αναρχισμός δυσφημείται από χουλιγκάνους και πρακτόρια, έτσι κι ο εθνικισμός δυσφημείται από τραμπούκους και αναλφάβητους. Είμαι αναγκασμένος να συμφωνήσω με τη δήλωση του κορυφαίου εν ζωή έλληνα εθνικιστή: η Χ.Α είναι για μένα «ουγκ». 

Ωστόσο, είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι εθνομηδενιστές μόνο αυτήν λογαριάζουν ή/και φοβούνται. Το αν φοβούνται ότι θα διαλύσει την ψευδεπίγραφη δημοκρατία ή θα ενσωματωθεί σ’ αυτήν και θα τους πάρει τις ψήφους, μού είναι αδιάφορο. Οι σπασμωδικές κινήσεις εναντίον της μόνο φόβο μαρτυρούν. Άγνωστης προέλευσης, αλλά φόβο. 

Δεδομένου λοιπόν ότι ο αρχηγός είναι, επί του παρόντος, αφοπλισμένος (κάτι μου λέει ότι δεν είπε ακόμη την τελευταία λέξη) ποιος είναι «η σημαία»; 

Ο Κασιδιάρης! 

Είναι νέος (τυχεράκια!), ατρόμητος (προσόν των γενναίων και των ακαταλόγιστων), αποφασισμένος (έτσι δείχνει). 

Από τότε που σκαμπίλισε την κακιά πεθερά που επιτέθηκε πρώτη, τη Γαρουφαλιά που τη λένε Λιάνα, που όταν δεν καπνίζει βρίζει, που όταν δεν βρίζει απειλεί και όταν δεν απειλεί ειρωνεύεται, που έχει τη σωστή άποψη για όλα και δεν αφήνει άλλον να μιλήσει, που δεν ανέχεται διακοπές αλλά όλο διακόπτει, που δεν σηκώνει τσαμπουκάδες αλλά όλο τσαμπουκαλεύεται, που αποκαθιστά τον Στάλιν αλλά κάνει και τον σταυρό της, που συναγελάζεται με τις κυράτσες των προαστίων εις το όνομα του λαού και ... και ..., ο Κασιδιάρης κερδίζει συνεχώς πόντους. Πόντους. Όλη μέρα, κάθε μέρα. 

Θα είμαι ειλικρινής: 

Ο Κασιδιάρης μού δίνει στα νεύρα. Κάτι τα μούσκουλα, κάτι τα τατού, κάτι οι γκόμενες με IQ ραδικιού, κάτι τα στρατόκαυλα σπορ, κάτι η μόστρα μαγκιάς (υπαρκτής ή όχι αδιάφορο), κάτι οι συνεχείς ραδιοτηλεοπτικές εμφανίσεις, κάτι η ανυπαρξία πολιτικού λόγου (αν και σε πρακτικά θέματα είναι αποτελεσματικός) με έχουν πείσει ότι έχει τόση σχέση με τον εθνικισμό όσο ένας πιγκουίνος με την έρημο Σαχάρα. 

Έλα όμως που αυτόν φοβούνται οι Φαρισαίοι των ΜΜΕ! Έλα που συσπειρώνονται εναντίον του οι άθλιοι της Βουλής και της Θέμιδας! Έλα που τον κάνανε εικόνισμα οι πολιορκημένοι του Αγίου Παντελεήμονα! (Αυτό το τελευταίο είναι το σημαντικότερο όλων). 

Την ένστασή σας την ξέρω και τη συμμερίζομαι. Πιστεύετε ότι η Χ.Α είναι ένας καθεστωτικός μπαμπούλας, που για άγνωστους λόγους εστράφη εναντίον του εργοδότη του. Ένας μπράβος που σήκωσε κεφάλι και θέλει να γίνει αρχιμαφιόζος ή που παραμένει μπράβος πιστός και απλώς καμώνεται τον επαναστάτη για να χαλιναγωγήσει τον όχλο. Θεωρείτε ότι ο λαός είναι απαίδευτος και, με τον ένα ή άλλο τρόπο, έπεσε σε παγίδα. Συμφωνώ. 

Μη σας διαφεύγει όμως ο πλέον κρίσιμος παράγων: ο κίνδυνος. Ακόμη και οι σοφοί όταν κινδυνεύουν αντιδρούν περίεργα. Πόσο μάλλον οι απαίδευτοι. 

Ο λαός κινδυνεύει. Η πατρίδα κινδυνεύει. Ας αφήσουμε την πατερναλιστική στάση κατά μέρος. Αποτύχαμε οι θεωρητικοί να (εκ)παιδεύσουμε το λαό κι ας μην είναι όλο το φταίξιμο δικό μας. Είτε ο μαθητής είναι ανεπίδεκτος είτε ο δάσκαλος ανεπαρκής το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: κινδυνεύουν και οι δύο. 

Ας αφήσουμε λοιπόν τον Κασιδιάρη να κάνει αυτό που νομίζει, όπως νομίζει. Η πίεση στους εθνομηδενιστές, έστω και βραχυπρόθεσμα, είναι προς όφελός μας. 

Υ.Γ 1 Προσοχή-Προσοχή. Αν πάθει τίποτε ο Κασιδιάρης, ο επόμενος στη διαδοχή είναι ... 

...η Ουρανία. Η Ουρανία Μιχαλολιάκου. Και ούτε ψύλλος στον κόρφο μας. Μιλάω σοβαρά. 

 Υ.Γ 2 Συνέπτυξα τρεις αναρτήσεις σε μία και ... αναμένω να μου σούρουν διάφορα απ’ όλες τις μεριές. 

Προς τον συνταγματάρχη Γουόρεν.

Εκπρόσωπο τύπου του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ 

Πεντάγωνο 

Άρλινγκτον Βιρτζίνια 

ΗΠΑ 

Συνταγματάρχα, 

δήλωσες ότι τα Ρωσικά μαχητικά αεροπλάνα που την πέσανε στο αντιτορπιλικό σου στον Εύξεινο Πόντο επέδειξαν «αντιεπαγγελματική και προκλητική» συμπεριφορά που δεν συνάδει με εθνικά πρωτόκολλα και προγενέστερες διμερείς συμφωνίες. 

Δεν μου λες λεβέντη μου, 

εσύ με τις σπουδές στις Στρατιωτικές Ακαδημίες, τις μεγάλες στολές και τα γαλόνια, τις επίσημες φανφάρες και την ξύλινη γλώσσα, τη λέξη «θράσος» την ξέρεις; Την κατέχεις; Μπορείς να μας πεις το νόημά της; Αν όχι μήπως σου λέει κάτι η λέξη «υποκρισία»; 

Δεν μου λες παλικαρά μου, 

όταν ο πολύ γενναίος συνάδελφός σου σκοτώνει αμάχους στη Σερβική τηλεόραση πατώντας απλώς κουμπιά σε μια κονσόλα σκάφους στην Αδριατική, αυτό είναι επαγγελματική και φυσιολογική συμπεριφορά; 

όταν ο επίσης γενναίος πιλότος σου βομβαρδίζει κονβόι προσφύγων στα περίχωρα της Βαγδάτης, αυτό είναι επαγγελματική και αναμενόμενη ενέργεια; 

όταν όλοι οι γενναίοι σου μαζί ισοπεδώνουν καταυλισμούς αμάχων αυτό είναι επαγγελματική και δεοντολογική πράξη; 

Ο βομβαρδισμός της Κινέζικης πρεσβείας στο Βελιγράδι ήταν κίνηση επαγγελματική και μη προκλητική; Η εισβολή στη Γρενάδα ήταν επαγγελματική και μη προκλητική; Η επιχείρηση στη Σομαλία ήταν επαγγελματική και μη προκλητική; Οι επεμβάσεις των γενναίων σου με την υποστήριξη της τεχνολογίας (και μόνο) σε εδάφη ξένων κυρίαρχων κρατών είναι επαγγελματικές και μη προκλητικές; 

Το να ψαρεύουν οι στρατολόγοι σου πιτσιρικάδες παράνομους μετανάστες για τη μηχανή του κιμά (U.S Army) με δέλεαρ την νομιμοποίηση αυτών και των οικογενειών τους, είναι επαγγελματισμός και μη πρόκληση; 

Το να παραβιάζουν με τις πλάτες σου οι σύμμαχοί σου (Τούρκοι, Ισραηλινοί, Γεωργιανοί κτλ κτλ) κάθε έννοια διεθνούς δικαίου είναι επαγγελματισμός; Δεν είναι πρόκληση; Συνάδει με τα πρωτόκολλα και τις συμφωνίες; 

Άκου λοιπόν γενναίε μου, επαγγελματία και μη προκλητικέ: 

Προ ημερών ένας Ρώσος ιέρακας δήλωσε απεριφράστως ότι μπορούν να σας μετατρέψουν σε ραδιενεργή σκόνη. Τέτοιες φανατικές, (ψυχρο)πολεμικές, ιμπεριαλιστικές και εν τέλει απάνθρωπες δηλώσεις, μου προκαλούσαν πάντοτε αηδία. Τελευταίως όμως, επειδή συνεχίζετε, εσύ και οι σύμμαχοί σου, τις επαγγελματικές και μη προκλητικές ενέργειες και δηλώσεις σας, έχω αρχίσει ν’ αλλάζω γνώμη. 

Θα σε λυπήσω, αλλά είμαι υποχρεωμένος να σε πληροφορήσω ότι ο επαγγελματισμός και η μη πρόκληση έχουν και όρια. Τα οποία ξεπεράσατε εδώ και πολύ καιρό. 

Πολύ σωστά Μακαριότατε!

Ο Νεοταξίτης παπάς ξαναχτύπησε: 

Σε μια νέα προπαγανδιστική φιέστα, δήλωσε ότι είναι ασυγχώρητο λάθος το να γυρίζουμε την πλάτη στους μετανάστες. 

Αυτή τη φορά θα συμφωνήσω. 

Έτσι διατρέχουμε τον κίνδυνο να μας καβαλήσουν στην πλάτη. 

«No Twitter? No EU!». Μία δεν πιάνουν οι σφαγές μπροστά στα κοινωνικά δίκτυα.

Ο γερο-Ιωάννης-Κλαύδιος, γνωστός ΕΟΚικος σκύλος, υποψήφιος για Κομισιονάριος, τράβηξε τ’ αυτί του Ερντογάν. 

Προσέξτε το μείζον θέμα που ανακάλυψε ο Κομιστής: 

Το είπε σαφώς ο Ζαν-Κλοντ στον Ταγίπ: «No Twitter? No EU!». 

Καταλάβατε ρε παλιοΤουρκαλάδες απολίτιστοι; Ρε παλιοΜεμέτια οπισθοδρομικά; Το μήνυμα είναι σαφές: 

Μπορείτε να βασίζετε την ύπαρξή σας στις σφαγές, στις εθνοκαθάρσεις, στον ιμπεριαλισμό, αλλά κανείς δεν ενοχλείται. Μπορείτε να κατέχετε τη μισή Κύπρο και να λιγουρεύεστε και την υπόλοιπη, αλλά δεν πειράζει! Μπορείτε να μην αναγνωρίζετε την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά δεν τρέχει κάτι! Μπορείτε να στέλνετε καραβιές λάθρο και πρέζας στας Ευρώπας, αλλά δεν συμβαίνει τίποτε! Μπορείτε να έχετε λευκά κελιά και να σφάζετε αντιφρονούντες, αλλά δεν θα κλάψουμε κιόλας! Μπορείτε να κάνετε προβοκάτσιες, να εκπαιδεύετε τρομοκράτες, να χρηματοδοτείτε φανατικούς, αλλά πέρα βρέχει! 

Όλα αυτά τους συμμορίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν τους ενοχλούν, ίσα-ίσα τα ενθαρρύνουν κιόλας. 

Ενώ ο αποκλεισμός των κοινωνικών ρουφιάνων (δικτύων) είναι απαράδεκτος! Είναι λόγος δικού σας αποκλεισμού από τις φάρμες των καπιταλιστικών γουρουνιών. Είναι αιτία αποπομπής σας από τα κλαμπ των φονιάδων. 

Τόσο απλά.