Κότες.

Όσο περισσότεροι και όσο πιο οργανωμένοι, αποφασισμένοι, άγριοι και βίαιοι είναι οι παράνομοι, τόσο πιο εύκολα διαφεύγουν του νόμου, κηρύσσονται αθώοι ή γίνονται «ήρωες» και «επαναστάτες».

Ας υποθέσουμε ότι το πορνείο στο οποίο ζείτε (κατ’ ευφημισμόν «Ελληνικό Κράτος»), αποφασίζει να σας εξοντώσει. Να σας αποδώσει ρόλο «μαύρου προβάτου» προς σφαγή. (Μη γελιέστε, είμαστε όλοι αναλώσιμοι).

Προς παραδειγματισμό. Για να μάθουν τα άλλα προβατάκια τι θα πει «καθεστώς». «Νόμος». «Τάξη». «Δικαιοσύνη».
Προς άλλοθι. Για να καλύψει τη σαπίλα του και την ανεπάρκειά του.

Για ασήμαντη αφορμή. Για ένα μικροχρέος ας πούμε. Για μια μικροπαράβαση.

Ολόκληρη η υδροκέφαλη, διεφθαρμένη, κακόβουλη, απάνθρωπη, σκουριασμένη, βραδυκίνητη, γραφειοκρατική μηχανή του εναντίον σας.
Σας τυλίγει σε μια κόλλα χαρτί. Σας εξουθενώνει ηθικά και σωματικά, σας σέρνει σε δικαστήρια, σας στερεί την ελευθερία σας, σας δημεύει το καλύβι σας, σας κλείνει το μαγαζάκι σας κτλ κτλ. Την ίδια ώρα που οι συνεργάτες-στυλοβάτες του (θεσμικοί συμμορίτες, σύννομοι μεγαλοαπατεώνες, έμποροι θανάτου, ελίτ του υποκόσμου, παρακρατικοί) δρουν υπό την κάλυψή του και αδίστακτοι «ανεξάρτητοι-μεμονωμένοι» κακοποιοί μένουν ατιμώρητοι ή τιμωρούνται με χάδια.

Ας υποθέσουμε ότι η αδικία «σας βαράει στο κεφάλι» και αντί να δεχθείτε «τη μοίρα» σας, ή να διαμαρτυρηθείτε κοσμίως, ή να αυτοκτονήσετε, ή να κάνετε απεργία πείνας , αποφασίζετε να αντισταθείτε. Βίαια. Παράνομα.

Έστω ότι ταμπουρώνεστε στο μαγαζάκι ή στο καλυβάκι, παρέα με μια καραμπίνα και αρνείστε να το εγκαταλείψετε.

Τι θα γίνει τότε;

Το σύστημα θα επιστρατεύσει βία. Φυσικά. Διαθέτει άφθονη και τη στρέφει εναντίον των προβάτων και όχι των λύκων. Επίσης φυσικά.

Θα σας επισκεφθούν πάνοπλες «ειδικές δυνάμεις», θα γίνετε θέαμα στα ανθρωποφάγα κανάλια και αποτέλεσμα … μηδέν. Αν χρησιμοποιήσετε την καραμπίνα, θα καταλήξετε ή στο χώμα ή στη φυλακή. Κι αν δεν το κάνετε, ίδιο θα είναι το αποτέλεσμα, αν και υπάρχει μικρή πιθανότητα να σας "τη χαρίσει", προκειμένου να προσθέσει ένα ακόμη άλλοθι στην πλούσια συλλογή του: "κοινωνικό" δήθεν πρόσωπο.

Ας υποθέσουμε ότι σε άλλη περιοχή του πορνείου, ταυτόχρονα, υπάρχει άλλος ένας σαν κι εσάς. Αδικία, καραμπίνα, ταμπούρι, πυροβολισμοί.

Τι θα γίνει τότε;

Τα ίδια. «Ειδικές δυνάμεις», κανάλια, τάφος ή φυλακή.

Αν υπάρξουν ταυτόχρονα δέκα σαν κι εσάς; Είκοσι; Πενήντα; Εκατό; Χίλιοι;

Τι θα γίνει τότε;

ΤΙΠΟΤΑ! Μάλλον θα σας γλείψουν κιόλας. Όλοι.

Όσο περισσότεροι και όσο πιο οργανωμένοι, αποφασισμένοι, άγριοι και βίαιοι είναι οι παράνομοι, τόσο πιο εύκολα διαφεύγουν του νόμου, κηρύσσονται αθώοι ή γίνονται «ήρωες» και «επαναστάτες». Αμείλικτοι δικαστές, σκληροί μπάτσοι και κανίβαλοι ρεπόρτερς είναι απλώς ένας συρφετός από … κότες. Επιδεικνύουν δύναμη, εξαντλούν αυστηρότητα, ασκούν βία και γενικώς τσαμπουκαλεύονται όπου τους παίρνει. Σε πρόβατα καλόπιστα, μεμονωμένα, αδύνατα και βεβαίως εύκολα εντοπίσιμα, με ονοματεπώνυμο, δουλίτσα, οικογένεια, σταθερή διεύθυνση, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ κτλ.

Δειλοί και τιποτένιοι είναι οι εξουσιαστές. Τσάμπα μάγκες. Γιαλαντζί δερβίσηδες.

Όταν μυρίζει μπαρούτι … πέρδονται γεώμηλα.

Η ερώτηση της εβδομάδας (4)

Ουίλιαμ Σαίξπηρ (1564-1616). Άγγλος θεατρικός συγγραφέας και ποιητής. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις.

Ποια φράση και από ποιο έργο του περιγράφει πολύ επιτυχημένα τους σύγχρονους Έλληνες και τους ηγέτες τους, ιδιαίτερα μετά την αναρρίχηση στην εξουσία του Γεωργίου Παπανδρέου του β΄;


Απάντηση 10/03/2010

«Tis the time’s plague when madmen lead the blind».

Σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «Είναι σημείο κακών καιρών όταν τρελοί οδηγούν τυφλούς».
Από το έργο «King Lear» («Βασιλιάς Ληρ»).

Στον χαρακτηρισμό «madmen» του συγγραφέα, εύκολα μπορούμε να εντάξουμε άφρονες, ηλιθίους, ακαταλόγιστους και γενικά όλους τους εγκεφαλικά διαταραγμένους ταγούς μας.

Υ.Γ «Maximos» ακάθεκτος βρήκε άλλες τρεις φράσεις εξίσου σημαντικές!

Antipropaganda

Απαντήσεις Αριστείδη στους προπαγανδιστές του τοίχου.


Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι.
Στον κόσμο των ξένων είμαστε όλοι αφεντικά. Γι αυτό και μας μισούν.

Για τους Έλληνες δεν υπάρχουν μετανάστες. Μόνο άνθρωποι.
Για τη Νέα Τάξη δεν υπάρχουν Έλληνες. Ούτε άνθρωποι. Μόνο μετανάστες (δηλαδή δούλοι).

Έλληνες είστε και φαίνεστε.
Μαγκιά μας.

Είμαστε όλοι μετανάστες.
Δούλοι είστε και φαίνεστε. Εμείς είμαστε ελεύθεροι.

O ρατσισμός είναι ο πολιτισμός των ηλιθίων.
Κι ο «αντιρατσισμός» σας είναι η ηλιθιότητα των απολίτιστων.

Κάτω τα χέρια από τους μετανάστες.
Βαράτε τούς ανθέλληνες.

Μετανάστες αδέρφια μας πατρίδα μας η γη.
Μας συγκινήσατε. Κι επειδή εμείς είμαστε πατριώτες και σπαράζει η καρδιά μας να σας βλέπουμε μακριά από την πατρίδα σας, στην τελική σας επίθεση θα στείλουμε κι εσάς και τα αδέρφια σας σ’ αυτήν. Για την ακρίβεια 2 μέτρα βαθιά μέσα της.

Φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες.
Πάνω που ετοιμαζόμουνα το ίδιο να σας πω.

Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του.
Ψάρια του γλυκού νερού πίσω στις γυάλες σας.

Η Μακεδονία είναι Κινέζικη.
Πρακτόρια της Κίνας είστε τελικά; Νομίζαμε ότι είστε των Η.Π.Α!

Πίσω σκουλήκια μικροαστοί. Είμαστε όλοι Αλβανοί!
ΕΣΕΙΣ πίσω σκουλήκια «Αλβανοί». Εμείς είμαστε άνθρωποι!

Μικροαστοί κλειστείτε στα διαμερίσματά σας, παρέα να σαπίσετε με τα έπιπλά σας.
Πρακτόρια κλειστείτε στα κεντρικά σας, παρέα να ψοφήσετε με τα αφεντικά σας.

Τα Βαλκάνια δεν θα ησυχάσουν πριν ο τελευταίος επενδυτής κρεμαστεί από τα άντερα του τελευταίου πατριώτη.
Η ανθρωπότητα δεν θα ησυχάσει πριν ο τελευταίος πράκτορας κρεμαστεί από τα άντερα του τελευταίου νεοταξίτη.

Φόβος (2)

Σε ό,τι με αφορά λοιπόν, δηλώνω φοβισμένος. Λίγο πριν την εξαγρίωση.

Eπιχειρώ να ηρεμήσω, να σκεφτώ και να αποφασίσω. Δεν τα πολυκαταφέρνω βέβαια, αλλά πρέπει. Αλλιώς θα εκπλαγείτε.

Ο μόνος λόγος που με κρατά και το blog είναι ακόμα ανώνυμο είναι ο φόβος. Για να γλιτώσω από το μαλάκα της διπλανής πόρτας. Από το χουλιγκάνο που με θεωρεί φασίστα και θα μου «την πέσει» με άγριες διαθέσεις ή τον βολεμένο που θα έρθει με ηλίθιο χαμόγελο να με συγχαρεί επειδή λέω αυτά που φοβάται να πει δημοσίως εκείνος.

Δεν έχω αμφιβολίες. Όλα τα δημοκρατικά-πατριωτικά ιστολόγια αποτελούν στόχους και τα στοιχεία ΟΛΩΝ μας είναι γνωστά και καταγεγραμμένα. Αυτό ισχύει και για τους σχολιαστές κι ας είναι και ανώνυμοι. Αν όμως μας «την πέσουν» επισήμως (δικαστές και διώκτες πάσης φύσεως) ενώ υποτίθεται ότι δεν ξέρουν τα στοιχεία μας, θα είναι η καλύτερη απόδειξη ότι παραβιάζουν τους νόμους που οι ίδιοι βγάζουν. Γι αυτό, ανά πάσα στιγμή μπορεί να δεχθούμε επίθεση (σωματική/λεκτική/διαδικτυακή και γενικώς τραμπούκικη) ανεπισήμως. Από επιδοτούμενο παρακρατικό «αγανακτισμένο αντιεξουσιαστή». Και η επίσημη εκδοχή θα λέει για «προσωπικές διαφορές». Αν μάλιστα έχουμε οι ίδιοι δημοσιοποιήσει τα στοιχεία μας, τότε το καθεστώς θα νίψει πιο εύκολα τας χείρας του.
Αυτή είναι και η μόνη μου αναστολή. Μέσα μου πάντως παρακαλάω να θεσπιστεί «υπεύθυνος κατά το νόμο» για κάθε ιστολόγιο. Προσωπικά θα μου λύσουν τα χέρια…

Είμαι λοιπόν ένα «κλικ» από το να εξαγριωθώ. Είμαι στο «τσακ» να κάνω το ιστολόγιο «επώνυμο», να δημοσιεύσω τα στοιχεία μου και τη μουτσούνα μου «φάτσα-κάρτα» κι όποιον πάρει ο οξαποδώ.

Κι όποιον νομίζει ότι ως «επώνυμος» θα «κωλώσω», τον εμειδίασαν μειδίαμα πλάνο.

Σκέφτομαι μάλιστα να τα βάλω και με το πολύ συγκεκριμένο και πάντα αηδιαστικό «σινάφι» μου, οπότε θα έχω να αποφασίσω και για το αν θέλω να απολυθώ ή να εξαναγκαστώ σε παραίτηση για πολλοστή (έχασα το μέτρημα) φορά. Διότι αν ανοίξω το στόμα μου, θα βρέξει «Ρίχτερ».

Μια μικρή ώθηση θέλω μόνο. Μια τόση δα βοήθεια.

Εμπρός λοιπόν καθεστωτικά καθάρματα. Φοβίστε με λίγο περισσότερο…

Φόβος (1)

Η εγκληματικότητα είναι στόχος.
Ο υπερβολικός φόβος δεν φυλάει τα έρημα. Εξαγριώνει τα ήμερα.

Προ καιρού, σε συζήτηση (στα Εξάρχεια!) με φίλο αντιεξουσιαστή, κανονικό και όχι faux, επιστήμονα, διαβασμένο και ακτιβιστή, καταλήξαμε σε κοινό συμπέρασμα. Εκείνος από τη μεριά του κι εγώ από τη μεριά της αστικής δημοκρατίας, ελεύθερης αγοράς κτλ (πού πας ρε … Αριστείδη;), συμφωνήσαμε ότι η ανεργία είναι για το σύστημα στόχος. Όχι στόχος προς καταστροφή. Στόχος προς εκπλήρωση. Ο εργαζόμενος πρέπει να φοβάται. Να είναι ανασφαλής. Να γλείφει. Να συντηρεί τους ρουσφετολόγους εθνοπατέρες και την εργοδοσία και να τους έχει και υποχρέωση για τα ψίχουλα που θα του πετάξουν.
Σήμερα γενικεύω το τότε συμπέρασμα.

Ο φόβος είναι στόχος. Καθεστωτικός στόχος προς επίτευξη.

Οι από παλιά καταρτισμένοι ίσως με ειρωνευτούν: «Μπράβο που το κατάλαβες!». Τι να γίνει αδέρφια. Δεν γεννήθηκα γνωρίζοντας την παγκόσμια αλήθεια.

Ό,τι λοιπόν προκαλεί φόβο και ανασφάλεια είναι καθεστωτικός στόχος.

Η ανεργία είναι στόχος.
Επιδημίες, πυρκαγιές και φυσικές καταστροφές είναι στόχος.
Πόλεμοι και τρομοκρατία. Στόχος κι αυτές.

Και το φρούτο εποχής:

Εγκληματικότητα. Είναι στόχος.

Το καθεστώς πρέπει να βρει «εχθρούς». Αν δεν τους βρει, τους κατασκευάζει. Αν τους βρει, τους διαβρώνει εκ των έσω και τους χρησιμοποιεί ελεγχόμενα για ίδιον όφελος (εξοντώνει μόνο εκείνους που δεν μπορούν να του φανούν χρήσιμοι). Ο απλός άνθρωπος πρέπει να φοβάται διαρκώς και για τα πάντα. Έτσι δεν σκέφτεται πολύ και για προστασία απευθύνεται στο … καθεστώς. Στο ίδιο δηλαδή τέρας που προκάλεσε το πρόβλημα!

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Στην άλλη, το καθεστώς προσφέρει (επίσης ελεγχόμενα και επιτηδευμένα) ωραία πράγματα. Εικονική πραγματικότητα. Γκόμενες και παίδαρους με τέλεια σώματα, καταναλωτικά αγαθά, διασκέδαση και ποπ, ξεγνοιασιά τάχα και ευδαιμονία. Ο σκοπός του ο ίδιος. Τα ανθρωπάκια πρέπει να μην σκέφτονται αλλά να βουτάνε στην καλοπέραση (ή να φαντασιώνονται ότι το κάνουν). Για να το «ρίξουν έξω» και να ξεφύγουν για λίγο από τη μιζέρια στην οποία το σύστημα τους βύθισε, ζητούν τη βοήθεια του … συστήματος. Για να «αποδράσουν» δηλαδή από την κόλαση στρέφονται στο … διάβολο! (δείτε και ΕΔΩ).

Όπως λοιπόν κι αν πέσει το νόμισμα, κορώνα ή γράμματα, το καθεστώς κερδίζει. Το σύστημα κερδίζει. Τα αφεντικά κερδίζουν.

Εκεί βέβαια που δίνουν «ρέστα» οι καθεστωτικοί είναι στην εναλλαγή, αέναη και απρόβλεπτη, θερμού-ψυχρού. Από τον φούρνο στην κατάψυξη. Διαρκώς και με τυχαία σειρά. Πάρτε για παράδειγμα τα δελτία (μη) ειδήσεων. Γκλαμουριά και χλιδή και αμέσως μετά βρωμιά και δυσωδία. Οφθαλμολαγνεία και «καπάκι» τρόμος. Από το τέλειο και στητό βυζί με τη ρώγα που κοιτά προς τα πάνω, όπου θα μπορούσες να κρεμάσεις και σακάκι, στην αγριόφατσα κατσαπλιά Ουτσεκά με Καλάσνικοφ. Θα συμφωνείτε ότι τέτοια ψυχολογική εναλλαγή μπορεί να διαλύσει οποιαδήποτε αντίσταση.

Φόβος λοιπόν και των γονέων.

Εδώ είναι και το λάθος του καθεστώτος. Επιχειρεί να εκμεταλλευτεί τη σοφή παροιμία «ο φόβος φυλάει τα έρημα». Φωνάζει «Φοβηθείτε. Κρυφτείτε για να σωθείτε». Κάνει όμως κατάχρηση. Ο υπερβολικός φόβος ξυπνάει πρωτόγονα ένστικτα.

Ο υπερβολικός φόβος δεν φυλάει τα έρημα. Εξαγριώνει τα ήμερα.

Η ερώτηση της εβδομάδας (3)

Υποθέστε ότι χαθήκατε καθ’ οδόν προς τον προορισμό σας και βρεθήκατε σε εντελώς άγνωστο περιβάλλον, χωρίς κανένα βοήθημα (χάρτη, πυξίδα, GPS κτλ). Γενικά δεν μπορείτε να στηριχτείτε σε κανένα φυσικό βοήθημα (είναι νύχτα, συννεφιά κτλ). Αίφνης συναντάτε σταυροδρόμι χωρίς πινακίδα. Ο δρόμος διχάζεται. Από τις δύο δυνατές κατευθύνσεις μόνο μία θα σας οδηγήσει εκεί που θέλετε.
Ακριβώς πάνω στο σταυροδρόμι βρίσκονται δυό ντόπιοι. Μπορείτε λοιπόν να ρωτήσετε αυτούς.
Δυστυχώς οι ντόπιοι έχουν ένα βασικό πρόβλημα. Λένε ή μόνο αλήθεια ή μόνο ψέματα. Ακόμα δυστυχέστερα, από τους δύο παρόντες ντόπιους ο ένας λέει μόνο αλήθεια κι ο άλλος μόνο ψέματα και ασφαλώς εσείς δεν μπορείτε να ξέρετε ποιος είναι ποιος.

Έστω ότι μπορείτε να υποβάλετε μία και μόνο ερώτηση σε έναν και μόνο από τους δύο.
Τι θα ρωτήσετε και ποιον από τους δύο για να είστε 100% βέβαιοι για το ποιον δρόμο θα πάρετε;

Υ.Γ Η ερώτηση είναι πολύ διαδεδομένη. Εδώ αναφέρεται για να διδαχθούμε όλοι από τη Λογική ως επιστήμη. Η ιδέα να την επαναλάβω μου ήρθε όταν έγραφα την απάντηση στην ερώτηση της εβδομάδας (2). Περιττό να σας πω ότι όταν μου ετέθη για πρώτη φορά δεν μπόρεσα να βρω τη λύση (ερώτηση-απάντηση!).

Απάντηση 08/03/2010

Εφόσον δεν γνωρίζω ποιος από τους δύο ντόπιους λέει αλήθεια και ποιος ψέματα, θα ρωτήσω οποιονδήποτε από τους δύο. Άρα όλο το πρόβλημα περιορίζεται στο πώς θα θέσω την ερώτηση.
Μπορώ να ρωτήσω απευθείας ποιον δρόμο να διαλέξω;
Όχι. Αν επιλέξω τον ψεύτη (η πιθανότητα είναι 50%) τότε … έχασα!
Η μόνη λύση είναι να ζητήσω απ’ αυτόν που ρωτάω, την απάντηση … του άλλου (!) και να πράξω … το αντίθετο!
(Αν συζητήσω με τον ειλικρινή θα μου μεταφέρει την ψεύτικη απάντηση του άλλου, ενώ αν μιλήσω με τον ψεύτη θα αντιστρέψει την αληθή απάντηση του άλλου).

Το βρήκαν ένας ανώνυμος φίλος και ο «Maximos», ενώ ο «Ερμής» αν και δεν το βρήκε, το προσέγγισε σωστά (και χωρίς γκουγκλοβοήθεια!).

Στο σημείο αυτό ξανατονίζω ότι σκοπός μου δεν είναι να κάνω επίδειξη γνώσεων (πάντα σιχαινόμουν τους … επιδειξίες) αλλά να διδαχθούμε όλοι (κι εγώ μαζί).

Η συγκεκριμένη ερώτηση αναδεικνύει την αξία της Λογικής.
Η αλήθεια αναμεταδίδει αυτούσια και την αλήθεια και το ψέμα, ενώ το ψέμα τα διαστρεβλώνει και τα δύο.
Όταν λοιπόν κάποιος χρησιμοποιεί πατριωτικά επιχειρήματα, είτε είναι πατριώτης (οπότε προσπαθεί να μας περάσει πατριωτικά μηνύματα) είτε είναι προβοκάτορας (οπότε προσπαθεί να δυσφημίσει τους πατριώτες και τα επιχειρήματά τους), ουσιαστικά επικυρώνει τα επιχειρήματα! (δείτε τον προβληματισμό στην "Ερώτηση της εβδομάδας (2)")