Δίκη Χρυσής Αυγής: το κράτος και το παρακράτος αθώωσαν τον εαυτό τους.

Η αθωωτική πρόταση της εισαγγελέως για την Χρυσή Αυγή και την ηγεσία της είναι άλλη μία τρανταχτή απόδειξη ότι η αστική δικαιοσύνη ούτε τυφλή είναι ούτε ανεξάρτητη. 

Είναι τεράστια αυταπάτη επίσης να πιστεύει κάποιος ότι αυτή η ''δικαιοσύνη'' θα τιμωρήσει παρακρατικές οργανώσεις όπως η Χρυσή Αυγή. Ο ισχυρισμός ότι ο Ρουπακιάς έδρασε μεμονωμένα είναι από τους πλέον γελοίους. Ακόμη και οι πλέον αδαείς γνωρίζουν ότι ανδρείκελα σαν τον Ρουπακιά δεν τολμούν ούτε να ανασάνουν αν δεν έχουν πάρει την έγκριση της ηγεσίας και του αρχηγού. 

Επίσης πάντα η Χ.Α λειτουργούσε υπό την ανοχή και προστασία της αστυνομίας αλλά και τις εντολές των μυστικών υπηρεσιών εγχώριων και ξένων. Ήταν και είναι ένας από τους χρήσιμους προβοκάτορες του καθεστώτος. 

Η συνέχεια ΕΔΩ.

Ο παροξυσμός της αστυνομικής βίας προάγγελος νέων συμφορών…

Η κρατική βία και αστυνομική αυθαιρεσία, όπως και η αστική τρομοκρατία, ο χαφιεδισμός και οι πολυεδρικές προβοκάτσιες, ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ενδημικά και συστατικά στοιχεία της καπιταλιστικής εξουσίας. 

Η ιστορική Δεξιά (γιατί έχουμε και τη νέα «αριστερή» δεξιά) προσέδωσε σ’ αυτά τα «συστατικά» μορφές κυνικής αυθάδειας… 

Ο «Μητσοτακισμός» τα ανύψωσε σε φρενοβλάβεια… 

Ο πατήρ Μητσοτάκης στα τέλη του 1991, με τον διαβόητο «τρομονόμο», σκηνοθετούσε τη φίμωση του Τύπου και θεσμοθετούσε το κράτος του τρόμου και του αίσχους… 

Το 1992 διατύπωσε τον «κώδικα» του τρόμου και του ζόφου. Απευθυνόμενος στους αστυνομικούς είχε πει τούτο το εφιαλτικό: «Εσείς είστε το κράτος»!!! Σήμερα ο υιός Μητσοτάκης ακολουθεί τα ίδια αχνάρια… 

Με σκηνοθέτη το δοκιμασμένο αμερικανοτσολιά: Χρυσοχοΐδη…

Η συνέχεια ΕΔΩ. 

Εκλογές Βρετανίας: Δημοψήφισμα ΥΠΕΡ του Brexit.

Του Θύμιου Παπανικολάου.

Πολιτικός σεισμός στη Βρετανία! Ο Τζόνσον (δηλαδή το Brexit) σάρωσε… 

Όλα τα τεχνάσματα της πλανητικής ελίτ για να ακυρωθεί η βούληση του βρετανικού λαού ΑΠΕΤΥΧΑΝ. 

Το μόνο που κατάφεραν οι πλαστογράφοι του 4ου Ράιχ ήταν να πολλαπλασιάσουν την ΟΡΓΗ του βρετανικού λαού… 

Η συνέχεια ΕΔΩ. 

Ποιος κακοήθης είπε ότι οι Τούρκοι θέλουν πόλεμο;

Οι Τούρκοι είναι υπέρ της ειρήνης. Δεν θέλουν πόλεμο. Χιλιάδες χρόνια τώρα... 

Σσσστ! Μη μιλάτε για πόλεμο!

Σσσστ! Μη μιλάτε για πόλεμο! Ο «ρεαλιστής» παθαίνει αναφυλαξία. Ο «ρεαλισμός» του επιβάλλει υποχωρήσεις έναντι του τουρκικού ιμπεριαλισμού. Κατευνασμό του θηρίου. Θυσία εθνικής κυριαρχίας και λαϊκής περιουσίας προς χάριν της «ειρήνης». Δεν είναι ο πόλεμος βία. Δεν είναι η βία ωμότητα. Δεν είναι η ωμότητα ρεαλισμός. Ρεαλισμός είναι η λούφα. Η κρυψώνα. Η αδιαφορία. 

Σσσστ! Μη μιλάτε για πόλεμο! Η ελίτ «λιποθυμάει». Θεατρικά. Πούστικα. Πουτανίστικα. Νοιάζεται για «τα παιδιά του λαού» που θα σκοτωθούνε. Κυνικά μάς θυμίζει ότι τα κωλόπαιδά της θα λακίσουν. Το καλό των παιδιών μας θέλει. Ζωντανά τα χρειάζεται. Ζωντανά και υπόδουλα στα μπαστάρδια της. 

Σσσστ! Μη μιλάτε για πόλεμο! Του πλούσιου σπαράζει η καρδιά. «Όχι! Όχι! Δεν το λέω για μένα! Για σένα το λέω!». «Μη ζητάς λαουτζίκο πόλεμο, με τον πόλεμο γίνομαι πλουσιότερος. Θες να με κάνεις πλουσιότερο;». Ο πόλεμος είναι που κάνει τον πλούσιο πλουσιότερο. Η «ειρήνη» τού πλούσιου απλώς κάνει τον φτωχό φτωχότερο. 

Σσσστ! Μη μιλάτε για πόλεμο! Ο ρεαλισμός των ελίτ και των πλουσίων θ’ αποφασίσει πότε θα γίνει… 

Η ΕΕ χρηματοδότησε Τουρκικό Ίδρυμα, για σύνταξη λίστας ισλαμοφοβικών χωρών!

Του Νίκου Ρούσση

Με μπαράζ γραπτών τους ερωτήσεων προς την Κομισιόν, έξι Ιταλοί ευρωβουλευτές αποκαλύπτουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, χρηματοδότησε, μέσω των προενταξιακών κονδυλίων, το τουρκικό Ιδρυμα SETA, που είναι ένας οργανισμός πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής έρευνας που εδρεύει στην Άγκυρα, για να συντάξει την «έκθεση για την ευρωπαϊκή ισλαμοφοβία 2018». 

Η συνέχεια στο Reporter.gr

 

Umvolkung.

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Κάποτε, την ονόμαζαν «εθνοτική αναδιάταξη». 

Εδώ και λίγο καιρό εμφανίζεται στα κοινωνικά μέσα, λόγω έξαρσης του μεταναστευτικού, η εν πολλοίς άγνωστη έννοια «εθνοτική αναδιάταξη», «αντίστοιχη» της γερμανικής «Umvolkung». Μιας ιστορικά άκρως φορτισμένης και αποτρόπαιης λέξης, καθώς εμπεριείχε «ακραία εθνικιστικές-ρατσιστικές μέχρι και πρωτοφασιστικές ιδέες». 

Η τελευταία πέρασε στην ιστορία με βάση δύο παραμέτρους: 

Πρώτον, με την «επαναγερμανοποίηση» πληθυσμών της Ανατολικής Ευρώπης που είχαν έρθει μεν σε επαφή με σλαβικά φύλα, αλλά που ακόμα δεν είχαν αποκοπεί πλήρως από τη «γερμανική φυλή». 

Δεύτερον, με τη μεταφορά συγκεκριμένων, μη γερμανικών φυλετικών ομάδων που κατοικούσαν σε αυτές τις «μικτές» περιοχές, σε άλλες πιο απόμακρες, έτσι ώστε να υπάρχει εθνική ομοιογένεια. 

Για την ιστορία, ο όρος «Umvolkung» πρωτοεμφανίστηκε το 1916 ενόσω διαρκούσε ακόμη το Βιλχελμινικό «Δεύτερο Ράιχ». Εφαρμόστηκε για έναν χρόνο, μέχρι το τέλος του Μεγάλου Πολέμου, με τη μετακίνηση Γερμανών στρατιωτών στην Ανατολική Πολωνία ως «Αγροφυλάκων». 

Στην περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ο όρος αυτός απέκτησε την τελική του διατύπωση, βασισμένη «στην παράδοση του εθνικισμού, του ιμπεριαλισμού και του αντισημιτισμού». Εξέφραζε δηλαδή τη «συνειδητή γερμανοποίηση ανατολικοευρωπαϊκών περιοχών με κέρδος νέο ζωτικό χώρο», που συνδεόταν βεβαίως και με τη διάδοση του γερμανικού πολιτισμού, ιδιαίτερα σε έθνη όπως τα σλαβικά, που λογίζονταν ως χαμηλότερου αξιακού επιπέδου. 

Στη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος ο ορισμός αυτός συμπληρώθηκε με έννοιες όπως «αφομοίωση» και «γερμανοποίηση» με ξεκάθαρα φυλετικά στοιχεία, ενώ έγιναν και προσπάθειες εφαρμογής προγραμμάτων «Umvolkung» στην Ανατολική Ευρώπη. 

Έτσι, μετά το «Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ», λίγο πριν ξεσπάσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και μέχρι τέλους του 1940, περίπου ένα εκατομμύριο Γερμανοί εγκατέλειψαν τις περιοχές της ανατολικής Πολωνίας που κατέλαβαν οι Σοβιετικοί για να μεταφερθούν στις δυτικές πολωνικές περιοχές που κατέλαβε η ναζιστική Γερμανία. Στη διάρκεια του πολέμου ακολούθησαν και άλλες μετατοπίσεις πληθυσμών (Danzig-Westpreußen, Zamość, Hegewald κ.α.) χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. 

Τα τελευταία χρόνια συμβαίνει ένα «ιστορικό παράδοξο», καθώς πολλοί συσχετίζουν την ιστορική «εθνοτική αναδιάταξη» με την σημερινή μαζική, ανεξέλεγκτη και παράνομη μετανάστευση προς την Ευρώπη, κυρίως από μουσουλμανικές χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Δεν είναι πλέον οι ναζιστικές ορδές που επιβάλλουν την «Umvolkung» της Ευρώπης, αλλά, όπως αυτοί ισχυρίζονται, η «υβριδική επίθεση» που εξαπέλυσαν με «όπλο» τη μετανάστευση εκείνες οι παγκοσμιοποιητικές δυνάμεις που με άφθονα μέσα (πολιτικά, οικονομικά κ.α.) απεργάζονται τη διάλυση των εθνών-κρατών και προωθούν τη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική οικονομία στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Επιπλέον, ισχυρίζονται οι διαμαρτυρόμενοι, οι υποστηριχτές τέτοιων παγκοσμιοποιητικών απόψεων κυριαρχούν παντού : Στους διεθνείς οργανισμούς (π.χ. ΟΗΕ) και στις κυβερνήσεις της Ευρώπης (π.χ. γερμανική, ελληνική κ.α.), στα υπουργεία μετανάστευσης και σε φιλομεταναστευτικά ιδρύματα, στα ισχυρά διεθνή Μέινστριμ και στις ΜΚΟ, όπως η Open Society Foundation ή η Solidarity Now στα «καθ΄ ημάς». 

Φυσικά, οι πολιτικά ορθοφρονούντες υπέρμαχοι των ανοιχτών συνόρων, αποκαλούν «ναζιστές» και «ακροδεξιούς» αυτούς που ανέσυραν από το «χρονοντούλαπο της ιστορίας» την επίμαχη λέξη «Umvolkung» για να περιγράψουν αυτό που θεωρούν «αντικατάσταση πληθυσμών» στην ίδια τους τη χώρα και που θέλουν να αποτρέψουν. Προκειμένου μάλιστα να πλήξουν όσους αντιστέκονται στις παγκοσμιοποιητικές και εν τέλει «φυλετικές» επιδιώξεις τους, περιορίζουν την όποια δημόσια «αντιπαράθεση», είτε καθαρά σε ηθικολογικές κενολογίες και λοιδορίες, είτε σε κριτικές και πολεμικές για το πόσο «ναζιστική» είναι η χρήση μιας ιστορικά επιβαρυμένης λέξης. 

Η πραγματικότητα στο μεταναστευτικό ζήτημα βεβαίως, δεν αλλάζει με «παιχνίδια» λέξεων και εκατέρωθεν ύβρεις ή επειδή κάποιες ελίτ εμποδίζουν να ακουστεί η αλήθεια για τις διαστάσεις του μεταναστευτικού που για ένα μεγάλο μέρος των Ευρωπαίων ισοδυναμεί με «αντικατάσταση πληθυσμών». Όπως συμβαίνει ήδη σε πολλές γειτονιές της Αθήνας ή της Φρανκφούρτης για παράδειγμα. Άλλωστε, αυτό καταγράφουν αδιάψευστα οι ψυχρές στατιστικές. 

Σ΄ ένα σημείο πάντως συμφωνούν άπαντες, «ναζιστές» και «φιλάνθρωποι», ότι δηλαδή μέσω της μαζικής μετανάστευσης συντελείται «ένα ιστορικά μοναδικό πείραμα» που αλλάζει ραγδαία τον κόσμο που ξέραμε, με νικητές και χαμένους. 

ΥΓ. Εξυπακούεται ότι κάθε εχέφρων, πραγματιστής και προοδευτικός άνθρωπος είναι κάθετα απέναντι σε απάνθρωπες πρακτικές όπως η «Umvolkung». Απ΄ όπου κι αν προέρχονται, όπως και αν ονομάζονται, με όποιο μέσο και αν εφαρμόζονται και όποιοι «μανδύες» και αν χρησιμοποιούνται. Συμπεριλαμβανομένου του υποκριτικού και αντιδημοκρατικού ψευδοανθρωπισμού αλά Σόρος. 

Η πολυεθνική «3Ε COCA COLA» καταπατά δικτατορικά ακόμα και τις πιο αυτονόητες αστικές ελευθερίες ενώ ταυτόχρονα προωθεί την LGBTQ ατζέντα.

Η αδυναμία του εργατικού κινήματος έχει αποθρασύνει εντελώς την εργοδοσία σε τέτοιο βαθμό που να θεωρεί ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να παίρνουν την έγκρισή της για να ασκούν ακόμα και τα πιο αυτονόητα δημοκρατικά τους δικαιώματα που κατοχυρώνει ακόμα και το αστικό Σύνταγμα όπως αυτό της ελευθερίας του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. 

Δράστης η «3Ε COCA COLA» η οποία έστειλε φιρμάνι με τίτλο «κώδικας επιχειρηματικής δεοντολογίας» στους εργαζόμενους όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται: «Ενθαρρύνουμε την προσωπική συμμετοχή στην κοινωνία των πολιτών και στην πολιτική διαδικασία. Ωστόσο, η εργασία σας δεν πρέπει να επηρεάζεται από τις προσωπικές πολιτικές σας απόψεις ή τη δραστηριότητα. Εαν σχεδιάζεται να επιδιώξετε ή να αποδεχτείτε ένα δημόσιο αξίωμα, πρέπει να λάβετε προηγούμενη έγκριση στην ηλεκτρονική πλατφόρμα (Portal) Εγκρίσεων COBC».

Η συνέχεια ΕΔΩ.

Συνέδριο ΠΑΣΟΚ: πράσινοι καρεκλοκένταυροι εν δράσει.

ΠΑΣΟΚ. Για όσους ακόμη βόσκουν στην πρασινάδα.

Θόδωρος Τσουκάτος, «Ο Αθώος». Μια σοσιαλιστική υπερπαραγωγή των στούντιο «Δημοκρατικό Τόξο», για την «Αριστερά Α.Ε».

Εγκλωβισμένος ανάμεσα σε θανάσιμα μυστικά και απαγορευμένα πάθη. 

Ήταν αριστερός. Ήταν εκσυγχρονιστής. Ήταν αθώος. 

Ήδη στις οθόνες σας. 

Οι άρρηκτοι δεσμοί μεταξύ κράτους κεφαλαίου και ΜΚΟ που ασχολούνται με το μεταναστευτικό.

Το φαινόμενο των ΜΚΟ έχει πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις που παρεμβαίνουν πια απευθείας στην κεντρική πολιτική σκηνή. Με αφορμή αυτήν την ανακοίνωση κάναμε μία σύντομη έρευνα στις ΜΚΟ που την υπογράφουν και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια αποδείχτηκαν οι άρρηκτες σχέσεις με το μεγάλο κεφάλαιο και το κράτος. 

Όταν λέμε έρευνα μην φανταστείτε τίποτα το ιδιαίτερο, απλά μπήκαμε στις σελίδες τους και διαβάσαμε όσα οι ίδιες δηλώνουν για τον εαυτό τους και τα οποία είναι υπεραρκετά για να εξαχθούν συμπεράσματα. 

Η συνέχεια ΕΔΩ. 

Πως τους παν' τα τζιν!

Τζιν τζιν τζιν, τζιν τζιν τζιν 

πως τους πάν’ καλέ τα τζιν 

πως τους πάν’ τα τζιν, τζιν τζιν τζιν 

πως τους πάν’ τα τζιν. 

Μπλε μπλε μπλε, μπλε μπλε μπλε 

πως τους πάν’ καλέ τα μπλε 

πως τους πάν’ τα μπλε, μπλε μπλε μπλε 

πως τους πάν’ τα μπλε. 

Φαν φαν φαν, φαν φαν φαν 

πως τους πάνε τα μπουφάν 

κοίτα πως τους πάν’, φαν φαν φαν 

κοίτα πως τους πάν’ 

(Κηλαηδόνης)

Υ.Γ Από τοίχο στο facebook

Πολυτεχνείο: Σε λίγο θα το υμνολογεί και η αμερικάνικη πρεσβεία…

Κάθε χρόνο, αυτήν την ημέρα, η πολιτική αγορά κατακλύζεται από τους σφετεριστές του Πολυτεχνείου… 

Στην τηλεοπτική αγορά συνωστίζεται το πλήθος των κάλπικων παράδων… 

Οι πάντες σπεύδουν στις τηλεοπτικές πασαρέλες να πουλήσουν όλα τα «κουρέλια και τους σπάγκους του παζαριού τους»… 

Βεβαίως, αυτά που καταναλώνονται είναι οι παραχαράξεις του Πολυτεχνείου και τα ψεύδη, τα ασύστολα ψεύδη. Έχει τόσο απαξιωθεί αγωνιστικά το Πολυτεχνείο και αφυδατωθεί από κάθε κοινωνικό, ιδεολογικό και πολιτικό χυμό, που ακόμα και ο Μητσοτάκης το υμνεί… 

Όλοι οι πολιτικοί υπάλληλοι των νέων αποικιοκρατών, ακόμα και οι πλέον κραγμένες «πόρνες» των ΗΠΑ, χορεύουν στο χορό του σφετερισμού και της υμνολογίας του Πολυτεχνείου, χορό που άνοιξε και σέρνει η αριστερά, από τη μεταπολίτευση…

Η συνέχεια ΕΔΩ. 

Τα κόκκαλα τού Μαρξ. Τρίζουν!

Αυτόν που κατέχει τον βλέπουμε. Αυτόν που μάχεται ... όχι!

Μποϋκοτάζ στις φιέστες της ελίτ για το 2021. Καμιά λαϊκή συμμετοχή, καμιά συνδρομή, κανένας εθελοντισμός!

Οι νεοφιλελεύθερες μούρες με τα φτιασίδια και τα πλαστικά στολίδια επιχειρούν να μαγαρίσουν τη διακοσιοστή επέτειο από την Επανάσταση του 1821. 

Ο συρφετός από σιλικονούχες αριστοκράτισσες, παρλαπίπες πολιτικούς, φελλούς της ενημέρωσης, γύφτικα σκεπάρνια της τέχνης και αναθεωρητές ακαδημαϊκούς, ήδη φουρνίζει άρτους και σκηνοθετεί θεάματα. 

Ο λαός πρέπει να τους γυρίσει την πλάτη. 

Πρέπει να τιμήσουμε το επαναστατικό μεγαλείο των προγόνων μας, την ανταλλαγή θανάτου-ελευθερίας, την αυταπάρνηση και το θάρρος, μόνοι μας. Απλά και έντιμα. Λιτά, αλλά συναισθηματικά. Σεμνά, αλλά εμφατικά. 

Όχι στις φιέστες φασουλήδων πάνω από κόκκαλα αντρειωμένων! 

Όχι στις φανφάρες νεόπλουτων εκεί που ηχούσαν καριοφίλια! 

Όχι στα πανηγύρια δωσίλογων προς τιμήν των ελευθερωτών! 

Καλώ κάθε Έλληνα πατριώτη να απέχει επιδεικτικά από τις εκδηλώσεις τής Αγγελοπούλου και της Βουλής των νεοραγιάδων. Καμιά συμμετοχή, καμιά συνδρομή, υλική ή προσωπική. 

Θα επανέλθω. 

Για να τον μιμηθεί, έπρεπε να γίνει εκείνος!

In order to imitate him, he must become him... 

Μια παραγωγή της Νέας Τάξης.

Προβάλλεται ήδη ...

Ζήτω το αποϊδεολογικοποιημένο πατριωτικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού!

Του Νίκου Σταθόπουλου

Το θέμα με την Κεραμέως δεν είναι ζήτημα «δεξιάς παραχάραξης», αλλά συνολικά «ερμηνείας» της ιστορικής μας αλήθειας. 

Η Αριστερά μιλά για «αντιφασιστικό ΟΧΙ», προβάλλοντας το αντιφασιστικό της αφήγημα, την επιδίωξή της όλη η Ιστορία να στριμωχτεί στο δίπολο «φασισμός – αντιφασισμός» και έτσι να δικαιώσει τη σημερινή της επιλογή να ταυτίζεται με την κουλτούρα της Κλίντον, του Σόρος, της παγκοσμιοποίησης. Ο εθνομηδενισμός της Αριστεράς, συμπληρώνεται από τον ευρωγραικυλισμό της Δεξιάς που εξειδικεύει στα καθ' ημάς τον «αντιλαϊκισμό» της Ευρωμαφίας. 

Και οι δύο συνιστώσες του ξενόδουλου κυβερνητισμού, περιφρονούν τη μνήμη και το διαπλαστικό βίωμα του λαού και κατασκευάζουν «Ιστορία» προσαρμοσμένη στις ιδεολογικές και πολιτικές τους προδιαγραφές. Και οι δυο, εντείνουν την υποτέλεια μεθοδεύοντας την αποικιοποίηση της συνείδησής μας. Είναι όψεις της οργανωμένης εθνοαποδόμησης: η Αριστερά που αρνείται συλλήβδην το έθνος, η Δεξιά που εμπλέκεται στις αντιφάσεις της «εθνικοφροσύνης» υπηρετώντας τις Αγορές και την Ευρωκρατία. 

Ενδοερίζουμε, λοιπόν, για τον «χαρακτήρα του ΟΧΙ», παγιδευμένοι στις αλλοιωτικές μυλόπετρες ενός Εμφύλιου που κρατά ακόμα, αλλά σήμερα εντελώς εξωστρεφούς, εντελώς ακυρωτικού της εθνικής μας ταυτότητας. 

«Μπλε», «κόκκινοι», «ροζ», «μαύροι», κάθε ιδεοκαρυδιάς καρύδι, σε μόνιμη εναντίωση με ό,τι συντηρεί ο λαός μας στην καρδιά του. 

Και οι Τούρκοι, να καταγγέλουν στον ΟΗΕ την Κύπρο για «εθνοκάθαρση»(!!!). 

Και οι κυβερνομαφιόζοι της Αλβανίας να κάνουν καθαρή κρατική τρομοκρατία για το μνημόσυνο του Κατσίφα που σχεδιασμένα δολοφόνησαν. 

Και ο Πάιατ να διανέμει την Ελλάδα με κριτήριο τις ΝΑΤΟϊκές «ανάγκες». 

Και οι Αγορές να αυξομειώνουν κατά τα σχέδιά τους την «αξιοπιστία» της Ελλάδας με κριτήρια «επενδυτικής απόδοσης». 

Και οι πολλές μικροπεμπτοφάλαγγες του εσωτερικού μας να αποκαθηλώνουν κάθε σωστικό ιερό και όσιο, με την ύβριν στην ημερήσια διάταξη, για να μείνουμε κενός λαός χωρίς περιεχόμενο και αντιστάσεις καρδιάς και Προσώπου. 

Και τα «παιδιά με τα πρησμένα πόδια που τα λέγανε αλήτες» να αναμένουν ακόμα δικαίωση. 

Και ο Άγιος Δημήτριος να είναι έτοιμος να ξαναζωστεί ξίφος και κοντάρι, να ξαναγίνει ο πολεμικός προστάτης όπως μέχρι το 1912-3 σε μια ρημαγμένη Ελλάδα που τη βγάζουν πλήρως στο σφυρί. 

Ζήτω το αποϊδεολογικοποιημένο πατριωτικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού! 

ΝΑΙ, ΜΕ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ, με τα πατριωτικά τραγούδια, με αναπαραγωγές της μνήμης. 

Πώς αλλιώς; Μήπως με την «ιστορική ανάλυση», τις «πολιτικοδιπλωματικές λεπτομέρειες» και τις εκτός τόπου και χρόνου «συσχετίσεις με το παρόν»; Με όλα δηλαδή τα τεχνάσματα αποστράγγισης του κεντρικού νοήματος εκείνου του επικού Πατριωτικού Πολέμου; 

Θέλουν να μας «επιστημονικοποιήσουν» και «ρεαλιστικοποιήσουν», δηλαδή να μας πείσουν γκαιμπελικά ότι είμαστε κάτι σάπιοι «νοικοκυραίοι» που νοσταλγούν «εθνικισμούς» και μέσω αυτών πετροβολούμε «απεγνωσμένους μετανάστες». Θέλουν να φτύσουμε στους τάφους των πολεμισταράδων παππούδων μας που είχαν ιδανικά και υπερατομική ηθική και τα έδωσαν όλα για τους βωμούς και τις εστίες της κοινής ζωής. Θέλουν να μείνουμε παγκοσμιοποιημένοι ξέμπαρκοι των «μοντέρνων απόψεων», να πάψουμε να έχουμε ρίζες, ιστορική αναφορά, μνήμες που γεννούν τίμιους ανθρώπους με καθολική ηθική και πλατιά συνείδηση. Μας θέλουν αβαθή έρμαια στους συρμούς που πατεντάρουν οι διανοούμενοι του πλανητικού κεφαλαίου. 

ΟΧΙ! Έχουμε τεράστια άθλα πίσω μας, για να κακομοιριάσουμε σήμερα σαν τάχα «σκεπτόμενοι» καταναλωτές που λησμονώντας τα χτεσινά τους μεγαλεία γίνονται εθελοντές κρουπιέρηδες στους Λάτσηδες της απρόσωπης διεθνοποιημένης ψευτοΕλλάδας. Η πίστη στο τρομερό μας ΟΧΙ, είναι καίρια συμβολή στις μεγάλες αντιστάσεις του παρόντος, είναι μέρος του αγώνα να παραμείνουμε λαός με Πρόσωπο και όχι άθροισμα από «κοινωνικά» τσούρμα που απλώς «κάνουν δικαιωματισμό» μέσα σε μια σκορπισμένη χώρα-χώρο. 

ΖΗΤΩ ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ’40! 

Γιατί επιμένουμε σ' αυτό και όχι στις τζούφιες «Απελευθερώσεις»; 

Μα γιατί ποιος άλλος λαός έχει να επιδείξει κάτι τέτοιο; Ποιος; 

Τους ενοχλεί αυτό, τους χαλάει τις ιδεοσούπες των σύγχρονων παγιδεύσεων στα κολπάκια της Ευρωκρατίας και των παγκοσμιοποιητικών κέντρων. 

Ζήτω το αποϊδεολογικοποιημένο πατριωτικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού! 

Πρόσφυγες; Κανένα Πρόβλημα!

Refugees? No Problem! 

 

Ώστε οι πρόσφυγες δεν είναι μέρος ενός προβλήματος! 

Οι πρόσφυγες δεν είναι μέρος τού προβλήματος «πόλεμος»! Ή μήπως ο πόλεμος δεν είναι καν πρόβλημα; 

Ώστε οι πρόσφυγες (που δεν τους δημιουργεί το πρόβλημα «πόλεμος» ή ο πόλεμος που τους δημιουργεί δεν είναι πρόβλημα) είναι μέρος της καθημερινής μας ζωής! 

Άρα οι πρόσφυγες ξεφυτρώσανε ξαφνικά, άνευ προβλήματος, άνευ λόγου και αιτίας στην καθημερινή μας ζωή! 

Ή μήπως ο πόλεμος που τους δημιουργεί και δεν είναι πρόβλημα, είναι κι αυτός μέρος της καθημερινής μας ζωής; 

«Ηνωμένα Έθνη». Θεσμικοί ρατσιστές. 

«Ηνωμένα Έθνη». Στην Υπηρεσία του ιμπεριαλισμού. 

«Ηνωμένα Έθνη». Αφόρητη προπαγάνδα. 

«Ηνωμένα Έθνη». Αμφίσημα σλόγκαν και προσβολή νοημοσύνης. 

 

Michael Joker

Joaquin Phoenix; Ποιος είναι αυτός; Εδώ έχουμε τον τέλειο περφόρμερ. Τον Μάικλ τον Σούπερ-στάρ!

 

Όταν τα μορμολύκεια των Τραπεζιτών πιάνουν στο στόμα τους την Ιστορία.

«Σβήνοντας την Ιστορία, σβήνουμε τις ηθικές αρχές των λαών». 

Μα Τζια, Κινεζικής καταγωγής Άγγλος συγγραφέας. 

Δεν πρόλαβαν οι ηγέτες Γαλλίας, Ολλανδίας και Δανίας, προεξάρχοντος του Γάλλου Προέδρου Εμ. Μακρόν, να θέσουν «βέτο» στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων Σκοπίων και Τιράνων με τις Βρυξέλλες και επιστρατεύθηκαν οι «μπαμπούλες»: Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ και Ντόναλντ Τουσκ. 

Οι απόκοσμες αυτές φιγούρες, οι ελεεινές αυτές «θεσμικές» μαριονέτες, οι απειλητικές αυτές φάτσες, έσπευσαν να καταδικάσουν και να κρούσουν κώδωνες κινδύνων. 

«Πρόκειται για βαρύ ιστορικό λάθος» απεφάνθησαν οι «σοφοί». 

Προσέξτε το μέγεθος της αλητείας, το ύψος του θράσους και το επίπεδο του κυνισμού. 

Με αντιδημοκρατικές-αντισυνταγματικές διαδικασίες και στα δύο κράτη (Ελλάδα και Βαρδαρία), με εκβιασμούς, εξαγορές και αποστασίες, επιτυγχάνεται κίβδηλη, ανθελληνική και αντιλαϊκή «συμφωνία», που εκχωρεί Μακεδονική ταυτότητα σε Σλάβους απατεώνες παραχαράσσοντας Ιστορία αιώνων και οι Ευρωπαίοι συμμορίτες αυτοανακηρύσσονται προστάτες της Ιστορίας! 

Για τους αγύρτες αυτούς, Ιστορία είναι ό,τι εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αφεντικών τους: των Διεθνών Τραπεζιτών! Ιστορία δεν είναι οι ποταμοί αίματος, οι χιλιετίες πολιτισμού, οι μνήμες των λαών. Ιστορία είναι το ευρώ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τα χρέη! Δεν υφίσταται παρελθόν και παρόν, μόνο μέλλον! Μέλλον πλήρους οικονομικής υποδούλωσης, μέσω υποθήκευσης του παρελθόντος και του παρόντος! 

Αυτή την πλήρη οικονομική υποδούλωση Σκοπίων-Τιράνων, καθυστέρησαν (για δικούς τους, άγνωστους, αλλά καθόλου «ιστορικούς» λόγους), πρόσκαιρα ασφαλώς, ο Μακρόν και οι άλλοι δύο ηγέτες, για να εισπράξουν, αν και μέλη της ίδιας συμμορίας, την μήνιν των αφεντικών μέσω των παπαγάλων Γιουνκέρ-Τουσκ (και Χαν βεβαίως βεβαίως). 

Θα άξιζε να ακούσουν, οι αχρείοι αυτοί αξιωματούχοι-σκιάχτρα, το κλασικό «Αιδώς!», θα ήταν όμως μάταιο. Στο λεξικό των φερεφώνων υπάρχουν μόνο οικονομικοί όροι. 

Να αντισταθούμε! Όπως μπορούμε! Δεν είναι «εταίροι», είναι χυδαίοι και προκλητικοί μπράβοι… 

 

Για μια Κίνηση Κοινωνικού Πατριωτισμού (πρώτες σκέψεις για μια περαιτέρω συλλογική επεξεργασία).

Με τον όρο «Κοινωνικός Πατριωτισμός» εννοούμε την άρρηκτη σύνδεση του Κοινωνικού με το Εθνικό! 

Δεν νοείται σήμερα πατριωτισμός δίχως να στηρίζεται σε κείνα τα κοινωνικά (ταξικά) θεμέλια που συγκρούονται στρατηγικά και τακτικά με τις δυνάμεις που ισοπεδώνουν και καταλύουν τη συγκρότηση (δομές και θεσμούς) των Εθνικών Κρατών: Δηλαδή που καταλύουν τον κοινωνικό χαρακτήρα των Εθνικών Ζητημάτων… 

Μπροστά στις στρατηγικές του ΥΠΕΡ-εθνικού κεφαλαίου και των ΥΠΕΡ-εθνικών δομών εξουσίας του (Νέα Τάξη-4ο Ράιχ), στρατηγικές που έχουν δρομολογήσει το θάνατο των εθνών, την καθυπόταξη των λαών, την ολοκληρωτική αποσάθρωση και αποτέφρωση των Κοινωνιών, δεν μπορεί να υπάρξει «εθνική πολιτική» και ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ, δίχως να συγκρούεται ΑΣΥΜΦΙΛΙΩΤΑ με τις δυνάμεις της Παγκοσμιοποίησης και τους πολιτικούς μηχανισμούς αυτών των δυνάμεων.

Η συνέχεια ΕΔΩ. 

Σταθμός Μετρό «Εξάρχεια»: Τερματικός σταθμός…

Του Νίκου Σταθόπουλου

  

Η κρατική επίθεση στα Εξάρχεια, ξεπερνά το όποιο προφανές των λόγων της, και ανάγεται σε κάτι βαθύτερο και πολύ πιο ουσιαστικό. Μορφοποιεί, στο πιο τυπικό κατασταλτικό σχέδιο, τη σύγκρουση-διάσταση μεταξύ «ανομίας» και «ευταξίας», που καταργεί κάθε άλλη αντίθεση και κάθε άλλη πρόσληψη των κοινωνικών σχέσεων. Γίνεται όλο και πιο φανερό το τι υπηρετεί ιδεολογικά και στοχαστικά η ρητορική περί «ξεπεράσματος του Εμφυλίου», με τους όρους που επιβάλλεται. 

Μέσω του τεχνητού ψευδοεμφύλιου «ανομία» (ή «αντικαπιταλιστική ρήξη», για τους απέναντι…) κατά «ευταξίας», αριστεροί και δεξιοί διαχειριστές του εξαναγκαστικού μνημονιακού «πεπρωμένου», καθένας με την παραπλανητική του ρητορική, αναγνωρίζουν την επανείσοδο, λέει, σε μια «εποχή κανονικότητας». 

Η συνέχεια ΕΔΩ. 
 

Όταν ο Τσίπρας φόρεσε γραβάτα.

Μόνο η SIEMENS μάς λείπει για να δέσει το γλυκό.

Πού τελειώνει η θεωρία και πού αρχίζει το δούλεμα; Πού τελειώνει η ιδεολογία και πού αρχίζει η υποκρισία;

Πέθανε ο συνάνθρωπος, συλλυπητήρια σε όσους τον αγαπούσαν, ο Θεός ας τον συγχωρέσει. Στην κρίση Του παραπέμπονται οι ψυχές, ό,τι κι αν πούμε οι ζώντες περιττεύει. 

Ωστόσο, επειδή ο εκλιπών είχε πλουσιότατο πολιτικό παρελθόν, επιτρέψτε μου, με την ευκαιρία της αποδημίας του, μερικές πολιτικές (και μόνο) απορίες. 

Στις νεκρολογίες του στο διαδίκτυο, διαβάζουμε για το αντιστασιακό του παρελθόν. Πρώην σύντροφοί του, πολύ αξιόπιστοι και φίλτατοί μου, τον κατατάσσουν στους μάχιμους αντιχουντικούς και διηγούνται σχετικές ιστορίες: αναμφισβήτητη αντιΑπριλιανή δράση, στο πλευρό λαοφιλούς σοσιαλιστή ηγέτη. (Η παρουσία του άλλωστε δίπλα στον ηγέτη συνεχίστηκε στη μεταπολίτευση και ήταν έντονη σε όλη τη διάρκεια της ζωής του τελευταίου). 

Ο μακαρίτης ήταν αντιστασιακός. Δεν χωρεί αμφιβολία. Δεν είναι έτσι επειδή έτσι νομίζουν μερικοί. Είναι έτσι, επειδή έτσι είναι. 

Ωστόσο, ο αποβιώσας είχε προ ετών συλληφθεί από τις κάμερες μεγάλου ιδιωτικού καναλιού και θεαθεί σε «αμοντάριστα πλάνα» δελτίου ειδήσεων, να προσέρχεται από τους πρώτους, εμφανώς σοκαρισμένος, για να συμπαρασταθεί σε γνωστή πανίσχυρη οικογένεια εφοπλιστών-βιομηχάνων (μετόχους στο ίδιο κανάλι), όταν νεαρός σχετικά γόνος της οικογένειας είχε αποβιώσει αιφνιδίως. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, ότι τα πλάνα αυτά παρακολούθησα απευθείας σε συγγενικό σπίτι, του οποίου οι ιδιοκτήτες, φανατικοί οπαδοί του προαναφερθέντος ηγέτη, είχαν εκφράσει αρχικά απορία και στη συνέχεια ανοικτή δυσφορία για την άμεση παρουσία εκεί, στα μέγαρα της οικογένειας, αυτού του «δεξιού χεριού» τού «Αρχηγού», έστω και αν επρόκειτο για ανθρώπινη τραγωδία. 

Πού ήταν το πρόβλημα; Μα στο ότι η οικογένεια αυτή, αν και διέθετε «αγωνιστική-αντιστασιακή συνιστώσα» είχε κάνει σοβαρές μπίζνες με την Χούντα, καταφέρνοντας μάλιστα να αποκομίσει και ένα διυλιστήριο. Οι συγγενείς μου δικαίως απόρησαν (και δυσφόρησαν) για το πώς ένας σοσιαλιστής, αντιστασιακός κατά της Χούντας, διατηρούσε τόσο στενές σχέσεις με καπιταλιστές, συνεργαζόμενους (τουλάχιστον) με τη Χούντα. Δικαίως διερωτήθηκαν μήπως αυτή η οικειότητα του «δεξιού χεριού» ήταν κάποιου είδους «συνδετικός κρίκος» τού σοσιαλιστή ηγέτη με το Κεφάλαιο. 

Είχε ακολουθήσει σφοδρή συζήτηση, στην οποία οι πιο μετριοπαθείς είχαν προβάλει τη δικαιολογία των «προσωπικών» σχέσεων. Είχαν αντιτείνει στους ανένδοτους θεωρητικούς του σοσιαλισμού, ότι ο άνθρωπος (γενικά) είναι κοινωνικό ον. Διατηρεί προσωπικές, συναισθηματικές, ανθρώπινες εν τέλει, σχέσεις με άλλους ανθρώπους, των οποίων οι πολιτικές απόψεις, το επαγγελματικό παρελθόν και το οικονομικό στάτους δεν μπορούν και δεν πρέπει να τις επηρεάζουν. Οι σκληροί θεωρητικοί βεβαίως, είχαν αντιτείνει ότι ο σοσιαλιστής δεν μπορεί να συναγελάζεται με τους κεφαλαιοκράτες, διότι έτσι οποιαδήποτε κουβέντα περί «πάλης των τάξεων» καταντά γελοία. Ότι οι φιλίες με βιομηχάνους, βλάπτουν τον σοσιαλιστή (και κατ’ επέκταση τον σοσιαλισμό) διότι ο μη προνομιούχος πολίτης αισθάνεται προδομένος και ωφελούν τους βιομηχάνους, προσφέροντάς τους φιλολαϊκό «προφίλ». 

Οι πολιτικές λοιπόν απορίες που ανακύπτουν σε τέτοιες περιπτώσεις (ξανά και ξανά) έχουν ως εξής: 

Τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε «Αντίσταση», «Ρήξη», «Επανάσταση»; Είναι ο αντιστασιακός, ο ριζοσπάστης, ο επαναστάτης, υποχρεωμένος να τηρεί αποστάσεις από το καθεστώς, την άρχουσα τάξη, τις ελίτ ή μπορεί να επικαλείται «προσωπικές» ή «δημόσιες» σχέσεις; Δικαιούνται οι ακόλουθοι, θιασώτες ή θαυμαστές του να «χάνουν κάθε ιδέα» όταν αυτός μετατρέπεται σε συνδαιτήμονα ή/και συνεργάτη των πλουτοκρατών ή μπορούν να ρίχνουν κι αυτοί «νερό στο κρασί» τους; 

Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα. 

Γνωστή, φωνασκούσα κατά κανόνα, βουλευτίνα των κομμουνιστών, χριστιανικών πάντως πεποιθήσεων, είχε συλληφθεί από τον φωτογραφικό φακό χαριεντιζόμενη με διάσημη κυρία σύζυγο μεγιστάνος, κατά τη δεξίωση για τα εγκαίνια ραδιοφωνικού σταθμού συμφερόντων της τελευταίας, στον οποίο η πρώτη είχε προσληφθεί με την δημοσιογραφική της ιδιότητα. (Στον ίδιο ραδιοσταθμό είχε προσληφθεί και συμπαθέστατος καλλιτέχνης «αναρχικών» αποχρώσεων). 

Ο πρεσβύτερος της οικογενείας των εφοπλιστών-βιομηχάνων που απογειώθηκε επί Χούντας, είχε συλληφθεί από τον φωτογραφικό φακό (υπό μεγάλο ζουμ) να ρίχνει «πατρικά»-«χαϊδευτικά» μπατσάκια σε περιχαρή «Πρώτη Κυρία», σύζυγο «ριζοσπάστη» πρωθυπουργού, όταν η τελευταία τον υποδεχόταν ως οικοδέσποινα κάποιου «μεγάρου». Εδώ είναι ενδιαφέρον και το εξής: Πλήθος στελεχών του «ριζοσπαστικού» κόμματος και προσωπικοτήτων που εκφράζει ο πολιτικός χώρος του πρώην αυτού «αριστερού» πρωθυπουργού και της «αριστερής» συμβίας του, έχουν, κατά καιρούς, τηρήσει άμεση ή έμμεση υποστηρικτική στάση έναντι «επαναστατικής» (κατ’ αυτούς και «τρομοκρατικής» κατά το καθεστώς) οργάνωσης, η οποία είχε κάποτε αποπειραθεί να δολοφονήσει τον πρεσβύτερο της οικογενείας των εφοπλιστών-βιομηχάνων και της οποίας ο βασικός «εκτελεστής» (με πολλές συμπάθειες στον χώρο της «οικοδέσποινας») είχε κατηγορήσει ανοικτά τον εν λόγω βιομήχανο για δολοφονία, κατά τη διάρκεια της δίκης τής οργάνωσης. 

Θα επαναλάβω λοιπόν κάπως αλλαγμένα τα ερωτήματα:

Πού τελειώνει η «αντίσταση» και πού αρχίζει η αλλοτρίωση; 

Πού τελειώνει η «ρήξη» και πού αρχίζει η ενσωμάτωση; 

Πού τελειώνει η «επανάσταση» και πού αρχίζει το βόλεμα; 

Και για να γίνω κάπως ωμός … 

... πού τελειώνει η θεωρία και πού αρχίζει το δούλεμα; 

Πού τελειώνει η ιδεολογία και πού αρχίζει η υποκρισία;

Το «Σύμφωνο Μετανάστευσης» και η Νέα Δημοκρατία.

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Ένας βασικός λόγος που πολλοί Έλληνες ψηφοφόροι επέλεξαν στις εκλογές της 7ης Ιουλίου την «ΑΠΑΛΛΑΓΗ» ήταν η πεποίθηση που είχαν ότι η ΝΔ θα διαφοροποιούνταν ριζικά από τον ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον σε δύο βασικά κι «ευαίσθητα» θέματα: στο Σκοπιανό και στο Μεταναστευτικό. 

Ως προς το πρώτο, ήδη από τις πρώτες μέρες της νέας διακυβέρνησης έγινε κατανοητό ότι η «απαίτηση» Δένδια, Βαρβιτσιώτη και λοιπών αξιωματούχων να τηρούν οι «Μακεδόνες» τα συμφωνηθέντα στην κατάπτυστη «Συμφωνία των Πρεσπών» ουσιαστικά σημαίνει την αποδοχή της - κατά γράμμα - και από τη ΝΔ. Τζίφος λοιπόν! Ο Τσίπρας απλά «έσωσε» τη ΝΔ από «μακεδονικές» περιπέτειες και τώρα καγχάζει περιπαιχτικά που οι πολιτικοί του αντίπαλοι ακολουθούν την πολιτική Τσίπρα-Κοτζιά στο Σκοπιανό, αλλά και για τον εμπαιγμό των Μακεδόνων που με τη μαζική τους ψήφο έδωσαν τη νίκη στη ΝΔ. 

Το ίδιο και στο μεταναστευτικό, που ασφαλώς η ΝΔ προσπαθεί να το διαχειριστεί καλύτερα από τους παταγωδώς αποτυχημένους του ΣΥΡΙΖΑ. Το πλαίσιο της μεταναστευτικής πολιτικής της χώρας παραμένει ουσιαστικά αμετάβλητο: «Ανοιχτά σύνορα», «διάσωση για ανθρωπιστικούς λόγους» και απαθής αποδοχή της Συμφωνίας Μέρκελ-Ερντογάν για το Μεταναστευτικό, μαζί με την «αποσυμφόρηση» των νησιών. 

Κανείς δεν θυμάται σήμερα όμως ότι, αν και κρυπτόμενη πριν μερικούς μήνες, η ΝΔ είχε αποδεχτεί και υποστηρίξει το λεγόμενο «Σύμφωνο Μετανάστευσης» που ψηφίστηκε (και από την Ελλάδα) στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον περασμένο Ιανουάριο. 

Για όσους ξέχασαν, και τώρα οδύρονται και απορούν, το αμφιλεγόμενο αυτό Σύμφωνο που αποδέχεται και προσπαθεί να εφαρμόσει η ΝΔ για τη μετανάστευση περιλαμβάνει άκρως φιλομεταναστευτικές ρυθμίσεις, καθώς  μεταξύ άλλων : 

1) προβλέπει και ευνοεί, με διάφορους τρόπους, την ελεύθερη, ασφαλή, μαζική και απρόσκοπτη εγκατάσταση μεταναστών με διαφορετικές αξίες, πεποιθήσεις, αρχές και πρότυπα σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης ως καθολικό πλέον ανθρώπινο δικαίωμα. 

2) αφήνει το θέμα της κοινωνικής ενσωμάτωσης στη βούληση των μεταναστών και όχι στους νόμους και στις αποφάσεις των χωρών υποδοχής, που θα είναι «τελικός σταθμός» επειδή έχουν αναπτυγμένο κράτος πρόνοιας και δικαίου (κίνδυνος γκετοποίησης). 

3) απαιτεί από τα κράτη υποδοχής μεταναστών μια σειρά από φιλομεταναστευτικές νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως για παράδειγμα τη λήψη μέτρων για την άμβλυνση της κριτικής των γηγενών πολιτών απέναντι στις αρνητικές επιπτώσεις του μεταναστευτικού (λογοκρισία). 

4) διευκολύνει την χωρίς όρους επανένωση των οικογενειών των μεταναστών στη χώρα υποδοχής (συνέχιση της μετανάστευσης). 

5) προωθεί την ασφαλή και ελεύθερη διακίνηση μεταναστών με μεγαλύτερη ασφάλεια (ανοιχτά σύνορα). 

Ασφαλώς, πουθενά στο «Σύμφωνο» δεν γίνεται αναφορά για την αντιμετώπιση των αιτιών της μετανάστευσης ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ, στις χώρες προέλευσης μεταναστών, ούτε για τον εγκληματικό ρόλο των πλούσιων χωρών για τη φτώχεια, τους εξοπλισμούς και την διαφθορά στις χώρες προέλευσης των μεταναστών. Ούτε, βεβαίως, για το ότι «οι πιο φτωχοί δεν έχουν καμιά ελπίδα να ξεκινήσουν για την Ευρώπη. Όποιος πεινά δεν έχει μέσα». 

Υπάρχει πάντως και ένα «ελαφρυντικό» για τον ψηφοφόρο : 

Η ελληνική κοινή γνώμη είχε παραμείνει τότε στο σκοτάδι, καθότι ΟΛΑ τα κόμματα, ο πανεπιστημιακός και νομικός κόσμος, η Εκκλησία, τα ΜΜΕ και οι αρμόδιοι φορείς το αποσιώπησαν. 

Μπορεί όμως αυτό να είναι «δικαιολογία» ; 

Το παραμυθάκι «αλληλεγγύη» τελείωσε.

Του Περικλή Δανόπουλου. 

Όλα τα παραμυθάκια έχουν ένα τέλος. Καλό ή κακό δεν έχει σημασία. Έτσι κι αυτό της αλληλεγγύης κάπου μας τελείωσε. Το σύγχρονο κυνήγι μαγισσών δεν πουλάει πια. 

Στην Ελλάδα δεν υποδεχόμαστε πια Σύρους πρόσφυγες. Εκτός από τα γυναικόπαιδα που σίγουρα χρειάζονται φροντίδα, στη χώρα συρρέουν νεαροί, εύρωστοι, προφανέστατα ηττημένοι του πολέμου. Συρρέουν λοιπόν τζιχαντιστές δολοφόνοι και οι συμπαθούντες αυτούς. Από κοντά, και άνθρωποι από κάθε φυλή του Ισραήλ, χωρίς χαρτιά, ισχυριζόμενοι καταγωγή από Συρία. Και όλοι αυτοί, στην χειμαζόμενη Ελλάδα. 

Ε αρκετά! 

Δεν υπάρχει κάτι φανερότερο, από την απόπειρα αλλοίωσης του πληθυσμού, όχι μόνο της Ελλάδας ασφαλώς, αλλά κυρίως της Ελλάδας. Της χώρας που βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων. Η απόπειρα ανάμειξης πληθυσμών με διαφορετικά ήθη, θρησκευτικά και πολιτιστικά, με εντελώς αντίθετες πρακτικές και κουλτούρες, συνιστά ύψιστου επιπέδου ρατσισμό προς όλους τους πληθυσμούς, που μόνο σε ανείπωτα αποτελέσματα μπορεί να οδηγήσει. 

Ένα πρόβλημα αντιμετωπίζεται όταν κατανοείται. Και μόνο όταν υπάρχει συλλογική συν-αντίληψη. Το ότι οι διάφορες ψευτοαλληλέγγυες και ψευτοανθρωπιστικές οργανώσεις θησαυρίζουν, έχει εν πολλοίς ειπωθεί με κάθε τρόπο. 

Στο σημερινό μου post, κατανοώντας ότι μπορεί να γίνω αντιπαθής, κατηγορώ ευθέως φίλους ή γνωστούς, που δηλώνουν ανθρωπιστές και αλληλέγγυοι προς κάθε μορφής πρόσφυγα-μετανάστη, αδιακρίτως, πως τελικά είναι οι ίδιοι (από ενοχές και ευθυνοφοβία ίσως), ρατσιστές του χειρίστου είδους. Όποιος σήμερα δεν αναγνωρίζει το πρόβλημα, ή θα έπρεπε να είναι τρόφιμος ψυχιατρείου ή έχει εξασφαλίσει ένα πολύ καλό εισόδημα. 

Λυπάμαι που μιλάω τόσο σκληρά, αλλά έχει και η υπομονή τα όρια της. 

Η Εθνική Ανεξαρτησία στην Κλίνη του Προκρούστη.

Του Παναγιώτη Ήφαιστου. 

Αντιστροφή του κατήφορου του ελληνικού κράτους απαιτεί θέαση της πραγματικότητας χωρίς εθελοτυφλία και μάταιες ελπίδες. Η ελληνική εθνική ανεξαρτησία εν πολλοίς αναιρέθηκε. Τα αίτια είναι πολλά, διαχρονικά και αλληλένδετα. Η εθνική ανεξαρτησία συνεπάγεται --μεταξύ πολλών άλλων-- κυριαρχία ορθολογιστικών πνευματικών παραδοχών όσον αφορά τον ρόλο του κράτους, οι οποίες παραμερίζουν ανυπόστατα διεθνιστικά ιδεολογικά δόγματα που το θεωρούν αναλώσιμο. 

Απαιτεί, επίσης, συναίνεση πέραν και υπεράνω των κομμάτων, με την έννοια ότι τα μέλη της κοινωνίας είναι πρωτίστως πολίτες με θέση και άποψη και όχι πρόβατα που ακολουθούν τυφλά κομματικές αποφάσεις που διαμορφώνονται ερήμην τους. Εθνική ανεξαρτησία σημαίνει, επίσης, αυτεξούσιες αποφάσεις διαχείρισης της οικονομίας, διαφύλαξη του πολυτιμότερου αγαθού ενός κράτους, δηλαδή της κοινωνικής συνοχής, και διαπραγματευτικές προσεγγίσεις οι οποίες εκπληρώνουν τα ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα μέσα σε ένα ρευστό και μεταβαλλόμενο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον. 

Η συνέχεια ΕΔΩ. 

"Me Too" εναντίον ….. «Γέρου και Ερωτευμένου».

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Ακόμα και ο δημιουργός του Φάουστ και του Μεφιστοφελή, του Ερμάνου και του Βερθέρου, ο πνευματικός κινηματίας της οργισμένης εποχής του "Sturm und Drang" («Θύελλα και ορμή»), ο Βόλφγκανγκ Γκαίτε ... 

...δεν κατάφερε τελικά να γλιτώσει από την μετανεωτερικό κανιβαλισμό και τον ηθικολογικό φασισμό των "Me Too", των δήθεν «ποιητών του πλανητικού προοδευτισμού». Νεολαίοι μιας φεμινιστικής «κολλεκτίβας καλλιτεχνών» από την Φρανκφούρτη επιτέθηκαν προχθές με καλυμμένο το πρόσωπο στο σπίτι του Γκαίτε στη Βαϊμάρη, πετώντας στον κήπο ρολά από κ@@@χαρτα και ανεβάζοντας στο διαδίκτυο επικριτικά σχόλια για τον άνθρωπο που χαρακτηρίστηκε σαν «η κορυφαία έκφραση του γερμανικού πνεύματος».

Σκοπεύουν μάλιστα μεθαύριο, στις 28 Αυγούστου, επέτειο των 270 χρόνων από τη γέννηση του ποιητή, να διοργανώσουν έκθεση με τον προβοκατόρικο τίτλο "LOLita". Χρησιμοποιώντας τα «μέτρα και σταθμά» της σημερινής, φασιστοειδούς επέλασης του δικαιωματισμού και της τυραννίας της πολιτικής ορθότητας, 187 χρόνια από το θάνατό του, ο Γκαίτε κατηγορείται ως «παλιόγερος σεξιστής» και για αντιφεμινιστικές ερωτικές μηχανορραφίες και φιλοφρονήσεις … των αρχών του 19ου αιώνα! 

Η κατηγορία: 

Το έργο του «βρίθει ερωτικής ιεραρχίας σε βάρος των γυναικείων μορφών, που ενίοτε τις χαρακτηρίζει ναΐφ». Με την 14χρονη Γρέτχεν, τον πρώτο έρωτα του 15χρονου τότε Γκαίτε, στον Φάουστ να είναι το πιο διάσημο παράδειγμα. 

Άλλη κατηγορία, που ίσως έχει περισσότερο ενδιαφέρον, είναι πως ο «αντιφατικός» Γκαίτε είχε άστατη και ουσιαστικά αδέσμευτη ερωτική ζωή, καλοέβλεπε τις όμορφες, και μάλιστα ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης, αλλά και ότι ερωτεύονταν, παρότι γέρος, πολύ νεώτερές του. «Λευκά είναι τα μαλλιά σου, κι όμως θ’ αγαπήσεις» έγραφε ο αισθησιακός ρομαντικός ποιητής, πολιτικός και διανοούμενος Γκαίτε. Είναι γνωστό όμως ότι για τις γυναίκες της εποχή του, όπως φαίνεται σε κείμενο του διαφωτιστή Georg Zimmermann από εκείνη την εποχή, ο Γκαίτε περνούσε παντού ως «ο ωραιότερος, ο πιο ζωντανός, ο πιο θερμός, ο πιο θυελλώδης, ο πιο γλυκύς, ο πιο αποπλανητικός» και βεβαίως «ο πιο επικίνδυνος άνδρας». Μάλιστα, η εκρηκτική 24χρονη Μπεττίνα Μπρεντάνο, το 1809, αν και παντρεμένη, είχε δηλώσει «με αναίδεια» : «Πρέπει ν’ αποκτήσω πάση θυσία ένα παιδί από τον Γκαίτε. Θα γεννηθεί ένας ημίθεος», προκαλώντας αλλεπάλληλα σκάνδαλα. 

Περιμένει όμως κανείς οι επικριτές του, της «κολλεκτίβας καλλιτεχνών», να γνωρίζουν ότι ο Γκαίτε «αγαπούσε την αγάπη περισσότερο απ’ όσο τις γυναίκες»; Ότι «η αγάπη ήταν το τελευταίο του στήριγμα, και τον απασχολούσε από την φοιτητική του ζωή μέχρι τα βαθειά του γεράματα»; Ότι «ο Γκαίτε αισθανόταν και τραγουδούσε την κάθε του αγάπη, σαν να ήταν η τελευταία, η μοναδική», αν και με διαφορετικά ονόματα: Γκρέτε, Μανταλλένα, Μαξιμιλιάνε, Λίλη, Κριστιάνε, Κορόνα, Λόττε, Σαρλόττε, Ουρλίκε; 

Δεν ήταν καθόλου τυχαίο ότι στην πολύ «προχωρημένη» ηλικία των 74 ετών είχε την ιδέα να γράψει το ποίημα «Γέρος και ερωτευμένος» («Alt und verliebt», στο Elegie von Marienbad, Σεπτέμβριος 1823). 

Για τον βιογράφο του πάντως, «Οι γυναίκες (και νεαροί άνδρες;) ήταν μόνο αντικείμενα, πάνω στα οποία αποκαλύπτονταν αυτή η αγάπη στις διαφορετικές της μορφές (πνευματική, ψυχική, σωματική-ερωτική αγάπη). Αν δεν μπορούσε να συνεχίσει μια τέτοια αγάπη τότε γι’ αυτόν δεν υπήρχε θέμα ηθικής αναστολής, ούτε εγκατάλειψης, αλλά είχε να κάνει είτε με το ότι δεν έβρισκε πλέον την ποθητή μορφή αγάπης ή ότι σε καμιά περίπτωση δεν επιθυμούσε το στενό δέσιμο, γιατί ο πόθος θα έφερνε πάθη.». 

Σε κάθε φάση της ζωής του «αποκαλύπτει σε όλους τη διπλή του προσωπικότητα: είναι Φάουστ και Μεφιστοφελής, μέσα στον απέραντο πλούτο των αντιθέσεων έχει τις «ρίζες» της η ποιητική του ευφορία. Εκφράζει το παν και το αντίθετο του παντός». Και όντως, στα 81 του ερωτεύτηκε την τελευταία του αγάπη, την 18χρονη Ουρλίκε φον Λέβετσωφ. «Είναι το τελειωτικό, είναι το ύστατο, είναι το αντίο στον έρωτα, σ΄ αυτό το πάθος που τον είχε εμπνεύσει, που σχεδόν στάθηκε οδηγός σ΄ ολόκληρη τη ζωή του ποιητή.». 

Αν όλα αυτά είναι «σεξισμός» τότε απλά …….. αλλοίμονό μας! 

Ανοικτή επιστολή προς την Πια Κλεμπ: Έχετε δίκιο! «Έχει έρθει ο καιρός να στιγματίσουμε τις υποκριτικές βραβεύσεις …».

Του Γιώργου Γκόντζου 

Διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την απάντησή σας προς την Δήμαρχο του Παρισιού που περιέχει και τους λόγους της άρνησής σας να δεχτείτε το μετάλλιο της πόλης για την αλληλέγγυα δράση σας στη Μεσόγειο. «Γιατί τα πληρώματά μας εργάζονται καθημερινά για να σώζουν πρόσφυγες μέσα σε αντίξοες συνθήκες», όπως χαρακτηριστικά αναφέρετε. 

Επειδή θεωρώ πως η συγκεκριμένη άρνηση, αλλά και καίριες επισημάνσεις σας, αποδεικνύουν πως, αν μη τι άλλο, έχετε το θάρρος να απαντάτε ευθέως σε κάθε εξουσία, πολιτική, κρατική, αυτοδιοικητική, οικονομική, σας παραθέτω μερικά στοιχεία και μερικές σκέψεις τα οποία μπορείτε είτε να επισυνάψετε στην απάντησή σας, είτε να χρησιμοποιήσετε σε άλλη, ανάλογη περίπτωση. 

Αρχικά, επειδή οι δυστυχισμένες υπάρξεις που διασώζετε, προέρχονται από χώρες όπως η Λιβύη, σας γνωστοποιώ μια «ζοφερή προφητεία» του Μουαμάρ Καντάφι: 

«Ακούστε τώρα, εσείς, Νατοϊκοί. Βομβαρδίζετε ένα τείχος, το οποίο έφραζε τον δρόμο στην Αφρικανική μετανάστευση προς την Ευρώπη, αλλά και στους τρομοκράτες της Αλ-Κάιντα. Αυτό το τείχος, ήταν η Λιβύη. Τώρα το γκρεμίζετε. Είστε ηλίθιοι, και θα καείτε στην κόλαση των χιλιάδων μεταναστών από την Αφρική». 

(Παρένθεση… Μια και η απάντησή σας απευθύνεται στην Γαλλίδα Δήμαρχο, διατυπώνω την εξής «απορία»: Γιατί εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, μετανάστες, μιλούν Γαλλικά; Πώς «έτυχε» και γνωρίζουν αυτή την γλώσσα; Από μια ενδόμυχη τάση «κοσμοπολιτισμού»;). 

Στην χώρα μας, την Ελλάδα, υπάρχει μια λέξη: Αποικιοκρατία. Μια διαχρονική πρακτική κυρίαρχων κρατών, από την Ευρώπη κυρίως, σε βάρος λαών, μεταξύ άλλων και της Αφρικής, από όπου προέρχονται οι δυστυχισμένες υπάρξεις που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους, τον τόπο τους… Με στόχους, οικονομικά οφέλη και εξασφάλιση πρώτων υλών, την απόκτηση πλεονεκτικής θέσης σε ένα παγκόσμιο ανταγωνισμό αποικιοκρατών, την κατάληψη εδαφών για εκμετάλλευση των φυσικών πόρων των αποικιών. Με «εργαλεία» είτε τις δολοφονίες χιλιάδων ιθαγενών, είτε τον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό, είτε άλλες απεχθείς μεθόδους. Με αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, την οικονομική και πολιτική εξάρτηση της αποικίας και την πληθυσμιακή ανισότητα και αλλοίωσή της. 

Επίσης, μια και έχετε Γερμανική καταγωγή, σας γνωστοποιώ μερικές πρώην αποικίες της γενέτειράς σας: Γερμανική Ανατολική Αφρική, Τανγκανίκα, Ρουάντα-Μπουρούντι, Βίτουλαντ, Τρίγωνο Κιόνγκα, Γερμανική Δυτική Αφρική, Καμερούν, Τόγκολαντ κ.ά. (Οι περισσότερες έχουν πλέον άλλες ονομασίες, μετά την ανεξαρτησία τους, ενώ μερικές «άλλαξαν» αποικιοκράτες «ιδιοκτήτες», αναλόγως των ανταγωνισμών των τελευταίων). 

Προτείνω λοιπόν να συνεισφέρετε με το παγκόσμιο πλέον κύρος σας, ώστε να τύχουν φιλοξενίας οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, σ΄ αυτές -και σε άλλες εννοείται- χώρες, ως μια έμπρακτη και ηθικής διάστασης αποδοχή εκ μέρους τους, των διαχρονικών δεινών που έχουν προκαλέσει στους προγόνους των προσφύγων-μεταναστών, και στις χώρες τους. Άλλωστε, δεν νομίζω πως όλοι αυτοί έχουν διατυπώσει την παράκληση, εν μέσω αντίξοων συνθηκών επί μέρες, στη Μεσόγειο, να μεταφερθούν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ σε μια μόνο χώρα της Ευρώπης από οποιαδήποτε σημείο του πλανήτη σχεδόν και αν αποπλέουν… Αλλιώς, άθελά σας βέβαια, ενδέχεται να αποτελείτε «εργαλείο» για γεωπολιτικά σχέδια στην Ευρώπη. 

Και κάτι ακόμα. Επειδή διαβλέπω μια τάση, να παραγνωρίζονται οι βασικές αιτίες του μεταναστευτικού ρεύματος και να προβάλλεται ως μοναδική σχεδόν αιτία η κλιματική αλλαγή, σας έχω και μερικές ακόμη χρήσιμες αναφορές. Για τα περιβαλλοντικά παγκόσμια προβλήματα, δεν ευθύνονται … εξωγήινοι. Είναι πολιτικές, πρακτικές, κυριάρχων κρατών που, είτε για λόγους κερδοφορίας καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον σε ολόκληρες περιοχές του λεγόμενου «Τρίτου Κόσμου», είτε με τα σύγχρονα οπλικά τους συστήματα μολύνουν το έδαφος και τον αέρα (βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου στους βομβαρδισμούς στην Γιουγκοσλαβία, χημικά στις επιθέσεις στην Μέση Ανατολή κ.ά.), είτε προχωρούν σε επιβλαβείς για το περιβάλλον πυρηνικές δοκιμές (στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο είχε κατατεθεί μήνυση κατά της Γαλλίας για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας εξαιτίας των πυρηνικών δοκιμών στην Γαλλική Πολυνησία, από τον ηγέτη του αυτονομιστικού κόμματος της Γαλλικής Πολυνησίας Όσκαρ Τεμαρού.). 

Λέτε ότι δεν είστε ανθρωπίστρια και θέλετε να «βοηθήσετε». Θα σας εξομολογηθώ κάτι. Ούτε και εγώ είμαι γενικά και αόριστα «ανθρωπιστής». Γιατί υπάρχει η εμπειρία όπου με τον μανδύα της προστασίας των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» έχουν, τις τελευταίες δεκαετίες, ασκηθεί από «υπερασπιστές» τους, εγκληματικές πρακτικές στον πλανήτη. Γιατί με ενδιαφέρει επίσης να εκλείψουν οι αιτίες του δράματος των ανθρώπων, να μην αφήνονται επί βδομάδες άνθρωποι χωρίς τρόφιμα για να είναι ο ηθικός εκβιασμός προς την ανθρωπότητα πιο αποτελεσματικός, να μην αποτελούν αθώοι, δυστυχισμένοι άνθρωποι «όργανο» για προώθηση ποικίλων μεθοδεύσεων. Με ενδιαφέρει πώς ζουν οι άνθρωποι που μένουν πίσω στις χώρες τους, με ενδιαφέρει να μην αποτελέσουν οι άνθρωποι (πρόσφυγες, μετανάστες) φτηνή ύλη για τις επιδιώξεις της Ευρωπαϊκής ελίτ, σε μια Ευρώπη όπου ήδη εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι υφίστανται, ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκείας κτλ, τις συνέπειες αντεργατικών μέτρων, πολιτικών που δημιουργούν αστέγους, ανέργους, φτωχούς, ανεξαρτήτως «χρώματος» κτλ. 

Λέτε στην απάντησή σας στην Δήμαρχο πως «έχει έρθει ο καιρός να στιγματίσουμε τις υποκριτικές βραβεύσεις και να καλύψουμε αυτό το κενό με κοινωνική δικαιοσύνη». Για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω, με τις λέξεις που περιέχονται στην πρότασή σας αυτή θα συμφωνήσω. Με το πνεύμα βέβαια που περιέγραψα συνοπτικά ανωτέρω…