Μερικές δύσκολες ερωτήσεις για γκέι ακτιβιστές και πστδες υποστηρικτές τους.

Ξεκαθαρίζω εξαρχής ότι ο ομοφυλόφιλος της διπλανής πόρτας, ο αφανής και σοβαρός, είναι ανθρώπινη ύπαρξη. Δεν είναι ασθενής, μίασμα, απόβλητος κτλ κτλ. Γι αυτό του απηύθυνα στο παρελθόν ανοικτή επιστολή, με το δέοντα σεβασμό προς την ανθρώπινη φύση του και την αξιοπρεπή στάση του. 

Και τώρα τα δύσκολα. 

Ο λαός λέει ότι οι γεμάτοι ντενεκέδες δεν κάνουν σαματά όταν τους κλωτσήσεις (αντιθέτως μπορεί να κάνεις εσύ φασαρία ουρλιάζοντας από τον πόνο). Οι άδειοι όμως ... χαλάνε τον κόσμο. 

Όλοι οι «εκπρὀσωποι» της γκέι κοινότητας, αυτοανακηρυχθέντες και αμετροεπείς, αλλά και οι συνήθεις πστδες (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επώνυμοι ξεφτίλες) αυτόκλητοι συνήγοροι και υποκριτές, μας ζαλίσανε τον έρωτα (κυριολεκτικά) με το Σύμφωνο Συμβίωσης. 

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, προς τους ακτιβιστές των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγών (γκέι και αλληλέγγυους), έχω μερικές δύσκολες ερωτήσεις: 

Δεν μου λέτε παλικάρια (τρόπος του λέγειν), μόνο η ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας αντιτίθεται στο Σύμφωνο; Διότι στην Ελλάδα διαβιούν νομίμως και μωαμεθανοί στο θρήσκευμα πολίτες, με γνωστές για την ομοφυλοφιλία απόψεις. Οι κληρικοί τους γνωρίζετε τι λένε επί του θέματος; Προτίθεστε μήπως να οργανώσετε χάπενινγκς και άλλες χαριτωμενιές σαν εκείνα στη Μητρόπολη και έξω από τα τζαμιά; Ή μήπως θα κρατήσετε τις δυνάμεις σας για το μέλλον; Μήπως θα διοργανώσετε ογκώδη (με φτερά) και μαχητική (με πούπουλα) διαδήλωση έξω από το τέμενος του Βοτανικού όταν ο μουφτής διακηρύξει για μια ακόμα φορά την χιλιοδιακηρυγμένη θέση της πίστης του για την ομοφυλοφιλία, καλώντας τους πιστούς του σε πόλεμο; 

Μόνο οι εκφράζοντες (υποκριτικά έστω) τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη βουλευτές αντιδρούν; Οι μουσουλμάνοι βουλευτές τι στάση θα κρατήσουν στην ψηφοφορία στην ολομέλεια; Θα πειθαρχήσουν στα κόμματα του δημοκρατικού-συνταγματικού (και άλλα τέτοια γλαφυρά) τόξου στα οποία ανήκουν ή θα ψηφίσουν κατά την (τουρκική=μουσουλμανική) συνείδησή τους; Στην τελευταία περίπτωση (που ταχθούν ονομαστικά κατά του Συμφώνου) οι ηγεσίες των κομμάτων θα τολμήσουν να τους διαγράψουν; Ή επειδή το θέμα θεωρητικώς δεν ανήκει στα προααπαιτούμενα (ουσιαστικώς ανήκει· οι ΕΟΚικες ντιρεκτίβες δεν είναι μόνο οικονομικές), θα σηκώσουν όοολοι ψηλά τους ώμους, θα σφυρίξουν αδιάφορα και θα αραδιάσουν τις γνωστές πστιές περί πολυφωνίας και πλουραλισμού; 

Και αυτό το συνθηματάκι «νόμος είναι η αγάπη» τι ακριβώς σημαίνει; Το πιστεύετε; Εσείς δεν είστε που εγκαλείτε τους Χριστιανούς ότι τάχα δεν αγαπάνε τον πλησίον τους αφού στρέφονται εναντίον σας, αντίθετα με αυτά που υποτίθεται ότι πιστεύουν; Εσείς που θεωρείτε την αγάπη νόμο γιατί δεν τον τηρείτε; Γιατί δεν δράτε «χριστιανικά» δεχόμενοι στωικά τις διαμαρτυρίες, αλλά οργίζεστε, υβρίζετε και ασχημονείτε; Η αγάπη σας έχει σχέση μόνο με το σεξ; Η αγάπη σας δεν περιλαμβάνει τους αντιφρονούντες; Κάνει η αγάπη διακρίσεις; 

Και επιτέλους αφού είστε τόσο μαχητικοί και δεν διστάζετε να αντιπαρατεθείτε με τους οπισθοδρομικούς, για πείτε μας: γιατί δεν διαμαρτύρεστε στις πρεσβείες των μουσουλμανικών κρατών; Γιατί δεν επιδίδετε ψήφισμα στην πρεσβεία της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ; Εκεί η ομοφυλοφιλία είναι εκτός νόμου. Γιατί εν τέλει δεν ζώνεστε τ’ άρματα να πάτε να πολεμήσετε το Ισλαμικό Κράτος; Εδώ οι χριστιανοί Έλληνες είναι μόνο λόγια. Άντε και καμιά ροχάλα. Εκεί κάτω τους ομοφυλόφιλους τους πετάνε από ψηλά κτίρια. Δεν νιώθετε την ανάγκη να πάτε να τους προστατεύσετε; Η αγάπη-νόμος σας εξαντλείται σε πανηγυράκια; Δεν αξίζει θυσίες; 

Διότι μερικές φαρμακόγλωσσες (κι η δικιά μου μαζί) επιμένουν ότι οι σπόνσορες του γκέι κινήματος και του Ισλαμικού κράτους είναι τα ίδια πρόσωπα. Ότι οι γκέι παρελάσεις και οι υπαίθριες μουσουλμανικές προσευχές, έχουν κοινούς υποκινητές. Και η στάση σας δείχνει να το επιβεβαιώνει. Είναι τουλάχιστον περίεργη. 

Και λέω περίεργη, γιατί αλλιώς πρέπει να πω πστικη.

«Αντιεξουσιαστές στην εξουσία» και άλλες ηλιθιότητες από επίσημα χείλη.

«Δεν συμβιβαστήκαμε. Κάναμε έναν συμβιβασμό, αλλά δεν είμαστε εμείς οι συμβιβασμένοι.» 

Αλέξης Τσίπρας, ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, προσπαθώντας να δικαιολογήσει το αποτέλεσμα της περιβόητης διαπραγμάτευσης της τρίτης μνημονιακής κυβέρνησης με την Ευρωπαϊκή Ένωση. 

«Να αποδείξουμε ότι υπάρχουν λαοί που συνθηκολογούν αλλά δεν παραδίνονται.» 

Παναγιώτης (Πάνος) Καμμένος, ως υπουργός Εθνικής Άμυνας στην κυβέρνηση του προαναφερομένου, για το ίδιο θέμα. 

«Δεν υπάρχουν άνεργοι, αλλά μη οικονομικά ενεργοί.» 

Γιώργος Βαρεμένος, ως βουλευτής της κυβερνητικής πλειοψηφίας επί κυβερνήσεως των δύο πρώτων. 

«Είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία.» 

Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, μιλώντας στους κηπουργούς του με την ευκαιρία ανασχηματισμού τής πρώτης μνημονιακής κυβέρνησης.

«Ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν ξεκινά με το “Σε γνωρίζω από την κόψη / του σπαθιού την τρομερή”, μια εικόνα πολύ πιο εφιαλτική από τις κουκούλες, τα μολότοφ και τα γκαζάκια». 

Αλέκος Αλαβάνος, ως πρόεδρος Ελληνικού Κόμματος, σχετικά με την Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας. 

Αν μετά τα παραπάνω αισθάνεστε οργισμένοι («αυτοί μας κυβερνούν»), θα σας αποδείξω ότι δεν είμαστε μόνοι (αν αυτό μπορεί να σας ανακουφίσει): 

«Τα πράγματα είναι πιο πολύ όπως τώρα, απ’ όσο ήταν ποτέ.»

Τζέραλντ Φόρντ, ως Πρόεδρος των ΗΠΑ, με άγνωστη αφορμή.

«Οι βόμβες στοχεύουν αποκλειστικά στρατιωτικούς στόχους. Δυστυχώς ορισμένοι πολίτες περιφέρονται γύρω από τους στόχους αυτούς.» 

Ντουάιτ Αιζενχάουερ, πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ, σχετικά με τους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. 

«Όλο γράφετε για βομβαρδισμούς, βομβαρδισμούς, βομβαρδισμούς. Δεν είναι βομβαρδισμοί, είναι υποστήριξη από αέρος.» 

Σμήναρχος Ντέιβιντ Όπφερ, στρατιωτικός ακόλουθος της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Καμπότζη, διαμαρτυρόμενος στους ομοεθνείς του δημοσιογράφους για την κάλυψη του ίδιου πολέμου. 

«Δεν είναι συνηθισμένος πόλεμος. Πρέπει να ξεχάσουμε τις ευγένειες.» 

Συνταγματάρχης Ρόμπερτ Κουμπ, επικεφαλής των ενόρκων τού στρατοδικείου, στη δίκη για τη σφαγή στο Μάι Λάι κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ. 

«Χωρίς λογοκρισία, μπορεί να επικρατήσει τρομερή σύγχυση στο κοινό.» 

Στρατηγός Γουίλιαμ Γουεστμόρλαντ, υπεραμυνόμενος της λογοκρισίας κατά τη διάρκεια πολέμου. 

Πηγές: Για τα Ελληνικά παραδείγματα ανοησιών η σύγχρονη ελληνική, έντυπη και διαδικτυακή αρθρογραφία. Για τα διεθνή παραδείγματα το βιβλίο «Τα 776 πιο ηλίθια πράγματα που ειπώθηκαν ποτέ» («The 776 Stupidest Things Ever Said») των εκδόσεων Broadway Books, Νέα Υόρκη 2001 (Αγοράστε το οπωσδήποτε. Είναι πάμφθηνο, είτε σε ηλεκτρονική είτε σε έντυπη μορφή. Συμπυκνωμένη βλακεία για άφθονο γέλιο, αλλά και προβληματισμό).

Αν η πατρίδα με καλέσει στα όπλα, ασφαλώς θα υπακούσω. Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα...

Αν απέναντι είναι Ρώσοι, Ιρανοί, Σύριοι ή οποιοσδήποτε άλλος τον οποίον η Νέα Τάξη θα υποδείξει σαν εχθρό 

και δίπλα βρίσκονται Τούρκοι, Αλβανοί, ΨευτοΜακεδόνες και λοιποί αχρείοι δήθεν σύμμαχοι... 

... τα δικά μου τα πυρά θα στραφούν στο πλάι. 

Κατανοητόν; 

Μην μου πείτε μετά «μα...» και «μου...».

Άντε μη σας στείλω στο γεροδιάολο με τη ΒορειοΑτλαντική Συμμορία σας προσκυνημένοι πρωινιάτικα. 

Σφαγή στο Παρίσι: τυχαίο και μεμονωμένο περιστατικό.

Απορώ με τους θεωρητικούς των συνωμοσιών. Πάλι σκοτεινά σχέδια καταγγέλλουν για τη σφαγή στο Παρίσι. Πάλι τους φταίνε οι μουσουλμάνοι, πάλι οι Σιωνιστές-Ιμπεριαλιστές είναι από πίσω, πάλι υπάρχει σχέδιο αποσταθεροποίησης της Δύσης και επιβολή παγκοσμιοποιητικής Νέας Τάξης κτλ. Ανοησίες. 

Είναι σαφές ότι πρόκειται για τυχαίο και μεμονωμένο περιστατικό. Επειδή δηλαδή μερικοί κοινωνικώς αποκλεισμένοι και βαθιά θρησκευόμενοι νεαροί, θύματα ρατσισμού και ξενοφοβίας, εξεδήλωσαν την διαφορετικότητά τους με κάπως άκομψο τρόπο, πρέπει να χαλάσουμε τον κόσμο; 

Και οι τόσες χιλιετίες καταπίεσης του λευκού πάνω στον μαύρο; Και οι τόσοι αιώνες περιθωριοποίησης και διώξεων των γκέι; Και οι τόσες εκατονταετίες χριστιανικού σκοταδισμού; Πού πήγαν όλα αυτά; Τα ξεχάσαμε; 

Α! Όλα κι όλα! Η Δημοκρατία χρωστάει. Χρωστάει στους μαύρους, στους γκέι και στο Ισλάμ. Η Δημοκρατία του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και των δικαιωμάτων του ανθρώπου δεν θα ανεχθεί πογκρόμ κατά των ευπαθών και των μειονοτήτων με αφορμή ασήμαντα και τυχαία γεγονότα. Η Δημοκρατία θα επιβάλει την ανεκτικότητα και τον σεβασμό στη διαφορετικότητα πάσει θυσία (θυσία κυριολεκτικώς). Η Δημοκρατία θα δράσει αμείλικτα κατά του ρατσισμού και της Ισλαμοφοβίας. Η Δημοκρατία θα ισοπεδώσει τους λίγους και μεμονωμένους κακούς και δεν θα επιτρέψει την ανθρωποφαγία. Η Δημοκρατία δεν γνωρίζει σύνορα (κυριολεκτικώς). Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα (μόνο χρέη). Η Δημοκρατία θα νικήσει! 

Και μιας και το κήρυγμα υπέρ Δημοκρατίας (κάποιος έπρεπε να σας το κάνει παλιοφασίστες) να και μια φωτογραφία που το συμπυκνώνει: 

Δημοκράτες

Ο αρχηγός της τελειότερης (ανεκτικής) δημοκρατίας του πλανήτη και η συμβία του, πανευτυχείς δίπλα σε έναν στυλοβάτη της Παγκόσμιας Δημοκρατίας, ο οποίος απλώς τυγχάνει να έχει ορισμένες ιδιάζουσες απόψεις για τις εκλογές, τους μαύρους, τις γυναίκες και τους γκέι. 

Ο Πάκης έθεσε θέμα συνείδησης (της δικής μας, γιατί η δική του αναπαύεται).

Ο Κύριος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. (Όλα με κεφαλαία). 

Ο Προκόπης ο Προσηνής ο Μεγαλόστομος. (Πάλι κεφαλαία). 

Ο Πάκης ο Λεβέντης ο Καραμπουζουκλής. (Κάργα κεφαλαία). 

Ομίλησε. 

Πού; 

Στη Διεθνή Διάσκεψη των Αθηνών. (Δώστου κεφαλαία). 

Και το όνομα αυτής; 

Σιδηρόδρομος. Πάρτε βαθιά ανάσα: «Θρησκευτικός και Πολιτιστικός Πλουραλισμός και Ειρηνική Συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή». (Ναι, σωστά μαντέψατε, με κεφαλαία). 

Και τι είπε; Τις συνήθεις φανφάρες: 

«Ουδεμία ορθόδοξη συνείδηση μπορεί να κοιμάται ήσυχη, όταν αθώες ψυχές χάνονται στη Μεσόγειο». 

Και επαίρονται οι καθεστωτικοί απατεώνες (ΤσιπροΚοτζιάδες). Και σεληνιάζονται οι παπαγάλοι του στο διαδίκτυο (Olympia.gr). Και ζητωκραυγάζουν οι επαγγελματίες της προπαγάνδας (Ψυχαραίοι). 

Θα μου πείτε «Εντάξει, άλλο ένα κακοστημένο σόου πολιτικής ορθότητας, άλλη μια εμετική προσπάθεια χαλιναγώγησης του λαού, άλλη μια γλοιώδης επίδειξη υπακοής στα Ιερατεία. Ανδρείκελα είναι, μαριονέτες και σκιάχτρα. Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό». 

Σωστά. Αλλά εγώ έχω ένα ελάττωμα: κάνω δύσκολες ερωτήσεις. 

Δεν μου λες ρε Πρώτε Πολίτη. Ρε Τρισμέγιστε Θεσμικέ. Ρε Πάνσοφε Διδάσκαλε. Ρε Φωστήρα των Πέντε Ηπείρων. Ρε Ηθικολόγε των Τριών Θαλασσών ... 

... όταν οι συμπολίτες μας σαλτάρουν από τις ταράτσες, όταν περνούν θηλιές στους λαιμούς τους, όταν αυτοπυροβολούνται, αυτοπυρπολούνται ή φαρμακώνονται, η δική σου ορθόδοξη συνείδηση κοιμάται ήσυχη; 

Διότι αν ναι, είσαι αντίχριστος. Ούτε Ορθόδοξος, ούτε Χριστιανός, ούτε άνθρωπος. 

Αν όχι, είσαι υποκριτής. Επικαλείσαι την ορθόδοξη συνείδηση όποτε συμφέρει τα αφεντικά.

Είτε ναι, είτε όχι, είσαι ένοχος. Συνένοχος, αυτουργός, κάτι τέτοιο τέλος πάντων. 

Τους νόμους και τα διατάγματα που τους φέρνουν σ’ αυτήν την θέση τα υπογράφεις. Υπογράφεις θανατικές καταδίκες αθώων. 

Και όποιος το πράττει αυτό δεν έχει ορθόδοξη συνείδηση. Δεν έχει καθόλου συνείδηση. Και τη συνείδηση των άλλων να μην την πιάνει στο στόμα του.

Ο Αλέξης και οι αριστεροί κwλοι.

O αδιαφιλονίκητος ηγέτης της ελληνικής αριστεράς, μετά το Ιασώ, τη σχολή Χιλλ, το στυλό Μον Μπλαν, τα ελικόπτερα, τα σκάφη και τις βίλλες (άπαντα αριστερά), έβαλε πλώρη δια το Αμέρικα όπου θα λάβει προφανώς προαγωγή (η υποδοχή και η μύηση έγιναν σε παλαιότερη επίσκεψή του, αν ενθυμείστε). 

Αποκορύφωμα: ομιλία στο ίδρυμα Κλίντον. 

Μεγαλεία ρε! Ο άσχετος. Ο αγράμματος. Ο κοπανατζής. Ο καταληψίας. Το βύσμα. Ομιλητής στο ίδρυμα Κλίντον. 

Στο ίδρυμα Κλίντον ρε! Στον ναό της αριστεράς! (Για όσους δεν το ξέρατε, ο Μπιλ, η Χίλαρυ και η Τσέλσι είναι αριστεροί). 

Με τη μεσολάβηση της Γιάννας (για όσους το αγνοείτε η κυρία Αγγελοπούλου είναι αριστερή). 

Τὠρα βέβαια μπορεί να αναρωτιέστε τι στο διάβολο είναι το ίδρυμα Κλίντον. Δεν χρειάζεται να ψάξετε. Θα σας πω εγώ που επισκέπτομαι περιθωριακές ιστοσελίδες, με διαφημίσεις σαν και τούτη: 

Συμβολική. Το ίδρυμα είναι αριστερό. Η αριστερή φωτογραφία-διαφήμιση τα λέει όλα. 

Left asses. 

Αυθεντικοί αριστεροί: Θεωρητικώς είστε αητοί. Πρακτικώς είστε μ@λ@κες.

Το περιθώριο δεν είναι μόνο καταφύγιο των αηδιασμένων. Είναι και λημέρι των αποτυχημένων.

Ξεκαθαρίζω εξαρχής: Μου σπάτε τα καρύδια (αν και είναι από μπετόν· το έχω αποδείξει). Μου προξενείτε αλλεργία (χειρότερη από τα φυστίκια· που αν φάω έστω ένα θα γίνω μακαρίτης). Μου προκαλείτε αηδία (κι αν έχω φάει σκατά στη ζωή μου· τρώω και τώρα που μιλάμε). 

Ο λόγος που σας απευθύνω το παρόν (αν και όποτε το διαβάσετε) είναι ακριβώς αυτός του τίτλου: είστε αυθεντικοί. 

Όχι ότι δεν έχουν γεμίσει οι γραμμές σας πρακτόρια. Όχι ότι δεν είστε άλλοι κολλημένοι, άλλοι ανακόλουθοι, άλλοι γελοίοι. Όχι ότι αν πατήσετε ποτέ πόδι στην εξουσία, δεν θ’ αρχίσετε τις κωλοτούμπες σαν τον Τσίπρα. Δεν τρέφω αυταπάτες. 

Έχετε όμως μερικοί μια αγριάδα, μια ακατέργαστη δύναμη, μια ωμότητα, που ώρες-ώρες είναι συναρπαστική. Και γι αυτό ελπιδοφόρα. 

Γιατί σας αποκαλώ μ@λ@κες; Γι αυτό: 

Λαϊκή Ενότητα: 155.000 ψήφοι 

Ανταρσυα: 45.000 ψήφοι 

Σύνολο: 200.000 ψυχές. 

Ποσοστό επί των εγκύρων 3,70%. Πάνω από τον Καμμένο. 

Βουλευτές 10!!! Με το στοιχειώδες αυτό μέτωπο. 

Θα τους παίρνατε από τον Τσίπρα (τους περισσότερους). Τώρα που μείνατε εκτός βουλής τον πριμοδοτήσατε. Κατανοητή η μαλακία ή να συνεχίσω; 

Οι ψευτοαριστεροί αλωνίζουν κι εσείς στην κοσμάρα σας. Οι καπιταλιστές έκαναν την Ελλάδα προτεκτοράτο κι εσείς το βιολί σας. Ο λαός πεθαίνει κι εσείς τις ιδεοληψίες σας. 

Δεν λέω να ενωθείτε όλοι. Δεν λέω να θάψετε τους σταλινικούς και να απελευθερωθούν οι δυνάμεις του ΚΚΕ. Δεν φαντάζομαι να συμπεριλάβετε Καζάκη και μ-λ-Μ-Λ και τους ξέμπαρκους υγιείς πατριώτες. Δεν ελπίζω να φωνάξετε «πρώτα ο έλληνας εργάτης και μετά οι υπόλοιποι». Δεν λέω να παιανίσετε «εμπρός της Ελλάδας οι κολασμένοι κι έπειτα οι άλλοι». Δεν λέω να υπερασπιστείτε το Έθνος όπως όλοι οι μεγάλοι αριστεροί του παρελθόντος. Δεν περιμένω να ποτίσετε πρώτα την αυλή σας που διψάει και μετά τις ξένες. Δεν προσδοκώ να σταματήσετε τις αβάντες στην γκέι προπαγάνδα και την μαζική εισαγωγή δούλων για την κρεατομηχανή του ευρωατλαντικού κεφαλαίου (σε πλήρη εναρμόνιση με ιμπεριαλιστές-σιωνιστές). Δεν σας τα ζητώ γιατί είστε ανάξιοι. Ανίκανοι να σκεφθείτε, ανίκανοι να δράσετε. 

Γουστάρετε περιθώριο. Όχι επειδή είναι καταφύγιο των αηδιασμένων, αλλά επειδή είναι (δυστυχώς) και λημέρι των αποτυχημένων. 

Σας βολεύει η μιζέρια, μέχρι σημείου αυτοκαταστροφής. Σας συμφέρει η κακομοιριά για να μοστράρετε τις κοσμοθεωρίες σας ως αυταπόδεικτες. Σας εξυπηρετεί η Χρυσή Αυγή για να δικαιολογείτε την ύπαρξή σας. 

Όχι. Δεν μπορώ να περιμένω τόσα πολλά από τόσο «λίγους». Λέω για το προφανές: όταν ασφυκτιά ο διπλανός μπορείτε να παραμερίσετε τις «διαφορές» μήπως και του εξοικονομήσετε μια ανάσα. 

Μέχρι τότε βέβαια, το σιχαμένο σαρδόνιο γελάκι τού Ψευταλέξη θα σας λέει μ@λ@κες. Όπως κι εγώ. 

Μετανάστες και πρόσφυγες: ταξικά αδέλφια και θύματα του ιμπεριαλισμού. Κι εσείς σύντροφοι τους αφήνετε να φύγουν;

Ή δεν είστε αυτοί που λέτε ότι είστε, ή δεν είστε ... τίποτα.

Ρε σεις αλληλέγγυοι, ρε σεις κομμουνιστές, αριστεροί, προοδευτικοί και λοιποί και λοιποί. Ήρθανε στην πόρτα μας ρε. Και μπήκανε και μέσα. Τι στο διάβολο κάνετε; 

Γιατί δεν τους υποδέχεστε με ανοιχτές αγκάλες; Γιατί δεν τους κρατάτε πάση θυσία στην Ελλάδα; 

Εντάξει, στη Λέσβο δεν καταφέρατε να τους κρατήσετε (κακώς· το νησί είναι κόκκινο από την εποχή της Σαπφούς· ιδανικός τόπος μυήσεως). Ούτε στον Πειραιά ρε παιδιά; Ούτε στην Ομόνοια; Λίγα μέτρα από τα αρχηγεία σας; 

Γιατί δεν ανοίγετε τον Περισσό, την Κουμουνδούρου, την Ποταμιά, τα κεντρικά τής ΑΝΤΑΡΣΥΑ (σόρρυ γκάιζ, δεν ξέρω πού πέφτουν), τη Χαριλάου Τρικούπη εν ανάγκη; 

Γιατί δεν τους μαντρώνετε (κυριολεκτώ) στα ιδιωτικά σας κτίρια (έχετε ουκ ολίγα), στα δημόσια (όπου οι συνδικαλισταράδες σας παίρνουν και δίνουν), στα πανεπιστήμια (όπου σύσσωμη η καθηγητική ελίτ αλλά και η φοιτητοπατερική μπίχλα διοικούν υπό την αιγίδα σας); Γιατί δεν τους ταΐζετε (από τα κονδύλια, τις επιδοτήσεις και τις αργομισθίες σας); 

Έτσι χαραμίζετε την ευκαιρία στρατολόγησης εκατοντάδων χιλιάδων οπλιτών τού λαϊκού επαναστατικού στρατού που ονειρεύεστε; Τα δικά σας φουσάτα περνάνε αδιαφώτιστα και ανεκπαίδευτα; Στίφη δυνητικώς καπιταλιστομάχων φεύγουν ανεκμετάλλευτα και εσείς ολιγωρείτε; Ορδές θεωρητικώς κονσερβοκουτοφόρων διαβαίνουν τις γραμμές σας κι εσείς περί άλλα τυρβάζετε; 

Μόνο βαρύγδουπες παρόλες στα συστημικά ΜΜΕ, μερικά ξεθωριασμένα πανό και 2-3 συγκεντρωσούλες όπου οι μετέχοντες δεν γεμίζουνε ταξί; Πού είναι ρε το επαναστατικό σας πνεύμα; 

Συμπεριφορά αδικαιολόγητη σύντροφοι. Αδράνεια ανεπίτρεπτη. Στάση ασυνεπής και εν ολίγοις ... ύποπτη. 

Να καταργηθεί το Σύνταγμα.

Μπελάδες μεγάλοι μας βρίσκουν κάθε τόσο με δαύτο. Καυγάδες για το ποιος το τηρεί και ποιος το παραβιάζει, έριδες για το τι επιτρέπει και τι όχι, αντιδικίες στα δικαστήρια κτλ. 

Έχω πρόταση ριζοσπαστική: να καταργηθεί! 

Όχι να αναθεωρηθεί ή να αντικατασταθεί από νέο. Να καταργηθεί εντελώς! 

Να μην υπάρχει βρε αδερφέ! Καθόλου! Η χώρα να κυβερνάται όπως παλιά: με βασιλικά διατάγματα ή σουλτανικά φιρμάνια. 

Καταρχάς είναι ντεμοντέ. Μπανάλ, πώς το λένε; Όλντ φάσιοντ. 

Έχει ψηφιστεί στο όνομα «τής Αγίας, Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος». Μα είναι πράγματα αυτά στον αιώνα που ζούμε; Θα πέσει ο Μπιγκ Μπράδερ να μας κάψει! Χώρια που δίνουν τροφή σε γελοιότητες: π.χ άθεος πρωθυπουργός και υπουργοί να δίνουν όρκο φύλαξης ενός Συντάγματος που έχει εκδοθεί στο όνομα του Θεού. Ιδεολογικό αλαλούμ. 

Δεύτερον: είναι ασαφές. Σκόπιμα. Κακογραμμένο και επιδεχόμενο παρερμηνειών, παρά τις πάμπολλες «ερμηνευτικές δηλώσεις». Γενικόλογο και αόριστο, αφήνει ευρύ πεδίο δράσεως στους νόμους που ψηφίζει η βουλή (οι διαπλεκόμενοι πολιτικάντηδες) και στις γνωμοδοτήσεις «συνταγματολόγων» (οι περισσότεροι από τους οποίους είναι πάλι διαπλεκόμενοι πολιτικάντηδες). 

Για σκεφθείτε ποιοι είναι οι διαπρεπείς ακαδημαϊκοί με ειδικότητα το συνταγματικό δίκαιο. Μεταξύ άλλων ... Παυλόπουλος, Βενιζέλος, Λοβέρδος, Αλιβιζάτος και οι 19 που μας καλούσαν με κοινή δήλωσή τους να ψηφίσουμε «ναι» στο δημοψήφισμα. Εγγύηση. 

Τρίτον: οι τελεσίδικες αποφάσεις περί συνταγματικότητας νομοσχεδίων και νόμων εκδίδονται από ανειδίκευτα (κατ’ ουσίαν αναρμόδια) δικαστήρια, κατά κανόνα με χαρακτηριστική καθυστέρηση. Όταν οι συνέπειες αντισυνταγματικών νόμων είναι μη αναστρέψιμες. 

Συνταγματικό Δικαστήριο δεν υφίσταται. Καλύτερα. Τα Ανώτατα Δικαστήρια λειτουργούν ως δομές επαγγελματικής αποκατάστασης υψηλόβαθμων τροφίμων στοών και υπεράσπισης των συμφερόντων των ελίτ. Και αυτό είναι κοινό μυστικό. Μας φθάνουν τα τρία που έχουμε. 

Τέταρτον: Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό ενός λαού που δεν είναι πλέον πατριώτης. Τουλάχιστον στην πλειοψηφία του. Αν ήταν, όφειλε να είχε εφαρμόσει το εκατοστό εικοστό άρθρο, αφού είχε περισσότερες από μία ευκαιρίες. Η επιχείρηση κατάλυσης του Συντάγματος με την βία, που θα έπρεπε να έχει πυροδοτήσει την λαϊκή παρέμβαση, βρίσκεται σε εξέλιξη από πολλών ετών.

Όταν λέμε «βία» δεν εννοούμε μόνο την ωμή βία (τανκς και λοιπά μαραφέτια), αλλά και την ψυχολογική, εκβιαστική, προπαγανδιστική βία που ασκεί το καθεστώς. Η επιτηδευμένη «δημιουργική ασάφεια» του Συντάγματος, επί του θέματος θα ήταν πολύ εύκολο να στραφεί εναντίον των εξουσιών που το συνέταξαν. Εφόσον δεν ορίζεται σαφώς τι σημαίνει «βία», ο λαός (από τον οποίο πηγάζουν οι εξουσίες κατά το ίδιο το Σύνταγμα) έχει δικαίωμα να την ορίσει όπως θέλει και να δράσει αναλόγως. 

Γι αυτό επιμένω: να το καταργήσουμε το ρημάδι. 

Βασιλικές διαταγές και τα σκυλιά δεμένα... 

Υ.Γ Να μετονομαστεί και η πλατεία Συντάγματος. Πείτε την πλατεία Μπαχαλάκηδων, πλατεία Δακρυγόνων, πλατεία Προτεκτοράτου ... πείτε την όπως θέλετε. 

Καλές οι εξυπνάδες, αλλά δυστυχώς έχουν και συνέχεια (κακή, ψυχρή κι ανάποδη).

Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο μία από τις γνωστές εξυπνάδες (χωρίς εισαγωγικά, είναι πράγματι έξυπνη ιδέα), την οποία ασφαλώς διακινούν κάποιοι φίλοι (πάλι χωρίς εισαγωγικά· δεν τους γνωρίζω, δεν γνωρίζω τις προθέσεις τους) των μεταναστών: 

Ένας τραπεζίτης, ένας εργάτης κι ένας μετανάστης κάθονται σ’ ένα τραπέζι με 20 μπισκότα. Ο τραπεζίτης παίρνει τα 19 μπισκότα και προειδοποιεί τον εργάτη: «πρόσεξε, ο μετανάστης θα σου πάρει το μπισκότο». 

Και τώρα η συνέχεια: 

Ο μετανάστης αρπάζει το τελευταίο μπισκότο και λέει στον τραπεζίτη: 

«Αφεντικό τού το πήρα! Δικό σου κι αυτό!».

Τις φωτιές τις έβαλε ο Λαφαζάνης!

1ον) Έχει βίαιο ιστορικό. Εκτός από τα μπολσεβίκικα της νιότης του, προσφάτως είχε εκπονήσει σχέδιο αποσταθεροποίησης των πυλώνων του καπιταλισμού στην Ελλάδα (ΤτΕ, Νομισματοκοπείο κτλ). 

2ον) Έχει προσωπικό όφελος. Εκτός από το ότι αποσταθεροποιεί την καπιταλιστική-μνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υποχρεώνει και τον Τσίπρα να καθυστερεί τον ανασχηματισμό, οπότε παραμένει υπουργός. Δεν μπορεί την αποσταθεροποίηση να την κάνουν «ξένα κέντρα», διότι δεν έχουν πλέον συμφέρον: την Δευτέρα ξανάρχεται η Τρόικα. Είναι φανερό ότι η εθνικοπατριωτική κυβέρνηση βάλλεται από τους παλ(α)ιοκομμουνιστές. 

3ον) Εθεάθη στον Καρέα όπου τάχαμου πήγε για επιτόπου ενημέρωση. Καλά τώρα. Πήγε, πέταξε τα γκαζάκια και μετά έστριψε στενό και το ‘παιζε άσχετος. Σε τα μας τώρα; 

Σεσημασμένος, με κίνητρο, ευκαιρία και παρουσία στον τόπο του εγκλήματος. 

Ο Λαφαζάνης είναι σας λέω. 

Έχω μύτη εγώ.... 

Υ.Γ Ο μηχανισμός προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ και οι παπαγάλοι του Καμμένου στο διαδίκτυο, ελπίζω να αντιληφθούν ότι αστειεύομαι και να μην αναδημοσιεύσουν. Αρκετά ρόμπες γίνανε προσπαθώντας να μας πείσουν ότι για όλα φταίει ο «προδότης» Λαφαζάνης.

Αν ενότητα σημαίνει να καταπίνεις τις προσβολές που σου εκτοξεύουν, λυπάμαι αλλά προτιμώ τον διχασμό.

Δυστυχώς οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Δεν άλλαξαν νόημα. Απλώς δεν σημαίνουν πια τίποτε. 

Μας καλούν σε ενότητα όσοι μας προσβάλλουν κατάμουτρα, ξεδιάντροπα και απρόκλητα. 

Ενότητα διατυμπανίζουν οι φονιάδες της Ευρώπης. Οι τραπεζίτες. Οι τοκογλύφοι. Οι λεσχιάρχες. 

Ενότητα των ελίτ με τους λαούς. Είναι προσβολή ή δεν είναι; 

Ενότητα ευαγγελίζονται και οι προσκυνημένοι. Τα ασπόνδυλα τσιράκια των τραπεζιτών. Τα ερμαφρόδιτα σκουλήκια του κεφαλαίου. Οι γυμνοσάλιαγκες της λεσχών της παγκοσμιοποίησης. 

Ενότητα των μπιστικών με τους κολίγες. Είναι προσβολή ή δεν είναι; 

Την ενότητα ανακάλυψαν εσχάτως και οι γιαλαντζί επαναστάτες. Οι ψευτοαριστεροί ντενεκέδες. Οι ριζοσπάστες της ξευτίλας. 

Ενότητα των τυχοδιωκτών με τους ιδεολόγους. Είναι προσβολή ή δεν είναι; 

Ενότητα ζητάνε και οι διπλανοί μας. Οι μίζεροι. Οι χεσμένοι. Οι ψόφιοι. 

Ενότητα των βολεμένων με τους ανυπότακτους. Είναι προσβολή ή δεν είναι; 

Προσβολές και μόνο προσβολές. Της νοημοσύνης μας. Της διανοητικής μας υγείας. Της ύπαρξής μας εντέλει. 

Εκβιασμοί, απειλές και μπλόφες, αλλά ... νυν υπέρ πάντων η ενότης. 

Ψέματα, υπεκφυγές και παραλογισμοί... για την ενότητα ρε γαμώτο. 

Φόβος, κακομοιριά και μικρότητα ... και κατά τα λοιπά ενότητα. 

Ευρωπαϊκή οικογένεια επιπέδου υποκόσμου. Ανήκομεν εις την Δύσιν γιατί έτσι συμφέρει τα σόγια. Παίζουμε στη ρουλέτα την τύχη του λαού κι όπου κάτσει. Ευρωψίχουλα κι από δω παν κι οι άλλοι. 

Το «όχι» σημαίνει «ναι», το «ναι» «ναι μεν αλλά» και τα δύο μαζί «ίσως». Έξι στους δέκα «όχι», αλλά επτά στους δέκα δανεικά. Κριτήριο ενότητας οι ανοιχτές τράπεζες. Βρυξέλλες και Βάρκιζα ενωμένες. 

Αυτή η υποκριτική ενότητα θα μας φάει. Αυτή η κάλπικη ενότητα θα μας θάψει. Αυτή η επίπλαστη ενότητα θα μας πάει στον κόλαση. 

Να διχαστούμε. 

Από δω οι ανένδοτοι, οι εύθικτοι, οι ανιδιοτελείς. Από κει οι ενδοτικοί, οι παχύδερμοι, οι συμφεροντολόγοι. 

Να μαλώσουμε. Να μαυρίσουμε τα κορμιά μας. Να σφαχτούμε. 

Τσίπα εναντίον ξετσιπωσιάς. 

Όπου βλέπουμε υποκριτή καρπαζιά, ή ακόμα καλύτερα κλωτσιά. Όπου βλέπουμε πολιτικώς δίγλωσσο κλωτσιά, ή ακόμα καλύτερα βουρδουλιά. Όπου βλέπουμε κωλοτούμπα βουρδουλιά, ή ακόμα καλύτερα κρεμάλα. 

Ζητείται διχασμός. Επειγόντως. 

Κυρία Πρόεδρε του Αρείου Πάγου δεν έχετε δικαίωμα να ομιλείτε εξ ονόματος του λαού.

Κυρίαν Βασιλικήν Θάνου 

Πρόεδρον του Ανωτάτου Δικαστηρίου Ενταύθα 

Εξοχοτάτη κυρία Πρόεδρε, 

αλγεινή εντύπωση μου προκάλεσε το περιεχόμενο της επιστολής σας προς τους ομολόγους σας των Ευρωπαϊκών χωρών, όπως αυτό δημοσιοποιήθηκε (από ποιον άραγε και γιατί;) στον ημερήσιο ηλεκτρονικό τύπο την 9η Ιουλίου 2015. Πλην των πάμπολλων ερωτημάτων που γεννά η σκοπιμότητά της (ερωτημάτων κρισίμων, χωρίς προφανείς απαντήσεις, τα οποία προς το παρόν παρακάμπτω) η προσπάθειά σας να ομιλήσετε εξ ονόματος του ελληνικού λαού και εμμέσως να τον καταστήσετε στο σύνολό του συνυπεύθυνο σε εγκληματικές πράξεις εις βάρος του (αποδοχή νέου μνημονίου), αποτελεί βάναυση προσβολή τόσο της νοημοσύνης του, όσο και του δημοκρατικού του φρονήματος. 

Ο λόγος λοιπόν για τον οποίο σας απευθύνω την παρούσα είναι διττός: α) προς υπεράσπιση της Λογικής και της κριτικής σκέψης (τις οποίες σπουδάζω και κηρύττω επί δεκαετίες) και β) προς υποστήριξη του λαϊκού φρονήματος το οποίο διαστρεβλώνετε πλήρως. 

Σύμφωνα με την επιστολή σας «Το ερώτημα στο Ελληνικό δημοψήφισμα δεν ήταν η έξοδος από το ευρώ, όπως κατά τρόπο ανακριβή επέμεναν να υποστηρίζουν ορισμένοι εκ των εκπροσώπων της Ευρωπαϊκών θεσμών αλλά και ορισμένοι από τους ευρωπαίους πολιτικούς, αλλά ήταν σαφώς η έγκριση ή όχι της πρότασης των θεσμών για νέα μέτρα λιτότητας, χωρίς ρύθμιση του ελληνικού χρέους και ο ελληνικός λαός σε ποσοστό 61,3% εψήφισε ΟΧΙ». 

Η άποψή σας αυτή είναι αυθαίρετη, μη υποστηριζόμενη από αδιάσειστα στοιχεία και εν πολλοίς παραπλανητική. Ασφαλώς γνωρίζετε ότι οι εικασίες δεν αποτελούν αποδείξεις. 

Δεν γνωρίζω πώς καταλήξατε στο παραπάνω συμπέρασμα, αλλά όλα τα στοιχεία είναι εναντίον σας: 

1) όταν φθάνετε στο σημείο να επιχειρείτε ερμηνεία του ερωτήματος του δημοψηφίσματος και μάλιστα δια γραπτής «διακοίνωσης», ουσιαστικά ομολογείτε ότι το ερώτημα ήταν ή ασαφές (ανοικτό σε παρανοήσεις) ή αδύναμο (ευάλωτο σε νόθευση από κακόβουλους αναλυτές). Κάτι τέτοιο όμως είναι απαράδεκτο για ερώτημα δημοψηφίσματος. Συνεπώς η ύπαρξη και μόνο της επιστολής σας αρκεί για να ακυρώσει το περιεχόμενο και την επιχειρηματολογία της. 

2) εγκαλείτε εκπροσώπους των ευρωπαϊκών θεσμών και ευρωπαίους πολιτικούς για λανθασμένη ερμηνεία του ερωτήματος, λησμονώντας τόσο τις θέσεις τους όσο και τις προθέσεις τους. 

Επί του θέματος «παρερμηνεία», κατά την Λογική, δύο είναι τα ενδεχόμενα: 1) σκόπιμη παρερμηνεία (δόλος) 2) πλάνη (λόγω άγνοιας ή κακής εκτιμήσεως). Ασφαλώς η επιστολή σας απορρίπτει εκ προοιμίου την πρώτη περίπτωση (θα ήταν ανόητο να προσβάλλετε άνευ αποδείξεων ισχυρότατες διεθνείς προσωπικότητες και να κοινοποιείτε τη μομφή σε ανώτατους δικαστές συμπατριώτες των προσβαλλομένων). 

Όσον αφορά στη δεύτερη περίπτωση: Οι εγκαλούμενοι, κυρία Πρόεδρε, ήταν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι για να αποσαφηνίσουν το διακύβευμα του δημοψηφίσματος, λόγω θέσεως (θεσμικοί παράγοντες), ιδιότητας (τεχνοκράτες και πολιτικοί) και εμπειρίας (μετείχαν ή παρακολουθούσαν εκ του σύνεγγυς τις διαπραγματεύσεις). Είναι τουλάχιστον αστείο να εγκαλούνται για πλάνη, εξ αποστάσεως, από άσχετο προς το πολιτικοοικονομικό αντικείμενο θεσμικό παράγοντα (δικαστικό λειτουργό την ελληνικής δημοκρατίας). Επίσης, οι άνθρωποι αυτοί, είχαν και έναν παραπάνω λόγο για να ομιλούν: μπορούσαν όχι μόνο να διαβλέψουν τις δυσμενείς συνέπειες ενός «όχι», αλλά και να τις επιβάλλουν! Μπορούσαν όχι μόνο να πιθανολογήσουν τη σημασία τού «όχι» αλλά και να την καθορίσουν! Αυτό βεβαίως δύναται να τους προσάψει άλλες κατηγορίες, αλλά τους αθωώνει πανηγυρικά από την κατηγορία που εσείς τους αποδίδετε. 

3) οι ενδεχομένως κακοήθεις ή πλανημένοι παράγοντες της ευρωπαϊκής ένωσης που εξέλαβαν το ερώτημα του δημοψηφίσματος ως ζήτημα παραμονής ή όχι στην ευρωζώνη δεν ήταν οι μόνοι. Είχαν μαζί τους ... ολόκληρο τον πλανήτη! Από τις χιλιάδες διεθνών ηγετών και θεσμικών παραγόντων, συλλογικοτήτων και διασημοτήτων (με την καλή έννοια), τον ελληνικό λαό (απευθείας ή μέσω της ελληνικής κυβερνήσεως) συνεχάρησαν για την αρνητική του απάντηση (στην οποία η κυβέρνηση τον είχε προτρέψει) σχετικά πολύ λίγοι. Το κοινό χαρακτηριστικό τους; Η ρητορική τους υπέρ της ρήξης, την οποία μάλιστα ορισμένοι εξ αυτών έχουν ήδη εφαρμόσει (ηγέτες κρατών της Λατινικής Αμερικής), ή προτίθενται να εφαρμόσουν (ευρωσκεπτικιστές και αντιευρωπαϊστές Ευρωπαίοι κλπ). Ο συλλογισμός είναι απλούστατος και έγκυρος: ως ρήξη ερμήνευσε η υφήλιος το «όχι», οι θιασώτες της ρήξης και μόνο πανηγύρισαν. Αν η μαστιζόμενη από τη λιτότητα διεθνής κοινότητα είχε εκλάβει το «όχι» ως απλή εναντίωση στη λιτότητα, τα συγχαρητήρια θα έπρεπε να ήταν περισσότερα, δεν νομίζετε; 

4) ως μοναδικό στοιχείο προς επίρρωση της απόψεώς σας παρουσιάζετε τις δηλώσεις τού έλληνα πρωθυπουργού ενώπιον του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου (γράφετε επί λέξει: «τη θέση του ελληνικού λαού για παραμονή στην Ευρωζώνη διαβεβαίωσε και ο Έλληνας πρωθυπουργός στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο...»). Λυπάμαι, αλλά ο «μάρτυρας» που επικαλείσθε είναι παντελώς αναξιόπιστος. Εκτός του ότι διαθέτει πλούσιο και βεβαρημένο μητρώο (ψεύδη όπως τα περί καταργήσεως των μνημονίων, υπαναχωρήσεις όπως τα περί αποκρατικοποιήσεων, υπεκφυγές όπως τα περί ονοματοδοσίας της τρόικας) είναι αυτός και οι συνεργάτες του οι οποίοι καθιέρωσαν την «δημιουργική ασάφεια» ως εργαλείο των διαπραγματεύσεων. Ουδείς λογικός άνθρωπος μπορεί να πειστεί ότι οι ειδήμονες στην ασάφεια, αίφνης προκήρυξαν ένα δημοψήφισμα με σαφές ερώτημα. 

5) Υπό την σημαία τού «όχι» συνετάχθησαν έλληνες πολίτες διαφόρων πολιτικών πεποιθήσεων και ιδεολογιών. Πολλοί εξ αυτών (ενδεικτικά αναφέρω: αριστερή πλατφόρμα και κομμουνιστικής απόχρωσης συνιστώσες του κυβερνώντος κόμματος, εθνικιστικό κόμμα Χρυσή Αυγή, ακροαριστερό κόμμα ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αριστερό κόμμα ΕΠΑΜ, μικρότερα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, συλλογικότητες, φόρα και μεμονωμένοι ακτιβιστές) τάχθηκαν σαφώς και δημοσίως υπέρ ενός «όχι» ρήξης και κινηματικού χαρακτήρα, παραδεχόμενοι ευθέως και απεριφράστως (πλην των φιλοκυβερνητικών) την ασάφεια του ερωτήματος του δημοψηφίσματος. 

Ο ακριβής αριθμός των πολιτών αυτών δεν μπορεί να καθοριστεί επακριβώς (υποκειμενική μου άποψη είναι ότι επρόκειτο για την πλειοψηφία), η γνώμη του όμως πρέπει να γίνει σεβαστή και η απόπειρα να προσμετρηθεί στο χλιαρό (και ανόητο) «όχι στη λιτότητα» ισοδυναμεί με επιχείρηση νοθείας. 

Όσον αφορά στην ασάφεια του ερωτήματος του δημοψηφίσματος, στον παραπάνω ικανό αριθμό πολιτών πρέπει να προστεθεί και εξίσου ικανός αριθμός απεχόντων αλλά και ψηφισάντων «ναι» οι οποίοι δια των συλλογικών τους φορέων αλλά και μεμονωμένα, κατέκλυσαν τα ΜΜΕ και τα κοινωνικά δίκτυα με τις γνώμες-μαρτυρίες τους. Πάμπολλοι από τους συμπολίτες μας αυτούς, υγιείς και σκεπτόμενοι, ασπάστηκαν πλήρως την άποψη ότι το «όχι» εσήμαινε ρήξη, διότι αφενός μεν το εδήλωσαν ρητώς, αφετέρου δε συνέδεσαν την απόφασή τους (αποχή ή υπερψήφιση) με αυτό το δεδομένο. 

Σε κάθε περίπτωση, πολλοί ψηφοφόροι (αν όχι η πλειοψηφία αυτών) και των τριών επιλογών («ναι», «όχι», αποχή), άσκησαν ή δεν άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα με την απολύτως δικαιολογημένη πεποίθηση ότι «όχι» ισοδυναμούσε με διάρρηξη των σχέσεών μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πεποίθηση που απέρρεε από τις βαρυσήμαντες (έστω και απειλητικές) δηλώσεις πολυάριθμων ιθυνόντων όσο και από στοιχειώδη λογική ανάλυση από μέρους των ιδίων των πολιτών. Όποιος λοιπόν ισχυρίζεται αυθαίρετα ότι το τμήμα αυτό του ελληνικού λαού απλώς δεν υφίσταται, αγνοώντας την εκπεφρασμένη γνώμη του και αλλοιώνοντας το νόημα της ψήφου του είναι απαράδεκτος. 

Για τους παραπάνω λόγους, επειδή δηλαδή επιχειρήσατε άνευ επιχειρημάτων και ερήμην της Λογικής να υποκαταστήσετε την σαφώς δεδηλωμένη βούληση μέρους (ενδεχομένως της πλειοψηφίας) του ελληνικού λαού, προσβάλλοντας ταυτόχρονα την νοημοσύνη του, διαμαρτύρομαι εντόνως και σας καλώ να απέχετε στο μέλλον από παρόμοιες ενέργειες, για το καλό της Δημοκρατίας. 

Το δικό μου δημοψήφισμα: Η κυρία Πρόεδρος του Αρείου Πάγου και η επιστολή της στους ομολόγους της.

Διαβάστε όλοι την επιστολή της κυρίας Βασιλικής Θάνου, νέας Προέδρου του Αρείου Πάγου, προς τους ομολόγους της τής Ευρώπης. Θα την βρείτε ΕΔΩ. 

Το ερώτημά μου προς τους αναγνώστες μου είναι απλό: να της απαντήσω; 

ΝΑΙ: απάντησε Αριστείδη. 

ΟΧΙ: μην απαντάς. Δεν αξίζει τον κόπο. 

Ψηφίστε στα σχόλια. 

Οι «γελοίες» υιοθέτησαν το «ΟΧΙ» και του άλλαξαν αμέσως φύλο.

Οι «γελοίες» (κατά Ψινάκη) κι οι «τρελές» έπεισαν τους φυσικούς γονείς, δημοκρατία και λαό, να τους δώσουν το νεογέννητο «ΟΧΙ». 

Δήθεν θα το υποστήριζαν, θα το μεγάλωναν υποδειγματικά. 

Μόλις το πήραν άρχισαν τις μπινιές. 

Το πήγαν σε εγχώριο κακόφημο στέκι όπου συχνάζουν παιδεραστές. Σεσημασμένοι yesmen. 

Όλοι μαζί το πήγαν το ‘φεραν, το κάνανε «ΝΑΙ». 

Τώρα σκοπό έχουν να το «εκδώσουν» σε διεθνές κύκλωμα σωματεμπορίας ανηλίκων του εξωτερικού, με έδρα τις Βρυξέλλες. 

Διδάγματα: 

1) Όχι στις γκέι υιοθεσίες. 

2) Ίδια είναι τ’ αφεντικά, στρέιτ, γκέι και λεσβιακά.

Δημοψήφισμα-παγίδα από αλλοπρόσαλλη κυβέρνηση αγνώστων προθέσεων. Απέχω.

Το ερώτημα του δημοψηφίσματος, παρόλο που μπορεί να απαντηθεί με «ναι» ή «όχι», αφορά σε υποπερίπτωση της υποπεριπτώσεως (μία μόνο πρόταση, ενός μόνο οικονομικού σχεδίου διάσωσης, από τις πάμπολλες δυνατές παραλλαγές ενός πολυπλοκότατου συστήματος βασισμένου στο χρέος), η οποία δεν αφορά σε μείζον εθνικό θέμα. Αντιθέτως, οι συνέπειες της απαντήσεως, όποια και αν είναι αυτή («ναι» ή «όχι») αφορούν σαφώς σε μείζονα εθνικά θέματα (η ΕΕ δεν είναι πλέον αμιγώς οικονομική ένωση, συνεπώς τόσο η παραμονή μας υπό αντεθνικές πολιτικές ντιρεκτίβες, όσο και η πιθανή έξοδός μας μπορούν να προκαλέσουν περισσότερα του ενός μείζονα εθνικά και πολιτικά ζητήματα), τα οποία όμως είναι απρόβλεπτα και καμία εγγύηση δεν μπορούμε να έχουμε ούτε για την εμφάνισή τους ούτε για την εξέλιξή τους. Το βαθύτερο ερώτημα δηλαδή του δημοψηφίσματος δεν είναι σαφές και, ακόμη χειρότερα, η αποσαφήνισή του όχι μόνο δεν επιχειρείται από την ούτως ή άλλως αναξιόπιστη ελληνική κυβέρνηση, αλλά μάλλον εξαρτάται από την αντίδραση των ξένων κυβερνήσεων και των διεθνών τραπεζιτών. Με άλλα λόγια, το ερώτημα του δημοψηφίσματος μπορεί να φαίνεται, αλλά δεν είναι «τελικό» και κατά συνέπεια το δημοψήφισμα που στηρίζεται σε τέτοιο ερώτημα συνιστά παγίδα. 

Αν μάλιστα συνυπολογιστούν: 

α) τα ψεύδη, οι υπαναχωρήσεις και οι ασάφειες της κυβέρνησης που το προτείνει (στους 5 μήνες που κυβερνά συνέδραμε μόνο τους αιώνιους φοιτητές, τους λαθρομετανάστες και τους ποινικούς κατάδικους) 

β) το γεγονός ότι προτείνει απάντηση («όχι») στους ψηφοφόρους, καλυπτόμενη πίσω από ψευδοσυναισθηματικές και ψευδοπατριωτικές κορώνες, ενώ η ίδια είχε υποβάλλει πρόταση παραπλήσια με αυτήν που υποτίθεται ότι απορρίπτει μετά βδελυγμίας και ενώ τα φερέφωνά της μας βομβάρδιζαν και μας βομβαρδίζουν με δημοσκοπήσεις όπου οι ψηφοφόροι τάσσονταν και τάσσονται αναφανδόν υπέρ της κυβέρνησης (του «όχι») με εντολή να φέρει από τας Ευρώπας τη συμφωνία (του «ναι»)! 

γ) οι αξιοπερίεργες δηλώσεις στελεχών της ότι η πρόταση για «όχι» θα μεταβληθεί σε πρόταση για «ναι» αν οι «κακοί» δανειστές υπαναχωρήσουν, οπότε το «όχι» αναλόγως των εξελίξεων και μέχρι την 5η Ιουλίου δεν είναι καθόλου βέβαιο (μπορεί να είναι «όχι», «όχι και τόσο όχι», «καθόλου όχι»). 

δ) η θέση του Προέδρου Πάκη τον οποίον η κυβέρνηση εγκατέστησε στο Προεδρικό Μέγαρο (θυμίζω ότι οι εκλογές έγιναν ώστε να προκύψει βουλή που θα εξέλεγε Πρόεδρο της Δημοκρατίας και για κανέναν άλλο λόγο) κινδυνεύει, αν προκριθεί το αδιανόητο γι αυτόν ενδεχόμενο, το οποίο όμως είναι πιθανό μετά την πρόταση της ίδιας κυβέρνησης για «όχι» 

τότε η παγίδα είναι μεγάλη και βαθιά (για ελέφαντες). 

Ενδεχομένως πρόκειται για διαπραγματευτικό όπλο μιας σοσιαλδημοκρατικής (δηλαδή καπιταλιστικής και όχι πραγματικά αριστερής) κυβέρνησης ερασιτεχνών, στο οποίο χρησιμοποιεί τον λαό ως «στρατό» εν αγνοία του, προκειμένου να εδραιωθεί στα διεθνή κλαμπς, μιας υποτιθέμενης (και ανύπαρκτης) στοργικής συνιστώσας του κεφαλαιοκρατικού συστήματος. 

Σε κάθε περίπτωση, η πιθανότητα να ψηφίσω «όχι» για τους (άγνωστους εν πολλοίς) λόγους που το προτείνει ο Α. Τσίπρας, «όχι» θολό, που μπορεί να σημαίνει «όχι στην λιτότητα, αλλά στείλτε άφθονα δανεικά να ζούμε σαν παράσιτα», «όχι» που μπορεί να μην σημαίνει «έξω από την ΕΕ» αλλά «όχι» γενικώς και αορίστως κι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, απορρίπτεται. Την έγερση του Έθνους υπό Τσίπρα, Βαρουφάκη, Κοτζιά, Χριστοδουλοπούλου και Παρασκευόπουλο, την οποία διατυμπανίζουν σύσσωμα τα «πατριωτικά» ιστολόγια, μόνο ως μαύρο χιούμορ μπορώ να την εκλάβω. 

Η πιθανότητα να ψηφίσω «όχι» εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία που μου δίνει μια κυβέρνηση που πιθανώς δεν θέλει πραγματικά ρήξη, προκειμένου να προκληθεί μεγάλου μεγέθους αναστάτωση που θα δημιουργήσει συνθήκες «κινήματος» (Θύμιος Παπανικολάου και άλλοι υγιών προθέσεων αριστεροί πατριώτες), αν και ελκυστική δεν με καλύπτει. Δεν θα υποστηρίξω ότι δεν γουστάρω να κάνω μάγκες τους τζάμπα-μάγκες (αν και είναι αλήθεια· πολλοί ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ με την ελπίδα να τα θαλασσώσει, ωστόσο η θάλασσα απεδείχθη ωκεανός χωρίς τέλος), και θα επιμείνω ότι ένα δημοψήφισμα-οπερέτα από μια αλλοπρόσαλλη κυβέρνηση αγνώστων προθέσεων, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να το ανακαλέσει, να του αλλάξει προϋποθέσεις ή να αλλοιώσει την έννοια του «όχι» κατά πώς την συμφέρει, που δέχεται ακόμη και να συζητήσει για αντιλαϊκές πολιτικές με εξωθεσμικούς παράγοντες και αλλοδαπούς τραπεζίτες και που ενδεχομένως να με (μας) χρησιμοποιήσει ως όχημα με άγνωστο φορτίο και προορισμό, δεν προσφέρεται για έναρξη κινήματος. 

Επίσης: 

Η ψήφος, θεωρητικά τουλάχιστον, πρέπει να αποσκοπεί στην προάσπιση του κοινού συμφέροντος και όχι στο προσωπικό συμφέρον του ψηφοφόρου, δηλαδή πρέπει κανείς να ψηφίζει αυτό που νομίζει ότι θα κάνει καλό στο σύνολο και όχι στον εαυτό του. Δεδομένου ότι οι συμπολίτες μου ξέμαθαν να εργάζονται (άλλοι καθ’ έξιν, ξύνοντας τους αδένες τους και κατασπαταλώντας δανεικό ΕΟΚικο χρήμα και άλλοι – οι περισότεροι δυστυχώς – κατ’ ανάγκην, μένοντας άνεργοι επί σειρά ετών λόγω διακοπής των ψιχίων του δανεικού ΕΟΚικου χρήματος που κατέληγαν σε αυτούς), αμφιβάλλω (επιτρέψτε μου) για το κατά πόσον μπορούν να επιζήσουν εκτός ΕΕ και δανεικού (έστω και με το σταγονόμετρο) χρήματος και να στηριχτούν στην σκληρή δουλειά τους στο πλαίσιο ανεξάρτητης και εκ του μηδενός εθνικής οικονομικής ανασυγκρότησης ενός ρημαγμένου κράτους, οπότε θα πρέπει να ψηφίσω «ναι» στο δημοψήφισμα διότι στην αντίθετη περίπτωση τους καταδικάζω σε βέβαιη ανέχεια. 

Φυσικά, για καθαρά ιδεολογικούς λόγους, αδυνατώ να ψηφίσω «ναι» διότι έτσι συμπαρατάσσομαι με το σύνολο των διεθνών τοκογλύφων και των εγχωρίων λαμόγιων και ηλιθίων. Δεν ανταλλάσσω τη συνταξούλα μου με την πατρίδα. Τέλος. 

Λυπάμαι, το δημοψήφισμα–παγίδα, σε ότι με αφορά οδηγεί σε αδιέξοδο. Αποφάσισα να απέχω. 

Υ.Γ 1 Σε όσους ψηφίσετε «όχι» για καθαρά εθνικούς λόγους: συμπαρίσταμαι, αλλά ... κάντε και την προσευχή σας... 

Υ.Γ 2 Το Οργουελικό σενάριο «παίζει» μέχρι την τελευταία στιγμή 

Η νίκη την τελευταία στιγμή έχει δράση «θεραπευτική». (Ή μήπως κατασταλτική;)

Ένα στριγγό σάλπισμα διαπέρασε τον αέρα. Ήταν το δελτίο! Νίκη! Σάλπιγγα πριν την έναρξη των ειδήσεων σήμαινε πάντοτε νίκη! Κάτι σαν ηλεκτρικό ρεύμα απλώθηκε στο καφέ. Ακόμη και οι σερβιτόρες άρχισαν να τεντώνουν τ’ αυτιά τους. 

Το σάλπισμα είχε προκαλέσει τρομερή φασαρία. Ήδη μια ασυνάρτητη φωνή είχε αρχίσει να ακούγεται από την οθόνη, αμέσως όμως πνίγηκε από την οχλοβοή και τις ζητωκραυγές που έρχονταν απ’ έξω. Τα νέα είχαν κυκλοφορήσει ως δια μαγείας. Απ’ όσα μπόρεσε ν’ ακούσει από την οθόνη, κατάλαβε ότι όλα συνέβησαν όπως τα είχε προβλέψει: μια τεράστια ναυτική αρμάδα είχε μυστικά καταφέρει ένα αιφνίδιο πλήγμα στα μετόπισθεν του εχθρού. Τμήματα από θριαμβευτικές εκφράσεις ξεχώριζαν μέσα στο πανδαιμόνιο: «Μέγας στρατηγικός ελιγμός – άψογος συντονισμός – συντριπτική επικράτηση – πλήρης κατάρρευση του ηθικού τού εχθρού – μισό εκατομμύριο αιχμάλωτοι – νίκη που σηματοδοτεί την αρχή τού τέλους τού πολέμου – η μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία της ανθρωπότητας – νίκη, νίκη, νίκη!». 

Κάτω απ’ το τραπέζι τα πόδια του έτρεμαν. Δεν είχε κουνηθεί από τη θέση του, αλλά το μυαλό του έτρεχε, έτρεχε γοργά, βρισκόταν έξω με τα πλήθη και τον ξεκούφαιναν οι ιαχές τους. Κοίταξε και πάλι ψηλά, το πορτρέτο τού Μεγάλου Αδελφού. Ο Κολοσσός που καβαλίκεψε την υφήλιο! Ο βράχος που καθιστούσε κάθε προσβολή από τις εχθρικές ορδές μάταιη. Σκέφτηκε ότι δέκα λεπτά πριν – ναι, μόλις δέκα λεπτά – υπήρχε ακόμη η αμφιβολία μέσα στην καρδιά του, καθώς αναρωτιόταν αν από το μέτωπο θα έφθαναν μαντάτα νίκης ή ήττας. Α, δεν ήταν μόνο ο στρατός τού εχθρού που αφανίστηκε. Πολλά είχαν αλλάξει μέσα του από εκείνη την πρώτη μέρα, αλλά η οριστική, απαραίτητη, θεραπευτική αλλαγή δεν είχε συντελεστεί παρά αυτή την τελευταία στιγμή. 

Τζωρτζ Όργουελ, «1984» (μετάφραση από το πρωτότυπο δική μου).

Καμμένε, ποιον κοροϊδεύεις;

Θα πρέπει να γνωρίζεις ολίγιστε ότι αποποίηση ευθυνών δεν θα γίνει αποδεκτή από κανέναν πατριώτη. 

Το αντίθετο. Θα θεωρηθείς συνεργός σε έγκλημα κατά του ελληνικού λαού. 

Το έγκλημα πολιτικάντη δεν συντελείται μόνο δια πράξεως, αλλά και δια παραλείψεως. Όποιος όφειλε και μπορούσε να το αποτρέψει και δεν το έπραξε, είναι συνένοχος. 

Όταν ο φταίχτης είχε την υποχρέωση, λόγω της θέσεως και της εμπειρίας του, να προβλέψει εγκαίρως τις συνέπειες των παραλείψεων του, τότε υποκρύπτεται ανικανότητα ή δόλος. 

Όταν διαβεβαίωνε προκαταβολικά τα θύματα ότι τίποτε κακό δεν θα συμβεί, τότε πρόκειται ή για εξαπάτηση είτε για προδοσία. 

Εν ολίγοις, τώρα που περνάνε αντεθνικοί νόμοι, από τους εθνομηδενιστές κυβερνητικούς σου εταίρους δεν μπορείς να παριστάνεις ότι «προσπάθησες». 

Σ’ αυτούς που παραβιάζουν τις κόκκινες γραμμές σου (αν υπήρξαν τέτοιες ποτέ και δεν είσαι κοινός ψεύτης) δεν μπορείς απλώς να γυρίζεις την πλάτη. Διότι σε τέτοια περίπτωση είσαι υποχρεωμένος να κοιτάξεις κατάματα αυτούς που σε ακολούθησαν. 

Και επειδή εγώ σε ακολούθησα (και ήταν λάθος, αναλαμβάνω την ευθύνη), σε ρωτάω, άκομψα και ωμά: 

Ποιον κοροϊδεύεις; 

Θα μοιράζονται ιθαγένειες, θα χτίζονται τζαμιά και θα γεμίζουν τα νησιά λαθρομετανάστες, με εσένα κυβερνητικό εταίρο και νομίζεις ότι θα την γλυτώσεις επειδή δεν υπερψηφίζεις; Θα επιτρέψεις στον Τσίπρα να δανείζεται ψήφους από ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΝΔ κατά πώς τον συμφέρει κι εσύ θα εμφανίζεσαι λευκή περιστερά επειδή «διαφώνησες»; 

Ποιον κοροϊδεύεις; 

Θα αναλώνεσαι σε κινήσεις «συμβολισμού» (εντυπωσιασμού) ενώ το έθνος καταρρέει και νομίζεις ότι θα μένεις στο απυρόβλητο; Θα καμώνεσαι ότι φυλάς τα τείχη ενώ ο εχθρός είναι εντός αυτών και σου περνάει από το μυαλό ότι θα χορταίνουμε με τις πομφόλυγες που μοιράζεις; 

Ποιον κοροϊδεύεις; 

Η πρόθεσή σου ήταν να συμμαζέψεις τον Τσίπρα ή να προωθήσεις την προσωπική σου ατζέντα; Σκόπευες να προασπίσεις τα συμφέροντα της πατρίδας ή να κατοχυρώσεις τα δικά σου; Είχες στόχο να αποτρέψεις την άλωση της Ελλάδας ή να αλώσεις την προεδρία της ΝΔ; 

Μην επιχειρήσεις να απαντήσεις με παρόλες και κορώνες όπως συνηθίζεις. Έχεις μία επιλογή: φύγε τώρα. Φύγε από την κυβέρνηση τώ-ρα. Έχεις και δικαιολογία έτοιμη: οι αντιμνημονιακές φανφάρες εξανεμίστηκαν και πάμε φουλ για μνημόνιο (τρίτο και φαρμακερό). 

Υ.Γ 1 Μάζεψε τα τσιράκια σου από το διαδίκτυο και ιδιαίτερα εκείνα που έχουν παρεισφρύσει σε πολυσυλλεκτικά πατριωτικά ιστολόγια. Θα τους κρεμάσω κουδούνια. 

Υ.Γ 2 Εκείνο το ελικόπτερο που σε πήγε στα Ίμια για να ρίξεις στεφάνι, πώς το είδες; Ήτανε γερό; Αξιόπιστο; Ετοιμοπόλεμο; Αν ναι, φύλαξέ το. Μπορεί να σου χρειαστεί μέρες που είναι... 

Αλέξη η μόνη σου ελπίδα είναι ο Ταγίπ. Ένα θερμό επεισόδιο σας σώζει.

Ψευτοαριστεροί και Ισλαμοφασίστες ενωμένοι, ποτέ νικημένοι. 

Λοιπόν Αλέξη τα θαλάσσωσες. Κυριολεκτικά. 

Θάλασσα το χρέος. Αχανής. Ωκεανός. 

Θάλασσα οι αιώνιοι φοιτητές, θάλασσα τα λαμόγια, θάλασσα η ΕΡΤ, θάλασσα οι λαθραίοι, θάλασσα το ξεπούλημα, θάλασσα η πρώτη κατοικία, θάλασσα σχολεία και νοσοκομεία. 

Όλα θάλασσα. Όλα μούσκεμα. 

Κι επειδή σε βλέπω πελαγωμένο (κι άμα καθυστερήσεις συντάξεις και επιδόματα σε βλέπω και πνιγμένο) λέω να σε βοηθήσω κομμάτι. 

Λοιπόν η μόνη λύση είναι ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία. 

Πρόσεχε παιδί μου (επειδή είσαι ολίγον γκα-γκα κι εσύ και οι συνεργάτες σου): δεν λέω πόλεμος, λέω θερμό επεισόδιο. Μερικές εχθροπραξίες, ίσως και λίγο αίμα και μετά να «πρυτανεύσει η λογική». 

Τα οφέλη θα είναι ανυπολόγιστα. Και για σένα και για τον πασά (το πολιτικό σκέλος τού Ισλαμοφασισμού έχει σεκλέτια). Άκου να μαθαίνεις. 

1) Σε περίπτωση πολεμικής αναμέτρησης όλα και όλοι πάνε πάσο. Όλα τα προβλήματα παραπέμπονται στις καλένδες, όλες οι σοβαρές αποφάσεις αναβάλλονται, όλοι οι αντιφρονούντες σιωπούν. Τέρμα οι άνεργοι, οι φτωχοί και οι αναξιοπαθούντες. Τέρμα η Ζωή, ο Λαφαζάνης και οι ωρυόμενες συνιστώσες. Τέρμα ο Ντράγκι, ο Σουλτς και ο Σόιμπλε. Η χαρά του αποτυχημένου πρωθυπουργού. 

2) Και μόνο με την υποψία μισητού εχθρού προ των πυλών, οι ιδεολογικοί αντίπαλοι γίνονται φίλοι. Μπορείς να πουλήσεις εθνική ομοψυχία και συσπείρωση και να τους έχεις όλους στο πλευρό σου: Ένοπλες Δυνάμεις (κι ας πνέουν μένεα για τις παράνομες περικοπές), δεξιούς, ακροδεξιούς κτλ. Η χαρά του εθνομηδενιστή: υποστήριξη από τους εθνικιστές. 

3) Όσοι επιμείνουν σε αντιπολεμικά-αντιιμπεριαλιστικά τσιτάτα θα απομονωθούν. Η χαρά του ψευτοαριστερού-ψευτοεπαναστάτη: πλήρης περιθωριοποίηση αναρχισμού και κομμουνισμού. Μερικοί γιαλαντζί ενδομύχως θα σε συγχαρούν: σε καιρό ειρήνης κανείς δεν τους δίνει σημασία. Οι στρατιωτικές εμπλοκές τούς δίνουν λόγο ύπαρξης, τους βγάζουν από την αφάνεια. 

4)Το καλύτερο για το τέλος: ευκαιρία για προπαγάνδα, για προώθηση παγκοσμιοποιητικής ατζέντας. Έχεις ανέβει στα παιχνίδια των λούνα-παρκ με τα πολλά G; Αν ναι ξέρεις. Αν όχι άκου εμένα: η ανακούφιση που ακολουθεί τη λαχτάρα είναι η μεγαλύτερη αδυναμία. Η καταλληλότερη ευκαιρία να περάσεις κάτι αδύνατον υπό άλλες συνθήκες. Εκεί που ο τρομοκρατημένος ανακαλύπτει ότι δεν έπαθε δα και τίποτε και πριν συνέλθει για τα καλά, είναι η κατάλληλη στιγμή για να πάθει, χωρίς καν να το καταλάβει. Φαντάζεσαι τι θα γίνει μετά από ελληνοτουρκική αψιμαχία; Να τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, να «ποτέ ξανά πόλεμος», να ο Πάκης με τα ευχολόγια, να το Στέιτ-Ντιπάρτμεντ να χαιρετίζει την επίλυση των διαφορών μεταξύ συμμάχων υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ, να οι πορδές τής «Ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας», να «το Αιγαίο μια θάλασσα ειρήνης» (και γκουχ-γκουχ ... συνεκμετάλλευσης), να «όλοι αδέρφια είμαστε γιατί να μαλώνουμε;» (άρα φέρτε μετανάστες αβέρτα) κτλ κτλ. Τι να σου λέω αγόρι μου; Η χαρά της Νέας Τάξης: ο πόλεμος ενώνει. 

Ένα σου λέω: με ένα θερμό επεισόδιο θα είναι ΟΛΟΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ. 

Τηλέφωνο στον Ταγίπ αμέσως. Στήστε το (γιατί είστε και ηλίθιοι· αν δεν το στήσετε μπορεί να σκοτωθούμε στ’ αλήθεια).

Προσοχή! Το ευρώ αποτελεί μέρος πολυσυσκευασίας. Δεν κυκλοφορεί ξεχωριστά!

Η συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών μας και γενικά των Ευρωπαίων πολιτών, πιστεύει ότι το Ευρώ είναι ένα νόμισμα. Αυτό όμως είναι η μισή αλήθεια. 

Το ευρώ είναι ένα δανεικό νόμισμα. Αυτή είναι η πλήρης αλήθεια. 

Η κυκλοφορία του, είτε ως τραπεζογραμματίου είτε ως ... αέρα (δημιουργία χρήματος εκ του μηδενός μέσω δανείων) ελέγχεται απολύτως από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δηλαδή από ιδιώτες τραπεζίτες. Οι εθνικές κυβερνήσεις δεν έχουν καμία δικαιοδοσία επί του νομίσματος αυτού και απλώς το δανείζονται (μέσω των κεντρικών κρατικών τραπεζών, όπου τον έλεγχο έχουν και πάλι ιδιώτες) για να το μοιράσουν εν συνεχεία (όπου τους συμφέρει). Συνεπώς ο μισθός σας και η σύνταξή σας δεν είναι η ανταπόδοση του κράτους για την εργασία σας, αλλά δανεικά. Δα-νει-κά. Το ίδιο είναι και η αμοιβή σας για την πώληση υπηρεσιών ή προϊόντων, αν είστε ιδιώτης. Αν λοιπόν έχετε 2 πενηντάευρα επάνω σας (τυχεράκηδες!), όπως κι αν τα αποκτήσατε, αυτό δεν σημαίνει παρά μόνο ότι έχετε δανειστεί 100 ευρώ από την (ιδιωτική) Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Όσα και αν έχετε, της τα χρωστάτε. Όσα και αν κατέχετε, σας τα έχει δανείσει. 

Τι σας πήρε για να σας τα δανείσει; Τι δώσατε ως ενέχυρο, ως εγγύηση για να σας τα δανείσει; Μα την εργασία σας, την περιουσία σας και εν τέλει ... την ίδια τη ζωή σας. 

Αν δυσκολεύεστε να το καταλάβετε/πιστέψετε, σας κατανοώ απολύτως. Είναι πολύ δύσκολο. Αλλά έτσι είναι. Και δεν είναι το χειρότερο. 

Οι ιδιώτες δανειστές δεν έχουν μοναδικό σκοπό να ελέγξουν τον παγκόσμιο πλούτο, μέσω των νομισμάτων. Αυτός ο πρωταρχικός στόχος τους έχει σχεδόν επιτευχθεί (όλος ο πλανήτης είναι χρεωμένος). Ο τελικός στόχος είναι ο έλεγχος ... της ίδιας της ζωής. Ποσοτικά και ποιοτικά: πόσοι θα ζήσουν και πώς θα ζήσουν. Αυτό είναι ολοφάνερο, αν και οι επιμέρους παράμετροι δεν είναι ακόμη σαφείς σε εμάς, επειδή βρισκόμαστε εντός της δίνης των εξελίξεων. 

Οι δανειστές (οι τοκογλύφοι, οι τραπεζίτες, οι καπιταλιστές ... πείτε τους όπως θέλετε), για να δανείσουν απαιτούν. Όχι μόνο την καταστολή εργασιακών δικαιωμάτων, την εξαθλίωση των φτωχών, την καταβαράθρωση των κοινωνικών αγαθών. Οι απαιτήσεις τους δεν περιορίζονται στα έχοντα οικονομικό αντίκτυπο. 

Απαιτούν πλέον ανοιχτά την διάλυση των κοινωνικών δομών, την εξαφάνιση των ηθικών αξιών και την εξαχρείωση των υγιών συνειδήσεων. 

Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει ούτε για την ταυτότητα, ούτε για τις προθέσεις τους: οι ίδιοι μας δανείζουν ευρώ (και δολλάρια κτλ), οι ίδιοι απαιτούν θάνατο της παραδοσιακής οικογένειας. Οι ίδιοι ρυθμίζουν τα επιτόκια, οι ίδιοι προωθούν την γκέι κουλτούρα. Οι ίδιοι επιβάλουν μνημόνια, οι ίδιοι πριμοδοτούν τη λαθρομετανάστευση. Οι ίδιοι ευαγγελίζονται ανάπτυξη, επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις, οι ίδιοι προάγουν τον αποχριστιανισμό. 

Εναλλακτικές λύσεις/συμμαχίες τύπου «ολόκληρης πίτας – χορτάτου σκύλου» (ταυτόχρονη εισροή ευρωπαϊκού δανεικού χρήματος, ρωσικού φυσικού αερίου και ιρανικού πετρελαίου), τις οποίες διατυμπανίζουν ορισμένοι νεόκοποι επαναστάτες είναι ανέφικτες. Τα διεθνή στρατόπεδα είναι σαφώς καθορισμένα και το μόνο που ανταλλάσσουν είναι αιχμαλώτους (πράκτορες). Σε κάθε περίπτωση, αυτός που σε υποχρεώνει να αποδεχθείς οικογένεια με 3 γονείς, γκέι υιοθεσίες και αποκαθήλωση των εικονισμάτων, ασφαλώς και δεν θα επιτρέψει ρωσικό αγωγό στο έδαφός σου. 

Σας παρακαλώ συνειδητοποιείστε: η εξάρτησή μας από δανεικό χρήμα (ευρώ), ισοδυναμεί με απεμπόληση από μέρους μας αρχών, παραδόσεων, συμμάχων, βωμών και εστιών, με πλήρη αποδοχή της ατζέντας των παγκοσμιοποιητών.

Ευρώ και αφελληνισμός-αποχριστιανισμός της πατρίδας πάνε πακέτο. Το ευρώ δεν είναι μόνο του. Δεν θα μπορούσε να είναι.